Περί αριστείας

Περίμενα να περάσει ο κουρνιαχτός. Να μην θαμπίζει τίποτα στο τοπίο από τις πολιτικές παρεμβολές της αριστείας. Να πουν όλα τους τα επιχειρήματα, τα πρώτα και τα δεύτερα με τα τρίτα, και όσα άλλα μπορούν κι αντέχουν.     

Κοντολογίς να εκτεθούμε όλοι. Να διαβάσουν και να ακούσουν οι συμπολίτες μας, τι τους λέμε. Γιατί αλλιώς τα έχουν στο μυαλό τους καθώς συζητώ μαζί τους, όχι γιατί έχουν εκπαιδευτεί έτσι από το σύστημα, όπως σπεύδει μόνιμα ο διανοούμενος γραφειοκράτης να διορθώσει, μπας και χαλάσει η τάξη πραγμάτων που υπηρετεί, ούτε γιατί φοβούνται τις αλλαγές προς το καλλίτερο, αλλά γιατί έχουν βαθειά μέσα τους μια κοινωνική αξιοκρατία, που τους μιλάει από μόνη της, που δεν τους την έμαθε κανείς, μια ιεραρχία αυστηρή και δίκαιη που τρομάζει, όσο κι αν την παραβιάζουν αλλά το ξέρουν! τουλάχιστον. Γιατί δεν θέλουν να τους ρίχνουν άλλους εγκάθετους ψευτοφωστήρες στην προσπάθεια της ζωής τους να πάρουν την θέση που τους ανήκει.                                                                          

Αλλά εδώ μας ενδιαφέρει η αριστερά στο σύνολό της. Αυτή μόνο. Οι υπόλοιποι είναι λυσσασμένοι στυλοβάτες ενός κόσμου που νίκησε κατά κράτος αλλά καταρρέει από την σαπίλα του, πάλι κατά κράτος.

Όσο κι αν μας συκοφαντούν, εμείς έχουμε την προοπτική και τα όνειρα για τον τόπο μας, με όλα τα κληρονομημένα κουσούρια μας, και τα απαράδεκτα δακτυλοδεικτούμενα πλανητικά λάθη μας, Βάρκιζα και Τσίπρας, δίχως ταίρι. Μα γράφετε σαν στρατευμένος! Αναφωνείτε κάποιοι με μια ιερή αγανάκτηση καθώς σας πνίγει το δίκιο σας! Όχι, θα κάτσω σαν  άθλιος λογάς αστράτευτος, έξω από την κοινωνία, όταν όλα καταρρέουν στη χώρα, όταν όλοι μαζί παρέα με το απολειφάδι τον Τσίπρα και τους ανθυπομέτριους μπιστικούς του, μου παίρνουν την ζωή και τη χώρα από τα χέρια μου, και εγώ θα κάνω διαβουλεύσεις δημοκρατικές με τους δημοσιογράφους και τους παραμορφωμένους διανοούμενους καριερίστες. Τέτοια γαυγίζετε κάποιοι; Όχι, θα πάω με τον Άρη και τελείωσε το παραμύθι σας. Εκεί έμεινε η ιστορία και περιμένει.

Πριν γράψω το κείμενο,

                                                                                                                                                                                                      Διάβασα και ξαναδιάβασα εναγώνια τις θέσεις ολόκληρης της αριστεράς περί αριστείας για άλλη μια φορά, του παρελθόντος και του παρόντος, μήπως και αναφέρει καμιά σαφήνεια για τους ψηφοφόρους της. Σε όλες σχεδόν τις λίστες, τα μπλοκ, τις ανακοινώσεις, τις εφημερίδες,  το διαδίκτυο, μήπως διαφοροποιήθηκαν ή άλλαξαν κάποια παλιά ανόητα δικά τους στερεότυπα για το θέμα. Αφορμή, η απόφαση του υπουργείου παιδείας για την σημαία.

