Γράμμα στους συμπολίτες μου.

 Νερό = δημοψήφισμα

Αλλά δεν τελειώσαμε με το νερό. Έχει ακόμη πολλά να μας πει. Ας το ακούσουμε λίγο εκεί που μας πονάει σήμερα. Να μας αποκαλύπτει τους θησαυρούς του και τα μυστικά που κρύβει. Γιατί καμιά απολύτως άλλη διεκδίκηση δεν έχει το ανάστημά του.

Γιατί μέχρι τώρα, ως ανέγγιχτο από το άρρωστο καπιταλιστικό κέρδος, ήταν αυτονόητο για μας, ως φτηνό, καθαρό και άφθονο. Είχαμε το κεφάλι μας ήσυχο από την φονική βουλιμία του.            Η απειλή της στέρησής του σήμερα όμως, ξυπνάει την εγρήγορση μέσα μας. Μας καλεί στις επάλξεις της επιβίωσης και μας μαθαίνει με το καλλίτερο μάθημα που υπάρχει στη ζωή, τι ακριβώς είναι ο καπιταλισμός. Μας μαθαίνει, με τον μοναδικό δικό του τρόπο, πως ακριβώς αυτός πολεμιέται! Γιατί βάζει στη θέση τους όλους τους αρχιδικαστές, μαζί με τα σοφίσματά τους, που προσπαθούν να ξεφύγουν από τον νόμο του. Τους κάνει γελοίους με όποια απόφαση που νομιμοποιεί την παράδοσή του στην ιδιωτικοποίησή του. Και επειδή προφανώς δεν το καταλάβαμε ως εύκολο μέχρι εδώ, γελοιοποιεί και κάθε απόφασή τους, που απαγορεύει την ιδιωτικοποίησή του!!! Συνεννοούμαστε  κάπως; Ή όχι ακόμη. Ο όποιος δικαστής, ούτε μπορεί, ούτε έχει το δικαίωμα να δικάζει πράγματα πάνω από το μπόι του. Ούτε δίκαια, ούτε άδικα. Ούτε κανένα άλλο τέτοιο δικαστήριο παγκόσμιο ή συμπαντικό ακόμα να πω, για να το καταλάβουμε καλλίτερα.

Το νερό λοιπόν, μας μαθαίνει να διεκδικούμε όλοι μαζί, συλλογικά και όχι ατομικά και συντεχνιακά όπως αποκλειστικά γίνεται. Αλλιώς κάνουμε μια τρύπα στο νερό οι πολύξεροι. Και αυτό είναι πολύ σπουδαίο για τα βάσανά μας.  Μας δείχνει τον δρόμο. Γιατί δεν το ξέραμε νομίζεις, σκέφτεστε ειρωνικά τώρα.  Έ, όχι βέβαια, αυτό έλλειπε να το γνωρίζατε. Αυτό είναι το καλλίτερο κοινωνικό καλαμπούρι που σκαρώσαμε ποτέ. Δεν θα ήμασταν τώρα σε αυτή την απόγνωση. Όπως  βολευτεί ο καθένας στην απομόνωσή του. Δηλαδή στη συντεχνία του ή στο αφεντικό του. Γιατί κρύβει όλη την αλήθεια αυτού του κόσμου μέσα του. Αυτό είναι το καινούργιο που δεν φαίνεται. Να ξεχάσουμε δηλαδή δια παντός τις άδικες προκλητικές συντεχνιακές διεκδικήσεις. Να καταλάβουμε δηλαδή ορθά κοφτά, ότι μέχρι τώρα διεκδικούσαμε λάθος!!  Αυτό μας λέει. Και το νερό είναι το μόνο που μας δίνει αυτή την ευκαιρία! Γιατί αλλιώς θα διψάσουμε. Γιατί αλλιώς θα το χάσουμε από τους άρρωστους μεγαλολεφτάδες. Γιατί η δύναμη που έχουν και όσο αυξάνει γίνεται σχιζοφρένεια. Ούτε κι αυτό το καταλάβαμε. Η όποια δύναμη, μόνο ως μοιρασμένη είναι θετική. Μόνο τότε βοηθάει και ισορροπεί τον κόσμο. Αλλιώς είναι πάντα συσσωρευμένη συμφορά.

Αυτό όμως λέει και κάτι ακόμα, που συγγνώμη, αλλά και  πάλι δεν ξέρουμε. Ακόμα πιο σπουδαίο. Μας λέει καθαρά και ξάστερα, ότι με την ανάθεση εσείς εξαφανίζεστε! Σαν μαγική εικόνα. Παύετε να είσαστε πολλοί και χιλιάδες αμέτρητες. Η ίδια η ανάθεση στην πιο βαθιά ουσία της, είναι ένας ταχυδακτυλουργός που εξαφανίζει τα πλήθη. Περίπτωση Τσίπρα για εμάς. Καλημέρα ζωή! Σε καλωσορίζουμε. Μόλις τώρα αρχίζουμε να μπαίνουμε στο νόημά σου.

Το νερό μας προσγειώνει και μας μαθαίνει καλλίτερα, από κάθε ιδεολογία και κάθε άλλο μεγαλοϊδεατισμό ή επίγειο παράδεισο. Μας μαθαίνει όμως ακόμα, και κυρίως-κυρίως, πώς να αγωνιζόμαστε για τη ζωή μας, εμείς οι ίδιοι. Εδώ είναι που αρχίζει το πανηγύρι της σκέψης. Η καλλίτερη γιορτή του πνεύματός μας. Εδώ που ανθίζει η συνείδησή μας. Εδώ είναι που αρχίζει επί τέλους η ουσιαστική ιστορία του ανθρώπου. Η κατασυκοφαντημένη ελπίδα του. Της μεταμαρξιστικής και μεταλενινιστικής σκέψης, που αποκλείει την διαμεσολάβηση. Κι αυτό είναι τα δημοψηφίσματα! Και μόνο αυτά. Αυτό είναι το σπουδαίο. Το σπουδαιότερο! Χωρίς να αναθέτουμε σε κάποιους άλλους που δεν θα μας πουλήσουν, όπως σιγομουρμουρίζουμε και ευχολογούμε μέσα μας σαν ολοκληρωμένοι δούλοι. Πιο τίμιους από τους προηγούμενους, σε καλλίτερα κόμματα, πιο βράχους συντρόφους και συμπολίτες, αλλά όχι προς θεού σε εμάς τους ίδιους! Καλά είμαστε αραγμένοι στην ησυχία μας, ότι και να μας κάνουνε. Στο βασίλειο της εθελοντικής δουλοποίησής μας νικημένοι 100%. Η αφθονία βλέπεις, μας έφαγε τελείως τα σωθικά. Μας ρούφηξε το μυαλό. Γιατί η φτώχεια τουλάχιστον και προς τιμή της, η χειρότερη τότε φτώχεια, γέννησε την οκτωβριανή επανάσταση και άλλαξε έστω και κουτσά στραβά, την ανθρωπότητα και τα μυαλά της. Ενώ η αφθονία, παραδόθηκε αμαχητί και δεμένη από μόνη της χειροπόδαρα στον χυλό της ισοπέδωσης του ανθρώπου. Τους σημερινούς ατομοκεντρικούς λογάδες καταναλωτές. Στην αφθονία των σκουπιδιών και της αχριστίλας.

Γιατί όταν είμαστε χωρισμένοι σε ομάδες, φατρίες και δεν συμμαζεύεται το πράμα με τίποτα, τόσες διεκδικήσεις όσα ακριβώς και τα εργατικά σωματεία, άλλες τόσες διαφορετικές αμοιβές, επόμενο είναι να μαζευόμαστε αποκομμένοι από τους άλλους, σε παρέες των 150 και μέχρι 2000 ατόμων. Τόσο δύσκολο είναι να το καταλάβουμε αυτό το προφανές. Ποιοι μόνο κατεβαίνουν στους δρόμους; Εδώ είναι η πλάκα, αλλά και το δράμα μαζί. Αποκλειστικά όσοι κινδυνεύουν άμεσα να απολυθούν ή να μειωθεί ο μισθός τους ή το μεροκάματο. Τα λέω καλά συμπολίτη; Αδικώ κανένα;

Η σκέψη του Μαρξ, δεν ήταν παρά ο πρόλογος της σύγχρονης ιστορίας. Ο πρόλογος της βιομηχανικής επανάστασης τότε. Αυτήν αφορούσε μόνο. Στον τρίτο παγκόσμιο πόλεμο σήμερα, ξεκίνησε ήδη μια άλλη μέρα, μια νέα εποχή, που δεν είναι ούτε η αρχή της ανύπαρκτης αταξικής κοινωνίας, ούτε το τέλος της ιστορίας. Το προλεταριάτο μεταμορφώθηκε σε πολίτη πια μέσα από τους ταξικούς αγώνες του και την τρομακτική έκρηξη της κάθε είδους υπερτεχνολογίας και της ξέφρενης κβαντικής επανάστασης. Καθώς βόσκει τα πρόβατα συνομιλεί με τη μάνα του σε χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά. Αργά-αργά αλλά σταθερά συνειδητοποιεί ότι στο παιχνίδι μπαίνουν και νέα ταξικά μεγέθη, ανύπαρκτα τότε και καινούργια σήμερα, που υπερβαίνουν το μεροκάματό του, όταν του παίρνουν το νερό του και ταυτόχρονα του καταστρέφουν τον πλανήτη του. Αργά ή γρήγορα πια συνειδητοποιεί ότι βγαίνουν στην επιφάνεια άμεσοι κίνδυνοι και ανάγκες που δεν τις είχε υπολογίσει παλιά.

Αλλά εδώ ακριβώς, έχω να προσθέσω κάτι καινούργιο για τα δημοψηφίσματα, αφού έχουν κατασυκοφαντηθεί και καταχωνιαστεί στα αζήτητα της κοινωνικής συνείδησης, με μια προπαγάνδα αφόρητη, καθημερινή και αδιάκοπη, να μην τολμήσουν να ξεμυτίσουν από τα έγκατα της φυλακής τους, διπλαμπαρωμένα καλά στα υπόγεια της απαγόρευσης, από το σύνολο του πολιτικού κόσμου, ως αδύνατα, ως ατελέσφορα τάχα οι μπαγαπόντες, και ως  αδιανόητα φυσικά για τα συμφέροντά τους, όπως μας διαλαλούν.

Που εν τούτοις, τόση είναι η αποδοχή και η δύναμή τους, που κάποτε-κάποτε αναγκάζονται να τα χρησιμοποιούν, σπρωγμένοι ανελέητα για λύση, από τις αναπόφευκτες κολοσσιαίες συγκρούσεις και αντιφάσεις μεταξύ τους, ακόμη και οι ίδιοι οι μεγαλοκαπιταλιστές, ως έσχατη λύση, προσδοκώντας φυσικά ότι το αποτέλεσμά τους, θα ευνοεί την πλευρά του καθενός μονομάχου εξ αυτών.

