Ο ιμπεριαλισμός της προσφυγιάς

Ζούμε αυτό ακριβώς που λέει ο τίτλος.

Και  δεν χρειάζεται να είναι κανείς φωστήρας για να το καταλάβει. Αρκεί να εξουδετερώνει την προπαγάνδα  που ορμάει από παντού επάνω του να τον κατασπαράξει.

Ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός, αφού έκανε τον πόλεμο στη Συρία και τον συνεχίζει ακάθεκτος, ως αποκλειστικά υπεύθυνος, γιατί χωρίς αυτόν δεν γίνεται πλέον κανένας πόλεμος σήμερα στον πλανήτη, απαγορεύεται μάλιστα αυστηρά, ζητάς ακόμα και άδεια για να υπερασπίσεις την χώρα σου από εισβολείς, τώρα κάνει σαν αυθεντικός φαρισαίος τον κροκόδειλο και κλαίει στο Cnn . Μονά ζυγά δικά του. Δεν χάνει ποτέ.

Κατάφερε μάλιστα και μετέτρεψε τον ιμπεριαλισμό της προσφυγιάς που ο ίδιος γέννησε, σε ιμπεριαλισμό της αλληλεγγύης! Θαύμα! Και το επέβαλε μάλιστα στους λαούς. Να βοηθήσουν για να συγχωρεθεί αυτός. Και αυτό δεν το βλέπετε σίγουρα. Εδώ είναι το καινούργιο. Δώρο από τον ουρανό του ήρθε η ανθρωπιά των ελλήνων. Συνεχίζει τον ιμπεριαλισμό του μέσα από τα θύματά του. Εισβάλλει στις άλλες χώρες πονηρά μέσα από την αλληλεγγύη. Μόνο που έκανε λάθος.

Οι έλληνες πολίτες γνωρίζουν απ έξω και ανακατωτά το ποιόν του, τι μέρος του λόγου είναι, αριστεροί και δεξιοί, παρά την αυθόρμητη, την μνημειώδη συμπόνια του και συμπαράστασή του αγόγγυστα και σε υπερθετικό βαθμό θαυμασμού από τους άλλους λαούς, που ψιθυρίζουν, πως μπορείτε, πως το κάνετε, τι στιγμή που καταρρέετε  με τα μνημόνια οικονομικά, εθνικά και εδαφικά. Που ξέρει καλά μέσα του τι τον περιμένει με τον πενιχρό μισθούλι του και με το πενιχρότερο μεροκαματάκι του, του ελληνικού κομπραδόρικου καπιταλισμού της άκρατης αλητείας, δίπλα στην θεομηνία της προσφυγιάς και της μετανάστευσης που τον βρήκε μέσα στην συμφορά του. Που με την ψυχή στο στόμα περιμένει τον Σουλτάνο, πότε θα αθετήσει την συμφωνία του με τους ευρωπαίους και θα ξαναρχίσουν να επελαύνουν τα στίφη των κατατρεγμένων.

Βρίσκεται μάλιστα οφθαλμοφανέστατα παρασάγγας μπροστά σε ωριμότητα και αντίληψη της πραγματικότητας που του συμβαίνει, από το σύνολο της εξωκοινοβουλευτικής και κοινοβουλευτικής φυσικά αριστεράς. Κι αυτό κάνει μπαμ μόλις ανοίξουν το στόμα τους. Ένα αυθόρμητο ωχ ακούγεται.   

Έβαλε λοιπόν μπροστά τους δραπέτες του πολέμου του, αφού τους γενοκτόνησε  πρώτα κανονικά, κλασικά και κυριολεκτικά αλά Τούρκα που είναι σπεσιαλίστες σε αυτά, τους έστησε σαν ασπίδα του, να μην φαίνεται καν η γενοκτονία του, και τους μετέτρεψε όλους θεαματικά σε θαυμαστές του! Αυτό κι αν είναι θαύμα!! Δεν καταπίνεται. Σε πρωτοφανείς θαυμαστές του καπιταλισμού. Σε πειθήνιους εθελοντές δούλους του. Τους έκανε μάλιστα, τους καλλίτερους προπαγανδιστές του. Τα λέω καλά; Κάνω λάθος σύντροφε; Ή μήπως παρεκτρέπομαι ο αφελής. Μιλάνε για Γερμανία ή Φιλανδία, και ρέει μέλι το στόμα τους. Για Αμερική ούτε να το σκεφτούνε βέβαια, παραπάει το όνειρο. Στην Αμερική δε, δεν πάτησε ούτε ένας πρόσφυγας.            

Και εμείς οι δυτικοί που γνωρίζουμε τα πράγματα γεννημένοι μέσα στους ταξικούς αγώνες, αναρωτιόμαστε σαστισμένοι, ρε μπας κι είναι παράδεισος η ευρώπη και εμείς δεν πήραμε χαμπάρι! Μήπως να ρωτήσουμε τους κοντούς του πνεύματος εκεί μέσα στην ηγεσία του Συριζα, μπας και ξέρουν κάτι περισσότερο από μας, κάποια επαγγελική έκπληξη που μας περιμένει και μας την κρύβουν οι δραστήριοι μηχανορράφοι της καρέκλας. Ή μήπως να μετακομίσουμε σε τρώγλες και φαβέλες για να μας φαίνεται μετά παράδεισος το ευρωπαϊκό μαντρί. Να σκεφτούμε τα χειρότερα και να παρηγορηθούμε δουλικά, που είμαστε νεκροζώντανοι ακόμα με τα μνημόνια στην πλάτη. Να συμπαρασταθούμε ακόμη περισσότερο και πιο ενοχικά,  που πεινάει έστω κι ένα παιδί στο σύμπαν. Για τους ταξικούς αγώνες που αυτοί δεν έκαναν ποτέ.

Κάτσε να γκετοποιηθούν σαν τους συμπατριώτες τους που πήγαν πρώτοι, και 50 χρόνια μετά τους το φυλάνε οι ντόπιοι που δεν τους ρώτησαν, γιατί αυτός είναι ο νόμος ο άγραφος, ο πιο δυνατός απ όλους για όσους δεν τον ξέρουν, και τότε τα ξαναλέμε, μουρμουρίζω εγώ, που ξέρω καλλίτερα από καπιταλισμό και ιστορία, μην με πάρουν είδηση οι νεοκομουνιστές σύντροφοι της αλληλεγγύης των λαών και με λιντσάρουν.

