Χωρίς ρήξη θα σαπίσουν τα πάντα.

Η κυβέρνηση Τσίπρα πρέπει να πέσει από τον ίδιο τον Συριζα. Και μόνο από αυτόν! Αυτός πρέπει να επανορθώσει! Συνειδητά, συνειδητότατα. Και όχι από ατύχημα. 

Να πέσει από την ίδια την αριστερά για να σώσει την αριστερά αργότερα. Για να σώσει το εργατικό κίνημα που δεν την πιστεύει καθόλου πια. Που θα το οδηγήσει με τυμπανοκρουσίες πλέον σε ένα απόλυτο συντεχνιακό μόρφωμα, ο σώζων εαυτόν σωθήτω,  ένα πλήρως ευνουχισμένο και διαχειρίσιμο εργαλείο των αφεντικών. Τσάμπα οι αγώνες του. Θα το πάει πενήντα χρόνια πίσω. Τελειώνει ακριβώς εδώ μετά το ξεπούλημά του από την αριστερά, με τα νέα μνημόνια που του φόρτωσε. Αλλά και τι ακολουθεί ακόμα! Το σπουδαιότερο.

Ούτε σας περνάει από το μυαλό σε μερικούς, τι θα σας ζητήσουν να ψηφίσετε μετά την πρώτη δήλωση μετανοίας. Θα σας λιώσουν και θα σας ξεφτιλίσουν όσο ξεφτιλίστηκαν οι ίδιοι και ακόμη περισσότερο για ότι τους έκαναν. Να νιώθουν καλλίτερα. Για να μην μπορείτε να μιλάτε πλέον. Αυτό θέλουν. Να σας φιμώσουν μια για πάντα. Μόνο που εκείνοι το κάναν ευχαρίστως και κρυφογελούσαν από ευχαρίστηση. Το είχαν αποφασίσει πολύ πριν την ανάληψη της εξουσίας. Ήταν το βαθύ πιστεύω τους.

Ενώ εσείς, εναπομείναντες σύντροφοι που αντιστέκεστε, θα συρθείτε να σας βρωμίσουν, εν ονόματι μιας αριστερής βλακείας, μιας πολιτικής προκατάληψης, που λέει την σαχλαμάρα που σας πέρασαν τα πρώην συντρόφια, πως δεν μπορείς να ρίξεις την πρώτη φορά μια αριστερή κυβέρνηση. Σας την έφεραν με τις λέξεις μόνο και το αριστερό σας συναίσθημα.

Μπορείς και παραμπορείς λέω εγώ. Και με πολύ χαρά και ικανοποίηση προσθέτω. Έτσι νιώθω. Γιατί θα το αναρωτηθείτε. Και για να σας διώξω το δολιευμένο ταμπού σας λέω! Τώρα καταλάβατε εσείς ότι δεν είναι παρά γνήσια πασόκια οι σύντροφοί σας. Ότι είναι εξ ίσου αδίστακτοι με την δεξιά. Αργήσατε και θα την πληρώσει ο κόσμος.

Η πιο επαναστατική αριστερή πράξη αυτήν την στιγμή της πολιτικής ιστορίας του τόπου, είναι να ρίξετε την αριστερή κυβέρνηση της δεξιάς. Όπως θέλετε πείτε το.

Α π ε λ ε υ θ ε ρ ω θ ε ί τ ε. Πριν να είναι αργά. Δεν θα σας αναγνωρίζουν ούτε οι δικοί σας, ούτε εσείς τον εαυτό σας. Δεν καταλάβατε ακόμα ότι πέρασαν απέναντι στη ζώνη του λυκόφωτος παρέα με τα όρνια. Είναι εχθροί μας πια δεν το καταλαβαίνετε!. Αν είναι εχθροί της εργατικής τάξης και της πατρίδας τους, δεν μπορεί να είναι φίλοι δικοί σας! Κι αυτό το, δεν υπάρχουν προδότες στο ελληνικό κοινοβούλιο, που ξεστόμισε ο Φλωράκης στην συγκυβέρνηση, δεν ισχύει. Ήταν κι αυτό ένα προαπαιτούμενο εκείνης της εποχής. Και το γνώριζε άριστα. Λυπάμαι, δεν μπορώ να σας γράψω ψέματα. Γιατί η δεξιά από γεννησιμιού της ήταν μειοδοτική και αντεθνική. Γιαυτό και κραύγαζε το αντίθετο. Ήξεραν καλά ότι ήταν συνεργάτες.