Είναι αυτά όμως και μόνο αυτά, που ταράζουν σήμερα ολόκληρη την ευρώπη και την ανθρωπότητα, που η αριστερά στο θλιβερό σύνολό της δεν τα βλέπει και λέει τις γνωστές σαχλαμάρες της κατηγορώντας πλέον ανοιχτά τους λαούς για ξενοφοβία, δείχνοντάς μας έναν άλλο δρόμο, αμέσως κιόλας μόλις δραπετεύσουν από τον εγκλεισμό τους στα τάρταρα της απόλυτης απαγόρευσή τους, της μεθοδευμένης απαξίωσής τους από θεούς και δαίμονες των πιο στυγνών συμφερόντων. Μα κυρίως, τα μόνα νομιμοποιημένα στη συνείδηση όλων των λαών, που από μόνα τους και χωρίς να κάνουν τίποτα άλλο από το να δημοψηφίζουν  ειρηνικότατα και  ελεύθερα οι λαοί, αρπάζοντας αυτή την ειρηνική ευκαιρία αντί να τρέχουν στα βουνά, ταυτόχρονα δείχνουν και καταδικάζουν σιωπηλά, χωρίς να λένε κουβέντα, την έξαλλη τρομοκρατία που έκανε την πιο σκοταδιστική εμφάνισή της, ακόμα περισσότερο κι από τον ολέθριο ναζισμό του παρελθόντος. Την άλλη και ακριβώς αντίθετη καταστροφική επιλογή, της ηλίθιας και ατελέσφορης ατομικής πάλης. Αυτά  και μόνο αυτά, μας ξαναδείχνουν τον δρόμο της πιο ολοκληρωμένης δημοκρατίας. Της μόνης που χρειάζονται τελικά οι άνθρωποι. Κι αναρωτιέται κανείς εύλογα, καλά, αυτό δεν το βλέπει κανείς από τους χιλιάδες βάρδους των σοσιαλιστικών οραμάτων. Και το χειρότερο και εγκληματικότερο, τρέχουν να ερμηνεύσουν άλλα αντ άλλων τα γεγονότα, για να συσκοτίσουν τα φαινόμενα και να γλυτώσουν τις ιδεολογικές αυταπάτες τους.

Αλλά εγώ, που είδα και βίωσα στην εποχή μου έστω λίγο και λίγα ευρωπαϊκά δημοψηφίσματα, για πρώτη φορά, να αποτρέπουν κεκαλυμμένες μεταμοντέρνες επεμβάσεις ή καθαρές οικονομικές δικτατορίες, και ίσως πάλι στρατιωτικές δικτατορίες εκ νέου σε αυτή την ταραγμένη, την πλήρως απρόσμενη φουρτουνιασμένη εποχή της αναδιανομής του δικού μας πλούτου, που τον λένε δικό τους, όπως και άλλες οδυνηρές κοινωνικές συγκρούσεις, και διαφωνώντας χωρίς δεύτερη κουβέντα σε όλο αυτό, την απόλυτη δηλαδή βεβαιότητα του προσημειωμένου μέλλοντος, όπως νομίζουν οι μαρξιστές και οι ανθυπομαρξιστές, και προσβεβλημένος μάλιστα βαθιά σαν άνθρωπος για αυτό, και συγχωρείστε με που λέω εγώ και όχι εμείς, επίτηδες το βάζω αλλά είμαι μόνος μου δυστυχώς, μπας και διεμβολίσω την απόλυτη πολιτική νιρβάνα της αριστεράς, που παραδομένη κι εφησυχασμένη, μα κυρίως παγιδευμένη στην απόλυτη αλήθεια μιας υπόθεσης  μόνο, και τίποτα άλλο μέχρι στιγμής στην πράξη, περί ιστορικής νομοτέλειας της έλευσης του σοσιαλισμού και άλλες τέτοιες φιλολογίες, μη γνωρίζοντας ακόμα καλά-καλά παρά μόνο την εκφώνηση του ονόματός, του υποχρεωτικού υπερνόμου των αντιθέτων για όλους, σύμπαντος και έλλογων κοινωνιών, που απαγορεύουν την αταξικότητα, δεν πιστεύω καθόλου πλέον σε αυτές τις ιδεολογικοθρησκευτικές βεβαιότητες του Κάρολου Μαρξ, όπως και στον λενινιστικό ρόλο της εκπροσώπησης των εργατών μέσω του κόμματος, με τον λαό και τους πολίτες του διαρκώς στην πάντα και εκτός τελικών αποφάσεων. Που σημαίνει, θες δεν θες, θα αγωνίζεσαι σε όλη τη ζωή σου να διατηρήσεις τα κεκτημένα σου εσύ ο ίδιος με αγώνες χωρίς ποτέ να εφησυχάζεις. Η διαμεσολάβηση μου κάθεται στο στομάχι. Η πλήρως αποτυχημένη διαμεσολάβηση.

Προσωπικά λοιπόν, γιατί θα αναρωτηθείτε εύλογα, δεν θέλω και δεν μου αρέσουν ούτε οι τίμιοι!!! Σας ξάφνιασα; Το ίδιο και τον εαυτό μου όταν το κατάλαβα πια. Δηλαδή επάγγελμα τίμιος! Από επάγγελμα πολιτικός, που μας πρωτόλεγε ο Μαξ Βέμπερ 100 χρόνια πριν, προσαρμοστήκαμε και μεταμορφωθήκαμε σε επάγγελμα τίμιος σήμερα;  Όχι δεν μου αρκούν πλέον. Και εγώ είμαι τίμιος. Αλλά και τι με αυτό; Δεν μου φτάνει. Το κατάλαβα καλά. Τη  ζωή μας θέλουμε να αλλάξουμε και να την ζήσουμε. Όχι να διαγκωνιζόμαστε για την εξουσία και την αρχηγία της εκπροσώπησης.  Ήταν ίσως η μεγαλύτερη πνευματική κατάκτηση της ζωής μου. Άκου επάγγελμα τίμιος! Όχι δεν θέλουμε! Επειδή δηλαδή είναι τίμιος, επειδή δεν κλέβει και δεν διαπλέκεται, μπορεί να λέει ότι θέλει. Μπορεί να αποφασίζει για εμάς; Χωρίς ποτέ να μας ρωτάει, παρά τον μηχανισμό του μονάχα για στάχτη στα μάτια, για να μας φιμώσει και να μας εξαπατήσει κι αυτός τελικά.

Αναβαθμίστε την μαρξική σκέψη σας. Σπάστε κάθε ιδεολογικό φραγμό. Δεξιό ή αριστερό. Ειδικά μάλιστα, οι απόλυτα τίμιοι. Αυτό μας προσβάλλει σαν κοινωνικά και πνευματικά όντα. Σημειώστε το αυτό. Γιατί είναι η αργοπορημένη επανάσταση χιλιετιών καταπίεσης, που αποφασίζει και ξεπροβάλλει να βγει στο προσκήνιο του λόγου και της ανθρώπινης συνείδησης μόλις, γιατί μόλις τώρα μας το επέτρεψαν οι συνθήκες που αναδύθηκαν, τώρα που είδαμε και απόειδαμε από το τελματωμένο, αδιέξοδο και σισύφειο παρελθόν μας.

Γιατί αυτό είναι η ανάθεση.  Ή ως καπιταλιστική, ή ως αντικαπιταλιστική εξ ίσου! Πρέπει να τελειώνουμε με αυτή την ταχυδακτυλουργία τώρα αμέσως.  Η αντιπροσώπευση, είναι το κλειδί που συνδέει σφιχταγκαλιασμένους τον καπιταλισμό με τον σοσιαλισμό. Μόνο σε αυτό συμφωνούν. Μακριά από τα δημοψηφίσματα. Γιατί είναι ο ομφάλιος λώρος που τους συνδέει μητρικά στην ίδια λογική και φιλοσοφία. Θέλω, θέλουμε εμείς οι ίδιοι και μόνο εμείς, να οδηγούμε την ζωή μας, το τώρα και το μέλλον μας. Και όχι ο Μαρξ από τον τάφο του! Που τον έχουν κάνει ουσιαστικά θεό, και όχι μεγάλο κοινωνικό επαναστάτη που ήταν. Ο μαρξισμός και ο λενινισμός, αλλά όχι ο Μαρξ και ο Λένιν, βάζουν στο στόμα τους λόγια νεκρών εκ του ασφαλούς, δεν έχουν να πουν τίποτα στην παγκόσμια κοινωνία σήμερα, αφού τους μεταμφίεσαν παμπόνηρα σε έναν φορμαλισμό του λόγου, με τσιτάτα και αναμασήματα των μεγάλων. Γιατί διαφορετικά αυτό το τροπάρι, αυτή η κομπίνα της ανάθεσης, γεννάει Τσίπρες και Μπαρόζους ολούθε.

Οι τεχνολογικές δυνατότητες και συνθήκες σήμερα, είναι ήδη υπεραρκετές και υπερώριμες για κάτι τέτοιο. Δεν θέλω να μου χαρίζουν το νερό μου, ούτε την ελευθερία μου, ούτε τίποτα άλλο, αν δεν περάσει πρώτα από την δική μας δημοψηφισματική απόφαση και μόνο από αυτήν. Μόνο αυτήν σέβομαι, ακόμα και διαφωνώντας με το αποτέλεσμα εκ των προτέρων και εκ των υστέρων. Λες και είναι δικά τους και μας κάνουν παραχώρηση. Να το περάσουν σαν ρουσφέτι δηλαδή, κανονικά. Σαν άθλος τίμιων πλέον, που μας εξαφανίζει κυριολεκτικά, όπως γινόταν τόσα αριστερά και δεξιά αμέτρητα χρόνια. Γιατί ανθρωπάκο μου οι εκπρόσωποι εξαγοράζονται όλοι! Και όχι μόνο οι δεξιοί. Για έναν μόνο λόγο, γιατί δεν μας ρωτάνε ποτέ όλους μαζί. Μας διαχωρίζουν πάντα. Αυτή είναι η εξαγορά. Αυτή είναι η τεχνική τους. Έτσι μας εξαφανίζουν. Αυτή  είναι η μέγιστη και χειρότερη εξαγορά. Παρά μόνο τα δικά τους ακροατήρια που τα διατηρούν ως κόρη οφθαλμού, αντιμαχόμενα και διαιρεμένα. Και να τους χειροκροτάμε κι από πάνω! Άγιοι, και όχι Τσιπραίοι κι αν είναι, δεν τους θέλω. Με υποτιμούν και με προσβάλουν θανάσιμα, ως έλλογο ον. Ως αυτό που πραγματικά είμαι, ως αυτό που πραγματικά είμαστε, πριν μας καταντήσουν δουλικά και χειροκροτητές τους.

Εδώ μάλιστα για όσους ασχολούνται και βαθαίνουν τα πράγματα, αποκαλύπτεται το μεγαλύτερο κόλπο της εκπροσώπησης της γαλλικής δημοκρατίας. Τους εξαγοράζουν όλους, αντί να τους έχουν στις φυλακές ηρωποιημένους και απάλευτους στο φαντασιακό των πολιτών. Τίμιους και άτιμους. Και βολευτήκαμε όλοι. Λαός στον καναπέ, καπιταλιστές να βυσσοδομούν πάνω μας, και αριστεροί να είναι τίμιοι, αλλά εκπρόσωποι, και εμείς φιμωμένοι. Αλλιώς τους αφαιρείται η εκπροσώπηση και οι πανάκριβες καρέκλες τους. Τόσο καθαρά όσο ποτέ άλλοτε. Που τα στρίμωξαν όλα ανεξαιρέτως τα υπάρχοντα αυτού του κόσμου, μέσα στην εκπροσωπιστική δημοκρατία των ασοκαπιταλιστών.

Ξέρω άριστα και από πρώτο χέρι την απίστευτη προπαγάνδα θεοποίησης του Τσίπρα στον Συριζα. Επρόκειτο για μια φρενίτιδα. Μαζική και έξαλλη. Ούτε τότε με τους Beatles. Από όλη την ηγεσία εκεί μέσα. Δεν τολμούσες να σηκώσεις το βλέφαρο καν. Τίποτα δεν αναγνωρίζω χωρίς δημοψήφισμα!!!!! Μα τίποτα! Το νερό δεν μπορεί να αφεθεί στην καλή θέληση των τιμίων αντιπροσώπων. Είναι δική μας και μόνο ευθύνη. Και όχι των εκπροσώπων μας. Τίποτα μην δέχεστε και μην σέβεστε αν δεν έχει δημοψηφισματική κάλυψη. Αν δεν έχει την ψήφο σας. Είναι απάτη! Γιατί ο εκπρόσωπος, είναι αυτός που μας ευνουχίζει και μας καθίζει στον καναπέ. Και εμείς τον βλέπουμε στις τηλεοράσεις και τον θαυμάζουμε ή τον βρίζουμε καθισμένοι πάντα αναπαυτικά. Όλες οι άλλες εκδοχές του αντίλογου εδώ, είναι ή αντιδημοκρατικές ή ελάχιστα δημοκρατικές, για να μην πω τίποτα πιο βαρύ.