Απολωλότες τελείως πια, έχουν παρανοήσει το κάθε τι περί σοσιαλισμού και ισότητας, του αποτυχημένου διαφωτισμού και της καραποτυχημένης Γαλλικής επανάστασης, κι έχουν φτάσει σήμερα αλλά και από πάντα κρυφίως, να θεωρούν αριστεία τις συντεχνίες! Άκου διαστροφή αριστερή! Μπέρδεμα και παράκρουση  πρώτου μεγέθους!!  Κανονική κλινική διολίσθηση. Στο άμοιρο το άτομο, που από εκεί αρχίζουν και τελειώνουν όλα, δεν αναγνωρίζουν τίποτα αν δεν είναι ενταγμένο σε αυτές. Τι λέτε μωρέ λεβέντες μου!  Γιατί το θέμα κρύβει περισσότερα από όσα δείχνει ατυράννιστο. Μέσα από αυτό ο Μαρξ, προσπάθησε να ισορροπήσει την αριστεία με τον μέσο άνθρωπό.

Ας μιλήσουμε λοιπόν για την αριστεία κατευθείαν. Για να δούμε τι είναι αυτή τέλος πάντων. Γιατί τόσο μυστήριο υπάρχει γι αυτήν. Να παραμένει σκοτεινό κι αδιευκρίνιστο, άγνωστο, αειθαλές και απείραχτο μέσα στον χρόνο. Χωρίς ήξεις αφίξεις, αστερίσκους, παραγράφους και άλλα τέτοια πονηρά σημεία της στίξης και της γραφής.                                                                                                                                       

Είναι ένα εξαίρετο παράδειγμα, για να κατανοήσουμε την απόλυτη σύγχυση και το διαρκές αδιέξοδο, το πλήρες μπλοκάρισμα των σύγχρονων μαρξιστών και των ακολουθημάτων τους στην Ελλάδα.

Την αριστεία λοιπόν, την σπέρνει η φύση! Αυτή είναι η φράση μας. Αυτό λέει η ιστορία του χρόνου. Την σπέρνει, όπου θέλει αυτή. Όπου θέλει αυτή ξαναλέω. Τυχαία και άλογα πάντα. Μα, ακριβώς έτσι. Ούτε χιλιοστό αλλιώς. Δίκαια ή άδικα ανθρωπολογικά, όπως θα μουρμουρίσεις ή θα συμπληρώσεις εσύ ο δίκαιος Αριστείδης τάχα. Όπα, τι λέει αυτός ο άσχετος!

Πάνω σε αυτήν προσαρμοζόμαστε όλοι. Αυτή ανοίγει τον δρόμο των υπολοίπων για την καλλιτέρευση της ζωής τους. Καρπός της μέγιστης πρωτογενούς ανάγκης, κρυμμένης ως επιθυμία αναπαραγωγής ή ως έρωτας, που τάξεις και χρόνια δεν κοιτά, τυχαίος και ατιθάσευτος πάντα. Αυτός αποφασίζει για την αριστεία!!! Το καταλάβαμε όλοι; Η ένωση του άνδρα και της γυναίκας. Μόνο, και κανείς άλλος.

Αυτή η ριξιά, αυτή η συνεύρεση αποφασίζει, ποιος θα είναι κοντός ή ψηλός, άσχημος ή όμορφος, έξυπνος ή μη, ικανός ή λιγότερο, Άσπρος ή μαύρος και όλα ανεξαιρέτως τα λοιπά. Οι μαρξιστές και η συντεχνία των διανοουμένων τι λένε: αφού όλοι οι άνθρωποι είναι ίσοι, άρα, συμπεραίνουν δηλαδή με αυτό το άρα, τεράστια επιτυχία του πιο βαθιού στοχασμού, ότι ίσα και εξ ίσου μπορούν όλοι να μάθουν φιλοσοφία η θεωρία της σχετικότητας, βάση αυτού του ακλόνητου όπως νομίζουν μαρξικού κανόνα, εφ όσον υπάρχει καλή σοσιαλιστική παιδεία για όλους, και όχι αυτή του πρώην υπαρκτού, συμπληρώνουν για να φυλάνε τα νώτα τους. Όλοι μπορούν να γίνουν Αϊνστάιν ή Θαλήδες και Ευκλέιδηδες, ή ότι άλλο στην κοινωνία, όπως Παπανικολάου (τεστ) ή Κλεισθένηδες ή Μπολίβαρ για την εθνική ανεξαρτησία των λαών, και ότι τους καπνίσει  κυριολεκτικά, χωρίς αυτό να επαληθεύεται ποτέ στην πράξη. Και αντ΄ αυτών να έχουμε Τσίπρες και Μητσοτάκηδες με την βοήθεια των καναλιών ή και του θεού όπως προσθέτουν οι απέναντι. Οι χαρισματικοί ηγέτες πια και προ πολλού, είναι μόνο τα κανάλια. Χάος στους εγκεφάλους.

