Φύση και κοινωνία

Η φύση θέτει δόγματα! Ευτυχώς! Θέτει απαγορεύσεις! Συμπαντικές και ανεξαίρετες!
Σκεφτείτε να μην έθετε. Να μην είχε νόμους δηλαδή. Να ήταν σαν την κοινωνία, που απεχθάνεται τα δόγματα και καταργεί τους νόμους της ή δεν τους τηρεί και τους αλλάζει διαρκώς, ανάλογα με τους ισολογισμούς της οικονομίας της.

·
Ό, τι μας συμβαίνει σήμερα, είναι το τίμημα της κατάργησης των δογμάτων.
·
Αλλά όποιος δεν δέχεται κανένα δόγμα , τα έχει δεχθεί όλα ανεξαιρέτως
Όποιος δεν δέχεται καμία απαγόρευση, τις δέχεται όλες.
Και όποιος ισχυρίζεται ότι δεν ανέχεται καμία καταπίεση, στην αλήθεια τις έχει δεχτεί όλες. Αυτά μας λέει η φιλοσοφία. Είναι ο τέλειος δούλος, ανεστραμμένος ως επαναστάτης.
·
Η ελληνική κοινωνία μας στο σύνολό της, εξανίσταται και μόνο στο άκουσμα λέξεων όπως απαγόρευση, καταπίεση, δόγμα, νόμος. Μέχρι εκεί μπόρεσε.
Η ανελέητη ιστορία που βίωσε ο ελληνισμός, έκανε τις λέξεις να στοιχειώσουν μέσα του και να κυριαρχούν πάνω του, στην κοινωνική και πολιτική ζωή μας.
Μα κυρίως ρούφηξε το κουράγιο από την σκέψη μας, καθιστώντας την ανίκανη να κατανοήσει τόσο τον σύνχρονο όσο και τον παλιό κόσμο.
Έτσι αντιστεκόμαστε τάχα, καταφεύγοντας στην μωρία ή πονηριά να παίζουμε με τις λέξεις, να κρυβόμαστε πίσω τους και να παραχαράζουμε τα νοήματά τους.
Άλλο ο νόμος και άλλο το δόγμα λέμε, για να μην αναλάβουμε τις ευθύνες μας. Άλλο οι αρχές και οι αξίες και άλλο το δόγμα. Ενώ είναι όλα το ίδιο ακριβώς.