Γιατί οι αρβανίτες, για να μαθαίνεις μεγάλε μελετητή, αν και απελευθέρωσαν την Ρούμελη δίπλα στον  Καραϊσκάκη, και ενώ ενσωματώθηκαν πλήρως και γρήγορα αναλογικά με άλλους λαούς και μειονότητες σε λίγες εικοσαετίες, και τούτο μόνο και μόνο γιατί ήταν οι ίδιοι μαχητές και χύσαν το αίμα τους για την νέα απελευθερωμένη πατρίδα τους, αλλιώς ούτε που θα τους ένοιαζε, συμπρωταγωνιστές στη επανάσταση, κι ενώ είχαν ΄΄ ξεχάσει ΄΄ και ζούσαν την ζωή τους στη νέα πατρίδα τους, ξαναθυμήθηκαν ξαφνικά. Η ιστορία τους ξυπνάει και καλεί το παρελθόν σε εγρήγορση, αμέσως μετά την εισβολή των Αλβανών το1991με τον Σαμαρά, όταν θίχτηκαν τα κάθε είδους οικονομικά και εθνικά τους συμφέροντά και άρχισαν να βρίζουν τους νεοφερμένους. Που δεν άντεχαν ούτε τους αδελφούς καταγωγείς τους, ούτε κανένα άλλον νεόφερτο σοβιετικό μετανάστη τότε. Τα θυμάσαι; Αυτά πρέπει να τα μελετάς. Πρωτοστατούσαν μάλιστα περισσότερο από τους παλιότερους ντόπιους γηγενείς. Σε ξάφνιαζε η οργή τους. Γιατί έχουν ένστικτο ζώου δίπλα στην σοφία τους οι άνθρωποι. Αλλιώς δεν επιβιώνουν. Γιατί εθνική συνείδηση είναι το μεροκάματο!!! Αν τα βρουν εκεί οι άνθρωποι, τα βρίσκουν παντού στα άλλα εύκολα. Για να σας εξηγηθεί ο κόσμος που ζούμε σήμερα. Και όχι ο χθεσινός, ο παλιός. Ο αιώνιος, ο μόνιμος και ακίνητος όπως έλεγαν οι δικές μας γραφές. Να η άποψη που δεν είχες σκεφτεί περί εθνικισμού και κολοκύθια. Και αυτό μην το αρνείστε. Ούτε εσείς, ούτε ο θεός, ούτε ο Κάρολος. Εδώ λοιπόν είμαστε! Ο νεότερος πιο ολοκληρωμένος ορισμός  του έθνους. Ο σημερινός, ο φρεσκότατος που διαυγάζει την κατάσταση που ζούμε. Ο κρυμμένος τόσον καιρό. Που εμπεριέχει και φωτίζει την αμφισημία και την διαμάχη περί έθνους όλων των προηγούμενων. Ο πιο παμπάλαιος και καταχωνιασμένος φυσικά θα έλεγα εγώ. Πατρίδα, το ξαναγράφω, είναι το μεροκάματο πριν απ όλα. Εκεί βρίσκει χούνη και αράζει. Εκεί μπορεί να παλέψει που γνωρίζει τα πράγματα. Κι όχι στο άγνωστο, στο αχανές της γης. Γιατί η ιστορία γράφεται κάθε στιγμή που ζουν οι άνθρωποι. Διαρκώς, και είναι άλλη πάντα. Και σήμερα, στον καπιταλισμό της υπεραφθονίας, της πόρνης επιστήμης (ψάχτο αυτό)και της τεχνολογίας της, και συνάμα της πείνας και της παντοειδούς εξαθλίωσης. Πως γίνεται αυτό άραγε;

Εθνική συνείδηση είναι η επιβίωση! ξαναγράφω. Το μεροκάματο φίλε. Όλοι οι άλλοι ορισμοί έχουν εκπέσει. Ανήκουν σε ένα παρελθόντα χρόνο που αποτύπωνε άλλες συνθήκες παραγωγής. Της σπάνιδος και όχι της σημερινής αφθονίας και υπεραφθονίας. Έχουν ατροφήσει μπροστά στο πρωτεύον το μεροκάματο. Λες το ίδιο με τον Κάρολο θα μου πείτε. Συμφωνώ. Αλλά όχι και το ίδιο. Να είμαστε γενναίοι. Ακόμα πιο μασημένα, εσείς έχετε πρόβλημα ορισμού του έθνους ακόμα σήμερα, μαζί με τα Μπακουνόπαιδα της συμφοράς. Έθνη λοιπόν, είναι τα διαφορετικά μεροκάματα!   Και αυτό βγάζει μάτι. Γιατί η ιστορία έχει και την άλλη υπόλοιπη όψη που δεν καταδέχεσαι να διαβάσεις λόγο παραχαραγμένης ιδεολογίας. Πάντα της ανημποριάς και της προσκολλήσεως στους μεγάλους. Σκονάκι δηλαδή. Πέθαναν αυτοί, έμεινε στάσιμη και απολιθωμένη η θεωρία.

Στη συνέχεια αυτοί που ήρθαν και αφού στανιάρησαν 5-6 χρόνια και μάθαν τα πιο αναγκαία της γλώσσας και της συνεννόησης, τα βαλαν με τους Πακιστανούς και τους Μπακλαντεσιανούς. Το ίδιο και οι Πολωνοί, οι Ρουμάνοι, οι Γεωργιανοί, οι Βούλγαροι και τελικά όλοι οι παλιότεροι προς τους νεότερους χωρίς εξαίρεση. Θυμήσου το κι αυτό. Αυτό εμένα μου έκανε τη μεγαλύτερη εντύπωση από όλα-όλα τα υπόλοιπα της ρητορείας. Εκεί εύρισκα την αφτιασίδοτη αλήθεια μιας πραγματικότητας που δεν ανεχόταν αντιρρήσεις και ψηστήρι από πουθενά. Και μην πεις προ πάντων ότι ήταν θέμα παιδείας. Γιατί ήταν και είναι θέμα ενστίκτου. Και το ένστικτο είναι πιο παλιό, πιο σοφό και πιο δυνατό από την παιδεία των ανθρώπων. Φαντάσου η επιβίωση του είδους μας, να εξαρτιόταν από την μόρφωση και την παιδεία! Χα, χα. Να τα είχε αφήσει αυτά η φύση στον ανθρώπινο εγκέφαλο. Δεν θα υπήρχαμε από την εμφάνισή μας ακόμα. Να περιμέναμε να μάθουμε γράμματα πρώτα για να επιβιώσουμε μετά. Να κάνουμε ταξικούς αγώνες.

Γιατί όταν το έλεγαν αυτό οι κλασσικοί, πίστευαν ακράδαντα ότι λαοί θα ξεσηκωθούν και θα προσχωρήσουν στην σοσιαλιστική ιδέα αγκαλιασμένοι. Αμ, δε. Πέσαν κι αυτοί έξω. Αυτό ας μην το αμφισβητεί κανείς μας. Αλλιώς θα φάει τα μούτρα του. Είναι άλλες οι διαδρομές της πραγματικότητας και άλλες του λόγου. Γιατί η ιστορία, είναι το εγωιστικό παρόν της κάθε γενιάς που έχει την εξουσία του χρόνου που ζει και αποφασίζει. Έτσι είναι. Έτσι γράφεται. Αυτό αποτυπώνει.

Γιατί το θέμα εδώ είναι πολύ πιο πέρα από τις δυνατότητες της θεωρίας που διαθέτουν. Ντόπιοι δε, για να καταλαβαινόμαστε, επειδή οι λέξεις είναι επικίνδυνες, είναι η εργατική τάξη. Αλλά δεν το λένε έτσι. Αυτά δεν λέγονται από τα απομεινάρια μιας ευνουχισμένης νεοαριστεράς. Που ναι μεν οι προλετάριοι δεν έχουν πατρίδα που έλεγε ο μεγάλος, αλλά του διέφυγε ότι λαχταρούν να έχουν πατρίδα και να γυρίσουν στα χωριά τους. Χωρίς πατρίδα δεν υπάρχει άνθρωπος. Κι όσοι δεν την έχουν πάνε πάντα με τους δυνατούς. Κι αυτό είναι το χειρότερο γαμώτο! Μα το χειρότερο!