Και αυτά, την ώρα που δεν ζητάν ισότητα οι άνθρωποι, αλλά ένα πιάτο φαί για να μην πεθάνουν. 

Η αριστεία φαφλατά που δεν σε αντέχω πια, είναι η διάκριση της φύσης! Μετά έρχεται η κοινωνία να την διαστρεβλώσει με τα κονέ και τα μεγάλα ταξικά συμφέροντα, που εσένα σου φαίνεται ότι έτσι είναι το κανονικό. Οι τάξεις και οι συντεχνίες, που είναι τάξεις κρυμμένες μέσα στις τάξεις, χωρίς να φαίνονται, μεταμφιεσμένες με την μπέρτα του εργαζόμενου, όπως τους καθαγίασε ο Μαρξ, χωρίς να είναι καν άριστοι,  ουσιαστικά γνωστικά και αντικειμενικά. Και βέβαια ηθικά, που σημαίνει να μην ρίχνουν τους άλλους. Όλοι και όλα εν ονόματι της δικαιοσύνης και της δημοκρατίας φυσικά, και της ισηγορίας και της ισονομίας προσθέτουν τώρα, που μόλις και μετά βίας της κοινωνίας ανακάλυψαν τους κλασσικούς, προσθέτουν ανελλιπώς.                                                                                                              

Η φύση κάνει διακρίσεις λοιπόν! Πως τις κάνει; Θέλοντας και μη, μέσα από την ποικιλία της! Γιατί τα όντα της πρέπει να διακρίνονται, αλλιώς θα είναι ίδια. Θα γεννιόμαστε όλοι μονοωοικοί δίδυμοι. Η ποικιλία δηλαδή, είναι η πρώτη και βασική διάκριση της φύσης.  Το πρώτο μέλημά της εξ όλων. Τίποτα άλλο δεν την νοιάζει. Αλλιώς στερεύει να γεννά.  Έτσι μόνο υπάρχει η ίδια.

Μέγιστος καρπός της ελλογικότητας η διάκριση!! Άκου να δεις τι λέγαν! Έτσι είχαν καταλήξει όλοι οι δικοί μας στοχαστές. Πέρασαν εικοσαετίες για να το καταλάβω. Η προπαγάνδα μου είχε φάει τα συκώτια. Η διαφορετικότητα άνθρωπε, και μην παίζεις επί τέλους με τις λέξεις, όπου τρέχεις πίσω από αυτές να κρυφτείς αμέσως μόλις στριμωχτείς, βρίσκοντας ομοειδείς για να γλυτώσεις, είναι διάκριση και μόνο διάκριση. Ατέλειωτες, άπειρες διακρίσεις επί διακρίσεων.

Το θέμα είναι βαθύτερα, ότι η αριστεία πρέπει να γίνει αποδεκτή δια παντός. Χωρίς αλλά, και κοινωνικές επεμβάσεις. Αυτές έπονται όλες και σωστά έπονται. Είναι δευτερεύουσες και επικίνδυνες ως μας αποδεικνύουν. Άσε τι λένε οι επιστήμονες πια. Το χάσαν το ατού της εγκυρότητας. Τον 21^ο αιώνα αποδεικνύουν κατ εντολή. Ότι ο πλανήτης δεν κινδυνεύει από την ρύπανση, και ότι έχει συμβεί και στο παρελθόν το φαινόμενο του θερμοκηπίου.

