Ο Χρόνος, εκεί που τριγυρνούσε ανέμελα στο άπειρο σύμπαν παίζοντας εδώ και εκεί με τον αδερφό του τον Χώρο, συνάντησε μια μέρα στη γη μια πανέμορφη κόρη τη Ζωή, που πόθησε σφοδρά.
Και επειδή η κόρη δεν τον ήθελε γέρος και ζαρωμένος καθώς ήταν, μεταμορφώθηκε από το πάθος του γι΄ αυτήν σε έναν πανέμορφο νέο, πιο ωραίο και από τον Άδωνη και από τον Νάρκισσο και από τον θεό Απόλλωνα ακόμη.
Και αφού η κόρη έπεσε στα δίχτυα της νιότης του και της ομορφιάς του, ο Χρόνος κοιμήθηκε μαζί της. Αλλά καθώς ήταν υποχρεωμένος να κινείται διαρκώς, την άφησε, αφού μάλιστα χωρίς τον πόθο του ξανάγινε γέρος και ζαρωμένος.
Η κόρη απελπισμένη πέθανε από τον καημό της, αφού γέννησε τον καρπό της συνεύρεσής της με τον χρόνο, την μικρή Ταχύτητα. Η μικρή Ταχύτητα και όσο μεγάλωνε ορκίστηκε να εκδικηθεί τον πατέρα της για τον χαμό της μητέρας της, καταστρέφοντάς τον ολοσχερώς. Σε αυτό το παράνοο και εκδικητικό έργο της τη βοήθησε ο μόνος που μπορούσε και μισούσε τον χρόνο γιατί δεν τον είχε, ο άνθρωπος και η επιστήμη του. Έτσι έμαθε στη μικρή Ταχύτητα πώς να αυξάνει και να μεγαλώνει διαρκώς, καταστρέφοντας τον χρόνο.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
4 σχόλια:
Πράγματι, θα μπορούσε να είναι ένας ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟΣ αρχαίος μύθος. Ίσως πάλι οι αρχαίοι να μην κατέστρεφαν το χρόνο και γι' αυτό δεν χρειάστηκε νε κατασκευάσουν τέτοιο μύθο.
Μπράβο φίλε, μόνο αυτό μπορώ να πω...
Μάλλον οι αρχαίοι δεν χρειάστηκαν αυτό τον υπέροχο σημερινό "μύθο" γιατί τηρούσαν και εκείνο το "παν μέτρον....".
Αγαπητέ Νεφέστορα νομίζω ότι ένα βιβλίο με αυτό το θέμα θα ήταν ότι πρέπει για μικρούς και μεγάλους.
Αγαπητέ Αγησία,
αγαπητέ Iptamenε Ollande,
και αγαπητέ Simple Man
χάρηκα που σας άρεσε το κείμενο και υπάρχει και στις δικές σας αναζητήσεις.
Με ενημέρωσαν τηλεφωνικά για τα σχόλιά σας, αλλά απομονωμένος σε ένα μεθοριακό χωριό, ξεχασμένο όπως συνηθίζεται από τις στοιχειώδεις εξυπηρετήσεις και ανάγκες των ανθρώπων του, δεν μπορούσα να σας απαντήσω.
Ευχαριστώ
Δημοσίευση σχολίου