Ήθελες την μεγάλη ζωή της αφθονίας; Δεν σου έφτανε να γλυτώσεις το τομάρι σου και να ξαναχτίσεις τα χαλάσματά σου. Όπως εμείς. Όπως άλλοι λαοί. Κάνεις κι επιλογές στο χάρτη τι σε συμφέρει, ειδικά εκεί στην Ειδομένη που μουλάρωσες και παρεκτρέπεσαι. Σε τσάκωσα ικέτη μου. Και απαιτείς να μου φορέσεις το κοράνι σου στη θέση της δικής μου δημοκρατίας, σε ξένη γη και πατρίδα. Αυτό πάει πολύ. Μήπως το παρατραβάς και εκμεταλλεύεσαι την αλληλεγγύη μου. Απαιτείς ολόκληρη την κουλτούρα σου, ανέπαφη κιόλας, να την επιβάλεις εκεί που πας. Λες και οι άλλοι δεν υπάρχουν γύρω σου. Δεν έχουν αυτοί κουλτούρα. Τότε τι ικέτης είσαι. Ρίξε μια ματιά στον Ευριπίδη. Δεν απαιτούν οι Αργείοι, ζητούν. Ζήσε τώρα σε γκέτο απομονωμένος. Μάθε τον δυτικό καπιταλισμό. Γιατί το θέμα αυτό πάει πολύ μακριά πίσω και δεν μετριέται με τις εκλογικές τετραετίες του τακτικισμού, αλλά με αιώνες. Και οι σημερινοί ΄΄ σοφοί ΄΄ γίνονται ανόητοι του αύριο.

Ουσιαστικά, εξάγουν την ανημποριά τους και την έλλειψη παντελούς δημοκρατίας στην χώρα τους, μα παντελούς λέμε, κι αυτό πρέπει και  να το πούμε το άτιμο και να το τονίσουμε επί τέλους,  ως μετανάστευση, εκεί που δεν μπορούν να στήσουν ένα χωριό στον τόπο τους αιώνες τώρα, στις πλάτες των ελλήνων εργατών αλλά και των ευρωπαίων. Και δεν τους κάνει καν εντύπωση τι γίνεται εκεί που πάνε. Γιατί ζούνε αιώνες μπροστά από εμάς αυτοί οι άλλοι; Και αιώνες σημαίνει δημοκρατία. Τίποτα άλλο. Μην ψάχνεις αλλού. Έστω αυτή την κολοβή. Και αμέσως αργότερα συνδικάτα. Στις χώρες τους δε, εδώ είναι η κριτική και όχι βέβαια στα βάσανά τους, ξέρουμε εμείς από αυτά,  υπάρχουν μόνο δικτατορίες και δικτάτορες από πάντα! Θρησκευτικές σέχτες ανάμεικτες με κάθε είδους φονταμενταλισμό και φασισμό μέσα τους από πάντα! Αυτό το πάντα έχει την μεγάλη σημασία της κατανόησης του κόσμου αυτού για τον οποίο μιλάμε, από εμάς. Απελευθερώνει την αιχμαλωτισμένη σκέψη μας και οδηγεί στην κατανόηση.

Γιατί συμβαίνουν άπιαστες αλλαγές στην παντελώς ηττημένη ψυχολογία των λαών με αυτόν τον πόλεμο της κρίσης των κοινωνιών, που οι νεοαριστεροί αναλυτές δεν μπορούν να τις μυριστούν καν. Και δεν καταλαβαίνουν ότι οι ευρωπαίοι εργάτες ψηφίζουν για να γλυτώσουν το μεροκάματό τους. Ακόμα και ακροδεξιούς χωρίς να είναι οι ίδιοι. Δεν σκαμπάζουν τι συμβαίνει γύρω τους. Και τους συκοφαντούν κι από πάνω τα έξαλα πρακτορεία επίσημης και ανεπίσημης αριστεράς, ως ρατσιστές και ξενοφοβικούς τρομάρα τους. Οι βλάκες. Τους τουρίστες ωστόσο, δεν τους φοβούνται, όποιοι και νάναι. Και δεν αναρωτηθήκατε ποτέ γιατί, μήπως σας απαντήσει το ερώτημα από μόνο του. Γιατί όταν υπερβαθεί ένα όριο, ένα μέτρο κοινά ανεκτό για όλους τους ανθρώπους και τις κοινωνίες τους, τότε σκάει μύτη ο ρατσισμός που λέτε συκοφαντικά εσείς, ενώ είναι το μέτρο που εξεγείρεται να προστατεύσει τον εαυτό του λέω εγώ.

Γιατί ο καπιταλισμός κακότυχε γκετοποιεί τους ανθρώπους. Αυτή είναι η δουλειά του κι έτσι μόνο υπάρχει. Παλιό το παραμύθι του. Και το κακότυχε, δεν είναι μια λέξη μόνο που έτσι την έβαλα, αλλά μια πανανθρώπινη πολιτική και βαθιά κοινωνική φιλοσοφία, όπως μας λέει ο Όμηρος και οι τραγικοί στοχαστές που πρέπει να αποδεχτείς τουλάχιστον. Μια κακοτυχία δηλαδή που παίζει κι αυτή και δεν μπορείς να τη αποφύγεις με τίποτα. Πριν διολισθήσεις σε ανόητες μαρξίζουσες απαντήσεις. Από τότε ακόμα, πριν τον καπιταλισμό. Βρες το. Τους διαιρεί και τους χωρίζει, άλλους σε φτωχογειτονιές και υπόγεια και άλλους σε συντεχνίες  μισοπεθαμένες πια. Είναι ένας ακούραστος συνωμότης.

Ούτε αυτό το βλέπουν και προσπαθούν να το εξηγήσουν με τα σκουριασμένα εργαλεία της οκτωβριανής επανάστασης. Που ανήκε στη Ρωσία και όχι σε μας. Που ανήκε στη Ρωσία και όχι σε μας. Το ξαναγράφω για να το καταλάβεις. Που μας έμαθε απογοητευτικά, πως μια ουσιαστική και ανθεκτική επανάσταση δεν γίνεται με μια πεφωτισμένη ηγεσία, που ο λαός ακολουθεί σαν κολαούζος τους σωτήρες του. Που πιο πεφωτισμένη μάλιστα, δεν θα μπορούσε να υπάρξει. Και ούτε ισχύει δια παντός στο μέλλον, αν δεν αγωνίζεσαι συνέχεια να τη διατηρήσεις. Και ούτε έμαθες γιατί δεν ενδιαφέρεσαι και δεν μελετάς, ότι εκεί που πας στην Ελλάδα είναι το γκέτο της Ευρώπης. Εκεί πας! Στην πιο ταπεινωμένη και ταλαιπωρημένη χώρα. Φορτώνουν μνημόνια, δυστυχία, φτώχεια, ξευτίλα, πρόσφυγες και μετανάστες, κάθε είδους γερμανοβρυξελλιώτικα ιατρικοπολιτικά πειράματα απαγορευμένα στους ανθρώπους. Εδώ βρήκες να έρθεις φίλε. Το πιο λάθος μέρος. Πως διάολο το διάλεξες. Τέτοια ατυχία. Ούτε σε  εφιάλτη δεν θα το εύρισκες.

