Μην μοιάσετε στους γονείς σας.!

Αυτή είναι η τελευταία ελπίδα της χώρας μας.
Μην συνεχίσετε τον αφόρητο αυτό κόσμο που δημιούργησαν και συντηρούν μανιασμένα με την καθημερινή τους ψήφο οι γονείς σας.
·
Αυτοί οι ανώνυμοι δημοκράτες γονείς σας, που κρύβονται πίσω από τις κουκούλες της μεγαλοστομίας, της υπερδημοκρατίας, της ελευθερίας και της αοριστολογίας, που δεν τήρησαν και δεν τηρούν κανένα νόμο στα νοσοκομεία, στους δήμους, στα πανεπιστήμια, στα σχολεία, στη δουλειά τους, στις παραλίες, στις πολεοδομίες, στις εφορίες, στις προσωπικές ακόμη εκδηλώσεις και πράξεις της ζωής τους. Που δεν έχουν ιερό και όσιο πολιτικό και κοινωνικό.
·
Που κατέστρεψαν και καταστρέφουν ακάματα το περιβάλλον ενώ ομιλούν για την σωτηρία του, σε εσάς και τους άλλους. Που θεσμοθέτησαν μεταξύ τους το φακελάκι ηττημένοι άκαπνα, χωρίς να δώσουν τον αγώνα τους εναντίον του, τότε που άρχιζε να παίρνει ανεξέλεγκτες διαστάσεις, στην αποφράδα εποχή της σοσιαλδημοκρατίας.
·
Κρυμμένοι πίσω από την σιγουριά των παράνομων και άδικων νόμων που οι ίδιοι ψήφισαν συνειδητά, ως ρουσφέτια-τροπολογίες στα νομοσχέδια μέσω των διαλεγμένων με επιμέλεια για αυτό το σκοπό εκπροσώπων τους, και έτοιμοι ανά πάσα στιγμή να επιχειρηματολογήσουν και να βγουν τιμητές και από πάνω, αποστομώνοντας όσους αντιστέκονται από την γενιά τους, ως γνήσιοι σύγχρονοι μετεμοντέρνοι σοφιστές. Νόμους από τους οποίους, ζήτησαν πάλι να εξαιρεθούν ρουσφετολογικά οι ίδιοι εκ των υστέρων, όταν δεν τους συνέφερε καταγγέλοντάς τους θρασύτατα ως άδικους.
·
Γιαυτό εσείς μοναδική ελπίδα μας πια, για αυτή την καταχρεωμένη πατρίδα, πρέπει να ρωτάτε διαρκώς, τι νομοσχέδια ψηφίζεις μπαμπά, με τι λεφτά αγοράζουμε μαμά τα αυτοκίνητα μας, πως εξοικονομείτε το ακριβό μας χαρτζιλίκι, πως πάμε διακοπές κάθε τόσο, πως αγοράσαμε δύο σπίτια, από πού πληρώνω την διασκέδαση και τα μπαράκια, τα σινιέ ρούχα, τη μοτοσικλέτα μου. Γιατί είναι τόσο ακριβή η βενζίνη στο βενζινάδικό μας μπαμπά. Μαμά γιατί ψηφίζετε κλέφτες. Γιατί χρωστάμε λεφτά στους μετανάστες. Ο μπαμπάς μαμά παίρνει φακελάκι στο νοσοκομείο;