Αν δεν ρίξετε αυτή την κυβέρνηση της ντροπής,  θα την χρεωθείτε για ότι πρόκειται να κάνει στη συνέχεια και θα μοιραστείτε το κοινωνικό και πολιτικό ανάθεμα μαζί της, που έρχεται καλπάζοντας. Και δεν φαντάζεστε καν τι πρόκειται να κάνει. Ούτε φαντάζεστε σε τι πρωτοφανή μεγέθη διαφθοράς και συνδιαλλαγής θα οδηγηθεί ο τόπος χωρίς κανένα πλέον χαλινό χωρίς καμιά πλέον συλλογική αντίσταση χωρίς καμία πλέον ελπίδα. Γιατί διαχείριση σημαίνει διαφθορά.  Και αυτό το γράφω για τους ανύπαρκτους θεωρητικούς των άλλων. Που δεν το είχαν καταλάβει. Που ιδέα δεν είχαν τάχα ότι σοσιαλδημοκρατία σημαίνει σήψη.

Και όσοι σκέφτονται να στηρίξουν την κυβέρνηση πρέπει να τα έχουν υπ ΄ όψιν τους αυτά. Να ξέρουν οι φίλοι εκεί μέσα, τι δεξιο-αριστερο-κεντρώες καταστάσεις θα δημιουργηθούν. Τι παρδαλά θα προκύψουν. Τι πολιτικά και ιδεολογικά αδιέξοδα τους περιμένουν. Σε τι παραλογισμούς για γέλια θα οδηγηθούν. Ακούμε όλοι τους ψίθυρους των πολιτών. Προσέχτε τους γιατί είναι απειλητικοί. Φουσκώνουν και ετοιμάζονται. Μόνο αυτοί έχουν αλήθεια και όχι οι δικές μας επιχειρηματολογίες ή των δημοσιογράφων.

Αλλά ούτε ότι έκανε μέχρι τώρα ο Συριζα θα σας συγχωρήσει. Πάντα θα σας υποπτεύεται ως οπισθοφυλακή των τραπεζιτών και της δεξιάς.

Αυτή είναι η απάντηση της ιστορίας! Γιατί οι πολίτες ξέρουν πολύ καλά αν υπήρχε διέξοδος ή όχι, όπως ουρλιάζετε ένοχα οι προεδρικοί συνωμότες. Που είχατε ναρκοθετήσει σε συνεργασία με την  ΕΚΤ κάθε βήμα σας εκτός του λατρεμένου ευρώ σας. Που στήσατε το τραπεζικό κοντρόλ να απειλήσετε και να κατατρομοκρατήσετε τους πολίτες. Φωνάζοντας, προσέχτε υπάρχουν και χειρότερα χωρίς το ευρώ. Κουφάλες, σας φωνάζει ο λαός, όλοι ίδιοι είστε. Ούτε να σας βλέπω παλιόπαιδα.

Χωρίς ρήξη θα σαπίσουν τα πάντα. Δεν θα μείνει τίποτα όρθιο στην χώρα.

Η κυβέρνηση Τσίπρα και αυτό που κρύβεται μέσα της, είναι ότι προσπαθεί να γλυτώσει το κοινοβουλευτικό της τομάρι και τίποτα άλλο. Οι περισσότεροι από αυτούς είναι καριερίστες και το ξέρουμε. Διψούν. Αυτό η αριστερά δεν πρέπει να το επιτρέψει με κανένα τρόπο. Αλλιώς καλλίτερα να καταδιαλυθεί από τώρα και να επανιδρυθεί. Να ξέρει ο λαός τουλάχιστον που πάει. Να ξέρει με ποιους έχει να κάνει. Να του μείνει μια μακρινή ελπίδα. Μια άλλη ευκαιρία.