Από την αριστεία δεν μπορεί να γλυτώσει κανείς κύριοι απανταχού συνάδελφοι και σύντροφοι ή μη. Είναι νόμος της φύσης, της φύσης επαναλαμβάνω, και όχι των ανθρώπων και των κοινωνιών τους. Τα υπόλοιπα είναι για υπομετριότητες από τη μια και συμφέροντα από την άλλη και  μόνο αυτό.

Εξ άλλου αυτό οι υπομετριότητες το ξέρουν από ένστικτο πάρα-πάρα πολύ καλά μέσα τους και έξω τους, καλλίτερα από εσάς. Γιαυτό, και ο αέναος υπόρρητος μικροπόλεμος μεταξύ τους, που διαμορφώνει όλα τα αποτελέσματα της κοινωνίας. Γιατί εδώ όποιος θέλει να παρατηρήσει την πραγματικότητα της κοινωνίας, χωρίς να χέζεται από τον φόβο του, θα δει έναν αέναο πόλεμο μεταξύ μετριότητας και υπομετριότητας μεταξύ τους μέσα στην κοινωνική διαπάλη και ιεραρχία, και όλοι μαζί οι δυο τους, κατά της αριστείας από την άλλη.                                                               

Αν δεν παραδεχθούμε την αριστεία, όχι με οικονομικές απολαβές βέβαια όπως γίνεται στον άγριο καπιταλισμό που ζούμε, αλλά με την απρόσκοπτη αναγνώρισή της και μόνο, τουλάχιστον αυτό, όχι δεν πρόκειται να καταλάβουμε τον κόσμο, αλλά θα οδηγηθούμε στην ισοπέδωση του ανθρώπου, ή από τον καπιταλισμό ή από τον σοσιαλισμό. Και οι δυο θεωρίες την έχουν στημένη στη φύση. Και άσε τι λένε. Γιατί η αριστεία που συζητάμε εδώ τώρα, είναι ο προπομπός κάθε είδους κίνησης. Με την καθαρή φιλοσοφική και επιστημονική έννοια ταυτισμένες απόλυτα. Δεν υπάρχει, το, λάβετε θέσεις όλα τα δισεκατομμύρια μαζί, ξεκινάμε για την κατάκτηση του άλφα ή του βήτα θέματος, κι όποιος έρθει πρώτος. Αλλιώς τελματώνουν τα πράγματα, και ακίνητος ο ίδιος ο φυσικός κόσμος καταρρέει. Όπως οι κοινωνίες καταρρέουν σήμερα, και εσείς δεν το βλέπετε. Νομίζεται ότι είναι μια ακόμα κρίση του καπιταλισμού. Αυτό που εσείς λέτε εξέλιξη. Εξέλιξη λέτε την κατάρρευση. Οι μάζες εκφράζονται μέσα από την αριστεία των μελών τους. Από αυτές περιμένουν. Και αυτή είναι υποχρεωτική και αναπόσπαστο κομμάτι των μαζών. Ο πλανήτης δεν θα καταρρεύσει από τις κρίσεις του καπιταλισμού, αλλά από την φύση που δεν αντέχει πια και την συμπεριφορά του ανθρώπου που δεν αντιστέκεται.

Και κάτι άλλο. Όταν η φύση δεν γεννάει αριστείες κάποτε και αυτό κρατάει ασυνήθιστα, τότε η κοινωνία τελματώνει! Τρανταχτό παράδειγμα σήμερα, η πολιτική ανομβρία ηγετών στον πλανήτη. Ούτε μέτριους και υπομέτριους δεν μπορεί να βγάλει αυτή την εποχή της κρίσης στον 21^ο αιώνα.