Αυτή είναι η επανάστασή σας! Και είναι πολύ μεγάλη αν τα καταφέρετε. Εμείς θα την κοιτάμε με δέος. Μεγαλύτερη πολλές πενηνταετίες από αυτή που προσπαθείτε αυτόν τον καιρό με την δολοφονία του Αλέξη. Αυτή που δεν μπορέσαμε να κάνουμε εμείς.
·
Πρέπει να απορρίψετε αυτόν τον δικό μας κόσμο μέσα σας. Να τον καταστρέψετε, να τον σαρώσετε κυριολεκτικά. Αν δεν καταστραφεί μέσα σας αυτός ο κόσμος, δεν καταστρέφεται έξω. Άδικα προσπαθείτε. Σας κρατάει δέσμιους. Γιατί από εκεί μέσα μας ξαναζωντανεύει και πηδάει έξω. Η έξω καταστροφή είναι μια παλιά αποτυχημένη συνταγή δικιά μας.
Και η επαναλαμβανόμενη ατέρμονη καταστροφή του κάθε τόσο στους δρόμους, σημαίνει ότι δεν καταστρέφεται μέσα σας. Αυτό σημαίνει, αυτό διδάσκει και εσείς δεν το βλέπετε. Ότι σας θέλγει ως μια τεράστια επιθυμία σας ανώριμη και ατελέσφορη όπως η δική μας. Εμείς θελήσαμε να αλλάξουμε τον κόσμο μεταφυσικά, μαγικά. Χωρίς να αλλάξουμε τους εαυτούς μας. Δείτε τι κάναμε με τον Μάη του 68. Μια τρύπα στο νερό. Καταφέραμε να συντηρήσουμε και να αναγεννήσουμε μέσω αυτού έναν καινούργιο, από λαβωμένο και θνήσκοντα καπιταλισμό.
·
Ακόμα χειρότερα, οι δικοί μας Κον Μπεντίτ, οι εγχώριοι εξεγερμένοι ηγέτες του Πολυτεχνείου, ξεπέρασαν κάθε Γαλλικό προηγούμενο, θράσος και αγοραία καπατσοσύνη, πετυχαίνοντας μόνο και μόνο μια προσωπική πολύ προσοδοφόρο επαγγελματική βουλευτική αποκατάσταση, υπογράφοντας όλα τα νομοσχέδια της λαμογιάς και της διαπλοκής, χωρίς ποτέ ούτε ένας από αυτούς να παραιτηθεί μέσα σε είκοσι χρόνια, για τα αμέτρητα επαναλαμβανόμενα οικονομικά σκάνδαλα στη χώρα μας, που τη ρήμαξαν και την έφεραν στο χείλος του δανεισμού και της καταστροφής.


·
Εμείς, χωρίς καμιά δικαιολογία, μάθαμε σε ένα πρόχειρο και ενστικτώδη τρόπο προφύλαξης αντικομπίνας στην εξουσία της δεξιάς και αργότερα της σοσιαλδημοκρατίας, για να επιβιώσουμε και να προφυλαχτούμε από τις κλεψιές και τις απάτες τους. Μέχρι που στο τέλος μπήκαμε στη λογική αυτής της κομπίνας και της απάτης, και αφού την μάθαμε και την αφομοιώσαμε καλά, στο τέλος την αποδεχτήκαμε ως αναγκαίο κακό όπως δικαιολογούμαστε σε σας.
·
Αυτό που πρέπει να αναγνωστεί θαρρετά από εσάς τους ίδιους, είναι ότι αυτή η μικρή εξέγερση για το παρόν και το μέλλον σας, μαζί με τον θυμό και την οργή που την διακρίνει, απευθύνεται αθέατα στους γονείς των μαθητών, χωρίς οι ίδιοι οι μαθητές συνειδητά να το ξέρουν. Και μοιράζεται μάλιστα εξ ίσου προς το κράτος, τις πολιτικές ηγεσίες που το κατασκεύασαν ή άλλες που άφησαν να γιγαντωθεί για ψηφοθηρικούς λόγους λαϊκίζοντας άκριτα και τυφλά υπέρ της εργατικής τάξης και βέβαια τους πολίτες που μανιασμένα το στήριξαν.
·

