Διαφωτισμός και Ιρακ

Η έμμεση δημοκρατία δεν είναι παρά ο χειρότερος τακτικισμός.
Η κορυφαία μέθοδος εξαπάτησης.

Ίσως να ακούγεται βαρύ στις δυσκίνητες συνειδήσεις μας, όμως έτσι είναι.
Ίσως μας προσβάλλει προσωπικά αφού από πίσω είναι η ψήφος μας και η επιλογή μας. Όμως έτσι είναι. Οι ελπίδες όλων μας, γενεών και γενεών για κάτι καλλίτερο. Αλλά αυτή είναι η αλήθεια.

Όλοι είχαμε τις αμφιβολίες και τις αντιρρήσεις μας για δυό αιώνες. Περιμέναμε και ξαναπεριμέναμε, δίναμε και ξαναδίναμε ευκαιρίες και όλο ευκαιρίες.
Όμως ο πόλεμος στο Ιράκ, έριξε και τον τελευταίο φερετζέ της αντιπροσώπευσης.

Για πρώτη φορά στην ιστορία του διαφωτισμού, όλοι ανεξαιρέτως οι λαοί του πλανήτη τον αρνήθηκαν απόλυτα, τον καταδίκασαν πλήρως και βγήκαν στους δρόμους να τον αποτρέψουν, με μια πρωτοφανή ολική συμμετοχή της ανθρωπότητας.
Και όλοι οι εκπρόσωποι τους, συμφώνησαν με αυτή την εισβολή και την υποστήριξαν έμπρακτα. Ποτέ στην ιστορία δεν είχε ξανασυμβεί αυτό από χιλιετίες. Γιατί πάντα υπήρχε ένα μειοξηφικό ποσοστό πολιτών, που επιδοκίμαζε τις εισβολές. Λάθος ή σωστό δεν έχει καμία σημασία εδώ.