Σε έναν κόσμο απίστευτης ταξικότητας, σε απίστευτα μεγέθη, που τρομάζουν ακόμα και οι αριθμοί όταν καταγράφουν αυτή την πραγματικότητα, όπου δεν έχουν τίποτα άλλο να ζητήσουν από εμάς πια, όπου τα αδιανόητα συμφέροντα σε ποσοστά κάθε χώρας, λυμαίνονται το 90% του γήινου πλούτου και μόχθου των ανθρώπων, που όμως δεν τους αρκεί, και απαιτούν το 95% και το 100%, σε μια παράκρουση αφροσύνης, τρόμου και απέραντης δουλοκτησίας επάνω στον πλανήτη μας. Βάζοντάς μας στην φάκα της σύγκρισης εμάς τους ανόητους, τους βλάκες να πω, να τους ψηφίζουμε και να τους νομιμοποιούμε για αυτό που κάνουν με την ψήφο μας.

Μέσα από το κόλπο της σύγκρισης, το λιγότερο κακό, όπως ψιθυρίζουν σατανικά και αδιάκοπα στο μυαλό μας οι δημοσιολόγοι τους. Να συζητάμε ανόητα και ηλίθια, για το ποιος είναι λιγότερο τέρας για τη ζωή μας. Να ξεφωνίζει ο μικρός νάνος, ότι είναι καλλίτερος από τον ψηλό νάνο.

Καταλαβαίνετε, πως κάτι τέτοιο, τόσο σοβαρό για την φυσική ύπαρξή μας όπως το νερό, δεν μπορεί  πλέον να ανατεθεί στη βουλή της κάθε χώρας. Να το αφήσουμε στην τύχη των συσχετισμών των ταξικών δυνάμεων, γιατί εκεί είναι ένα απλό παιχνίδι των αριθμών, μιας στημένης και εκβιασμένης πλειοψηφίας εξ αρχής, δηλαδή πλαστής αν και αντικειμενικής λογιστικά, αφού εμείς οι πολίτες δεν μετέχουμε ούτε κατά διάνοια και ούτε κατ΄ ελάχιστο σε αυτό, όπου μπορεί να μας το στερήσουν  ενάντια στη θέλησή μας, που εκχωρήσαμε ανοήτως στους αντιπροσώπους μας.

Με το κόλπο της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας, θα φτάσουμε να διψάμε σε πολύ λίγο. Εδώ φαίνεται το μεγαλύτερο κόλπο της εκπροσώπησης, το μεγαλύτερο κόλπο όλων των εποχών, μα όλων, το κόλπο της γαλλικής δημοκρατίας 216 χρόνια πριν, αλλά και στη συνέχεια του κομουνισμού 128 χρόνια μετά, που το υιοθέτησε πλήρως μέσω του κόμματος, που νοθεύει την θέληση και την αλήθεια των πολιτών. Φαίνεται τόσο καθαρά όσο ποτέ άλλοτε, τώρα που μας το έδειξε το νερό!

Γιατί δεν υπάρχει εδώ δίκαιο για το νερό. Δεν υπάρχει εδώ δημοκρατικά για το νερό. Δεν μπαίνει αυτό στους νόμους της κοινωνίας και της πιο δημοκρατικής, και της πλήρους άμεσης δημοκρατίας ακόμα. Αυτά είναι μόνο δικά μας κατασκευάσματα προκειμένου να μοιράσουμε αν τα καταφέρουμε δίκαια, που ποτέ ιστορικά δεν το καταφέραμε. Αυτά είναι πολιτικάντικα καλαμπούρια.

Το νερό δεν είναι δημοκρατικό μας δικαίωμα. Είναι φυσικό μας δικαίωμα. Και το φυσικό δικαίωμα απέχει άπειρα από το κοινωνικό! Άκου δημοκρατικό μας δικαίωμα το νερό. Από πού κι ως που. Αυτό είναι πελώριο λάθος για όσους το αποκαλούν και το επιχειρηματολογούν έτσι ακόμη. Κάτω τα μολύβια και τα μικρόφωνα εδώ, αντιφωνείστε τους εσείς. Επειδή, ένα έστω σώμα κοινωνικό τρελάθηκε, κι αυτό με ένα μειοψηφικό ποσοστό του κόλπου του εκάστοτε εκλογικού νόμου, θα πίνουμε βρώμικο νερό και θα το πληρώνουμε χρυσάφι; Αυτό λέτε; Αυτό το διερώτημα πρέπει να βάλει  μέσα του και έξω του ο καθένας από εμάς.

Εδώ πρόκειται για νόμο της φύσης. Όπου η δημοκρατία ακόμη και η καλλίτερη πάει περίπατο. Δεν ισχύει εδώ κανένα δημοκρατικότατο αποτέλεσμα της κάλπης. Το καταλάβαμε; Το νερό, αυτό το υδρογόνο που καταλαμβάνει το 98% παρακαλώ του άπειρου σύμπαντος παρέα με το οξυγόνο του, δεν μπαίνει σε ψηφοφορίες και συσχετισμούς δυνάμεων. Όπως θέλουμε εμείς οι φωστήρες να το στριμώξουμε. Διεκδικείται με θάνατο. Χωρίς άλλη κουβέντα. Θέλουμε δεν θέλουμε, ως πολιτισμένοι και ειρηνικοί πολίτες, κάτι τέτοια σας μαθαίνουν να λέτε, ή αντίθετα ως πολύ-πολύ βάρβαροι. Δεν  έχει καμία σημασία και διαφορά όταν πρόκειται για το νερό. Νερό ακόμα και για τους εχθρούς μας γράφουμε στο FB.

Το κόλπο της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας δεν ισχύει εδώ. Δεν έχει καμιά πέραση. Αντιπροσωπευτική δημοκρατία μόνο στα υπόλοιπα όχι εδώ. Αλλιώς θα διψάμε σε λίγο, αφού ανακάλυψαν οι καπιταλιστές ότι είναι το καλλίτερο εμπόρευμα εξ όλων. Η πιο φτηνή και ανέξοδη κονόμα από όλες, τσάμπα! Το εργοστάσιο του σύμπαντος που βγάζει νερό! Αν δε, δεν αγωνιστούμε και υποχωρήσουμε και πάλι σε αυτό, και αφού δουν την ήττα μας, τότε θα πληρώνουμε και τις ανάσες μας που αναπνέουμε. Θα τις φορολογήσουν κι αυτές. Δεν θα σταματήσουν πουθενά. Σε τίποτα δεν υποχωρούν. Και δεν είναι υπερβολή ή σχήμα λόγου αυτό που γράφω  εδώ καθόλου, μα καθόλου, παρά η πραγματικότητα που επέρχεται απειλητική και μας προειδοποιεί και μας το φωνάζει με κάθε τρόπο που διαθέτει.

Να περιμένουμε να πιούμε νερό από την απόφαση του όποιου τοπικού ή παγκόσμιου κοινοβουλίου! Τι απατεωνιά! Τι θεομπαίχτες! Τι τρέλα, της καλλίτερης δυνατής δημοκρατίας που την ενέπλεξαν και την εξαπάτησαν, πως μπορεί να κάνει δίκαιο κουμάντο και να λύνει όλα τα προβλήματα που προκύπτουν οι εκπρόσωποι, όταν δεν είναι δημοψηφισματική και μόνο τέτοια.

Και σε αυτό ας μην πει κουβέντα κανείς δημόσια και εκτεθεί.  Ας τα συζητήσει κρυφά με τον εαυτό του, στα σκοτάδια του μυαλού του.

Γιατί το νερό, είναι η μεζούρα της ζωής μας. Και δεν το ξέραμε ούτε αυτό. Και να με συμπαθάτε για την όξυνση. Τα πράγματα είναι στο αμήν και σεις δεν γροικάτε. Είναι αυτό που μετράει τις αντιστάσεις μας στην στέρησή του. Μετράει αλάνθαστα τον όγκο και το βάθος της συνείδησής μας. Από πάνω μέχρι κάτω. Όλες τις διαστάσεις της. Πολύ καλύτερα από όποιον τομογράφο.

Λαός που δεν αντιστέκεται για το νερό του, έχει χάσει τον λόγο ύπαρξής του.

Το νερό κρύβει μια φιλοσοφία που ο ταξικός αγώνας δεν την βλέπει καν ως πρώτιστη, τυφλωμένος από την απέραντη αδικία επί των πάντων και τις ιδεολογίες που την πάτησαν.

Και πάντως, ένας λαός που δεν αντιστέκεται στο νερό δεν έχει καμιά δικαιολογία. Αλλά και καμιά ελπίδα.

Ο μεγαλύτερος εχθρός μας σήμερα είναι η ανάθεση!

Κάτω τα χέρια από το νερό μας

Το νερό ενώνει. Γιατί είναι πανανθρώπινο καλό.                       

Τα ατομικά συμφέροντα χωρίζουν τους ανθρώπους.                                            

Είναι το κορυφαίο δίκαιο εξ όλων, προσωποποιημένο.                                         

Δίκαιο και νερό, είναι το ίδιο και απαράλλακτο σε μια λέξη.               

Απευθύνεται σε όλους και ανήκει σε όλους δωρεάν. Ή με την ελάχιστη δυνατή τιμή, των σωληνώσεων, της συντήρησής τους και της εργασίας και μόνο. Όπως το πληρώνουμε μέχρι τώρα.                                                         

Έτσι μας το προσφέρει η μάνα φύση. Δεν ανήκει σε κανέναν απολύτως ιδιωτικά. Είναι η πρώτη αιτία πολέμου παγκόσμια ιστορικά όπου υπήρξε έλλειψή του.      

Τόσο απλό.

Πρέπει να μάθουμε να ξεχωρίζουμε, τι μας ενώνει και τι μας χωρίζει.                    

Που χρειάζεται το κοινό και που το διαφορετικό!

Αυτό, το κοινό καλό, μας δίνει ζωή. Μας δίνει δύναμη ανυπέρβλητη. Κανείς στρατός δεν τα βάζει μαζί του, ούτε με σφαγές και δικτατορίες στρατιωτικές, ούτε με σφαγές και δικτατορίες οικονομικές, όπως αυτές που ζούμε σήμερα.

Το διαφορετικό, μας απελευθερώνει, στον έρωτα, στην αισθητική, στην επιλογή των φίλων μας, στη μουσική που ακούμε, στο ντύσιμό μας, στην όψη και ομορφαίνει τη ζωή μας. Εκεί διαλέγουμε ότι θέλουμε, εκεί είναι η πλήρης ατομική ελευθερία μας.

Στις βασικές μας όμως ανάγκες, το διαφορετικό είναι θάνατος. Η χαρά του τραπεζίτη και του επενδυτή. Αυτό θέλουν, να μας πουλάνε το νερό μας. Το πλιάτσικο των ηττημένων στην αποθέωσή του. Τέτοια ονειρεύονται οι άρρωστοι. Εκεί χρειαζόμαστε συλλογική ελευθερία, όχι ατομική.

Νερό, τροφή, στέγη για πρώτη κατοικία μας ενώνουν αδιάρρηκτα. Εδώ το διαφορετικό χωρίζει και καταστρέφει λαούς ολόκληρους, ζωές ανθρώπων, χώρες, έθνη. Εκεί μας κάνει εχθρούς ορκισμένους μεταξύ μας, θέλουμε δεν θέλουμε. Με αιτία τη δίψα.

Αυτό καταλάβαμε εμείς καλώς 5-6 φίλοι, και αποφασίσαμε αυτή την κίνηση, με το σλόγκαν στο παρμπρίζ των αυτοκινήτων μας. Χωρίς την ελάχιστη επιτροπεία των όλων κομμάτων. Γιατί όπως τα κατάφεραν, ότι μπαίνει κάτω από την αιγίδα τους, απαξιώνεται αυτόματα στη συνείδηση των πολιτών και στρέφουν αλλού το βλέμμα πριν το διαβάσουν καν.

