Μάης του ΄68: απαγορεύεται το απαγορεύεται

Το να επιτρέπονται τα πάντα, είναι σαν να απαγορεύονται τα πάντα. Και πράγματι είναι ακριβώς το ίδιο. Το άλλο ίδιο, που φαίνεται τάχα σαν άλλο.
·
Γιατί η απώλεια του ενός συνοδεύεται υποχρεωτικά από την απώλεια και του άλλου. Έτσι είναι φτιαγμένος ο κόσμος. Αυτό μας λέει ο νόμος των αντιθέτων.
·
Είναι τότε που οι κοινωνίες χάνουν συλλογικά την αίσθηση του πραγματικού κόσμου. Που στερούνται την αίσθηση της διάκρισης. Την μέγιστη των αρετών όπως βαθιά πίστευαν οι Έλληνες πολίτες και φιλόσοφοι. Που δεν μπορούν να ξεχωρίσουν το ωφέλιμο από το βλαβερό, το σωστό από το λάθος.
·
Είναι τότε που οι άνθρωποι αρχίζουν να τρελαίνονται ομαδικά.
Τότε που ο παραλογισμός και η καθαρή τρέλα χιμάνε και απελπίζουν τους ανθρώπους. Που μεταφυσικίζουν όλα, με πρώτο τον ορθολογισμό και την επιστήμη, γιατί αρνήθηκαν τους φυσικούς τους ρόλους. Το αυτονόητο.
Τότε που η παράκρουση τρέχει να γλιτώσει στον ορθό λόγο και η λογική προσχωρεί στην παραλογική. Όπου τα αντίθετα αλλάζουν ακατάπαυστα παίρνοντας το ένα την θέση του άλλου, μη αναγνωρίζοντας τον εαυτό τους, μη ξέροντας ποιό είναι ποιό.
Τότε που ο ουρανός και τα άστρα φαίνεται σαν να μην έχουν δημιουργηθεί ακόμα. Πως βρίσκονται στην σούπα της μεγάλης σύνθλιψης.

Τότε που το δίκαιο εξισώνεται με το άδικο. Που ο εγκληματίας και ο αθώος χάνουν την διαφορά τους. Που η επιστήμη και η άγνοια δεν διαφέρουν. Που ο άνδρας κυοφορεί και τίκτει τα παιδιά της γυναίκας και η γυναίκα της μάνας της και του παππού της. Που ο φασίστας και ο δημοκράτης φαίνονται το ίδιο και είναι πράγματι το ίδιο. Που δημοκρατία και δικτατορία δεν διακρίνονται.
·
Γιατί οι νόμοι και μόνο αυτοί δημιουργούν την διαφορά. Η τήρησή τους η μη. Οι επιτρέψεις και οι απαγορεύσεις κατακυριαρχούν και συνυπάρχουν στο σύμπαν, ταυτόχρονα πάντα. Έτσι μόνο υπάρχει ο κόσμος. Τόσο στην φύση όσο και στην κοινωνία.