Γιατί κι εκεί που θα πας τι νομίζεις θα κάνεις φουκαρά μου, δυστυχία θα φέρεις και στον εαυτό σου και στους ντόπιους. Απεργοσπάστης θα γίνεις για ένα κομμάτι ψωμί να θρέψεις τα παιδιά σου. Έτσι θα λες. Έτσι θα δικαιολογείσαι. Και θα ψηφίζεις τα αφεντικά σου, αν και είναι μυστική η ψηφοφορία εκεί. Και σκίσε το κείμενο μην σε πάρουν είδηση που σου λέω την αλήθεια τι σε περιμένει. Τα μεροκάματα των άλλων θα σπας. Αυτό θα κάνεις. Και η νεοαριστερά η ανίκανη, θα κοιτάει σαν χάνος και δεν θα ξέρει τι να πει και τι να απαντήσει. Θα αναρωτιέται γιατί χάνει θεαματικά τα ποσοστά της. Που την ψήφισαν μόνο και μόνο για να γλυτώσουν από τους Σαμαροβενζέλους. Εσένα νομίζεις περίμεναν οι καπιταλιστές να σε υποδεχθούν και να σε κανακέψουν.

Γιατί η εισβολή είναι πάντα εισβολή. Χώνεψέ το. Και εισβολή σημαίνει ιμπεριαλισμός καθαρά. Και χρησιμοποιούμε δυο λέξεις για το ίδιο γεγονός, μόνο και μόνο για να ξεχωρίζουμε, των δυνατών από των αδυνάτων. Και το σόι της θειάς σου αν πάει ξαφνικά στο χωριό το καλοκαίρι χωρίς να ρωτήσει, κατάληψη και εισβολή θα το μουρμουρίσεις και θα τσαντιστείς. Τον εξέλιξε μάλιστα σε νέα ανθοφόρα βιομηχανία του απανταχού υποκόσμου. Την πιο κερδοφόρα κι από τα καλλυντικά ακόμη. Υπό τον αυστηρό έλεγχό του και την υψηλή εποπτεία του πάντα, που άλλοτε θα την αρχίζει και άλλοτε θα την σταματάει, να παίξει τα παιχνίδια του.

Γιατί επί τέλους πρέπει να σταματήσει αυτό το ατελέσφορο βολικό σισύφειο μοντέλο που η ιστορία γελάει από τώρα μαζί του. Γιατί κανονικά η πρόταση, η αλληλέγγυα-αδελφική συμβουλή των δυτικών εργατών, που αντιλαμβάνονται τα πάντα, θα ήταν και είναι, αλλά την κρύβουν οι μηχανισμοί και μόνο αυτοί απελπισμένα: καθίστε στη χώρα σας και αγωνιστείτε τουλάχιστον όπως οι άλλοι λαοί, όχι για τον θεό σας αλλά για τον εαυτό σας, και μην φορτώνεστε στους έλληνες που δεν έχουν να φάνε..Και εμείς θα βοηθήσουμε δίπλα σας. Δεν θα σας αφήσουμε μόνους. Κάντε όπως οι Κούρδοι μαχητές. Βλέπεις αμέσως την διαφορά. Το παράδειγμα είναι στα σπλάχνα σας και δεν το βλέπετε. Στους δικούς σας που προσπαθούν να ξεκόψουν με σκληρό αγώνα. Διαλύονται όλα τα επιχειρήματά σας με αυτούς. Μακράν από θρησκευτικές σέχτες που σας κρύβουν τον ορίζοντα και καταστρέφουν τις ζωές σας ομαδικά. Που σας σκοτώνουν τσάμπα κιόλας. Χωρίς τόσο δα αποτέλεσμα στη ζωή σου. Χωρίς παρακαταθήκη κι ελπίδα για τα παιδιά σας τουλάχιστον. Φτιάχτε συνδικάτα, οργανωθείτε σε αυτά και απαιτείστε τη ζωής σας. Γιατί, Έτσι που τη ζωή σου ρήμαξες εδώ στην κόχη τούτη τη μικρή, σε όλην την γη την χάλασες, προειδοποιούσε ο αλεξανδρινός. Και στας ευρώπας, αλίμονό σου τι σε περιμένει. Γιατί αγκαλιά με το κοράνι δεν οδηγείσαι πουθενά. Πουθενά, να το καταλάβεις. Ούτε με την βίβλο βέβαια. Μόνο που οι δυτικοί κουτσά-στραβά το κατάλαβαν επί τέλους και γλύτωσαν. Μετακόμισαν από τις εκκλησίες στα συνδικάτα. Ξέχασα, συνδικάτα και όχι συντεχνίες. Που κάθονταν κι αυτές στο στομάχι του Κάρολου Μαρξ.

Ανοιχτά σύνορα, στον καπιταλισμό; Δεν είμαστε καλά. Τρελαθήκατε τελείως; Που ακούστηκε αυτό; Πως διάολο το σκεφτήκατε. Πως διάολο το ξεστομίσατε. Εσείς και τα αφεντικά το λέτε μόνο. Αυτά είναι καλαμπούρια της νεοαριστεράς. Βούτυρο στο ψωμί του ιμπεριαλισμού δηλαδή. Να μην κάνει και τον κόπο. Να γλυτώσει και τα έξοδα της μεταφοράς. Μήπως θέλετε να πείτε στον σοσιαλισμό; Η μάλλον στον παγκόσμιο σοσιαλισμό, γιατί σε μια χώρα μόνο δεν φτάνει. Θα την διαλύσει η  μετανάστευση με ότι αναχρονιστικές και μεσαιωνικές αξίες κουβαλάει. Και ούτε αυτό συνέβη ποτέ στο σοβιετικό κράτος. Ή μήπως συνέβη και μας διέφυγε. Μπερδευτήκατε με τις εποχές; Δεν πήρατε είδηση ότι χάσαμε; Με το παρελθόν που το τραβάτε στο παρόν του πιο άγριου καπιταλισμού. Που προσπαθείτε να το μετακομίσετε με το ζόρι σε έναν άλλο καινούργιο κόσμο.

Που το γράφει ο μαρξισμός και ο λενινισμός να το διαβάσουμε κι εμείς οι καθυστερημένοι. Σε ποιο εδάφιο; Που το αναφέρουν τα απανταχού κείμενα του ανθρώπου πάνω στη γη; Όχι, να μου πεις. Τα πιο αρχαϊκά. Οι πιο πίσω ανασκαφές στον ανθρωποπίθηκο ακόμη να μορφωθούμε κι εμείς. Ούτε τα εθνικά αστικά κράτη δεν τολμούν να πουν κάτι τέτοιο ευθέως. Βλέπετε τι γίνεται στην ευρώπη από λαούς, εργάτες και αστικές τάξεις μαζί ενωμένες. Πως έτσι ξαφνικά. Ούτε αυτό σας κάνει εντύπωση. Τραβήξατε ένα αστείο παπαδίστικο αφορισμό περί ρατσισμού και ξενοφοβίας και καθαρίσατε νομίζετε. Θα σπάσετε τα μούτρα σας. Με τέτοια ανόητα και συκοφαντικά  επιχειρηματάκια δεν λύνεται το τεράστιο αυτό πρόβλημα. Δεν γλυτώνετε από αυτό.