Όσοι σκέφτονται, ότι η διάσπαση του Συριζα είναι κακό για τον λαό και για την αριστερά, δεν έχουν καταλάβει απολύτως τίποτε από ότι έγινε τόσον καιρό. Τι γίνεται κάθε στιγμή που περνάει και προχωρεί στο αύριο, με αυτή την ασάφεια και αυτό το Τσιπρικό έγκλημα να ζυμώνεται για να ξεπλυθεί σιγά-σιγά. Εκεί στοχεύουν.

Δεν μπορεί ο καθένας να λέει ψέματα σε έναν λαό ατημωρητί. Αυτό τέλειωσε. Αυτό είναι ο ίδιος ο καπιταλισμός και προ πάντων η αστική τάξη της Ελλάδας. Αυτό το τροπάριο, συγγνώμη κάναμε λάθος, πέθανε. Αυτό το τέρας πρέπει να το σκοτώσουμε.

Μια πολιτεία χωρίς νόμους! Ανήκουστο, ακατανόητο για την αριστερά! Οδηγεί τον Συριζα στο ίδιο προηγούμενο παγιωμένο τέλμα αδιεξόδου. Επειδή  αυτοί δεν τόλμησαν να ψιθυρίσουν ένα όχι, και εμείς μια ρήξη. Θυμηθείτε την κ.ε του κκε, που μετά την Βάρκιζα έκανε το κορόιδο για 65 ολόκληρα χρόνια. Το κομμάτι του Συριζα που κυβερνά τώρα, είναι το ίδιο παλιό πολιτικό σύστημα αδιαχώριστο. Και εσείς δεν το βλέπετε.

Χωρίς την ρήξη δεν υπάρχει κανένα κοινωνικό νόημα. Κανένα πολιτικό νόημα. Μόνο  αυτή έχει ελπίδα και μέλλον μέσα της.

Ας αρκεστούμε τότε από τώρα στην πλήρη  διαφθορά, στην πλήρη διαπλοκή, στην ολοκληρωμένη εξάρτηση κάθε είδους της χώρας. Οδηγεί άνευ αμφιβολίας στην αμνήστευσή των πάντων. Πανηγυρικά πλέον. Στην πλήρη αμνήστευση της δεξιάς και του Πασόκ. Άντε να ζητήσεις τα ρέστα μετά από τους Σαμαροβενζέλους. Που τρίβουν τα χέρια τους καταϊδρωμένοι που γλύτωσαν και πάλι. Ήδη αντιπερισπασμίζουν τα πράγματα να σας πάνε αυτοί φυλακή.

• ·          

Υπέρ της ευρωπαϊκής ένωσης σημαίνει, ότι όλοι αυτοί είναι κατά της εθνικής ανεξαρτησίας της χώρας τους και λένε ψέματα οι ψευταράδες. Μισούν τα ανεξάρτητα εθνικά κράτη. Δεν θέλουν καν να είναι Έλληνες. Ούτε Γάλλοι ή Ιταλοί κλπ, αντίστοιχα. Παρά Έλληνες υποτελείς στην Ευρώπη. Έτσι διαμορφώνονται οι συνειδήσεις χωρίς αντιστάσεις πριν το πάρουν είδηση καλά-καλά. Πρώτα Ευρωπαίοι, μετά Έλληνες, πλην όμως υποτελείς μόνο! Αυτή είναι η συμφωνία. Αυτή είναι η μύχια κουλτούρα τους. Αυτή είναι η πατρίδα τους.

