Τι είναι ο φασισμός

Φασισμός είναι η κατάργηση του αυτονόητου.
·
Αδιάφορο εάν γίνεται με δημοκρατικές διαδικασίες, με τανκς ή με νομοσχέδια πλειοψηφίας.
·
Και το αυτονόητο καιροφυλακτούν να το καταργήσουν όλοι, όπως μας δίδαξε η ιστορία. Γιαυτό χρειάζεται κανείς να το υπερασπίζεται αδιάκοπα. Αυτό μας δίδαξε η φιλοσοφία.
Είναι δε το αυτονόητο, η κοινή φυσική αντίληψη όλων ανεξαιρέτως των ανθρώπων, που αφομοιώνεται εξ ολοκλήρου και μεταφέρεται στις κοινωνίες τους και στον ατομικό τους βίο.

Η λογική του κλέφτη

Όσοι περισσότεροι γινόμαστε οι κλέφτες, τόσο πιο αποδεκτοί από το σύνολο της κοινωνίας θα γινόμαστε.
Όσο πληθαίνουμε τόσο πιο εύκολα θα μπορούμε να αλλάζουμε τους νόμους υπέρ μας και να επηρεάζουμε την δικαιοσύνη με την κατακραυγή μας, όταν κινδυνεύουμε να μας τιμωρήσει η όποια πολιτειακή δομή απέμεινε.

Περί ελαχίστων διεφθαρμένων

Ο 21ος Ο αιώνας βρήκε τους νεοέλληνες να είναι κρυμμένοι πίσω από την μοναδική εξαίρεση που τους απέμεινε. Τον τελευταίο αδιάφθορο πολίτη.
Συνωστίζονται όλοι πίσω από τις μικρές διαστάσεις του και τον υποκρίνονται. Πόσο μάλλον που είναι άγνωστος. Όμως αυτός κρύβεται καλά από μας αφού μας γνωρίζει καλλίτερα από ότι εμείς τον εαυτό μας. Φυλάγεται σαν αγρίμι μην τον μολέψουμε.
·
Αυτό το παραμύθι περί κάποιων ΄΄ελάχιστων΄΄ κιόλας διεφθαρμένων πολιτικών και δημοσίων λειτουργών, και πιθανόν ή ίσως και κάποιων πολιτών, που καταδυναστεύουν και τυραννούν τη χώρα και την εκθέτουν διεθνώς (λες και το πρόβλημα ήταν να μην μάθουν οι άλλοι την κατάντια μας) είναι η ταφόπετρα της νεοελληνικής κοινωνίας. Ότι πιο καταστροφικό για την στοιχειώδη συνειδησιακή ύπαρξη του τόπου και την κυριολεκτικά γεωγραφική ύπαρξη της Ελλάδας στο άμεσο μέλλον.
·
Εν τω μεταξύ οι νεοέλληνες ένας-ένας ξεχωριστά, αντί να αντιστέκονται, κατασκευάζουν επιχειρήματα για να απαντάνε επιστημονικά και αναντίρρητα, και να εξηγούν με βαθιές αναλύσεις ΄΄γιατί δεν αντιστέκονται΄΄. Ενοχλούνται δε και θίγονται αφάνταστα, από κάθε είδους ερωτήσεις και κριτική που αφορά αυτούς και όχι τους άλλους, και εξηγούν άριστα και απλά γιατί ψηφίζουν διαφθορά και διαπλεκόμενους με τόση μανία και χαρά.
Συνχρόνως, κατασπαράσσουν ακούραστα ο ένας τον άλλο και με αριστοτεχνικά επιχειρήματα αρπάζουν και ξεπουλάνε ότι βρίσκουν μπροστά τους χωρίς τον παραμικρό ενδοιασμό. Από την γη, την θάλασσα, τις παραλίες, τον αέρα, το νερό, τα δάση, την πατρίδα τους, τις οικογένειές τους, τα παιδιά τους, τους φίλους τους, τον εαυτό τους, οι ίδιοι αν μπορούν ή μέσω των εκπροσώπων τους όταν δυσκολεύονται.
·
Όσο για τον ανθρωπάκο μας, ξέρει πως αν τον ανακαλύψουμε θα έρθει το τέλος του, όπως και μιάς κληρονομιάς που άθελά του κουβαλά, μόνο και μόνο γιατί έτσι μπορεί να βλέπει τον κόσμο. Προέρχεται από το πολιτισμικό παρελθόν του τόπου, βαθιά πίσω στην ιστορία.