Πριν συνεχίσουμε, να υπενθυμίσω, ότι η ιστορία του ανθρώπου όπως και η προϊστορία του, από την εμφάνισή της και ακόμη πιο παλιά για όσους την διαβάζουν, αρχίζει με σύνορα παντού και πάντα! Αυτό ας το καταπιούμε αμασητί. Γιατί έτσι είναι. Δεν χωράει διάλογος σε αυτό. Και εσείς εξηγείστε το φαινόμενο. Κάτι λέει πέρα από τις δυνατότητές σας. Κι αυτό δεν θα τελειώσει ποτέ όσο υπάρχουν άνθρωποι που προσπαθούν να επιβιώσουν. Και από τις δυό πλευρές. Το γιατί είναι έτσι, μελέτα το λιγάκι, δεν λέγονται όλα μασημένα μέσα σε ένα μικρό κείμενο. Γιατί το ίδιο συμβαίνει και σε όλο το ζωικό βασίλειο. Το πως και το γιατί συμβαίνει, είναι ένα θέμα έξω από τις δυνατότητες σύλληψης μιας σκλαβωμένης θεολογικοπολιτικής σκέψης.

Αυτά τα πράγματα δεν γίνονται. Είναι ανέξοδες  μεγαλοστομίες για ανόητους ή για υποκριτές χειρότερα, που πουλάνε τσάμπα το αγαπάτε αλλήλους, όταν εισβάλουν από παντού στο σπίτι σου. Είναι ένα άρρωστο ψυχολογικό σύνδρομο προχωρημένο επικίνδυνα, που αντίθετα από ότι δείχνει, δίνει νόημα μόνο, στην αποτυχημένη πολιτική ατομική ιστορία κάποιων. Των περισσοτέρων κάποιων δηλαδή. Που προσπαθούν να κρατηθούν ψυχολογικά στην αγάπη και την αλληλεγγύη. Που δεν επικοινωνούν ούτε με την πραγματικότητα, ούτε ακούν τις διαμαρτυρίες των αριστερών έστω συμπολιτών τους. Αφήνω τον υπόλοιπο λαό που τον στολίζουν με τα γνωστά κομπλιμέντα τους συλλήβδην περί υποπτοδεξιοφασιστών.

Ένας λαός που λέει, συμφορά μου τι μού έτυχε και τι με περιμένει. Και εσείς κάνετε απελπισμένα γιορτές και φιέστες κάθε τόσο. Μπας και διαστρέψετε τα πράγματα. Η μήπως δεν είναι συμφορά κύριε συνάδελφε. Και το χειρότερο μπερδεύετε τους ναζί με τον λαό μας. Τόσο φτηνά. Ψέματα λέω; Που σας κοιτάει άναυδος και ύποπτα με όλο τούτο το μακελειό της μετανάστευσης αλά γιορτή.  Να μας κάνετε μια προπαγανδιστική διάλεξη να καταλάβουμε το λάθος μας.

Επί πλέον, αυτό το ανοιχτά σύνορα, ιμπεριαλίζει και τσακίζει την ίδια τη γλώσσα. Αυτόν δεν το ξεχνάμε ποτέ. Το σημαντικότερο για κάθε λαό. Τις  ίδιες τις έννοιες της, μαζί με τις λέξεις, τα νοήματα και τις σημασίες της. Μπορεί δε να είναι χειρότερο από την κατάληψη μιας χώρας αν συνεχιστεί μακράν, αφού αυτή είναι το τελευταίο ανάχωμα που διατηρεί μια χώρα με τον πολιτισμό της σε μεγάλη ολική καταστροφή όπως το 1453. Πάτε να μας τρελάνετε; Να μιλάμε όλοι αγγλικά για να καταλαβαίνουν οι πρόσφυγες. Η γλώσσα είναι το πρώτο βέτο του ανθρώπου εξ όλων. Το πρώτο δικαίωμα στον κάθε πολιτισμό εξ όλων. Αλλά και στον κάθε άνθρωπο ξεχωριστά. Συνειδητοποιείτε τι ουρά έχει το πράγμα; Τι συνέπειες  διαχρονικές στο βαθύ μέλλον; Να μιλάμε όλοι αγγλικά, με όλες τις ανοησίες και τις αναντιστοιχίες που διαθέτει ως γλώσσα του χρήματος και της ανευθυνότητας.

Τι πάει να πει σύνορα κατ αρχήν, ξέρετε; Πριν κοτσάρετε δίπλα αυτό τον παραλογισμό της παράκρουσης που ταξιδεύετε, το ΄΄ ανοιχτά ΄΄. Τα σύνορα είναι πάντα κλειστά. Αυτό πάει να πει σύνορα. Και δεν σας κάνω την χάρη να το συζητήσω καν. Θα τρελάνετε έναν λαό επειδή εσείς παραφρονήσατε παρέα με τον κονοματζή καπιταλισμό. Σας κατηγορώ; Το παρατραβάω; Θίγεστε; Απαντήστε στο πόπολο και όχι σε κλειστές αίθουσες ελεγχόμενες. Εκεί είναι ο πραγματικός στίβος.

Ο ιμπεριαλισμός δεν θέλει σύνορα πουθενά! Παρά μόνο τα δικά του. Αυτά μόνο μην του θίξεις. Αυτό είναι το κρατούμενο για εμάς και για εσάς. Το σίγουρο και σταθερό στη σκέψη μας. Θέλει ανοιχτά σύνορα μόνο. Παντού! Αυτό το καινούργιο φρούτο. Το ίδιο ακριβώς που λέτε κι εσείς οι νεοαριστεροί. Μα το ίδιο! Άντε τώρα να κάνει κάνεις διάλογο μαζί σας. Άντε να συνεννοηθεί με τέτοιες σολομωνικές.

Βράζετε στην αντίφασή σας. Εσείς θέλετε να φύγετε από την ευρώπη και εκείνοι να πάνε τυφλά εκεί. Το λέει, όχι μόνο καθαρά, αλλά το επέβαλε κιόλας μέσω  των αντιπροσώπων των λαών, των δικών του δηλαδή ολοκληρωτικά και αποκλειστικά αντιπροσώπων, με την περίφημη οικονομική ευρωπαϊκή συνθήκη. Ελεύθερη διακίνηση κεφαλαίων, ανθρώπων, προϊόντων και υπηρεσιών. Την παγκοσμιοποίηση. Δεν έχει σημασία για μια χώρα αν οι άνθρωποι που θα διακινούνται ελεύθερα, θα είναι πακιστανοί ή ιταλοί και βούλγαροι. Αρκεί να σπάνε τα μεροκάματα. Αρκεί να γκρεμίζουν τις ταξικές κατακτήσεις. Εσείς πρέπει να το σκεφτείτε αυτό. Την καταστροφική ανοιχτή οικονομία.

