Το όνειρο του έξυπνου

Ξύπνησα τρομοκρατημένος. Τα μαλλιά μου μούσκεμα από τον ιδρώτα. Στα μάτια μου έτρεχαν με ρυθμούς καλοκαιρινού καύσωνα, μία μετά την άλλη χοντρές σταγόνες αλατισμένου ιδρώτα. Ξεκινούσαν από τα φρύδια και έφταναν έως τα μάγουλα και από κει στις ακροβρύσες των χειλιών. Η καρδιά από την αγωνία της ανεβοκατέβαζε το στήθος μέχρι εκεί που θάσπαζε. Το σαγόνι μου κρεμούσε προς τα κάτω από το ακράτητο τρέμουλο. Τι εφιάλτης! Φρίκη! Είχα δει στον ανέμελο ύπνο μου, ότι δεν μπορούσε να με κοροϊδέψει κανείς. Κατέρρευσα. Δεν είχα πιά ελπίδα.