Μα υπάρχει βρε ΄΄αθεόφοβοι΄΄ υπάρχει πιο τρανταχτό παράδειγμα αριστείας από τον ίδιο τον Κάρολο Μαρξ; Εσείς τι λέτε δηλαδή, ότι την σκέψη του την είχαν κάποιες χιλιάδες ακόμη στην εποχή του ή ακόμα και σήμερα, και κατέλαβε αυτή την θέση με κονέ και με ρουσφέτι. Όχι-όχι θα κραυγάσετε, αλλά αυτό λέτε, κόντρα σε αυτό που συμβαίνει, αυτό που σας γράφω σε αυτό το κείμενο.                                                                     

Είχαμε άλλον Βελουχιώτη στην Ελλάδα και σε ολόκληρη την ευρώπη, και οι υπομετριότητες τότε, όλοι δηλαδή η ηγεσία ανεξαιρέτως, μάλλον καλλίτερα οι ανθυπομετριότητες δεν το κατάλαβαν νομίζετε; Ακριβώς αυτή την ψυχούλα, αυτή την αριστεία θελαν να εξαφανίσουν από την εθνική μας αντίσταση. Αυτά δε περί σφαγέα που διέδιδαν, πρώτος ο Σιάντος το άρχισε και το πρόσφερε δωράκι στους γερμανοφσίστες μέχρι σήμερα.

Η αριστεία είναι η ατμομηχανή της εξέλιξης. Χωρίς αυτήν η κοινωνία ισοπεδώνεται. Αυτή εφευρίσκει, αυτή κάνει όλες τις μεγάλες πνευματικές, επιστημονικές και συλλογικές κατακτήσεις. Αυτή καλλιτερεύει την ζωή των ανθρώπων, παρότι ο καπιταλισμός και κάθε προγενέστερο κοινωνικό και πολιτικό σύστημα τις ιδιοποιείται για τα προσωπικά του οφέλη, και στην ανάγκη του κέρδους του, δίνει και κάποια ψίχουλα από αυτήν στους πολίτες, για να πουλήσει μόνο και μόνο τα προϊόντα αυτά της σκέψης και της αριστείας του ανθρώπου, να μην του μείνουν αδιάθετα τα προϊόντα και μουχλιάσουν. Αλλά ποτέ μα ποτέ δωρεάν, όπως η φύση που μας παρέχει τα πάντα δωρεάν. Το ακούν οι επιχειρηματίες αυτό και τρελαίνονται. Κόλπος τους πιάνει. Παρά μόνο κάποιοι ιησουίτες χορηγοί και φιλάνθρωποι, για να διαφημίζονται λυσσασμένοι εκεί στην κούρσα του κέρδους. Ο πλανήτης αυτός, θα καταρρεύσει από τους επιχειρηματίες και τους βιομήχανους. Και τώρα φαίνεται επί τέλους και στον τελευταίο.

Εμείς τι λέμε, εγώ τι λέω τουλάχιστον: άσε την φύση να κάνει τις διακρίσεις της. Ευτυχώς και καλά κάνει, να μας οδηγεί και να μας ανοίγει δρόμους. Εσύ,  δεν μπορείς να κάνεις διακρίσεις πονηρέ κλεφτοκοτά. Εσύ δεν μπορείς να επεμβαίνεις, οικολογικά, κοινωνικά ή ταξικά. Άλλο εσύ ο έλλογος ο πονηρός και δολιευμένος μέχρι το μεδούλι, άλλο η φύση η άλογη, η αδολίευτη! Αυτή είναι η φιλοσοφική διαφορά. Αυτή που διαυγάζει και φωτίζει όλο το θέμα. Αντίθετα εσύ, παρέα με τον καπιταλισμό, θελήσατε με μια καθαρά θρησκευτική λογική, χαράς την λογική δηλαδή του κατατρομαγμένου ανθρωπάκου για το τέλος του, για τον θάνατό του, να φαλκιδέψετε και να διαστρεβλώσετε αυτή την φυσική διάκριση, την αριστεία της φύσης, προς το αντίθετό της, και βάλατε τους χωλούς να γίνουν αθλητές και να τρέχουν κατοστάρι στους ολυμπιακούς, ενσπείροντας έτσι έναν ανύπαρκτο και ύπουλο ανταγωνισμό μεταξύ τους χωρίς καν λόγο έστω, χωρίς να το ζητήσουν, τους το υποβάλλατε, ένα τρόπο για να κονομάτε επί πλέον από τις φιέστες και τα θεάματα καλοσύνης  και ισότητας οι άθλιοι. Εφευρίσκοντας επενδύσεις για το κέρδος σας. Θέλετε οι κουλοί να γίνουν μποξέρ. Σαν τους σιαμαίους στο Έκβους που τους κάνανε τσίρκο. Γιατί ολόκληρος ο αθλητισμός παγκόσμια σήμερα, δεν είναι παρά μια φιέστα αντιπερισπασμού, για να σε παραπλανήσει και να σου πάρει το σπίτι και το νερό Αϊνστάιν μου. Κάθε μέρα στην τηλεόραση αδιάκοπα, μια φιέστα μονομάχων.