Όπου έβαλε την νεολαία για ένα κομμάτι ψωμί, σε ένα φρενήρη ανταγωνισμό καμουφλαρισμένο, σε διαρκή ακατανόητη-κατανοητή προσπάθεια, για νέα διδακτορικά, δυο και τρία και δεν φτάνουν ποτέ, με συνεχή ακατάπαυστα σεμινάρια συμπληρωματικά για γνώσεις άχρηστες και δεξιότητες αστείες, άλλο φρούτο κι αυτό, για μόρια στον ανταγωνισμό που ξεσκίζει, που μπήκαν και οι πανεπιστημιακοί στο χωρό αστόχαστα, που δεν έχουν κανένα απολύτως νόημα. Η δια βίου μάθηση. Να μάθουμε τι. Διοίκηση επιχειρήσεων και μάρκετινγκ. Βοήθεια στην διαχείριση του καπιταλισμού δηλαδή. Αυτά τα ξέρει η κάθε νοικοκυρά με το που γεννιέται καλλίτερα. Το κουμάντο της οικογένειας. Η γνώση, για να μαθαίνεις, δεν είναι παρά μέσον επιβίωσης στον άνθρωπο. Μέσον και τίποτα άλλο. Στόχος της ζωής κάθε ανθρώπου, είναι η ίδια η ζωή του και τίποτα άλλο. Όλα τα άλλα έπονται μαζί με την τέχνη και το θέατρο. Μαζί με την απόλαυση της γνώσης.

Ελεύθερη διακίνηση ανθρώπων λοιπόν. Την μόνη που δεν αρνείστε. Εγώ τι να πω τώρα. Τι να σου εξηγήσω σύντροφε που είναι όλα σούπα στο μυαλό σου. Τόσο μπερδεμένα που μούρχεται να βάλω τα κλάματα. Η αριστερά χάνει κάθε μέρα τους πολίτες και τους εργαζόμενους που με τόσο μόχθο και αίμα κέρδισε. Δεν την πιστεύουν με τίποτα. Κανένα κομμάτι της που λέει τέτοια. Δηλαδή όλη. Η ανάγκη τον έκανε να επιλέξει τον Τσίπρα.

Γιατί ο κανονικός τίτλος, γιατί αλλιώς δεν θάλεγε το κείμενο παρά βαρετά αναμασήματα, είναι:  Ο ιμπεριαλισμός της μετανάστευσης και το μεροκάματο. Εγώ αυτό βλέπω. Αυτό είναι το ανυπόφορο. Αυτό θεωρώ το κυρίως στις αντιδράσεις των δυτικών εργατικών τάξεων. Και όχι τον φασισμό τους τάχα, που πάτε πονηρά να τους φορτώσετε επειδή ψηφίζουν τι; ακροδεξιές κυβερνήσεις; Αφού τους παστώσατε με μετανάστες του αμερικάνικου και ευρωπαϊκού ονείρου τι θέλατε να κάνουν. Να χάσουν το μεροκάματό τους; Συγκρούσθηκαν όμως με τους Γερμανούς εργάτες του Χίτλερ και τους πετσόκοψαν μάλιστα όταν χρειάσθηκε. Τότε δηλαδή όταν γίναν στρατιώτες, δεν ήταν εργάτες;  Μην ιεροποιείτε λοιπόν πάντα το ΄΄ σοφό ΄΄ κεφάλι σας με τις αφελείς αποπροσανατολιστικές ξευτοαναλύσεις του ισορροπισμού της νεοαριστεράς, να τα έχει καλά χωρίς αποκλεισμούς, με όλη την εργατική παγκόσμια τάξη χωρίς διακρίσεις και χωρίς κρητική έστω, ότι θέλουν τα αδέρφια μας οι εργαζόμενοι.

Γιατί οι εργαζόμενοι συμβαίνει να μην είναι αδέρφια μας ούτε στην δουλειά δίπλα μας, ούτε στην ίδια μάνα στην οικογένεια που μας γέννησε. Γιατί ο καπιταλισμός αλλοτριώνει τους ανθρώπους για την επιβίωση και τους καταστρέφει την αθωότητα. Αυτά είναι επιεικώς αφέλειες και επιπολαιότητες και δεν εξηγούν στο ελάχιστο τον κόσμο που ζούμε. Όχι μόνο εδώ, αλλά παντού στο άπειρο σύμπαν όπου υπάρχουν άλλες ελλογικότητες. Αυτά να σταματήσουν. Τι στιγμή που ο πανόμος των αντιθέτων που κινεί την ίδια την κίνηση, φυτρώνει παντού και αναπάντεχα, και δεν τον χειραγωγεί ούτε ο θεός ούτε ο Μαρξ, που ευτυχώς αυτός τουλάχιστον το ήξερε καλλίτερα με τους ραφτεργάτες της Σκωτίας. Και τότε προσπαθείτε να τα ταιριάξετε με τους αδελφούς  Τούρκους εργάτες που ζητάν να μας καταπιούν, στο ίδιο μήκος κύματος αταλάντευτα αιώνες παρακαλώ, μαζί με τις διαχρονικές ηγεσίες τους.

Εσείς τι νομίζατε δηλαδή, ότι η στροφή των ευρωπαίων εργατών προς τα εθνικιστικά κόμματα της ακροδεξιάς είναι πολιτική; Τόσο καλά καταλάβατε το θέμα; Οικονομική είναι στην συντριπτική πλειοψηφία τους. Το μεροκάματό τους προστατεύουν. Κυρίως αυτό. Η πολιτισμική τους αλλοίωση ή τα άλλα χαρακτηριστικά των ηθών και εθίμων τους δεν τους ενδιαφέρουν και τόσο αν και τα θέλουν, αφού αυτά έχουν ήδη ατροφήσει, αμβλυνθεί ή εξαχνωθεί ανάλογα, από τα ΜΜΕ που έχουν προ πολλού κάνει την προετοιμασία αυτής της πολιτισμικής εισβολής.

Όλοι οι άνθρωποι είναι απολύτως συμπληρώνω εγώ ίσοι, με ίδια και ίσα δικαιώματα, με ίδιο δικαίωμα λόγου, ίσοι απέναντι στον νόμο, γιαυτό αγωνίζεται η πραγματική αριστερά παγκόσμια. Όταν όμως φύγουν από την χώρα τους τα χάνουν όλα αυτά! Α, όλα κι όλα. Να λέμε την αλήθεια σε αυτούς τους απελπισμένους. Με δική τους ευθύνη. Παύουν να ισχύουν. Έτσι λέει η επιβίωση. Έτσι λένε τα πράγματα. Μόνο μέσα στο κάστρο σου αρματωμένος μπορείς να τα διατηρήσεις και να παλέψεις τα αφεντικά. Τους τα αφαιρεί η ίδια η ντόπια εργατική τάξη για να προστατέψει τον εαυτό της. Αντίθετα τους τα προσφέρουν οι καπιταλιστές για να εξοντώσουν τους ντόπιους εργάτες. Σιγά το καινούργιο που λέω. Που γαυγίζεις να μας φοβίσεις, όχι στην Ευρώπη φρούριο. Γιατί το φρούριο τι σου έκανε. Τα εθνικά κράτη σου ξινίζουν; Τα φρούρια είναι πάρα πολύ καλό πράγμα μάλιστα. Αρκεί να το μελετήσεις για πρώτη φορά επί τέλους. Το μόνο θέμα είναι αν είναι με το δίκαιο και τη δημοκρατία ή απέναντί τους. Γιατί, η δημοκρατία δεν μπορεί να εξουσιάζει άλλους λαούς, που έλεγε ο Θουκυδίδης. Και προ πάντων μην ξεχνάς, η πανέμορφη αυτή χώρα μας, δεν μπορεί να απομονωθεί πλέον, λόγο του τουρισμού της. Ποτέ! Ποτέ! Ποτέ! Κι ούτε εμπάργκο μπορείς να επιβάλεις γιατί είναι παράδεισος. Ούτε αυτό το καταλάβατε.