Αυτό που ο πολιτικό λόγος θα έλεγε εάν είχε προλάβει να διαμορφωθεί στην σκέψη των νεότατων αυτών γενεών, είναι ότι δεν μπορείτε να κατεβαίνετε στις διαδηλώσεις, τις διαμαρτυρίες, τις απεργίες και τους αγώνες, και ύστερα να πηγαίνετε στην κάλπη για να ψηφίσετε αυτούς που καταγγέλλατε στους δρόμους και εναντίων των οποίων φωνάζατε και διαμαρτυρόσασταν, όχι μόνο εχθές αλλά και τώρα ακόμα. Γιατί αυτόν τον κόσμο που εσείς κατασκευάσατε εμείς προσπαθούμε τώρα να αλλάξουμε.
·
Λόγος που θα απευθυνόταν τόσο στους γονείς των μαθητών και φοιτητών, που μαζί με τις κυβερνήσεις του πρόσφατου παρελθόντος στήσαν αυτές τις γκανγκστερικές κοινωνίες, συνεργασίας κράτους και πολιτών εξ ίσου, όσο και στους ίδιους τους μαθητές και φοιτητές, με την πελώρια υπόμνηση *προσέχτε μην καταλήξετε να αναπαράξετε το κτήνος που γέννησαν οι κοινωνίες των γονιών σας, για το οποίο είσαστε τώρα στους δρόμους*.
Δεν τα έκαναν αυτά τα τέρατα οι Καραμανλήδες και οι Παπανδρέου από μόνοι τους.
Αυτό είναι ένα καλαμπούρι των καφενείων και των ενδοοικογενειακών ψευτοσυζητήσεων.
·
Μην παραδώσετε στα παιδιά σας, αυτό τον ανυπόφορο κόσμο που δεν αντέξατε και αναγκαστήκατε να βγείτε στους δρόμους. Τον κόσμο που σας παραδώσαμε εμείς, οι γονείς σας.
Αλλιώς θα καταδικάσετε και εσείς τα δικά σας παιδιά, να βγουν στους δρόμους και να τα σπάνε, τρελαμένα και απελπισμένα. Αυτή είναι μόνο η πραγματική αγάπη για τις νέες γενιές. Τα άλλα όλα είναι υποκρισίες και κουραφέξαλα δικά μας, που σας ζητήσαμε να μας καταλάβετε που κλέβαμε, που διαπλεκόμαστε και διαφθειρόμαστε δήθεν για το δικό σας καλό, για το δικό σας παντεσπάνι.
Μακρά από τέτοιες τιποτένιες δικαιολογίες. Δεν πρέπει να ξευτιλιστείτε στα μάτια σας, όπως συνέβη με τους πατεράδες σας.
·
Σήμερα , όπως σε κάθε γενιά, μπαίνουν τα θεμέλια της μελλοντικής κοινωνικής και πολιτικής Ελλάδας. Οι σημερινές νεότατες και νεότερες γενιές, δείχνουν ακριβώς το μέλλον τους, τον δρόμο που θα ακολουθήσουν. Που θα οδηγηθεί αυτό σε 5-10 χρόνια κανείς δεν ξέρει.
Το να κατεβαίνεις σε μια συγκέντρωση είναι δέσμευση. Και ίσως δεν το ξέρεις.
Το να συμμετέχεις ή να υπογράφεις ένα ψήφισμα είναι πάλι δέσμευση για την υπόλοιπη ζωή σου. Και αυτό είναι πολύ ωραίο, το ωραιότερο της ζωής.
Δεν μπορείς να βρεθείς αόρατα μετά λίγα χρόνια με τα λαμόγια.
Εγώ δεν θέλω αυτό να πάει χαμένο.
Δεν θέλω να ξαναζήσουμε μια ακόμη αποτυχία μέσα στους αιώνες.
·
Το θέμα είναι με σας, ότι παραδίδετε την εξέγερση που γεννά η οργή σας, στους μπάχαλους να την διαχειριστούν για σας. Τουτέστιν στο πιο μηδενιστικό και καταστροφικό κομμάτι της κοινωνίας. Που είναι ήδη αυτοκτονημένο προ πολλού. Να σας εκπροσωπήσουν στον θυμό σας και να σας καθοδηγήσουν απροκάλυπτα. Αφού δεν επεμβήκατε μέχρι τώρα ποτέ έμπρακτα και μόνο έτσι, χωρίς δικαιολογήσεις και ανίσχυρα λόγια να γίνετε πρωταγωνιστές του θυμού σας οι ίδιοι.
Και αδιάφορο αν και αυτοί είναι θύματα του κόσμου αυτού.