Το νερό αγαπητοί συμπολίτες, είναι και για δεξιούς και για αριστερούς. Για ενδιάμεσους ακόμα και φασίστες. Γιαυτό γράψαμε, νερό ακόμα και για τους εχθρούς μας.

Ότι ζει και αναπνέει, φυτά, ζώα, άνθρωποι, έχουν πλήρες δικαίωμα σε αυτό. Ισότιμο μάλιστα. Όλα τα όντα του πλανήτη μας. Όπως ο πλουσιότερος και δυνατότερος, εξ ίσου με τον πιο φτωχό και πιο αδύναμο.                          

Αυτό πρέπει να το καταλάβουμε δια παντός με κλειστά μάτια και χωρίς ερωτήσεις, εάν θέλουμε να επιβιώσουμε σε αυτές τις πρωτόγνωρες, τις δύσκολες και αλήτικες πραγματικότητες, που με δική μας ευθύνη αφήσαμε να μας σπρώξουν με την τηλεοπτική προπαγάνδα τους.

Και αυτή την προπαγάνδα εμείς, πρέπει να την διαλύσουμε κυριολεκτικά!               

Να μην τολμούν καν να μιλήσουν στις κάμερες και τα μικρόφωνα για το νερό μας. Ταράχτηκαν κάποιοι;

Γιατί το νερό είναι πάνω κι από την ελευθερία του λόγου!!!!!                                                                                                                           

Τώρα το καταλάβατε; 

Πρώτα πίνεις νεράκι και μετά μιλάς. Πάνω από το πενιχρό μεροκάματο και τον πενιχρό μισθό μας.

Ευχαριστούμε για την συμπαράστασή σας.

Όλοι μαζί το κάνουμε αυτό.

Υ.Γ                                                                                                                                                 

Το νερό,                                                                                                                                       
δεν πωλείτε,                                                                                                                               
δεν ενοικιάζεται,                                                                                                                   
δεν εκχωρείτε,                                                                                                                                        
ούτε για ένα δευτερόλεπτο.                                  

Ο ιμπεριαλισμός της προσφυγιάς

Ζούμε αυτό ακριβώς που λέει ο τίτλος.

Και  δεν χρειάζεται να είναι κανείς φωστήρας για να το καταλάβει. Αρκεί να εξουδετερώνει την προπαγάνδα  που ορμάει από παντού επάνω του να τον κατασπαράξει.

Ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός, αφού έκανε τον πόλεμο στη Συρία και τον συνεχίζει ακάθεκτος, ως αποκλειστικά υπεύθυνος, γιατί χωρίς αυτόν δεν γίνεται πλέον κανένας πόλεμος σήμερα στον πλανήτη, απαγορεύεται μάλιστα αυστηρά, ζητάς ακόμα και άδεια για να υπερασπίσεις την χώρα σου από εισβολείς, τώρα κάνει σαν αυθεντικός φαρισαίος τον κροκόδειλο και κλαίει στο Cnn . Μονά ζυγά δικά του. Δεν χάνει ποτέ.

Κατάφερε μάλιστα και μετέτρεψε τον ιμπεριαλισμό της προσφυγιάς που ο ίδιος γέννησε, σε ιμπεριαλισμό της αλληλεγγύης! Θαύμα! Και το επέβαλε μάλιστα στους λαούς. Να βοηθήσουν για να συγχωρεθεί αυτός. Και αυτό δεν το βλέπετε σίγουρα. Εδώ είναι το καινούργιο. Δώρο από τον ουρανό του ήρθε η ανθρωπιά των ελλήνων. Συνεχίζει τον ιμπεριαλισμό του μέσα από τα θύματά του. Εισβάλλει στις άλλες χώρες πονηρά μέσα από την αλληλεγγύη. Μόνο που έκανε λάθος.

Οι έλληνες πολίτες γνωρίζουν απ έξω και ανακατωτά το ποιόν του, τι μέρος του λόγου είναι, αριστεροί και δεξιοί, παρά την αυθόρμητη, την μνημειώδη συμπόνια του και συμπαράστασή του αγόγγυστα και σε υπερθετικό βαθμό θαυμασμού από τους άλλους λαούς, που ψιθυρίζουν, πως μπορείτε, πως το κάνετε, τι στιγμή που καταρρέετε  με τα μνημόνια οικονομικά, εθνικά και εδαφικά. Που ξέρει καλά μέσα του τι τον περιμένει με τον πενιχρό μισθούλι του και με το πενιχρότερο μεροκαματάκι του, του ελληνικού κομπραδόρικου καπιταλισμού της άκρατης αλητείας, δίπλα στην θεομηνία της προσφυγιάς και της μετανάστευσης που τον βρήκε μέσα στην συμφορά του. Που με την ψυχή στο στόμα περιμένει τον Σουλτάνο, πότε θα αθετήσει την συμφωνία του με τους ευρωπαίους και θα ξαναρχίσουν να επελαύνουν τα στίφη των κατατρεγμένων.

Βρίσκεται μάλιστα οφθαλμοφανέστατα παρασάγγας μπροστά σε ωριμότητα και αντίληψη της πραγματικότητας που του συμβαίνει, από το σύνολο της εξωκοινοβουλευτικής και κοινοβουλευτικής φυσικά αριστεράς. Κι αυτό κάνει μπαμ μόλις ανοίξουν το στόμα τους. Ένα αυθόρμητο ωχ ακούγεται.   

Έβαλε λοιπόν μπροστά τους δραπέτες του πολέμου του, αφού τους γενοκτόνησε  πρώτα κανονικά, κλασικά και κυριολεκτικά αλά Τούρκα που είναι σπεσιαλίστες σε αυτά, τους έστησε σαν ασπίδα του, να μην φαίνεται καν η γενοκτονία του, και τους μετέτρεψε όλους θεαματικά σε θαυμαστές του! Αυτό κι αν είναι θαύμα!! Δεν καταπίνεται. Σε πρωτοφανείς θαυμαστές του καπιταλισμού. Σε πειθήνιους εθελοντές δούλους του. Τους έκανε μάλιστα, τους καλλίτερους προπαγανδιστές του. Τα λέω καλά; Κάνω λάθος σύντροφε; Ή μήπως παρεκτρέπομαι ο αφελής. Μιλάνε για Γερμανία ή Φιλανδία, και ρέει μέλι το στόμα τους. Για Αμερική ούτε να το σκεφτούνε βέβαια, παραπάει το όνειρο. Στην Αμερική δε, δεν πάτησε ούτε ένας πρόσφυγας.            

Και εμείς οι δυτικοί που γνωρίζουμε τα πράγματα γεννημένοι μέσα στους ταξικούς αγώνες, αναρωτιόμαστε σαστισμένοι, ρε μπας κι είναι παράδεισος η ευρώπη και εμείς δεν πήραμε χαμπάρι! Μήπως να ρωτήσουμε τους κοντούς του πνεύματος εκεί μέσα στην ηγεσία του Συριζα, μπας και ξέρουν κάτι περισσότερο από μας, κάποια επαγγελική έκπληξη που μας περιμένει και μας την κρύβουν οι δραστήριοι μηχανορράφοι της καρέκλας. Ή μήπως να μετακομίσουμε σε τρώγλες και φαβέλες για να μας φαίνεται μετά παράδεισος το ευρωπαϊκό μαντρί. Να σκεφτούμε τα χειρότερα και να παρηγορηθούμε δουλικά, που είμαστε νεκροζώντανοι ακόμα με τα μνημόνια στην πλάτη. Να συμπαρασταθούμε ακόμη περισσότερο και πιο ενοχικά,  που πεινάει έστω κι ένα παιδί στο σύμπαν. Για τους ταξικούς αγώνες που αυτοί δεν έκαναν ποτέ.

Κάτσε να γκετοποιηθούν σαν τους συμπατριώτες τους που πήγαν πρώτοι, και 50 χρόνια μετά τους το φυλάνε οι ντόπιοι που δεν τους ρώτησαν, γιατί αυτός είναι ο νόμος ο άγραφος, ο πιο δυνατός απ όλους για όσους δεν τον ξέρουν, και τότε τα ξαναλέμε, μουρμουρίζω εγώ, που ξέρω καλλίτερα από καπιταλισμό και ιστορία, μην με πάρουν είδηση οι νεοκομουνιστές σύντροφοι της αλληλεγγύης των λαών και με λιντσάρουν.

Γιατί οι αρβανίτες, για να μαθαίνεις μεγάλε μελετητή, αν και απελευθέρωσαν την Ρούμελη δίπλα στον  Καραϊσκάκη, και ενώ ενσωματώθηκαν πλήρως και γρήγορα αναλογικά με άλλους λαούς και μειονότητες σε λίγες εικοσαετίες, και τούτο μόνο και μόνο γιατί ήταν οι ίδιοι μαχητές και χύσαν το αίμα τους για την νέα απελευθερωμένη πατρίδα τους, αλλιώς ούτε που θα τους ένοιαζε, συμπρωταγωνιστές στη επανάσταση, κι ενώ είχαν ΄΄ ξεχάσει ΄΄ και ζούσαν την ζωή τους στη νέα πατρίδα τους, ξαναθυμήθηκαν ξαφνικά. Η ιστορία τους ξυπνάει και καλεί το παρελθόν σε εγρήγορση, αμέσως μετά την εισβολή των Αλβανών το1991με τον Σαμαρά, όταν θίχτηκαν τα κάθε είδους οικονομικά και εθνικά τους συμφέροντά και άρχισαν να βρίζουν τους νεοφερμένους. Που δεν άντεχαν ούτε τους αδελφούς καταγωγείς τους, ούτε κανένα άλλον νεόφερτο σοβιετικό μετανάστη τότε. Τα θυμάσαι; Αυτά πρέπει να τα μελετάς. Πρωτοστατούσαν μάλιστα περισσότερο από τους παλιότερους ντόπιους γηγενείς. Σε ξάφνιαζε η οργή τους. Γιατί έχουν ένστικτο ζώου δίπλα στην σοφία τους οι άνθρωποι. Αλλιώς δεν επιβιώνουν. Γιατί εθνική συνείδηση είναι το μεροκάματο!!! Αν τα βρουν εκεί οι άνθρωποι, τα βρίσκουν παντού στα άλλα εύκολα. Για να σας εξηγηθεί ο κόσμος που ζούμε σήμερα. Και όχι ο χθεσινός, ο παλιός. Ο αιώνιος, ο μόνιμος και ακίνητος όπως έλεγαν οι δικές μας γραφές. Να η άποψη που δεν είχες σκεφτεί περί εθνικισμού και κολοκύθια. Και αυτό μην το αρνείστε. Ούτε εσείς, ούτε ο θεός, ούτε ο Κάρολος. Εδώ λοιπόν είμαστε! Ο νεότερος πιο ολοκληρωμένος ορισμός  του έθνους. Ο σημερινός, ο φρεσκότατος που διαυγάζει την κατάσταση που ζούμε. Ο κρυμμένος τόσον καιρό. Που εμπεριέχει και φωτίζει την αμφισημία και την διαμάχη περί έθνους όλων των προηγούμενων. Ο πιο παμπάλαιος και καταχωνιασμένος φυσικά θα έλεγα εγώ. Πατρίδα, το ξαναγράφω, είναι το μεροκάματο πριν απ όλα. Εκεί βρίσκει χούνη και αράζει. Εκεί μπορεί να παλέψει που γνωρίζει τα πράγματα. Κι όχι στο άγνωστο, στο αχανές της γης. Γιατί η ιστορία γράφεται κάθε στιγμή που ζουν οι άνθρωποι. Διαρκώς, και είναι άλλη πάντα. Και σήμερα, στον καπιταλισμό της υπεραφθονίας, της πόρνης επιστήμης (ψάχτο αυτό)και της τεχνολογίας της, και συνάμα της πείνας και της παντοειδούς εξαθλίωσης. Πως γίνεται αυτό άραγε;

Εθνική συνείδηση είναι η επιβίωση! ξαναγράφω. Το μεροκάματο φίλε. Όλοι οι άλλοι ορισμοί έχουν εκπέσει. Ανήκουν σε ένα παρελθόντα χρόνο που αποτύπωνε άλλες συνθήκες παραγωγής. Της σπάνιδος και όχι της σημερινής αφθονίας και υπεραφθονίας. Έχουν ατροφήσει μπροστά στο πρωτεύον το μεροκάματο. Λες το ίδιο με τον Κάρολο θα μου πείτε. Συμφωνώ. Αλλά όχι και το ίδιο. Να είμαστε γενναίοι. Ακόμα πιο μασημένα, εσείς έχετε πρόβλημα ορισμού του έθνους ακόμα σήμερα, μαζί με τα Μπακουνόπαιδα της συμφοράς. Έθνη λοιπόν, είναι τα διαφορετικά μεροκάματα!   Και αυτό βγάζει μάτι. Γιατί η ιστορία έχει και την άλλη υπόλοιπη όψη που δεν καταδέχεσαι να διαβάσεις λόγο παραχαραγμένης ιδεολογίας. Πάντα της ανημποριάς και της προσκολλήσεως στους μεγάλους. Σκονάκι δηλαδή. Πέθαναν αυτοί, έμεινε στάσιμη και απολιθωμένη η θεωρία.