Υπέρ όμως της εθνικής ανεξαρτησίας δεν σημαίνει κατά της Ευρώπης, παρά σημαίνει με την μέγιστη προφύλαξη, την μεγίστη σκέψη και μέγιστη επιφυλακτικότητα, ναι στην Ευρώπη,  υπό προϋποθέσεις πρώτα. Όταν την εξουσία θα την έχουν οι ίδιοι οι λαοί στα χέρια τους και όχι οι πανεξαγορασμένοι εκπρόσωποι τους. Η Ευρώπη, των λαών τάχα, είναι ένα μηρύκασμα που βρωμάει από μακριά. Που βγαίνει από σαπισμένες σκέψεις και μυρίζει μπόλικο χρήμα για τους τραπεζίτες. Δεν υπάρχει Ευρώπη των λαών κι ούτε χρειάζεται. Δεν θέλουμε εγκλωβισμό σε αυτή την βρωμερή στρούγκα του καπιταλισμού. Είναι το δόλωμα για την Ευρώπη των τραπεζιτών. Και κυρίως είμαστε υπέρ των διμερών φιλικών σχέσεων, η καλλίτερη δυνατή συνεργασία στη διεθνή πολιτική. Γιατί ή την διατηρείς και την βοηθάς να πάει πάρα πέρα για κοινό όφελος, ή την σταματάς αμέσως χωρίς πολλά-πολλά μπερδέματα και δυσκολίες, όποτε θέλεις.

Εν τω μεταξύ, είναι και κοινοί συκοφάντες. Όλοι εκεί μέσα του ευρωπαϊκού προσανατολισμού. Οργίασαν να προπαγανδίζουν αδερφικά και παρέα με τον Skay και το mega, περί άτακτης χρεωκοπίας! Άτακτης υποχώρησης! Οι ψεύτες! Δεν ντρέπονται! Κανονικά πρακτορίστικα ειδησεογραφικά ψέματα. Εκεί  έφτασαν. Που αλήθεια ακούσατε εσείς σύντροφοί μου, έστω για μία και μοναδική φορά, ότι είπε έστω κι ένας Συριζαίος ότι ήθελε άτακτη χρεοκοπία. Μας την στήσανε για καλά. Σε όλους τους Έλληνες πολίτες, όπως και σε όλους τους Συριζαίους.

Υπάρχει ένας κοινωνικός νόμος από τότε που υπάρχει ο άνθρωπος. Σε αυτόν υπακούνε όλοι μη θέλοντας. Αυτό σημαίνει νόμος. Όσοι παίξαν παιχνίδια με τον λαό, και δεν εννοώ την δεξιά και το κέντρο, αλλά από την αριστερά και τους κομουνιστές, σαπίζουν όλοι. Άλλοι  αργότερα, άλλοι γρηγορότερα. Όπως το κκε που πούλησε το ΕΑΜ, η από την γέννησή της ΔΗΜΑΡ, που νόμισε ότι θα δουλέψει τους αριστερούς πολίτες, και τώρα ο πονηρός νάνος με την παρέα του, που νόμισαν ότι θα δουλέψουν πιο αριστοτεχνικά από την ΔΗΜΑΡ, όχι μόνο τη αριστερά, αλλά έναν ολόκληρο δημοκρατικό λαό στην μεγάλη πλειοψηφία του. Και ξέρετε πόσοι τέτοιοι καιροφυλακτούν τύπου Τσίπρα και Σταθάκη.

Η κρίση στον Συριζα δεν πρέπει να ξαναγίνει ένα μπάλωμα της κρίσης σε καμιά περίπτωση. Γιατί τότε θα μεταμφιεστεί σε λύση και θα κάνει διπλό κακό σε ελάχιστο χρόνο. Μια της αρχικής ψευδούς σύνθεσης των διαφορετικοτήτων που κράτησε πάνω από δυο δεκαετίες μέχρι που ξέσπασε με το μνημόνιο, της ψευδούς συνεννόησής της  ενώ σοβούσαν τα πάντα εκεί μέσα μέχρι που ξέσπασαν, της υποκρισίας της πολυφωνίας και του μπερντέ, και μία που θα ξεσπάσει χειρότερα με νέα ψέματα αδελφοποίησης και πάλι των τζιχαντιστών υπέρ της ευρωπαϊκής ένωσης θεότυφλα, και όσων τα έβλεπαν μεν, αλλά δεν μιλούσαν γιατί είχαν λέει την ίδια άγνωστη εν τέλει μάννα. Παραμύθια δηλαδή.