Μάθε να μην συγχωρείς τον εαυτό σου κάθε φορά που είναι ένοχος ή παραβατικός απέναντι στους φίλους σου, την πολιτεία, την κοινωνία και το δίκαιο.

Τάσος Παπαδόπουλος

Νιώθω την υποχρέωση με την χθεσινή κηδεία του Τάσου Παπαδόπουλου, να κάνω μια σύντομη αναφορά στο πρόσωπό του, δηλώνοντας έτσι την μεγάλη ιστορική εκτίμηση που τρέφω σε αυτόν, εξαίρεση για μένα, αφού δεν ανήκω στον ιδεολογικοπολιτικό χώρο που βρισκόταν.
§
Η προσφορά του είναι πολύ πιο σημαντική από ότι νομίζουμε, καθώς δεν σταματάει μόνο στο εθνικό ελληνοκυπριακό ενδιαφέρον που του αποδίδουν φίλοι και σύμμαχοι, αλλά διαπερνά τα πέρατα και εξαπλώνεται σε ολόκληρη την ανθρωπότητα.
Η συμβολή του στην εθνική ανεξαρτησία και την ελευθερία των λαών, είναι τεράστια και αγκαλιάζει όλο τον πλανήτη.
§
Ας θυμόμαστε ότι το πρόσφατο 2004, ο πρόεδρος της Κύπρου Τάσος Παπαδόπουλος, άφησε άφωνη την ανθρωπότητα όπως και τους ηγετικούς και διπλωματικούς κύκλους της ευρώπης και του υπόλοιπου κόσμου, λέγοντας με πρωτοφανή σθεναρότητα για ηγέτη εδώ και τουλάχιστον 50 χρόνια, όχι στο σχέδιο Ανάν. Είπε δημόσια και από τηλεοράσεως, ένα παγκόσμιο όχι στους Αμερικάνους, στους Άγγλους και στους Τούρκους ταυτόχρονα.
§
Και αυτό δεν είναι καθόλου λίγο αλλά αντίθετα το μέγιστο πιστεύω και τα κατάφερε επάξια, εκπροσωπώντας όχι μόνο εμάς τους Έλληνες και Κύπριους αλλά ολόκληρη την παγκόσμια κοινότητα, που αναθάρρησε με αυτή την πράξη του τότε και εισέπραξε ένα αναπάντεχο πολιτικό κουράγιο. Και δεν έχουμε άλλο τέτοιο παράδειγμα διεθνώς στην εποχή μας. Έκανε αυτό που δεν διανοούντο όλοι μαζί οι ηγέτες της δύσης.
§
Θυμηθείτε ότι κανείς τους δεν τόλμησε να αντιταχθεί σθεναρά στον πόλεμο στο Ιράκ. Και θυμηθείτε ακόμη σε αντιδιαστολή, το άλλο επίσης ομοειδές πρόσφατο ιστορικό φαινόμενο, αυτό με την περίπτωση Οτσαλάν, και την ντροπή και υποτέλεια που εισπράξαμε από τους αντίστοιχους τότε ηγέτες της Ελλάδας από την κυβέρνηση Σημίτη-Πάγκαλου, αλλά και διεθνώς όταν κανείς δεν σκεφτόταν καν να παραλάβει το κούρδο ηγέτη, από τους Ρώσους του Γιέλτσιν, τους Σύριους, Ιταλούς, Γάλλους, Ολλανδούς και όλους τους υπόλοιπους δυστυχώς παγκόσμια. Η πορεία κόντρα στο πολιτικό κλίμα κάθε εποχής είναι δυσβάστακτη πάντα.
§
O Τάσος ήταν ο μόνος ηγέτης μετά τον Κάστρο και τον Τσάβες που σηκώθηκε από το χώμα.