Στη συνέχεια αυτοί που ήρθαν και αφού στανιάρησαν 5-6 χρόνια και μάθαν τα πιο αναγκαία της γλώσσας και της συνεννόησης, τα βαλαν με τους Πακιστανούς και τους Μπακλαντεσιανούς. Το ίδιο και οι Πολωνοί, οι Ρουμάνοι, οι Γεωργιανοί, οι Βούλγαροι και τελικά όλοι οι παλιότεροι προς τους νεότερους χωρίς εξαίρεση. Θυμήσου το κι αυτό. Αυτό εμένα μου έκανε τη μεγαλύτερη εντύπωση από όλα-όλα τα υπόλοιπα της ρητορείας. Εκεί εύρισκα την αφτιασίδοτη αλήθεια μιας πραγματικότητας που δεν ανεχόταν αντιρρήσεις και ψηστήρι από πουθενά. Και μην πεις προ πάντων ότι ήταν θέμα παιδείας. Γιατί ήταν και είναι θέμα ενστίκτου. Και το ένστικτο είναι πιο παλιό, πιο σοφό και πιο δυνατό από την παιδεία των ανθρώπων. Φαντάσου η επιβίωση του είδους μας, να εξαρτιόταν από την μόρφωση και την παιδεία! Χα, χα. Να τα είχε αφήσει αυτά η φύση στον ανθρώπινο εγκέφαλο. Δεν θα υπήρχαμε από την εμφάνισή μας ακόμα. Να περιμέναμε να μάθουμε γράμματα πρώτα για να επιβιώσουμε μετά. Να κάνουμε ταξικούς αγώνες.

Γιατί όταν το έλεγαν αυτό οι κλασσικοί, πίστευαν ακράδαντα ότι λαοί θα ξεσηκωθούν και θα προσχωρήσουν στην σοσιαλιστική ιδέα αγκαλιασμένοι. Αμ, δε. Πέσαν κι αυτοί έξω. Αυτό ας μην το αμφισβητεί κανείς μας. Αλλιώς θα φάει τα μούτρα του. Είναι άλλες οι διαδρομές της πραγματικότητας και άλλες του λόγου. Γιατί η ιστορία, είναι το εγωιστικό παρόν της κάθε γενιάς που έχει την εξουσία του χρόνου που ζει και αποφασίζει. Έτσι είναι. Έτσι γράφεται. Αυτό αποτυπώνει.

Γιατί το θέμα εδώ είναι πολύ πιο πέρα από τις δυνατότητες της θεωρίας που διαθέτουν. Ντόπιοι δε, για να καταλαβαινόμαστε, επειδή οι λέξεις είναι επικίνδυνες, είναι η εργατική τάξη. Αλλά δεν το λένε έτσι. Αυτά δεν λέγονται από τα απομεινάρια μιας ευνουχισμένης νεοαριστεράς. Που ναι μεν οι προλετάριοι δεν έχουν πατρίδα που έλεγε ο μεγάλος, αλλά του διέφυγε ότι λαχταρούν να έχουν πατρίδα και να γυρίσουν στα χωριά τους. Χωρίς πατρίδα δεν υπάρχει άνθρωπος. Κι όσοι δεν την έχουν πάνε πάντα με τους δυνατούς. Κι αυτό είναι το χειρότερο γαμώτο! Μα το χειρότερο!

Ήθελες την μεγάλη ζωή της αφθονίας; Δεν σου έφτανε να γλυτώσεις το τομάρι σου και να ξαναχτίσεις τα χαλάσματά σου. Όπως εμείς. Όπως άλλοι λαοί. Κάνεις κι επιλογές στο χάρτη τι σε συμφέρει, ειδικά εκεί στην Ειδομένη που μουλάρωσες και παρεκτρέπεσαι. Σε τσάκωσα ικέτη μου. Και απαιτείς να μου φορέσεις το κοράνι σου στη θέση της δικής μου δημοκρατίας, σε ξένη γη και πατρίδα. Αυτό πάει πολύ. Μήπως το παρατραβάς και εκμεταλλεύεσαι την αλληλεγγύη μου. Απαιτείς ολόκληρη την κουλτούρα σου, ανέπαφη κιόλας, να την επιβάλεις εκεί που πας. Λες και οι άλλοι δεν υπάρχουν γύρω σου. Δεν έχουν αυτοί κουλτούρα. Τότε τι ικέτης είσαι. Ρίξε μια ματιά στον Ευριπίδη. Δεν απαιτούν οι Αργείοι, ζητούν. Ζήσε τώρα σε γκέτο απομονωμένος. Μάθε τον δυτικό καπιταλισμό. Γιατί το θέμα αυτό πάει πολύ μακριά πίσω και δεν μετριέται με τις εκλογικές τετραετίες του τακτικισμού, αλλά με αιώνες. Και οι σημερινοί ΄΄ σοφοί ΄΄ γίνονται ανόητοι του αύριο.

Ουσιαστικά, εξάγουν την ανημποριά τους και την έλλειψη παντελούς δημοκρατίας στην χώρα τους, μα παντελούς λέμε, κι αυτό πρέπει και  να το πούμε το άτιμο και να το τονίσουμε επί τέλους,  ως μετανάστευση, εκεί που δεν μπορούν να στήσουν ένα χωριό στον τόπο τους αιώνες τώρα, στις πλάτες των ελλήνων εργατών αλλά και των ευρωπαίων. Και δεν τους κάνει καν εντύπωση τι γίνεται εκεί που πάνε. Γιατί ζούνε αιώνες μπροστά από εμάς αυτοί οι άλλοι; Και αιώνες σημαίνει δημοκρατία. Τίποτα άλλο. Μην ψάχνεις αλλού. Έστω αυτή την κολοβή. Και αμέσως αργότερα συνδικάτα. Στις χώρες τους δε, εδώ είναι η κριτική και όχι βέβαια στα βάσανά τους, ξέρουμε εμείς από αυτά,  υπάρχουν μόνο δικτατορίες και δικτάτορες από πάντα! Θρησκευτικές σέχτες ανάμεικτες με κάθε είδους φονταμενταλισμό και φασισμό μέσα τους από πάντα! Αυτό το πάντα έχει την μεγάλη σημασία της κατανόησης του κόσμου αυτού για τον οποίο μιλάμε, από εμάς. Απελευθερώνει την αιχμαλωτισμένη σκέψη μας και οδηγεί στην κατανόηση.

Γιατί συμβαίνουν άπιαστες αλλαγές στην παντελώς ηττημένη ψυχολογία των λαών με αυτόν τον πόλεμο της κρίσης των κοινωνιών, που οι νεοαριστεροί αναλυτές δεν μπορούν να τις μυριστούν καν. Και δεν καταλαβαίνουν ότι οι ευρωπαίοι εργάτες ψηφίζουν για να γλυτώσουν το μεροκάματό τους. Ακόμα και ακροδεξιούς χωρίς να είναι οι ίδιοι. Δεν σκαμπάζουν τι συμβαίνει γύρω τους. Και τους συκοφαντούν κι από πάνω τα έξαλα πρακτορεία επίσημης και ανεπίσημης αριστεράς, ως ρατσιστές και ξενοφοβικούς τρομάρα τους. Οι βλάκες. Τους τουρίστες ωστόσο, δεν τους φοβούνται, όποιοι και νάναι. Και δεν αναρωτηθήκατε ποτέ γιατί, μήπως σας απαντήσει το ερώτημα από μόνο του. Γιατί όταν υπερβαθεί ένα όριο, ένα μέτρο κοινά ανεκτό για όλους τους ανθρώπους και τις κοινωνίες τους, τότε σκάει μύτη ο ρατσισμός που λέτε συκοφαντικά εσείς, ενώ είναι το μέτρο που εξεγείρεται να προστατεύσει τον εαυτό του λέω εγώ.

Γιατί ο καπιταλισμός κακότυχε γκετοποιεί τους ανθρώπους. Αυτή είναι η δουλειά του κι έτσι μόνο υπάρχει. Παλιό το παραμύθι του. Και το κακότυχε, δεν είναι μια λέξη μόνο που έτσι την έβαλα, αλλά μια πανανθρώπινη πολιτική και βαθιά κοινωνική φιλοσοφία, όπως μας λέει ο Όμηρος και οι τραγικοί στοχαστές που πρέπει να αποδεχτείς τουλάχιστον. Μια κακοτυχία δηλαδή που παίζει κι αυτή και δεν μπορείς να τη αποφύγεις με τίποτα. Πριν διολισθήσεις σε ανόητες μαρξίζουσες απαντήσεις. Από τότε ακόμα, πριν τον καπιταλισμό. Βρες το. Τους διαιρεί και τους χωρίζει, άλλους σε φτωχογειτονιές και υπόγεια και άλλους σε συντεχνίες  μισοπεθαμένες πια. Είναι ένας ακούραστος συνωμότης.

Ούτε αυτό το βλέπουν και προσπαθούν να το εξηγήσουν με τα σκουριασμένα εργαλεία της οκτωβριανής επανάστασης. Που ανήκε στη Ρωσία και όχι σε μας. Που ανήκε στη Ρωσία και όχι σε μας. Το ξαναγράφω για να το καταλάβεις. Που μας έμαθε απογοητευτικά, πως μια ουσιαστική και ανθεκτική επανάσταση δεν γίνεται με μια πεφωτισμένη ηγεσία, που ο λαός ακολουθεί σαν κολαούζος τους σωτήρες του. Που πιο πεφωτισμένη μάλιστα, δεν θα μπορούσε να υπάρξει. Και ούτε ισχύει δια παντός στο μέλλον, αν δεν αγωνίζεσαι συνέχεια να τη διατηρήσεις. Και ούτε έμαθες γιατί δεν ενδιαφέρεσαι και δεν μελετάς, ότι εκεί που πας στην Ελλάδα είναι το γκέτο της Ευρώπης. Εκεί πας! Στην πιο ταπεινωμένη και ταλαιπωρημένη χώρα. Φορτώνουν μνημόνια, δυστυχία, φτώχεια, ξευτίλα, πρόσφυγες και μετανάστες, κάθε είδους γερμανοβρυξελλιώτικα ιατρικοπολιτικά πειράματα απαγορευμένα στους ανθρώπους. Εδώ βρήκες να έρθεις φίλε. Το πιο λάθος μέρος. Πως διάολο το διάλεξες. Τέτοια ατυχία. Ούτε σε  εφιάλτη δεν θα το εύρισκες.