Εξάλλου και τέλος, τους πολίτες δεν τους ενδιαφέρουν οι προσωπικές σχέσεις των στελεχών μεταξύ τους. Οι συμπάθειες και οι παλιές γνωριμίες. Ουδόλως. Δικό σας το πρόβλημα γιατί τέτοιο είναι.

Και εν πάση περιπτώσει, οι αριστεροί άνθρωποι πρέπει να βρουν την αυταπάρνηση των μαχητών του ΕΑΜ. Αμόρφωτοι άνθρωποι, χωρίς πτυχία και παπία να κάνουν τον έξυπνο στους άλλους, μόνο με ένα μεγαλείο ψυχής πορεύτηκαν. Την αυταπάρνησή τους. Αυτοί σήκωσαν την χώρα, αυτοί κράτησαν την Ελλάδα, τέτοιοι άνθρωποι στηρίζουν κάθε χώρα παντού.

Αθήνα    19 Αυγούστου 2015

                                                                                                                                                           

Νεφέστορας - Πάνος Ηλιόπουλος

Η συμμορία των νάνων.

Και να που βρεθήκαμε από την συμμορία της μαϊμούς, στις συμμορίες των μνημονίων και τώρα φτάσαμε στην συμμορία των νάνων της αριστεράς.

Ποιος θα το πίστευε αυτό για την Αριστερά!! Κανένας!

Ο λαός και η χώρα, δεν έχουν ζήσει τέτοια ντροπή, τέτοια καταφρόνια και τέτοιον εξευτελισμό,  από τον Φλεβάρη του1945 μετά την υπογραφή της συμφωνίας της Βάρκιζας.

Τότε, καταθέτοντας τα όπλα του Άρη αν και απολύτως νικητήρια, σήμερα πάλι καταθέτοντας τα ίδια πιο ισχυρά ειρηνικά μας όπλα, όπως τότε στα πόδια των νικημένων. Που παρακαλούσαν αφ υψηλού να μην συγκρουσθούμε μαζί τους, και μας ορμήνευαν έξι μήνες πώς να χάσουμε για να μην διαλυθούνε. Πώς να επιμένουμε με την εσωτερική προπαγάνδα μας να μείνουμε στην ευρωπαϊκή ένωση και το ευρώ.  

 Από μια συμμορία απίστευτα ανθυπομετρίων ονταρίων, αριστερών όπως προπαγάνδιζαν μανιασμένα οι ίδιοι για τον εαυτό τους, για να θολώσουν τα νερά των πολιτών και των συντρόφων τους, όπου εμείς τους ανεχόμασταν λόγω φόβου και δειλίας μιας πιθανής διάσπασης, αφού κατάφεραν να μας πείσουν ότι κάτι τέτοιο ήταν κακό για την ενότητα του αριστερού και δημοκρατικού λαού.

Μη καταλαβαίνοντας ότι αυτό θα ήταν μια διάσπαση μονάχα του κόμματος και όχι του λαού, που βρισκόταν μπροστά από εμάς και μας περίμενε, και το πήραμε είδηση  όλοι μόνο στο δημοψήφισμα. Όπου, από αμέσως έως πολύ σύντομα, λόγω των ασήκωτων μνημονίων, όσο και κυρίως ότι με την 

ζωηφόρα συμμετοχή πολλών νέων γενεών, τα πράγματα είχαν αλλάξει δραστικά και ανεπιστρεπτί στη βάση των ψηφοφόρων πολιτών, όπου η συνειδητότητά τους είχε ξεπεράσει την παλιά τρομοκρατία της δεξιάς και συγχρόνως την διαπλοκή και την λαμογιά των παλιών προ πενταετίας κομμάτων.