Το ότι δεν τον γνωρίζει κανείς, μπορεί να βολεύει αλλά έχει γίνει ο εφιάλτης της νεοελληνικής κοινωνίας. ΄΄ποιός νομίζεις ότι είσαι κερατά και μας εκθέτεις΄΄.
Όλο τέτοια σιγομουρμουρίζουν θυμωμένα και απειλητικά.

Στο κατόπι του έχουν ξεχυθεί απλοί πολίτες, δηλαδή αθώοι όπως αφήνουν να παρανοηθεί, οργανώσεις, κόμματα, γιατροί και εφοριακοί, δημόσιοι και ιδιωτικοί υπάλληλοι, με επί κεφαλής τους ηρωικούς δημοσιογράφους που διψούν για κάθαρση και εξυγίανση του δημόσιου βίου, να τον βρουν και να τον λυντσάρουν, με τον μεταμοντέρνο τρόπο, δηλαδή διαφημίζοντάς τον και δοξάζοντάς τον.
·
Είμαστε πράγματι ένας λαός, που μίσησε το συλλογικό και αποθέωσε τον ατομισμό μετά την ήττα του εμφυλίου. Σε αυτόν τον εμφύλιο νικήθηκαν το ήθος, οι παραδόσεις, ο πολιτισμός, η αλληλεγγύη και όλες οι σημαντικότερες κατακτήσεις και αξίες του λαού μας, μαζί με το δίκαιο. Εκτός από τα πολύ μικρά παιδιά, κανείς πιά δεν είναι παρέα και δεν εμπιστεύεται τους γύρο του.
·
Αν έχει απομείνει και η ελάχιστη ελπίδα για αυτόν τον τόπο, θα πρέπει να παραδεχτούμε συνολικά την κατάστασή μας σαν λαός και πολίτες αλλιώς δεν υπάρχει η παραμικρή διέξοδος. Πίσω από το ΄΄δεν είναι όλοι το ίδιο΄΄ και το ακόμη χειρότερο ΄΄είναι μια μικρή μειοψηφία που πάντα υπήρχε΄΄ την στιγμή που πάνω από το 90% των πολιτών, έχει ξεχυθεί στο παιχνίδι της αρπαγής, κρύβεται μονίμως η διαφθορά και η διάλυση της κοινωνίας μας και του κράτους. Αυτό ιστορικά είναι αδιαμφισβήτητο και αφορά τους πάντες σαν άτομα στον πλανήτη και όλους τους λαούς σαν σύνολα.

Τα όνειρα των εμπόρων

Οι έμποροι πέφτουν να κοιμηθούν και δεν βλέπουν όνειρα, παρά σχεδιάζουν κομπίνες.
Έχουν μπερδέψει την κομπίνα με το όνειρο και νομίζουν ότι είναι το ίδιο.
Αιώνες και χιλιετίες τώρα ΄΄ονειρεύονται΄΄ το ίδιο. Όλα τα καταστήματα γκρεμισμένα και καταστραμμένα από τον πόλεμο και μια ατέλειωτη ουρά έξω από το μοναδικό μαγαζί που επέζησε, το δικό τους.

Κλεπταποδόχοι

Οι χειρότεροι γίναν κλεπταποδόχοι ξένου μόχθου,
της αντίστασης και του εμφύλιου.
Μόνο που φάνηκε αργά.

Ο κόσμος θα ήταν όπως σήμερα.