Γιατί κι εκεί που θα πας τι νομίζεις θα κάνεις φουκαρά μου, δυστυχία θα φέρεις και στον εαυτό σου και στους ντόπιους. Απεργοσπάστης θα γίνεις για ένα κομμάτι ψωμί να θρέψεις τα παιδιά σου. Έτσι θα λες. Έτσι θα δικαιολογείσαι. Και θα ψηφίζεις τα αφεντικά σου, αν και είναι μυστική η ψηφοφορία εκεί. Και σκίσε το κείμενο μην σε πάρουν είδηση που σου λέω την αλήθεια τι σε περιμένει. Τα μεροκάματα των άλλων θα σπας. Αυτό θα κάνεις. Και η νεοαριστερά η ανίκανη, θα κοιτάει σαν χάνος και δεν θα ξέρει τι να πει και τι να απαντήσει. Θα αναρωτιέται γιατί χάνει θεαματικά τα ποσοστά της. Που την ψήφισαν μόνο και μόνο για να γλυτώσουν από τους Σαμαροβενζέλους. Εσένα νομίζεις περίμεναν οι καπιταλιστές να σε υποδεχθούν και να σε κανακέψουν.

Γιατί η εισβολή είναι πάντα εισβολή. Χώνεψέ το. Και εισβολή σημαίνει ιμπεριαλισμός καθαρά. Και χρησιμοποιούμε δυο λέξεις για το ίδιο γεγονός, μόνο και μόνο για να ξεχωρίζουμε, των δυνατών από των αδυνάτων. Και το σόι της θειάς σου αν πάει ξαφνικά στο χωριό το καλοκαίρι χωρίς να ρωτήσει, κατάληψη και εισβολή θα το μουρμουρίσεις και θα τσαντιστείς. Τον εξέλιξε μάλιστα σε νέα ανθοφόρα βιομηχανία του απανταχού υποκόσμου. Την πιο κερδοφόρα κι από τα καλλυντικά ακόμη. Υπό τον αυστηρό έλεγχό του και την υψηλή εποπτεία του πάντα, που άλλοτε θα την αρχίζει και άλλοτε θα την σταματάει, να παίξει τα παιχνίδια του.

Γιατί επί τέλους πρέπει να σταματήσει αυτό το ατελέσφορο βολικό σισύφειο μοντέλο που η ιστορία γελάει από τώρα μαζί του. Γιατί κανονικά η πρόταση, η αλληλέγγυα-αδελφική συμβουλή των δυτικών εργατών, που αντιλαμβάνονται τα πάντα, θα ήταν και είναι, αλλά την κρύβουν οι μηχανισμοί και μόνο αυτοί απελπισμένα: καθίστε στη χώρα σας και αγωνιστείτε τουλάχιστον όπως οι άλλοι λαοί, όχι για τον θεό σας αλλά για τον εαυτό σας, και μην φορτώνεστε στους έλληνες που δεν έχουν να φάνε..Και εμείς θα βοηθήσουμε δίπλα σας. Δεν θα σας αφήσουμε μόνους. Κάντε όπως οι Κούρδοι μαχητές. Βλέπεις αμέσως την διαφορά. Το παράδειγμα είναι στα σπλάχνα σας και δεν το βλέπετε. Στους δικούς σας που προσπαθούν να ξεκόψουν με σκληρό αγώνα. Διαλύονται όλα τα επιχειρήματά σας με αυτούς. Μακράν από θρησκευτικές σέχτες που σας κρύβουν τον ορίζοντα και καταστρέφουν τις ζωές σας ομαδικά. Που σας σκοτώνουν τσάμπα κιόλας. Χωρίς τόσο δα αποτέλεσμα στη ζωή σου. Χωρίς παρακαταθήκη κι ελπίδα για τα παιδιά σας τουλάχιστον. Φτιάχτε συνδικάτα, οργανωθείτε σε αυτά και απαιτείστε τη ζωής σας. Γιατί, Έτσι που τη ζωή σου ρήμαξες εδώ στην κόχη τούτη τη μικρή, σε όλην την γη την χάλασες, προειδοποιούσε ο αλεξανδρινός. Και στας ευρώπας, αλίμονό σου τι σε περιμένει. Γιατί αγκαλιά με το κοράνι δεν οδηγείσαι πουθενά. Πουθενά, να το καταλάβεις. Ούτε με την βίβλο βέβαια. Μόνο που οι δυτικοί κουτσά-στραβά το κατάλαβαν επί τέλους και γλύτωσαν. Μετακόμισαν από τις εκκλησίες στα συνδικάτα. Ξέχασα, συνδικάτα και όχι συντεχνίες. Που κάθονταν κι αυτές στο στομάχι του Κάρολου Μαρξ.

Ανοιχτά σύνορα, στον καπιταλισμό; Δεν είμαστε καλά. Τρελαθήκατε τελείως; Που ακούστηκε αυτό; Πως διάολο το σκεφτήκατε. Πως διάολο το ξεστομίσατε. Εσείς και τα αφεντικά το λέτε μόνο. Αυτά είναι καλαμπούρια της νεοαριστεράς. Βούτυρο στο ψωμί του ιμπεριαλισμού δηλαδή. Να μην κάνει και τον κόπο. Να γλυτώσει και τα έξοδα της μεταφοράς. Μήπως θέλετε να πείτε στον σοσιαλισμό; Η μάλλον στον παγκόσμιο σοσιαλισμό, γιατί σε μια χώρα μόνο δεν φτάνει. Θα την διαλύσει η  μετανάστευση με ότι αναχρονιστικές και μεσαιωνικές αξίες κουβαλάει. Και ούτε αυτό συνέβη ποτέ στο σοβιετικό κράτος. Ή μήπως συνέβη και μας διέφυγε. Μπερδευτήκατε με τις εποχές; Δεν πήρατε είδηση ότι χάσαμε; Με το παρελθόν που το τραβάτε στο παρόν του πιο άγριου καπιταλισμού. Που προσπαθείτε να το μετακομίσετε με το ζόρι σε έναν άλλο καινούργιο κόσμο.

Που το γράφει ο μαρξισμός και ο λενινισμός να το διαβάσουμε κι εμείς οι καθυστερημένοι. Σε ποιο εδάφιο; Που το αναφέρουν τα απανταχού κείμενα του ανθρώπου πάνω στη γη; Όχι, να μου πεις. Τα πιο αρχαϊκά. Οι πιο πίσω ανασκαφές στον ανθρωποπίθηκο ακόμη να μορφωθούμε κι εμείς. Ούτε τα εθνικά αστικά κράτη δεν τολμούν να πουν κάτι τέτοιο ευθέως. Βλέπετε τι γίνεται στην ευρώπη από λαούς, εργάτες και αστικές τάξεις μαζί ενωμένες. Πως έτσι ξαφνικά. Ούτε αυτό σας κάνει εντύπωση. Τραβήξατε ένα αστείο παπαδίστικο αφορισμό περί ρατσισμού και ξενοφοβίας και καθαρίσατε νομίζετε. Θα σπάσετε τα μούτρα σας. Με τέτοια ανόητα και συκοφαντικά  επιχειρηματάκια δεν λύνεται το τεράστιο αυτό πρόβλημα. Δεν γλυτώνετε από αυτό.

Πριν συνεχίσουμε, να υπενθυμίσω, ότι η ιστορία του ανθρώπου όπως και η προϊστορία του, από την εμφάνισή της και ακόμη πιο παλιά για όσους την διαβάζουν, αρχίζει με σύνορα παντού και πάντα! Αυτό ας το καταπιούμε αμασητί. Γιατί έτσι είναι. Δεν χωράει διάλογος σε αυτό. Και εσείς εξηγείστε το φαινόμενο. Κάτι λέει πέρα από τις δυνατότητές σας. Κι αυτό δεν θα τελειώσει ποτέ όσο υπάρχουν άνθρωποι που προσπαθούν να επιβιώσουν. Και από τις δυό πλευρές. Το γιατί είναι έτσι, μελέτα το λιγάκι, δεν λέγονται όλα μασημένα μέσα σε ένα μικρό κείμενο. Γιατί το ίδιο συμβαίνει και σε όλο το ζωικό βασίλειο. Το πως και το γιατί συμβαίνει, είναι ένα θέμα έξω από τις δυνατότητες σύλληψης μιας σκλαβωμένης θεολογικοπολιτικής σκέψης.

Αυτά τα πράγματα δεν γίνονται. Είναι ανέξοδες  μεγαλοστομίες για ανόητους ή για υποκριτές χειρότερα, που πουλάνε τσάμπα το αγαπάτε αλλήλους, όταν εισβάλουν από παντού στο σπίτι σου. Είναι ένα άρρωστο ψυχολογικό σύνδρομο προχωρημένο επικίνδυνα, που αντίθετα από ότι δείχνει, δίνει νόημα μόνο, στην αποτυχημένη πολιτική ατομική ιστορία κάποιων. Των περισσοτέρων κάποιων δηλαδή. Που προσπαθούν να κρατηθούν ψυχολογικά στην αγάπη και την αλληλεγγύη. Που δεν επικοινωνούν ούτε με την πραγματικότητα, ούτε ακούν τις διαμαρτυρίες των αριστερών έστω συμπολιτών τους. Αφήνω τον υπόλοιπο λαό που τον στολίζουν με τα γνωστά κομπλιμέντα τους συλλήβδην περί υποπτοδεξιοφασιστών.

Ένας λαός που λέει, συμφορά μου τι μού έτυχε και τι με περιμένει. Και εσείς κάνετε απελπισμένα γιορτές και φιέστες κάθε τόσο. Μπας και διαστρέψετε τα πράγματα. Η μήπως δεν είναι συμφορά κύριε συνάδελφε. Και το χειρότερο μπερδεύετε τους ναζί με τον λαό μας. Τόσο φτηνά. Ψέματα λέω; Που σας κοιτάει άναυδος και ύποπτα με όλο τούτο το μακελειό της μετανάστευσης αλά γιορτή.  Να μας κάνετε μια προπαγανδιστική διάλεξη να καταλάβουμε το λάθος μας.

Επί πλέον, αυτό το ανοιχτά σύνορα, ιμπεριαλίζει και τσακίζει την ίδια τη γλώσσα. Αυτόν δεν το ξεχνάμε ποτέ. Το σημαντικότερο για κάθε λαό. Τις  ίδιες τις έννοιες της, μαζί με τις λέξεις, τα νοήματα και τις σημασίες της. Μπορεί δε να είναι χειρότερο από την κατάληψη μιας χώρας αν συνεχιστεί μακράν, αφού αυτή είναι το τελευταίο ανάχωμα που διατηρεί μια χώρα με τον πολιτισμό της σε μεγάλη ολική καταστροφή όπως το 1453. Πάτε να μας τρελάνετε; Να μιλάμε όλοι αγγλικά για να καταλαβαίνουν οι πρόσφυγες. Η γλώσσα είναι το πρώτο βέτο του ανθρώπου εξ όλων. Το πρώτο δικαίωμα στον κάθε πολιτισμό εξ όλων. Αλλά και στον κάθε άνθρωπο ξεχωριστά. Συνειδητοποιείτε τι ουρά έχει το πράγμα; Τι συνέπειες  διαχρονικές στο βαθύ μέλλον; Να μιλάμε όλοι αγγλικά, με όλες τις ανοησίες και τις αναντιστοιχίες που διαθέτει ως γλώσσα του χρήματος και της ανευθυνότητας.

Τι πάει να πει σύνορα κατ αρχήν, ξέρετε; Πριν κοτσάρετε δίπλα αυτό τον παραλογισμό της παράκρουσης που ταξιδεύετε, το ΄΄ ανοιχτά ΄΄. Τα σύνορα είναι πάντα κλειστά. Αυτό πάει να πει σύνορα. Και δεν σας κάνω την χάρη να το συζητήσω καν. Θα τρελάνετε έναν λαό επειδή εσείς παραφρονήσατε παρέα με τον κονοματζή καπιταλισμό. Σας κατηγορώ; Το παρατραβάω; Θίγεστε; Απαντήστε στο πόπολο και όχι σε κλειστές αίθουσες ελεγχόμενες. Εκεί είναι ο πραγματικός στίβος.