Εχθρός του καλού το καλλίτερο

Το σλόγκαν αυτό, είναι ένα παμπόνηρο κερδοφόρο φληνάφημα.
Μια επιτελική κατεργαριά του καπιταλισμού. Όμως και μια καταστροφική χρήση των εννοιών της γλώσσας και των νοημάτων της.
·
Γιατί το καλλίτερο, στις κοινωνίες του καταναλωτισμού και της υπεραφθονίας, έχει πάψει ήδη προ πολλού να υπάρχει. Είναι μια πελώρια απάτη. Καλλίτερο εννοούν το άχρηστο. Είναι μια καταναλωτική φάρσα στην τροφή, στην κατοικία, στις σχέσεις των πολιτών, στο περιβάλλον, στις κατασκευές, στην τεχνολογία, στην σκέψη, στην αισθητική, στην τέχνη, στο πνεύμα και στη συνείδηση, την οποία συντηρεί και διακινεί ένα άπληστο κέρδος και τίποτα άλλο.

·
Ο άνθρωπος είναι βουτηγμένος σε μια προπαγάνδα που τον υπερβαίνει απόλυτα και δεν μπορεί καν να την αντιληφθεί. Γιαυτό αποδέχεται το καλλίτερο ως καλλίτερο. Νομίζει ότι επιλέγει αυτός και επιλέγει, και αυτό τον εξαπατά ακόμα περισσότερο. Οπλίζει την μικρολογική του με μανιασμένα επιχειρήματα και αποδείξεις ανεξαρτησίας και αυτονομίας.
·
Και η απάτη έγκειται ακριβώς στην εγκαθίδρυση μέσα του της ψυχολογίας της κατανάλωσης. Όλη η προσπάθειά τους ήταν να σε πείσουν να καταναλώνεις χωρίς να το έχεις ανάγκη, ακόμα και χωρίς λεφτά, ακόμη και άνεργος. Αυτό ήταν! Τώρα πια έρμαιο αυτής της βαριάς ψυχικής αρρώστιας, έχεις την ψευδαίσθηση ότι επιλέγεις κιόλας. Σε αφήνουν να διαλέξεις ότι θέλεις πια, αρκεί να διαλέξεις οπωσδήποτε. Να αγοράσεις δηλαδή. Το άχρηστο εκατοστό πουκάμισο στα γενέθλιά σου. Το νόημα της ζωής σου γίνεται να αγοράζεις. Αυτό τον στόχο περνούν στην ύπαρξή σου.
·
Γιατί κάθε τι που δεν χρειαζόμαστε είναι άχρηστο. Ακόμα κι αν είναι άριστης ποιότητας. Απλά συνηθίζεις το άχρηστο. Ζεις βουτηγμένος μέσα σε αυτό. Αποκτάς και ενσωματώνεις στην ψυχολογία και στο πνεύμα σου ένα καταναλωτικό δαίμονα που εγκαθίσταται μόνιμα στην νοοτροπία σου, και σε οδηγεί σε αργό συνειδησιακό θάνατο με ανεξήγητες εκρήξεις δυσφορίας και εσωτερικές συγκρούσεις με τον εαυτό σου.
Καλλίτερο εννοούν πάντα το καινούργιο. Το νέο προϊόν που θέλουν να πουλήσουν. Αποδέχεσαι το οτιδήποτε σου προτείνουν, ως καλλίτερο. Εκτελείς τις δικές τους αποφάσεις. Τις εντολές τους. Έχεις πάψει να έχεις δική σου βούληση. Σε διατάζουν εύκολα πια να αποσύρεις τα ρούχα και τα παπούτσια σου χωρίς να έχουν φθαρεί. Κάποιες φορές πριν καν προλάβεις να τα χρησιμοποιήσεις.
