Για τους αγρότες

Οι αγροτικές κινητοποιήσεις θα εκφυλίζονται όλο και περισσότερο όσο περνάει ο καιρός, εφ όσον κάθε τέτοια προσπάθεια είναι επανάληψη ενός αποτυχημένου μοντέλου επιδοτήσεων του παρελθόντος, εξαρτησιογόνου πλήρως και οικονομικίστικου αποκλειστικά, που δεν καλυτέρευσε για δεκαετίες την ζωή των αγροτών αλλά ούτε και των ελλήνων πολιτών που πληρώνουν πανάκριβα τα προϊόντα της γης, χωρίς ίχνος αυτονομίας και αξιοπρέπειας, που ζητάει να γλύψει μόνο ένα κόκαλο και τίποτα άλλο, καταδικάζοντας τους εαυτούς τους μέσα από την λογική τους σε μια ακόμα εγωστρεφή συντεχνία, που θα μάχεται όπως οι άλλες τυφλά εναντίον των υπολοίπων, πιέζοντας μέσα από αυτή την κακομοιριά τον γενικό ταμία έλληνα ή ευρωπαίο.

Ένα αδιέξοδο που θα γίνεται όλο και πιο πνιγηρό, που απελπισμένο θα προσπαθεί να αρπάξει κανένα εκλογικό ψίχουλο παζαρεύοντας την ψήφο του, που θα βουλιάζει στην παραίτηση και την συνθηκολόγηση με τα καρτέλ, καμουφλάροντας την ανημποριά του στα μπλόκα με κραυγές και μικροαστική αδιαλλαξία.
Μια φτηνή κωμωδία που δεν γελάει κανείς πια, γιατί από πίσω κρύβει την τραγικότητα και τα βάσανα των αγροτών.
·
Είναι αυτοί οι συμπολίτες μας που κλαίγονται τώρα, αυτοί οι ίδιοι που πρωτοστάτησαν στην διάλυση των συνεταιρισμών τους, αυτών των πολυπόθητων συνεταιρισμών που τόσες τριανταετίες τους περιμέναμε, που με τόσο κόπο δημιουργήθηκαν περιμένοντας από το 1910, από το Κιλελέρ και τον Μαριά Αντύπα, και που μόλις για ελάχιστα χρόνια λειτούργησαν μετά τις διθυραμβολογικές εξαγγελίες του πρώτου ΠΑΣΟΚ, και διαλύθηκαν ξαφνικά από την κουτοπονηριά, το ατομικό βόλεμα, τα πανογραψίματα και τις υπόλοιπες κομπίνες, που έστερξαν να συγκαλύψουν τα κόμματα ψηφοθηρικά, που εμείς οι άλλοι ντροπιασμένοι παρακολουθούσαμε για μια εικοσαετία, και που τώρα παραπονιόνται και κλαψουρίζουν γιατί κατασκεύασαν οι ίδιοι πανίσχυρους εμπόρους που τους παίρνουν την παραγωγή τους τσάμπα. Ανίκανοι παντελώς παρά το επαναλαμβανόμενο μάθημα που πήραν τόσο καιρό, να αποφασίσουν να επανιδρύσουν τους συνεταιρισμούς τους, όταν μάλιστα δεν υπάρχει κανένα πλέον εμπόδιο της ΄΄ ελεύθερης αγοράς ΄΄ ή της ευρωπαϊκής ένωσης. Ακόμα δεν κατάλαβαν τι σημαίνει συλλογικότητα και δίκαιο.
·
Τα κινήματα, εφ όσον έχουν εφήμερες μόνο οικονομικές διεκδικήσεις, με συγκυριακές και ευκαιριακές απαιτήσεις, χωρίς άλλο στόχο, χωρίς κάποιο όραμα για τον εαυτό τους, την χώρα τους και τους άλλους συμπολίτες τους, χωρίς καν μια δομή εσωτερικής συνεκτικότητας, μιας δύναμης αντίστασης και συγκράτησης στις πιέσεις του χρόνου και των στιγμών του, γρήγορα εκφυλίζονται και γρήγορα ξεφουσκώνει η αγωνιστικότητά τους και η αποτελεσματικότητά τους.
·
Αν θέλουν να σπάσουν αυτό τον φαύλο κύκλο της κοροϊδίας και της εκμετάλλευσης των ίδιων και των συμπολιτών τους που αγοράζουν πανάκριβα τα προϊόντα τους, αν θέλουν στα αλήθεια να δώσουν ένα τέλος σε αυτό το μόνιμο αδιέξοδο, τότε
μπορούν να πάρουν τα προϊόντα τους και να τα πουλήσουν φτηνά στις πόλεις, σπάζοντας το εμπάργκο της απομόνωσης, της φτώχειας, και της μονοπωλιακής εξαθλίωσης που τους έχουν επιβάλλει τα καρτέλ των μεγαλεμπόρων, αλλά και των μικρών που αισχροκερδούν στις γειτονιές και τις λαϊκές αγορές εις βάρος των πολιτών. Όλοι θυμόμαστε πρόσφατα ακόμα τους ψαράδες και τους πλανόδιους μανάβηδες-αγρότες της γειτονιάς, τότε που η ζωή ήταν βιώσιμη ακόμη και είχαμε ελπίδα και όρεξη για αυτήν, παρά την περιορισμένη και συγκρατημένη κατανάλωση, που εκ των υστέρων αντιλαμβανόμαστε ως θετική και νουνεχή.
·
Έχοντας πάντα κατά νου, ότι τα κινήματα δημιουργούνται για να μην εκβιάζονται και όχι για να εκβιάζουν, την ιστορική διευκρίνιση ότι οι συνεταιρισμοί δημιουργούνται για να προφυλαχτούν και όχι να επιτεθούν στους άλλους, έχοντας διαρκώς κατά νου την αλληλεγγύη στους άλλους εργαζόμενους συμπολίτες τους, ότι ό σκοπός της συνεταιριστικής τους ύπαρξης είναι να αντισταθούν στους εμπόρους και τις κυβερνήσεις τους, τότε η πρόταση είναι ουσιαστική και ζωντανή, πολύ εφικτή και δίνει λύση πραγματική, μέσα από την ολική συναίνεση και κάλυψη των πολιτών. Με τα αυτοκίνητά τους, να πωλούν τα προϊόντα τους στην Αθήνα και τις άλλες μεγάλες πρωτεύουσες των νομών. Εν ανάγκη μπορούν να προσφέρουν τα προϊόντα τους οργανωμένα σε μόνιμη βάση στους συμπολίτες τους, εφ όσον οι μεγαλέμποροι επιμένουν να μην τους δίνουν ικανοποιητικές τιμές. Οι πολίτες θα τους αμείβουν καλλίτερα.