Αυτός ο τίτλος, ο ιμπεριαλισμός της μετανάστευσης,  αποκαλύπτει όλη την αλήθεια. Δείχνει τον ιμπεριαλισμό των αδυνάτων. Αδύνατοι εναντίον αδυνάτων. Εμείς οι έλληνες το ξέρουμε καλλίτερα από όλους τους άλλους ευρωπαϊκούς λαούς, αφού υποδεχτήκαμε όλη την μετανάστευση της σοβιετικής ένωσης σε υπερθετικό βαθμό και συνεχίσαμε με του αφροασιάτες αδερφούς, κυνηγούς του ονείρου μιας καλλίτερης ζωής όπως νόμιζαν.

Ας είναι καλά ο Δημοσθένης, που πρώτος είπε στην ανθρωπότητα, ότι οι εξωτερικές σχέσεις μιας χώρας είναι θέμα συμφερόντων και μόνο. Η δημοκρατία, είναι για το εσωτερικό της χώρας και μόνο. Αποκλειστικά! Γιατί αλλιώς θα σήμαινε ανόητε, ότι προσπαθείς να εκπολιτίσεις τους βάρβαρους που χλιμιντρίζουν στη μυρουδιά του κέρδους. Αυτά που λένε τα νεοαριστερά σκύβαλα, ή αλλιώς ευρολιγούρηδες.

Ας είναι καλά η αθηναϊκή δημοκρατία που άνοιξε τα μάτια στην αναγέννηση, και έδειξε τον δρόμο και στον διαφωτισμό και στον Μαρξ. Αυτοί ακόμη, για τον θεό τους μπορεί να  σφάξουν και τις γυναίκες τους και τα παιδιά τους. Τα θυσιάζουν στο Τζιχάντ. Κανονικός μεσαίωνας. Χειρότερος στα αλήθεια, αφού η τεχνολογία και η επιστήμη έχει μπει σε κάθε σπίτι και ορεσίβιο βοσκό του πλανήτη προ πολλού, και δεν χαμπαριάζουν τίποτα. Ο θεός, θεός. Δεν συναντιόμαστε. Εγκλωβισμένοι 1400 χρόνια στο Ισλάμ των χαλίφηδων, φυλάρχων, μουεζίνηδων, εμίρηδων, βασιλιάδων και δεν συμμαζεύεται καθόλου. Σαν απομονωμένο τμήμα ενός πλανήτη που δεν επικοινωνούσε με το υπόλοιπο, από το οποίο τώρα ξυπνάνε τραγικά, με τον γεωπολιτικό πόλεμο της Συρίας και την αραβική άνοιξη του διαδικτύου. Πολύτιμη βοήθεια δημοκρατίας χρειάζονται, που την ορέγονται και τους την στερούν. Τίποτα άλλο.    

Παρόλα αυτά τα δεινά, ας ξεκαθαρίσουμε αυτό το θέμα μια για πάντα όλοι μεταξύ μας. Κι ας πάρουμε θέση. Άλλο η προσφυγική κρίση και άλλο η μετανάστευση. Που δεν τελειώνει ποτέ. Έκλεισε το θέμα. Γιατί χωρίς αυτή την μεταναστευτική λογική, καταρρέει παντού και σχεδόν ταυτόχρονα ο καπιταλισμός. Αλλά αυτό είναι ψιλά γράμματα για εσάς. Δεν σας αποκαλύπτει τίποτα. Και εδώ φαίνεται πεντακάθαρα ότι η πατρίδα είναι πάνω από την τάξη. Θα υπάρχει και με καπιταλισμό και με σοσιαλισμό. Χωρίς αυτήν καταλύεται, διαλύεται η χώρα. Η εργατική τάξη γίνεται τότε άθυρμα, όπως είναι σήμερα,, χωρίς καν τα ελάχιστα δικαιώματα. Προσαρτάται ή γίνεται προτεκτοράτο χωρίς καν επίσημη προσάρτηση. Και κάποιες ενστάσεις και αντιρρήσεις που σωστά ίσως προβάλλονται, περί ανεξέλεγκτων προσφυγικών ροών που παρεισφρήουν φανατικοί θεοφασίστες ή μη χρήζοντας προσφυγικό δικαίωμα, το θεωρώ αν και ελέγξιμο δευτερεύον. Ας ξεκαθαριστεί λοιπόν αυτό, σε πρόσκαιρο ας ελπίσουμε, φυσικοκοινωνικό φαινόμενο που πρέπει να αποδεχτούμε, και εφόσον δεν γίνει μόνιμο γιατί κάτι τέτοιο διαβλέπω τώρα που το ανακάλυψε ο ιμπεριαλισμός, από το μόνιμο της μετανάστευσης, που ισοπεδώνει μετανάστες και ντόπιους, εκτός από τους καπιταλιστές και τους επιχειρηματίες. Εκτός από τους καπιταλιστές και τους επιχειρηματίες επαναλαμβάνω, που τρίβουν τα χέρια τους. Κάτι τέτοιο τινάζει στον αέρα όλη την μαρξιστική σκέψη. Την ουσία της μαρξικής επανάστασης. Όταν τροφοδοτείται διαρκώς από νέα πάμφθηνα χέρια. Εξουδετερώνει την ταξική πάλη ως ατελέσφορη δια παντός στο μέλλον. Γιατί η καρδιά της σκέψης του Μαρξ, είναι η εργασία βέβαια.

Γιατί η αλληλεγγύη, είναι για τους συνειδητούς συντρόφους και πολίτες σε όλον τον κόσμο. Για αυτούς που αντιστέκονται και τους δολοφονούν. Και όχι για αυτούς που γίναν θιασώτες του καπιταλισμού και προσκυνάνε στο όνομά του, προσβλέποντας πονηρά και ανέλπιστα να γίνουν κι αυτοί διαλεχτά μέλη των κοινωνιών της υπεραφθονίας και υπερκατανάλωσης των άχρηστων προϊόντων του στο 99%.

Ακούω δε στην τηλεόραση και στις εφημερίδες την άλλη βλακεία: το θέμα είναι να σταματήσει  πόλεμος. Τι ανοησία και αυτή. Τι χοντρή υποκρισία μεγέθους. Ο πόλεμος δεν θα σταματήσει ποτέ και δεν το ξέρουν. Γιατί θα καταργηθεί ο κόσμος χωρίς αυτόν. Ποτέ δεν τελειώνει ο πόλεμος. Απλά πάει αλλού. Ή με καπιταλισμό ή με σοσιαλισμό. Το έγραφα και στο προηγούμενο κείμενο. Και άρα η χώρα είναι πάνω από όλα. Μόνο εκεί θα στήσεις τον σοσιαλισμό ή την δημοψηφισματική δημοκρατία που λέω εγώ και επιμένω.