Σε πείθουν να αλλάξεις τα χειροποίητα παλιά σου έπιπλά, αυτά με την χαμένη πλέον ανθρώπινη δεξιοτεχνία και τέχνη. Το πέτρινο σπίτι σου με ένα καινούργιο τσιμεντένιο κλουβί, χωρίς κήπο και θέα στην φύση, όπως είναι το φυσιολογικό το οποίο έχεις ξεχάσει. Σου επιβάλλουν να αλλάξεις τα υπάρχοντά σου και τις συνήθειες σου. Ακόμα και το πολιτισμικό και ιστορικό σου φορτίο. Να υιοθετήσεις ένα life style. Να ζεις ένα παρόν χωρίς μνήμη. Γιατί και το παρόν έχει μνήμη. Όχι μόνο του παρελθόντος που κληρονομεί αλλά και δικιά του.
Όλα δε όσα αγοράζεις, είναι χαμηλότερης ποιότητας από αυτά που ήδη έχεις.
Είναι νόμος της κατανάλωσης. Της φθίνουσας ποιότητας με την αυξανόμενη ποσότητα.
·
Γιατί το καλό δεν ήταν ποτέ πριν αβίωτο ως κακό ή βασανιστικό όπως σήμερα. Έτσι συκοφαντείται και διαφημίζεται στην υπεραφθονία εν σχέση προς το καλλίτερο. Έχει καταργηθεί ο θετικός βαθμός της γλώσσας από την αγορά. Το καλό δεν υπάρχει πλέον. Ξεκινάμε πάντα από το καλλίτερο. Ότι παράγεται είναι το καλλίτερο, αλλά με την προϋπόθεση ότι θα είναι και αυτό για λίγο μόνο. Γιατί περιμένει ένα νέο καλλίτερο. Πρόσκαιρο και αυτό. Είναι μια προπαγάνδα και μόνο. Άσχετο τελείως με αυτό που διαφημίζει.
·
Το καλλίτερο είναι εχθρός μας. Το καλλίτερο με την έννοια, την λογική και την ψυχολογία, που απέκτησε στην ελεύθερη αγορά και κατάντησε η άρνηση της ζωής. Το κυνήγι του χρόνου, σε ένα ακατάπαυστο μεταφυσικό μέλλον, εκεί που αναζητεί το καλλίτερο, το οποίο ποτέ δεν έρχεται, γιατί ποτέ δεν είναι αρκετά καλλίτερο. Δεν είναι αρκετό, δεν είναι ικανοποιητικό και δεν μας ευχαριστεί ούτε για μια στιγμή. Είναι μια φυγή προς το μέλλον, προς την ταχύτητα του καινούργιου μέλλοντος. Μια φυγή από ένα ανυπόφορο παρόν, που γεννά πάλι και πάλι ένα καινούργιο ανυπόφορο μέλλον και παρόν.
Το καλλίτερο δεν μας αφήνει να ζήσουμε. Η αναζήτησή του καταπίνει τη ζωή μας.
Κάθε καλλίτερο που αναγγέλλεται πολιτικά και οικονομικά, πέφτει σαν καινούργια συμφορά στα κεφάλια των ανθρώπων.

Η διαφθορά καίει μια χώρα

Βιώνω ότι όλοι μας.
Η Αθήνα η Πόλη του κόσμου καίγεται.
Μαζί της καίγεται όλη η Ελλάδα. Ο τόπος ξερνάει καταστροφή.
Έτσι νομοθετεί απέναντι στην διαφθορά, την ακρίβεια, την φτώχεια.
Έγραφα μόλις στις 30 Οκτωβρίου 2008 τα λόγια του Πλάτωνα : Προσέχτε γιατί θα νομοθετήσει η καταστροφή.