Μη καταλαβαίνοντας ότι καιρός φέρνει τα λάχανα, καιρός τα παραπούλια, αυτό το τόσο σοφό και απλό της λαϊκής παροιμίας. Άλλοτε επιβάλλονται οι συνθέσεις και οι συμμαχίες, κι άλλοτε χρειάζεται η διάσπαση και η αποχώρηση από ένα επικίνδυνο και προ πολλού σαπισμένο συνασπισμό. Την  χρησιμότερη και καλλίτερη εφεδρεία στα μετόπισθεν του τραπεζικού καπιταλισμού.

Μια τέτοια εφεδρεία, που χρησιμοποιεί παγκόσμια το σύστημα, στο τέλος μόνο, όταν χάνει το κοινωνικό και ταξικό παιχνίδι από τους πολίτες, μόνο όταν είναι σίγουρο ότι έχει ηττηθεί, και προστρέχει στους πιο άθλιους εισοδιστές που κρύβει προσεκτικά στην φαρέτρα του μήπως ανέλπιστα γλυτώσει. Και τα κατάφερε.

Ευθύνη από την οποία δεν μπορούμε να γλυτώσουμε κανείς, γιατί τους βλέπαμε, τους ξέραμε, τους ανεχόμαστε και δεν μιλάγαμε, εν ονόματι αυτής της ανύπαρκτης σαπισμένης ελπίδας της ενότητας, λέγοντας σοφίσματα και τραβηγμένα επιχειρήματα απελπισίας, περί σύνθεσης των διαφορετικών απόψεων, ενώ το πράγμα δε τράβαγε καθόλου, έχοντας γίνει όλα διαφωνίες μόνο, χωρίς ίχνος συνεύρεσης πολιτικής και ιδεολογικής, και άλλες τέτοιες σαχλαμάρες που εκνεύριζαν και έδιωχναν τα ελάχιστα μέλη του Συριζα, και φυσικά τους συμπολίτες μας ψηφοφόρους που ψήφιζαν μόνο κάτω από την απειλή της επιστροφής των Σαμαροβενζέλων, πως να γλιτώσουν από αυτούς και την μεταπολίτευση, και εμείς ανοήτως το εκλαμβάναμε ως τάχα αποτέλεσμα της σύνθεσης των αγεφύρωτων ταξικών αντιθέσεων και συγκρούσεων μέσα κι έξω από το κόμμα. Μήπως και αλλάξουμε λίγο την πατρίδα, και προωθήσαμε τον μικρό νάνο όλοι μαζί ανεξαιρέτως, ένα παιδί του κομματικού σωλήνα, εκπαιδευμένο να ακούει λάγνα την ιεραρχία και ότι συμφέροντα έκρυβε από πίσω της, που τώρα διαπιστώνουμε και τραβάμε τα μαλλιά μας.

Έναν νάνο της ιστορίας, που εμείς αποθεώναμε ως μεσσία, ως τον ηγέτη των ηγετών  και μόνο νέο Βελουχιώτη δεν τον είπαμε. Και αυτό, λόγο της πλήρους απόρριψης από τον λαό του παλιού πολιτικού συστήματος που μας διέλυσε παντοειδώς, όπου δεν υπήρχε άλλος καλλίτερος παρά διάφοροι επίσης ανθυπομέτριοι από όλα τα υπόλοιπα κόμματα.

Ενώ φαινόταν από μακριά ότι δεν είχε τις ελάχιστες προϋποθέσεις, κυρίως δεν είχε την πατρίδα μέσα του και την εθνική ανεξαρτησία της χώρας του. Αυτό ήταν και το σημαντικότερο από όλα. Μας παρέδωσε και πάλι αιχμάλωτους στα χειρότερα μνημόνια κι από των Σαμαροβενζέλων, χωρίς να σηκωθεί να φύγει έστω την ύστατη στιγμή πριν να κάνει την συμφωνία, να γλυτώσει τις πιέσεις όπως δικαιολογείτο και κλαψούριζε, να γυρίσει στην Αθήνα, στην αμπάριζα του, στην πρωτεύουσα της δημοκρατίας, να πάρει δύναμη και συμβουλές από τον λαό του και τους συντρόφους του και θα βρίσκαμε οπωσδήποτε μια καλλίτερη λύση.