Ο ιμπεριαλισμός δεν θέλει σύνορα πουθενά! Παρά μόνο τα δικά του. Αυτά μόνο μην του θίξεις. Αυτό είναι το κρατούμενο για εμάς και για εσάς. Το σίγουρο και σταθερό στη σκέψη μας. Θέλει ανοιχτά σύνορα μόνο. Παντού! Αυτό το καινούργιο φρούτο. Το ίδιο ακριβώς που λέτε κι εσείς οι νεοαριστεροί. Μα το ίδιο! Άντε τώρα να κάνει κάνεις διάλογο μαζί σας. Άντε να συνεννοηθεί με τέτοιες σολομωνικές.

Βράζετε στην αντίφασή σας. Εσείς θέλετε να φύγετε από την ευρώπη και εκείνοι να πάνε τυφλά εκεί. Το λέει, όχι μόνο καθαρά, αλλά το επέβαλε κιόλας μέσω  των αντιπροσώπων των λαών, των δικών του δηλαδή ολοκληρωτικά και αποκλειστικά αντιπροσώπων, με την περίφημη οικονομική ευρωπαϊκή συνθήκη. Ελεύθερη διακίνηση κεφαλαίων, ανθρώπων, προϊόντων και υπηρεσιών. Την παγκοσμιοποίηση. Δεν έχει σημασία για μια χώρα αν οι άνθρωποι που θα διακινούνται ελεύθερα, θα είναι πακιστανοί ή ιταλοί και βούλγαροι. Αρκεί να σπάνε τα μεροκάματα. Αρκεί να γκρεμίζουν τις ταξικές κατακτήσεις. Εσείς πρέπει να το σκεφτείτε αυτό. Την καταστροφική ανοιχτή οικονομία.

Όπου έβαλε την νεολαία για ένα κομμάτι ψωμί, σε ένα φρενήρη ανταγωνισμό καμουφλαρισμένο, σε διαρκή ακατανόητη-κατανοητή προσπάθεια, για νέα διδακτορικά, δυο και τρία και δεν φτάνουν ποτέ, με συνεχή ακατάπαυστα σεμινάρια συμπληρωματικά για γνώσεις άχρηστες και δεξιότητες αστείες, άλλο φρούτο κι αυτό, για μόρια στον ανταγωνισμό που ξεσκίζει, που μπήκαν και οι πανεπιστημιακοί στο χωρό αστόχαστα, που δεν έχουν κανένα απολύτως νόημα. Η δια βίου μάθηση. Να μάθουμε τι. Διοίκηση επιχειρήσεων και μάρκετινγκ. Βοήθεια στην διαχείριση του καπιταλισμού δηλαδή. Αυτά τα ξέρει η κάθε νοικοκυρά με το που γεννιέται καλλίτερα. Το κουμάντο της οικογένειας. Η γνώση, για να μαθαίνεις, δεν είναι παρά μέσον επιβίωσης στον άνθρωπο. Μέσον και τίποτα άλλο. Στόχος της ζωής κάθε ανθρώπου, είναι η ίδια η ζωή του και τίποτα άλλο. Όλα τα άλλα έπονται μαζί με την τέχνη και το θέατρο. Μαζί με την απόλαυση της γνώσης.

Ελεύθερη διακίνηση ανθρώπων λοιπόν. Την μόνη που δεν αρνείστε. Εγώ τι να πω τώρα. Τι να σου εξηγήσω σύντροφε που είναι όλα σούπα στο μυαλό σου. Τόσο μπερδεμένα που μούρχεται να βάλω τα κλάματα. Η αριστερά χάνει κάθε μέρα τους πολίτες και τους εργαζόμενους που με τόσο μόχθο και αίμα κέρδισε. Δεν την πιστεύουν με τίποτα. Κανένα κομμάτι της που λέει τέτοια. Δηλαδή όλη. Η ανάγκη τον έκανε να επιλέξει τον Τσίπρα.

Γιατί ο κανονικός τίτλος, γιατί αλλιώς δεν θάλεγε το κείμενο παρά βαρετά αναμασήματα, είναι:  Ο ιμπεριαλισμός της μετανάστευσης και το μεροκάματο. Εγώ αυτό βλέπω. Αυτό είναι το ανυπόφορο. Αυτό θεωρώ το κυρίως στις αντιδράσεις των δυτικών εργατικών τάξεων. Και όχι τον φασισμό τους τάχα, που πάτε πονηρά να τους φορτώσετε επειδή ψηφίζουν τι; ακροδεξιές κυβερνήσεις; Αφού τους παστώσατε με μετανάστες του αμερικάνικου και ευρωπαϊκού ονείρου τι θέλατε να κάνουν. Να χάσουν το μεροκάματό τους; Συγκρούσθηκαν όμως με τους Γερμανούς εργάτες του Χίτλερ και τους πετσόκοψαν μάλιστα όταν χρειάσθηκε. Τότε δηλαδή όταν γίναν στρατιώτες, δεν ήταν εργάτες;  Μην ιεροποιείτε λοιπόν πάντα το ΄΄ σοφό ΄΄ κεφάλι σας με τις αφελείς αποπροσανατολιστικές ξευτοαναλύσεις του ισορροπισμού της νεοαριστεράς, να τα έχει καλά χωρίς αποκλεισμούς, με όλη την εργατική παγκόσμια τάξη χωρίς διακρίσεις και χωρίς κρητική έστω, ότι θέλουν τα αδέρφια μας οι εργαζόμενοι.

Γιατί οι εργαζόμενοι συμβαίνει να μην είναι αδέρφια μας ούτε στην δουλειά δίπλα μας, ούτε στην ίδια μάνα στην οικογένεια που μας γέννησε. Γιατί ο καπιταλισμός αλλοτριώνει τους ανθρώπους για την επιβίωση και τους καταστρέφει την αθωότητα. Αυτά είναι επιεικώς αφέλειες και επιπολαιότητες και δεν εξηγούν στο ελάχιστο τον κόσμο που ζούμε. Όχι μόνο εδώ, αλλά παντού στο άπειρο σύμπαν όπου υπάρχουν άλλες ελλογικότητες. Αυτά να σταματήσουν. Τι στιγμή που ο πανόμος των αντιθέτων που κινεί την ίδια την κίνηση, φυτρώνει παντού και αναπάντεχα, και δεν τον χειραγωγεί ούτε ο θεός ούτε ο Μαρξ, που ευτυχώς αυτός τουλάχιστον το ήξερε καλλίτερα με τους ραφτεργάτες της Σκωτίας. Και τότε προσπαθείτε να τα ταιριάξετε με τους αδελφούς  Τούρκους εργάτες που ζητάν να μας καταπιούν, στο ίδιο μήκος κύματος αταλάντευτα αιώνες παρακαλώ, μαζί με τις διαχρονικές ηγεσίες τους.

Εσείς τι νομίζατε δηλαδή, ότι η στροφή των ευρωπαίων εργατών προς τα εθνικιστικά κόμματα της ακροδεξιάς είναι πολιτική; Τόσο καλά καταλάβατε το θέμα; Οικονομική είναι στην συντριπτική πλειοψηφία τους. Το μεροκάματό τους προστατεύουν. Κυρίως αυτό. Η πολιτισμική τους αλλοίωση ή τα άλλα χαρακτηριστικά των ηθών και εθίμων τους δεν τους ενδιαφέρουν και τόσο αν και τα θέλουν, αφού αυτά έχουν ήδη ατροφήσει, αμβλυνθεί ή εξαχνωθεί ανάλογα, από τα ΜΜΕ που έχουν προ πολλού κάνει την προετοιμασία αυτής της πολιτισμικής εισβολής.

Όλοι οι άνθρωποι είναι απολύτως συμπληρώνω εγώ ίσοι, με ίδια και ίσα δικαιώματα, με ίδιο δικαίωμα λόγου, ίσοι απέναντι στον νόμο, γιαυτό αγωνίζεται η πραγματική αριστερά παγκόσμια. Όταν όμως φύγουν από την χώρα τους τα χάνουν όλα αυτά! Α, όλα κι όλα. Να λέμε την αλήθεια σε αυτούς τους απελπισμένους. Με δική τους ευθύνη. Παύουν να ισχύουν. Έτσι λέει η επιβίωση. Έτσι λένε τα πράγματα. Μόνο μέσα στο κάστρο σου αρματωμένος μπορείς να τα διατηρήσεις και να παλέψεις τα αφεντικά. Τους τα αφαιρεί η ίδια η ντόπια εργατική τάξη για να προστατέψει τον εαυτό της. Αντίθετα τους τα προσφέρουν οι καπιταλιστές για να εξοντώσουν τους ντόπιους εργάτες. Σιγά το καινούργιο που λέω. Που γαυγίζεις να μας φοβίσεις, όχι στην Ευρώπη φρούριο. Γιατί το φρούριο τι σου έκανε. Τα εθνικά κράτη σου ξινίζουν; Τα φρούρια είναι πάρα πολύ καλό πράγμα μάλιστα. Αρκεί να το μελετήσεις για πρώτη φορά επί τέλους. Το μόνο θέμα είναι αν είναι με το δίκαιο και τη δημοκρατία ή απέναντί τους. Γιατί, η δημοκρατία δεν μπορεί να εξουσιάζει άλλους λαούς, που έλεγε ο Θουκυδίδης. Και προ πάντων μην ξεχνάς, η πανέμορφη αυτή χώρα μας, δεν μπορεί να απομονωθεί πλέον, λόγο του τουρισμού της. Ποτέ! Ποτέ! Ποτέ! Κι ούτε εμπάργκο μπορείς να επιβάλεις γιατί είναι παράδεισος. Ούτε αυτό το καταλάβατε.

Αυτός ο τίτλος, ο ιμπεριαλισμός της μετανάστευσης,  αποκαλύπτει όλη την αλήθεια. Δείχνει τον ιμπεριαλισμό των αδυνάτων. Αδύνατοι εναντίον αδυνάτων. Εμείς οι έλληνες το ξέρουμε καλλίτερα από όλους τους άλλους ευρωπαϊκούς λαούς, αφού υποδεχτήκαμε όλη την μετανάστευση της σοβιετικής ένωσης σε υπερθετικό βαθμό και συνεχίσαμε με του αφροασιάτες αδερφούς, κυνηγούς του ονείρου μιας καλλίτερης ζωής όπως νόμιζαν.

Ας είναι καλά ο Δημοσθένης, που πρώτος είπε στην ανθρωπότητα, ότι οι εξωτερικές σχέσεις μιας χώρας είναι θέμα συμφερόντων και μόνο. Η δημοκρατία, είναι για το εσωτερικό της χώρας και μόνο. Αποκλειστικά! Γιατί αλλιώς θα σήμαινε ανόητε, ότι προσπαθείς να εκπολιτίσεις τους βάρβαρους που χλιμιντρίζουν στη μυρουδιά του κέρδους. Αυτά που λένε τα νεοαριστερά σκύβαλα, ή αλλιώς ευρολιγούρηδες.

Ας είναι καλά η αθηναϊκή δημοκρατία που άνοιξε τα μάτια στην αναγέννηση, και έδειξε τον δρόμο και στον διαφωτισμό και στον Μαρξ. Αυτοί ακόμη, για τον θεό τους μπορεί να  σφάξουν και τις γυναίκες τους και τα παιδιά τους. Τα θυσιάζουν στο Τζιχάντ. Κανονικός μεσαίωνας. Χειρότερος στα αλήθεια, αφού η τεχνολογία και η επιστήμη έχει μπει σε κάθε σπίτι και ορεσίβιο βοσκό του πλανήτη προ πολλού, και δεν χαμπαριάζουν τίποτα. Ο θεός, θεός. Δεν συναντιόμαστε. Εγκλωβισμένοι 1400 χρόνια στο Ισλάμ των χαλίφηδων, φυλάρχων, μουεζίνηδων, εμίρηδων, βασιλιάδων και δεν συμμαζεύεται καθόλου. Σαν απομονωμένο τμήμα ενός πλανήτη που δεν επικοινωνούσε με το υπόλοιπο, από το οποίο τώρα ξυπνάνε τραγικά, με τον γεωπολιτικό πόλεμο της Συρίας και την αραβική άνοιξη του διαδικτύου. Πολύτιμη βοήθεια δημοκρατίας χρειάζονται, που την ορέγονται και τους την στερούν. Τίποτα άλλο.    