Αλλά, οι νεοαριστεροί που ξαφνικά μας προέκυψαν, δεν ξεχνάνε, αλλά αντίθετα κάνουν το κορόιδο προκλητικά, λες και δεν ξέρουν καθόλου ιστορία δημοτικού σχολειού. Όλοι αυτοί, σας διέφυγε τελείως, ακούν ΕΑΜ και εθνική αντίσταση και λιποθυμάνε. Με το ζόρι ανέχονται τον Γλέζο. Τόσο οι εξαθλιωμένοι ευρωλάγνοι, όσο και ψυχοπονιάρηδες της θεότυφλης αλληλεγγύης, που είναι κολλητοί επί αυτού του θέματος.

Ο ιμπεριαλισμός κύριοι σύντροφοι γεννά πολυπολυτισμικότητα ακριβώς ως τέτοιος. Αυτό είναι η πολυπολυτισμικότητα, ο ιμπεριαλισμός του καπιταλισμού. Τι νομίσατε εσείς ότι είναι. Γιατί, όποιος διαφημίζει την πολυπολυτισμικότητα, διαφημίζει τον ιμπεριαλισμό και δεν το ξέρει. Ασυνείδητα δικαιολογούνται κάποιοι, συνειδητά λέω εγώ. Κατακρεουργώντας κυριολεκτικά, συνειδητά αγύρτικα τον Μαρξ και τον Λένιν, που άλλο τελείως άλλο εννοούσαν και πάσχιζαν να μεταλαμπαδεύσουν στους εργάτες και τους κατατρεγμένους όλου του κόσμου. Και όχι να γίνουν μικροχαλίφηδες της γειτονιάς κι αυτοί. Αφού εξαπλώνεται παντού και ιμπεριαλίζει ή παλιότερα αποικιοκρατούσε τους λαούς. Είναι δηλαδή φυσιολογικό και επόμενο για αυτούς, ως μη αλλιώς γενόμενο, να έχει φυλές και πολιτισμούς μέσα του που έχει κατακτήσει, χώρες και θρησκείες, ήθη και έθιμα, μουσικές και τραγούδια και όλα τα λοιπά ντεσού της παραλλαγής. Αλλά ξεδοντιασμένα πάντα, σε εκδόσεις λάιφ στάιλ,  γιατί είναι επικίνδυνα ως αυθεντικά.

Τέλος,

Η Ελλάδα, η πατρίδα σου δηλαδή κύριε σύντροφε, δεν ήταν ποτέ αποικιακή χώρα. Σε στενοχωρώ που στο λέω. Ούτε ποτέ ιμπεριαλιστική χώρα. Πάλι σε στενοχωρώ που στο λέω. Αυτό σε γεμίζει υποχρεώσεις απέναντί της, που εσύ δεν τις βλέπεις. Σε υποχρεώνει να το σκεφτείς ενώ εσύ δεν θέλεις.  Μα το τραγικότερο, δεν τις ξέρεις καν. Δεν έχει κανένα λόγο δηλαδή να σαλιαρίζει με την πολυπολυτισμικότητα. Είναι αφύσικη και στημένη για τη χώρα. Δεν κολλάει. Ειδικά τα τεράστια μεγέθη της που μας βγάλαν το μάτι και μας έδειξαν το πρόβλημα, αλλιώς δεν θα το καταλαβαίναμε λίγο-λίγο. Την πολιτική αυτή μόδα του αδηφάγου ιμπεριαλισμού, που σας την περάσαν. Αυτό είναι ένα επιθετικό εφεύρημα των ιμπεριασλιστοκαπιταλιστών που τους βολεύει αφάνταστα. Αυτή, αυτό το τέρας που επεβλήθη, ήταν έργο του καπιταλισμού και δυστυχώς όλης της αριστεράς στον τόπο μας που το υιοθέτησε. Μου έκανε εντύπωση, που δεν υπάρχει ομάδα και συνιστώσα στην αριστερά, έτσι προς τιμή του κανόνα και της εξαίρεσης. Είναι το ελάχιστο να πω, αρχοντοβλαχιά, κανονικός μαϊμουδισμός. Να δείξουνε ότι είναι ανώτεροι. Ευγενείς! Όχι άξεστοι, όχι άγριοι, όχι φιλοπάτριδες. Κανονικοί Φαναριώτες. Με το ζόρι να γίνουμε μια  πολυπολιτισμική χώρα χωρίς να έχουμε πειράξει κανένα. Όχι λόγο βεβαρημένης ιστορίας, αλλά λόγο διαστρεβλωμένης ιδεολογίας για ανοικτά σύνορα. Και λόγο ιμπεριαλιστικού μοντέλου που μας το υοθετήσαν με το έτσι θέλω. Κι εσείς τσιμπήσατε. Είναι ένα πελώριο λάθος. Όσες χώρες μπορέσουν και μείνουν έξω από αυτό το παιχνίδι των καπιταλιστών την πολυπολυτισμικότητα, θα επιβιώσουν και θα γλυτώσουν. Όποιος δεν μπορεί μόνος του, κάνει ότι κάνουν οι άλλοι. Μοδάτους κοινωνικούς αγώνες. Οι άλλοι σε υπολογίζουν και σέβονται, μόνο όταν δεν τους μιμείσαι.

Και να  ξέρεις κάτι δογματοκολλημένε σύντροφε της μοντερνιάς και του αφύσικου, εμένα την χώρα μου, γιατί είναι δική μου, δεν με ενδιαφέρει ποιοι θα την διαλύσουν, οι ιμπεριαλιστές ή οι πρόσφυγες και οι μετανάστες ή και οι τρεις μαζί. Ακόμα και για τους δικούς τους αποδεκτούς ή μη λόγους επιβίωσής τους οι φουκαριασμένοι.

Και θα συμβούλευα απερίφραστα και δημόσια, και χωρίς την ελάχιστη αμφιβολία, τον επόμενο επί κεφαλής της αριστεράς, να διαγγείλει όταν αναλάβει την εξουσία ή στο όποιο τέτοιο κόμμα, ή ακόμα-ακόμα περισσότερο τον ελληνικό λαό, ότι: οι Έλληνες πολίτες προηγούνται από κάθε άλλον αδερφό άνθρωπο κατατρεγμένο ή μη, έστω με διαφορά στήθους. Το ίδιο πρέπει να κάνουν και οι άλλοι μη ιμπεριαλιστικοί μικροί λαοί. Το χρωστάς αυτό και υποχρεούσαι για αυτό, πριν αναλάβεις την όποια εξουσία, αλλάζοντας την λανθασμένη και απαράδεκτη στάση σου μέχρι τώρα στο μεταναστευτικό ζήτημα. Και χωρίς βέβαια να αδικήσεις άλλον άνθρωπο. Και όταν υπάρχει περίσσευμα ψυχικό και οικονομικό ή όπου άλλου είδους προκύψει, εμείς θα βοηθάμε πάντα και δεν θα χάσουμε την ανθρωπιά μας ποτέ, παρά μόνο την ξεφτίλα μας που τώρα μας κατακλύζει. Να βγάλει κάμποση καταφρόνια από πάνω του ο ελληνάκος, που δεν το ρωτήσανε ποτέ οι όλοι άλλοι.

Υγ.

Πατρίδα, είναι το σπίτι σου Αϊνστάιν μου, και δεν το ξέρεις.

Νομίζεις ακόμα ότι είναι ο εθνικισμός των ταγματασφαλιτών.

Ξύπνα, τα πράγματα είναι στο απροχώρητο, και συ ψάχνεις ακόμα στην κατοχή.