Τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα έως αφόρητα για την Κύπρο.
Όχι για αυτό που νομίζουν, το κούρεμα δηλαδή, αλλά για αυτό που δεν υπολογίζουν καν που τους συμβαίνει. Γιαυτό και ψάχνουν την ευθύνη ο ένας στον άλλο. Και ούτε συλλαμβάνουν οι αναλυτές το πρόβλημα να βοηθήσουν, ευθυγραμμισμένοι σε ένα λαϊκισμό της Αριστεράς και της Δεξιάς που συμπίπτουν σε αυτόν, και παραπλανάει τις αιτίες.
·
Οι διανοούμενοι δεν μπορεί να τα έχουν καλά με τον κόσμο. Αυτό δεν κατάλαβαν. Να χαϊδεύουν τα αφτιά του και να παίρνουν διακρίσεις και τίτλους ως αντάλλαγμα. Άλλος είναι ο ρόλος τους. Η κριτική στις πράξεις και τα πράγματα του λαού. Μόνο έτσι βοηθάμε τους πολίτες. όσο κι αν τους στενοχωρούμε. Αντ΄ αυτού καταναλώνονται αποκλειστικά, στις κακές κυβερνήσεις των καπιταλιστών. Χαράς το πράγμα. Λες και δεν ξέρει κανείς τι συμβαίνει.
·
Γιατί το πρόβλημα δεν είναι εκεί που μας δείχνουν όλα τα δάχτυλα, όλες οι αποχρώσεις του κυπριακού πολιτικού φάσματος, αλλά πιο πίσω βαθύτερα, εκεί που εμείς δεν θέλουμε να δούμε, στον προσανατολισμό μιας ολόκληρης κοινωνίας χωρίς εξαιρέσεις δυστυχώς, μακριά από ένα υγιές παραγωγικό και οικονομικό μοντέλο, σε ένα έωλο και υπερτροφικό τραπεζικό τομέα αποκλειστικά, στη χειρότερη δηλαδή εξάρτηση μιας οικονομίας και μιας κοινωνίας. Με ανύπαρκτη αυτονομία.
·
Γιατί κρίση είναι θα περάσει σε κάποια χρόνια. Το θέμα είναι αν θα ξαναχρησιμοποιήσουμε αυτό το μοντέλο της φούσκας. Αν θα ξαναγυρίσουμε σε αυτό. Γιαυτό γράφεται αυτό το κείμενο.
·
Χωρίς πρωτογενή αγροτική παραγωγή, χωρίς καμιά βιοτεχνική υποστήριξη σοβαρή και ικανοποιητική, και με ένα τουριστικό τομέα που από μόνος του χωρίς την βοήθεια των δυο άλλων, καταντάει κι αυτός μια μονοκαλλιέργεια επικίνδυνη και φθοροποιότατη για τη συνείδηση ενός λαού, όπως πολύ καλά γνωρίζουμε όλοι εμείς στην Ελλάδα. Μακριά από τις βασικές ανάγκες του ανθρώπου. Έτσι εισάγουν τα πάντα με τους τόκους που παίρνουν από τα παρκαρισμένα κεφάλαια των αετονύχηδων.
·
Και τώρα χωρίς να αντιλαμβάνονται καν τι κάνουν, αυτό το χρεοκοπημένο μοντέλο θέλουν να διασώσουν, τον αντικατοπρισμό μιας όασης που δεν υπάρχει αναζητάνε ξανά και τον εξωχώριο παράδεισό τους, να ξαναπάθουν δηλαδή μετά από λίγα χρόνια πάλι τα ίδια, από κάποιον άλλο διάδοχο Γερμανό.
·
Πρέπει να καταλάβουν και να παραδεχτούν, πως έζησαν σε ένα τυχοδιωκτικό μοντέλο, ευκαιριακό, πλήρως αντιδημοκρατικό, με μια λογική προσανατολισμένη στο πονηρό άκοπο και άκρατο κέρδος, που προφυλάσσει φοροφυγάδες και λαμόγια, απατεώνες όλων των ειδών και μεγεθών, όπως τους δικούς μας εδώ, που ενώ θα έπρεπε να είναι στη φυλακή, απολαμβάνουν την ασυλία που τους προσφέρουν οι Κύπριοι και το Κυπριακό κράτος. Κάνατε κακές παρέες.