Παρόλα αυτά τα δεινά, ας ξεκαθαρίσουμε αυτό το θέμα μια για πάντα όλοι μεταξύ μας. Κι ας πάρουμε θέση. Άλλο η προσφυγική κρίση και άλλο η μετανάστευση. Που δεν τελειώνει ποτέ. Έκλεισε το θέμα. Γιατί χωρίς αυτή την μεταναστευτική λογική, καταρρέει παντού και σχεδόν ταυτόχρονα ο καπιταλισμός. Αλλά αυτό είναι ψιλά γράμματα για εσάς. Δεν σας αποκαλύπτει τίποτα. Και εδώ φαίνεται πεντακάθαρα ότι η πατρίδα είναι πάνω από την τάξη. Θα υπάρχει και με καπιταλισμό και με σοσιαλισμό. Χωρίς αυτήν καταλύεται, διαλύεται η χώρα. Η εργατική τάξη γίνεται τότε άθυρμα, όπως είναι σήμερα,, χωρίς καν τα ελάχιστα δικαιώματα. Προσαρτάται ή γίνεται προτεκτοράτο χωρίς καν επίσημη προσάρτηση. Και κάποιες ενστάσεις και αντιρρήσεις που σωστά ίσως προβάλλονται, περί ανεξέλεγκτων προσφυγικών ροών που παρεισφρήουν φανατικοί θεοφασίστες ή μη χρήζοντας προσφυγικό δικαίωμα, το θεωρώ αν και ελέγξιμο δευτερεύον. Ας ξεκαθαριστεί λοιπόν αυτό, σε πρόσκαιρο ας ελπίσουμε, φυσικοκοινωνικό φαινόμενο που πρέπει να αποδεχτούμε, και εφόσον δεν γίνει μόνιμο γιατί κάτι τέτοιο διαβλέπω τώρα που το ανακάλυψε ο ιμπεριαλισμός, από το μόνιμο της μετανάστευσης, που ισοπεδώνει μετανάστες και ντόπιους, εκτός από τους καπιταλιστές και τους επιχειρηματίες. Εκτός από τους καπιταλιστές και τους επιχειρηματίες επαναλαμβάνω, που τρίβουν τα χέρια τους. Κάτι τέτοιο τινάζει στον αέρα όλη την μαρξιστική σκέψη. Την ουσία της μαρξικής επανάστασης. Όταν τροφοδοτείται διαρκώς από νέα πάμφθηνα χέρια. Εξουδετερώνει την ταξική πάλη ως ατελέσφορη δια παντός στο μέλλον. Γιατί η καρδιά της σκέψης του Μαρξ, είναι η εργασία βέβαια.

Γιατί η αλληλεγγύη, είναι για τους συνειδητούς συντρόφους και πολίτες σε όλον τον κόσμο. Για αυτούς που αντιστέκονται και τους δολοφονούν. Και όχι για αυτούς που γίναν θιασώτες του καπιταλισμού και προσκυνάνε στο όνομά του, προσβλέποντας πονηρά και ανέλπιστα να γίνουν κι αυτοί διαλεχτά μέλη των κοινωνιών της υπεραφθονίας και υπερκατανάλωσης των άχρηστων προϊόντων του στο 99%.

Ακούω δε στην τηλεόραση και στις εφημερίδες την άλλη βλακεία: το θέμα είναι να σταματήσει  πόλεμος. Τι ανοησία και αυτή. Τι χοντρή υποκρισία μεγέθους. Ο πόλεμος δεν θα σταματήσει ποτέ και δεν το ξέρουν. Γιατί θα καταργηθεί ο κόσμος χωρίς αυτόν. Ποτέ δεν τελειώνει ο πόλεμος. Απλά πάει αλλού. Ή με καπιταλισμό ή με σοσιαλισμό. Το έγραφα και στο προηγούμενο κείμενο. Και άρα η χώρα είναι πάνω από όλα. Μόνο εκεί θα στήσεις τον σοσιαλισμό ή την δημοψηφισματική δημοκρατία που λέω εγώ και επιμένω.

Αλλά, οι νεοαριστεροί που ξαφνικά μας προέκυψαν, δεν ξεχνάνε, αλλά αντίθετα κάνουν το κορόιδο προκλητικά, λες και δεν ξέρουν καθόλου ιστορία δημοτικού σχολειού. Όλοι αυτοί, σας διέφυγε τελείως, ακούν ΕΑΜ και εθνική αντίσταση και λιποθυμάνε. Με το ζόρι ανέχονται τον Γλέζο. Τόσο οι εξαθλιωμένοι ευρωλάγνοι, όσο και ψυχοπονιάρηδες της θεότυφλης αλληλεγγύης, που είναι κολλητοί επί αυτού του θέματος.

Ο ιμπεριαλισμός κύριοι σύντροφοι γεννά πολυπολυτισμικότητα ακριβώς ως τέτοιος. Αυτό είναι η πολυπολυτισμικότητα, ο ιμπεριαλισμός του καπιταλισμού. Τι νομίσατε εσείς ότι είναι. Γιατί, όποιος διαφημίζει την πολυπολυτισμικότητα, διαφημίζει τον ιμπεριαλισμό και δεν το ξέρει. Ασυνείδητα δικαιολογούνται κάποιοι, συνειδητά λέω εγώ. Κατακρεουργώντας κυριολεκτικά, συνειδητά αγύρτικα τον Μαρξ και τον Λένιν, που άλλο τελείως άλλο εννοούσαν και πάσχιζαν να μεταλαμπαδεύσουν στους εργάτες και τους κατατρεγμένους όλου του κόσμου. Και όχι να γίνουν μικροχαλίφηδες της γειτονιάς κι αυτοί. Αφού εξαπλώνεται παντού και ιμπεριαλίζει ή παλιότερα αποικιοκρατούσε τους λαούς. Είναι δηλαδή φυσιολογικό και επόμενο για αυτούς, ως μη αλλιώς γενόμενο, να έχει φυλές και πολιτισμούς μέσα του που έχει κατακτήσει, χώρες και θρησκείες, ήθη και έθιμα, μουσικές και τραγούδια και όλα τα λοιπά ντεσού της παραλλαγής. Αλλά ξεδοντιασμένα πάντα, σε εκδόσεις λάιφ στάιλ,  γιατί είναι επικίνδυνα ως αυθεντικά.

Τέλος,

Η Ελλάδα, η πατρίδα σου δηλαδή κύριε σύντροφε, δεν ήταν ποτέ αποικιακή χώρα. Σε στενοχωρώ που στο λέω. Ούτε ποτέ ιμπεριαλιστική χώρα. Πάλι σε στενοχωρώ που στο λέω. Αυτό σε γεμίζει υποχρεώσεις απέναντί της, που εσύ δεν τις βλέπεις. Σε υποχρεώνει να το σκεφτείς ενώ εσύ δεν θέλεις.  Μα το τραγικότερο, δεν τις ξέρεις καν. Δεν έχει κανένα λόγο δηλαδή να σαλιαρίζει με την πολυπολυτισμικότητα. Είναι αφύσικη και στημένη για τη χώρα. Δεν κολλάει. Ειδικά τα τεράστια μεγέθη της που μας βγάλαν το μάτι και μας έδειξαν το πρόβλημα, αλλιώς δεν θα το καταλαβαίναμε λίγο-λίγο. Την πολιτική αυτή μόδα του αδηφάγου ιμπεριαλισμού, που σας την περάσαν. Αυτό είναι ένα επιθετικό εφεύρημα των ιμπεριασλιστοκαπιταλιστών που τους βολεύει αφάνταστα. Αυτή, αυτό το τέρας που επεβλήθη, ήταν έργο του καπιταλισμού και δυστυχώς όλης της αριστεράς στον τόπο μας που το υιοθέτησε. Μου έκανε εντύπωση, που δεν υπάρχει ομάδα και συνιστώσα στην αριστερά, έτσι προς τιμή του κανόνα και της εξαίρεσης. Είναι το ελάχιστο να πω, αρχοντοβλαχιά, κανονικός μαϊμουδισμός. Να δείξουνε ότι είναι ανώτεροι. Ευγενείς! Όχι άξεστοι, όχι άγριοι, όχι φιλοπάτριδες. Κανονικοί Φαναριώτες. Με το ζόρι να γίνουμε μια  πολυπολιτισμική χώρα χωρίς να έχουμε πειράξει κανένα. Όχι λόγο βεβαρημένης ιστορίας, αλλά λόγο διαστρεβλωμένης ιδεολογίας για ανοικτά σύνορα. Και λόγο ιμπεριαλιστικού μοντέλου που μας το υοθετήσαν με το έτσι θέλω. Κι εσείς τσιμπήσατε. Είναι ένα πελώριο λάθος. Όσες χώρες μπορέσουν και μείνουν έξω από αυτό το παιχνίδι των καπιταλιστών την πολυπολυτισμικότητα, θα επιβιώσουν και θα γλυτώσουν. Όποιος δεν μπορεί μόνος του, κάνει ότι κάνουν οι άλλοι. Μοδάτους κοινωνικούς αγώνες. Οι άλλοι σε υπολογίζουν και σέβονται, μόνο όταν δεν τους μιμείσαι.

Και να  ξέρεις κάτι δογματοκολλημένε σύντροφε της μοντερνιάς και του αφύσικου, εμένα την χώρα μου, γιατί είναι δική μου, δεν με ενδιαφέρει ποιοι θα την διαλύσουν, οι ιμπεριαλιστές ή οι πρόσφυγες και οι μετανάστες ή και οι τρεις μαζί. Ακόμα και για τους δικούς τους αποδεκτούς ή μη λόγους επιβίωσής τους οι φουκαριασμένοι.

Και θα συμβούλευα απερίφραστα και δημόσια, και χωρίς την ελάχιστη αμφιβολία, τον επόμενο επί κεφαλής της αριστεράς, να διαγγείλει όταν αναλάβει την εξουσία ή στο όποιο τέτοιο κόμμα, ή ακόμα-ακόμα περισσότερο τον ελληνικό λαό, ότι: οι Έλληνες πολίτες προηγούνται από κάθε άλλον αδερφό άνθρωπο κατατρεγμένο ή μη, έστω με διαφορά στήθους. Το ίδιο πρέπει να κάνουν και οι άλλοι μη ιμπεριαλιστικοί μικροί λαοί. Το χρωστάς αυτό και υποχρεούσαι για αυτό, πριν αναλάβεις την όποια εξουσία, αλλάζοντας την λανθασμένη και απαράδεκτη στάση σου μέχρι τώρα στο μεταναστευτικό ζήτημα. Και χωρίς βέβαια να αδικήσεις άλλον άνθρωπο. Και όταν υπάρχει περίσσευμα ψυχικό και οικονομικό ή όπου άλλου είδους προκύψει, εμείς θα βοηθάμε πάντα και δεν θα χάσουμε την ανθρωπιά μας ποτέ, παρά μόνο την ξεφτίλα μας που τώρα μας κατακλύζει. Να βγάλει κάμποση καταφρόνια από πάνω του ο ελληνάκος, που δεν το ρωτήσανε ποτέ οι όλοι άλλοι.

Υγ.

Πατρίδα, είναι το σπίτι σου Αϊνστάιν μου, και δεν το ξέρεις.

Νομίζεις ακόμα ότι είναι ο εθνικισμός των ταγματασφαλιτών.

Ξύπνα, τα πράγματα είναι στο απροχώρητο, και συ ψάχνεις ακόμα στην κατοχή.