Έτσι χωρίς θεριό εθνικής συνείδησης μέσα του και όραμα εδαφικής ακεραιότητας, παραδόθηκε τελείως και βολεύτηκε με τα ταξίματα του Γιούνκερ ως σίγουρα εφόρου ζωής, κάτι σαν τον μαοϊκό Μπαρόζο που αμείφτηκε πλουσιοπάροχα από το τραπεζικό χρηματοπιστωτικό σύστημα για την προσφορά του.

Φανταστείτε τον Τάσο Παπαδόπουλο, αυτόν τον μεγάλο ηγέτη της Κυπριακής χώρας, να τους έλεγε μετά το δημοψήφισμα, μετά το πελώριο όχι στο σχέδιο Ανάν, εντάξει εσείς ψηφίσατε όχι, όμως εγώ επειδή με πιέζουν θα ψηφίσω το σχέδιο Ανάν. Γιατί στον δικό μας τόπο, όλα γίνονται φαιδρά, ακόμα και η αριστερά

Δίπλα του ως σύμβουλοί του, οι Δραγασάκηδες και οι Παπαδημούληδες, οι πεμπτοφαλαγγίτες του πιο άγριου καπιταλισμού, φανατικοί Τσιριμώκοι εξ ιδεολογίας και πεποιθήσεως, με μια παρέα άκαπνων σχολιαρόπαιδων συμμαθητών του, που δεν πρόλαβαν να διαβάσουν όχι τον Όμηρο και τον Θουκυδίδη, αλλά ούτε τον μικρό ήρωα τον Γιώργο Θαλάσση. Λωλάθηκαν με την εξουσία, τα έχασαν, και πίστεψαν στο τέλος ότι κάτι το σπάνιο και ιδιαίτερο ήταν που δεν τόξερε ούτε η μάννα τους. Μίλησε βροντερά, η εξ αποκαλύψεως μεταφυσική φωνή μέσα τους. Και φυσικά πήραν τα μυαλά τους μόνο αέρα, αγείωτα στην εργατική τάξη και στους πολίτες.

Και κυρίως κατάλαβαν πως αν δεν κολλούσαν σαν στρείδια στην εξουσία του φίλου τους, σήμερα θα δούλευαν με το μπλοκάκι για ένα πεντακοσάρικο. Από κοντά, και άλλα ίδια άτομα των προηγούμενων κυβερνήσεων που αριστέριζαν για καλό και για κακό. Καριερίστες δηλαδή που συνωστίστηκαν στους διαδρόμους για καμιά θεσούλα,  με απωθημένα του μεγαλείου τους κι αυτοί, να μην πάνε χαμένοι ως ταλαντούχοι και ιδιαίτεροι από την φλέβα τους, και φυσικά ότι αρπάξουμε από τους τίτλους και τις αριστερές διαπλοκές. Άκρως αναξιόπιστα άτομα ακόμη και για μια μέση αστικοκαπιταλιστική δημοκρατία. Και περιμένετε, ακόμα δεν είδαμε τίποτα.  

Τέλος θέλω να προσθέσω σε αυτό το κείμενο, την διαχρονική ευθύνη αξιότατων κατά τα άλλα συντρόφων, με επιμονή και σταθερότητα στα πρωτεύοντα και σημαντικότερα ζητήματα της πατρίδας, που δεν έκαναν ποτέ πίσω, αλλά όμως ανέχθηκαν ανεξήγητα για εμάς τους απέξω αριστερούς συντρόφους, όλο αυτό το μειοδοτικό αλισβερίσι της δεξιάς πλατφόρμας εις βάρος της χώρας, του Συνασπισμού και του Συριζα στη συνέχεια, που βλέπαμε και δεν καταλαβαίναμε. Που δεν κατανοούσαμε πως συνυπάρχετε γιατί ήρθε η ώρα να κάνουμε αυτό τον απολογισμό.