·
Όπου είναι γεμάτο Τζοχατσοπουλαίους για να καταλάβουμε, Λαυρεντιάδηδες και κάθε είδους υποκείμενα, που καταληστεύουν τον λαό τους και παίρνουν τα κλοπιμαία με βαλίτσες και τα πάνε εκτός χώρας τους, σε μια απέραντη off shore. Μια χώρα ολόκληρη, μια off shore ολόκληρη.Αυτή είναι η Κύπρος, άσυλο των μελαγοληστών. Γιατί το χρήμα για εμάς τους Αριστερούς έχει και οσμή και χρώμα.
·
Η Κύπρος παραστράτησε μια δεκαετία τουλάχιστον, ξεφεύγοντας έξω τελείως από τις αρχές της ανθρώπινης δικαιοσύνης, τις αρχές της στοιχειώδους δημοκρατίας και φυσικά ζούσε μακριά έτη φωτός από τις αρχές της αριστεράς και της ιδέας της Αριστεράς. Παρόλο που είχε όπως νομίζαμε κομουνιστή πρόεδρο. Ο οποίος ουδέποτε είχε την παραίτησή του στην κωλότσεπη, κι ούτε τόλμησε να ζητήσει ποτέ δημοψήφισμα, και ιδίως αυτό. Σπουδαίος ηγέτης, σπουδαίος δημοκράτης.
·
Ή είσαι λοιπόν με το ευρώ ή είσαι με την δραχμή και τη λίρα, ή είσαι μέσα στην ευρωπαϊκή ένωση ή έξω από αυτήν φίλε Κύπριε, με όποια άποψη και αν έχεις για τα πράγματα, δε μπορείς να βασίζεις την οικονομία σου, την κοινωνία σου, το μέλλον σου, τα παιδιά σου και την χώρα σου, σε μια φούσκα, σε ένα σύστημα με κύρια πηγή εσόδων το τραπεζικό τοκογλυφικό μοντέλο.
·
Δεν μπορούν πλέον οι Κύπριοι να ζουν στις χίμαιρες και στην ψεύτικη ευημερία. Αυτό πρέπει να καταλάβουν, κι αυτό πρέπει να σταματήσουν αν έχουν διατηρήσει ακόμα την ικανότητα να διακρίνουν τα πράγματα γύρω τους. Γιαυτό και το όχι τους ήταν ήδη σκυμμένο. Τους βγήκε μετέωρο και δεν το υπερασπίστηκαν με θέρμη και με θέληση.
·
Γιατί όλα τα κείμενα που έχω διαβάσει μέχρι στιγμής, σπρώχνουν στη πνευματική οκνηρία των πολιτών, στην αποκοίμιση ακόμη περισσότερο της συνείδησής τους, μη αναφέροντας καν το πρόβλημα.
·
Εγώ αυτό έχω να πω δημόσια στους συμπολίτες μου, στους φίλους μου και στους συντρόφους μου, το ίδιο προς τις κεντρικές επιτροπές και τα πολιτικά γραφεία. Το μοντέλο της κοινωνίας που επιλέγουμε πρέπει να έχει μόχθο στη βάση του και στην κυριολεξία του. Όχι ιδρώτα τεχνητό από τον ήλιο και την ζέστη της τριτογενούς και τεταρτογενούς παραγωγής των υπηρεσιών, των γραφείων και του χρηματοοικονομικού μοντέλου ακόμα και του υγιούς.
Θα κριθούμε όλοι.
Κυρίως για ότι δεν λέμε,
και όχι για τα εύκολα που λέμε.
ΥΓ
Γιατί με αυτές τις κακομοιριασμένες λογικές της μεροληψίας και της ανοχής, φτάσαμε να ζητάμε να κάτσουν στο σκαμνί της δικαιοσύνης, μόνο οι ΠαπανδρεοΒενζέλοι και οι Σαμαράδες, προστατεύοντας τον συναγωνιστή Χριστόφια. Αλλά οι πολίτες, οι Αριστεροί και μη, έχουν άλλη γνώμη για αυτόν κάτω στην Κύπρο, δεν θέλουν να τον βλέπουν καν, τον θεωρούν εγωιστή και ισχυρογνώμονα που δεν ακούει κανένα, χαρακτηριστικό της υπομετριότητας που θέλει να κάνει και τον αρχηγό, και επιμένουν να τον στείλουν στην δικαιοσύνη.
