Περί αληθείας (1)

Η αληθινή ιστορία, είναι αυτή που δεν γράφεται.                                                                             

Που ζει για πάντα ανεξήγητα στις ζωές των ανθρώπων. Που δεν την αφήνουν να γραφτεί, αλλά και δεν μπορεί να πεθάνει. Που τους ανήκει δικαιωματικά και αποκλειστικά χωρίς συνεταίρους. Γιατί αυτοί την έγραψαν με τη ζωή τους και την ξέρουν άριστα. Αυτοί οι ίδιοι, που ήταν οι μοναδικοί αυτόπτες μάρτυρες και οι μοναδικοί που την υπερασπίστηκαν. Αυτοί που άκουσαν τις μεγάλες ύβρεις όταν την γεννούσαν. Τότε που τρέχαν όλοι σαν λαγοί. Άλλοι στα Λονδίνα, άλλοι στα Κάιρα και στους Λιβάνους και άλλοι στην αγκαλιά των Γερμανών. Αυτοί που έζησαν την λαίλαπά της.

Η αληθινή ιστορία, είναι αυτή που δεν διδάσκεται ούτε στα σχολεία ούτε στα πανεπιστήμια. Πουθενά. Που επίσημα δεν υπάρχει. Ως να μην έγινε. Που δεν αφήνουν τα παιδιά να την μάθουν.

Που την ακούνε οι παραχαράκτες και στραβώνει το σαγόνι τους. Που δεν κοιμούνται ούτε σήμερα. Που είναι παρούσα καθημερινά. Παντού και κάθε στιγμή. Που συζητιέται αδιάκοπα παρά την αποπλάνηση της πρωτοφανούς τεχνολογίας, που τυφλώνει τα πάντα σήμερα.                   

Όλες οι άλλες που διαβάζετε εσείς, είναι φρικτά αλλοιωμένες και στρεβλωμένες, μέχρι το αντίθετό τους και περισσότερο αν μπορούσαν. Που ήρθαν οι γερμανοί τα αδέρφια μας να μας γλυτώσουν από τους αριστερούς. Που ήρθαν οι άγγλοι οι λυτρωτές μας με τον Σκόμπυ να μας σώσουν από τον παραπλανημένο εαυτό μας. Να μας δείξουν τον δρόμο. Να μας  δείξουν το μέλλον μας. Να μας μάθουν πως πρέπει να ζούμε. Όπως μας έλεγαν από τα μπαλκόνια, οι δυο μεγάλοι θιασάρχες των κοτζαμπάσηδων αμέσως μετά την καταιγίδα. Βρωμάνε πριν τις πλησιάσεις.

Η απαγορευμένη και η λογοκριμένη αλήθεια από χούντες και δημοκρατίες εξ ίσου! Τι τρομερό! Το περίεργο αυτό, το παράδοξο αυτό, το ακατανόητο αυτό. Που είναι και το κλειδί της κατανόησης του φυράματος της σύγχρονης δημοκρατίας. Τόσο επικίνδυνη είναι. Χωρίς διαστρεβλωτές, χωρίς συμμορίες διανοουμένων, χωρίς επίορκους ιατροδικαστές της ιστορίας, χωρίς ανατόμους κοντούς και πρόθυμους.

Όμως η αλήθεια έχει τόσο μεγάλη αντοχή στον χρόνο, που κανένα στοιχείο της φυσικής του Μεντελέγιεφ δεν πλησιάζει την ανθεκτικότητά της και δεν μπορεί να την δαμάσει.

Η αληθινή ιστορία είναι αυτή που χαράζει το μέλλον της ανθρωπότητας. Που ξυπνάει ηλιόλουστα το μέλλον. Γεμάτο ελπίδα και πάλι. Που είναι μάλιστα πιο ζωντανή πιο φλογερή πιο απαιτητική και πιο ώριμη από το πρώτο σκίρτημά της σήμερα στις καρδιές και τις ζωές των διαλυμένων και καταφρονεμένων πολιτών, όσο δεν αναγνωρίζεται επίσημα και δεν χαράζει άλλον δρόμο στις ζωές μας. Αυτό είναι το καθήκον σου και η υποχρέωσή σου εσένα αναγνώστη, να μην ξεχάσεις ποτέ. Και τότε θα αξίζει να ζεις.                                                                                            

Επίλογειο                                                                                                                                                                   

Γιαυτό εσείς δεν πρέπει  ξεχνάτε:                                                                              

Άλλο η βιωμένη ιστορία, άλλο η ιστορία. Η ιστορία αυτή, είναι ένα καλαμπούρι. Ένα κλοτσοσκούφι. Ένα τίποτα. Ακατανόητο και ανεξήγητο. Μια συρραφή. Ένας Φρανκενστάιν. Ένα αληθινό πραγματικό τέρας. Που δεν καταλαβαίνει κανείς. Που τα γράφει όλα ανεξήγητα. Που θέλει να μπερδέψει τα πάντα. Γιατί εδώ συγκρούονται όλα γιγάντια. Το δίκιο με το άδικο, η αλήθεια με το ψέμα, τα προσωπικά συμφέροντα με τα κοινά συμφέροντα, η επιβίωση του ανθρωπάκου.

Και άλλο τέλος η ΄΄επιστήμη΄΄ της ιστορίας. Αυτή η πόρνη. Εκεί που γίνεται το μεγάλο μαγερειό. Το μεγάλο πογκρόμ της ιστορίας. Εκεί που τα γεγονότα αλλοιώνονται στα οικονομικά και πολιτικά σφαγεία από την πολιτική σαπίλα. Αυτά τα δύο δεν συναντιόνται και δεν ταυτίζονται παρά πολύ-πολύ σπάνια. Όπως για ένα τέτοιο φωτεινό παράδειγμα, στις αρχές και μόνο του ελληνοϊταλικού πολέμου το 1940. Εκεί βρίσκεις την αλήθεια της ιστορίας αυθόρμητη και ολόσωστη. Γιατί, τι σημαίνει μη βιωμένη ιστορία; Η αγαπημένη τους λεξούλα; Της ψυχραιμίας και της νηφαλιότητας όπως τάχα,  διαφημίζουν κάθιδροι και απεγνωσμένα. Το κατασκευασματάκι αυτό.

Αυτή που θέλει να εξαφανίσει τους μάρτυρες.!!!!! Τίποτα άλλο απολύτως!! Που δεν τους ανέχεται! Που την τρομάζουν! Που τους μισούν γιατί αντιστάθηκαν. Μόνο γιαυτό. Κρατήστε αυτή την φράση, θα σας εξηγήσει τα πάντα. Αυτοί περιμένουν να πεθάνετε όλοι. Μέχρι τον τελευταίο. Να αρχίσουν το πάρτι. Να οργιάσουν στην παραχάραξη. Να συκοφαντήσουν τους νεκρούς. Που τους διασύρουν με χαρά σαν τον παιδεραστή της ιστορίας. Να πούνε τους γερμανούς απελευθερωτές μας. Ρωτήστε πολλούς από αυτούς στο ΕΛΙΑΜΕΠ στην Πάντειο σχολή. Τα ξέρουν από τα μέσα καλλίτερα.

Καλό σας βράδυ.                                                                                                                                                                 

                                                                                                                 10-1-2014