Η εξυπνάδα είναι η ψευδής επιβεβαίωση της ελογικότητας. Αλίμονο αν η ελογικότητα του ανθρώπου ήταν μόνο η εξυπνάδα που διαθέτει ο εγκέφαλός. Τα νόμπελ της φυσικής ή η καπατσοσύνη των εμπόρων. Τότε δεν θα υπήρχε ελπίδα. Ο κόσμος θα ήταν όπως σήμερα. Ένα απέραντο ψυχικό τέλμα.

Η απογοήτευση του Σωκράτη

Δεν ξέρω πλέον κανένα που να ασχολείται με τα κοινά στην Ελλάδα χωρίς προσωπικό κέρδος ή όφελος. Αυτό είναι μία αξιοθαύμαστη ουτοπία του παρελθόντος. Μία γιγαντιαία ψυχολογική και συνειδησιακή δύναμη του συλλογικού ανθρώπου η οποία εξέλειπε.

Το όνειρο του έξυπνου

Ξύπνησα τρομοκρατημένος. Τα μαλλιά μου μούσκεμα από τον ιδρώτα. Στα μάτια μου έτρεχαν με ρυθμούς καλοκαιρινού καύσωνα, μία μετά την άλλη χοντρές σταγόνες αλατισμένου ιδρώτα. Ξεκινούσαν από τα φρύδια και έφταναν έως τα μάγουλα και από κει στις ακροβρύσες των χειλιών. Η καρδιά από την αγωνία της ανεβοκατέβαζε το στήθος μέχρι εκεί που θάσπαζε. Το σαγόνι μου κρεμούσε προς τα κάτω από το ακράτητο τρέμουλο. Τι εφιάλτης! Φρίκη! Είχα δει στον ανέμελο ύπνο μου, ότι δεν μπορούσε να με κοροϊδέψει κανείς. Κατέρρευσα. Δεν είχα πιά ελπίδα.

Ψευτοαποδείξεις

Η αγάπη προς τα παιδιά μας δεν αποδεικνύει ότι είμαστε καλοί άνθρωποι, ούτε καλοί πολίτες.Η δικαιοσύνη προς τους άλλους μόνο δικαιώνει την ύπαρξή μας.

Τα παιδιά των αντιθέτων

Τα παιδιά της στέρησης γίνονται φονιάδες. Το ίδιο και τα παιδιά της αφθονίας. Είναι και αυτά το ίδιο στερημένα.

Ανεκτικότητα και συνενοχή

Μια κοινωνία μπορεί να είναι ανεκτική μόνο όταν δεν είναι αλλοτριωμένη. Αυτό που βλέπετε ως ανοχή και συναίνεση σήμερα στην Ελλάδα μην σας μπερδεύει. Είναι απλώς συνενοχή και πλήρης συμμετοχή στο παντοειδές έγκλημα της τελευταίας φάσης. Οι νεοέλληνες ανταλλάσσουν την προδοσία τους με την σιωπή και την ανοχή τους στην προδοσία των άλλων. Με την αποτροπή της σειράς τους, της δικής τους δίκης.

Η καταστροφική ασυνειδησία των διανοουμένων

Δεν υπάρχει μεγαλύτερο πολιτικό έγκλημα, από το να αποτρέπεις ένα λαό να κάνει την αυτοκριτική του. Να τον προμηθεύεις ακατάπαυστα με επιχειρήματα και απαντήσεις, ώστε να δικαιολογείται πάντα για ότι κάνει ή δεν κάνει. Να τον διθυραμβολογείς και να τον τυφλώνεις έτσι, για τα κοινωνικά και πολιτικά του λάθη. Να παραμένει διηνεκώς στην ανωριμότητά του και στην πνευματική του ανημποριά. Στον ραγιαδισμό του. Αυτή είναι η μεγαλύτερη δυνατή προδοσία του ανθρώπου. Και από αυτήν δεν γλίτωσε κανένας θεσμός ή πολιτικό πρόσωπο στην πατρίδα μας. Έτσι δημιουργούμε τα πλέον ανελεύθερα και ανεύθυνα άτομα. Κατασκευάζουμε κοινωνικές και ανθρωπικές τερατογεννήσεις.