Αυτός είναι ο οδηγός μας. Σε αυτό πρέπει να υπακούσουμε για να μην χάσουμε την ελάχιστη σκέψη μας. Τον στοιχειώδη δηλαδή φυσικό μπούσουλά μας. Αλλιώς χαθήκαμε όπως χανόμαστε.

Και κανείς δεν μπορεί να την σταματήσει και κανείς δεν μπορεί να της φράξει το δρόμο. Ούτε ο καπιταλισμός, ούτε ο σοσιαλισμός. Γιατί άλλο η δύναμη της φύσης και άλλο η δύναμη της κοινωνίας. Των διαπλοκών, των νομοσχεδίων, των σκοπιμοτήτων, των τακτικισμών, των κονέ και της εξουσίας.

Γιατί οι άνθρωποι μαρξιστή μου, είναι ίσοι μόνο ως προς τις φυσικές τους ανάγκες. Τώρα τα λέμε σωστά. Εδώ είναι η διαφορά μας. Η κολοσσιαία διαφωνία μας. Εδώ εσείς μπλοκάρατε. Αυτές που λέμε βασικές. Φαί , νερό, και στέγη ατελώς και δωρεάν υποχρεωτικά για όλα τα όντα της. Που δεν είναι καν ισότης, αλλά φυσικό δικαίωμα του ανθρώπου αδιαπραγμάτευτο.

Αλλά δεν έχουν τις ίδιες και ίσες ικανότητες. Και αυτό είναι διαταγή της φύσης. Έτσι ωμά, για να το καταλάβεις πλήρως.

Και συ μπερδεύεσαι ετερόφωτέ μου. Που έχεις λόγο και σκέψη, χάρη στον Μαρξ. Όπου έκανε φάλτσα, κάνεις. Όπου έκανε λάθη, κάνεις. Αυτό είναι η μη αριστεία. Η ετεροφωτία. Βάζεις κι αυτές, μαζί με τις επίκτητες επιθυμίες των διαφημίσεων, τις καλλιεργημένες από την προπαγάνδα της σαπίλας και των εμπόρων  στο ίδιο τσουβάλι με τις βασικές φυσικές μας ανάγκες. Με την φτώχεια και την πείνα δηλαδή. Όλα μέσα.

Γιατί σε τύφλωσε χιλιετίες τώρα η αδικία και η δουλοποίηση του ανθρώπου. Που όμως είναι υποχρεωτική! Μόλις ανοίξεις ένα ψιλικατζίδικο θα το καταλάβεις. Μην το αμφισβητείς, πρωτογράφεται παγκόσμια εδώ τώρα. Ακούστε με , όχι για να νομιμοποιήσουμε την δουλεία, να σε προλάβω εξυπνάκια, αλλά για να καταλάβουμε τον κόσμο και την αδιάλειπτη πραγματικότητά του πάνω σε αυτό το θέμα. Βαρύ το φορτίο της κατανόησης. Είσαι μόνος στην έρημο να θυμάσαι.                                                                                          

Η δουλεία υπάρχει από τότε που υπάρχει ο άνθρωπος. Ταυτόχρονα με αυτόν. Ούτε δευτερόλεπτο αργότερα. Ότι άκουσες και διάβασες, ξέχασέ το. Ήταν μια δειλή υπόθεση του αριστερού σοφιστή, άντε ερευνητή. Και τόσο η περίφημη κοινοκτημοσύνη, όσο και η ισότητα που αργότερα-πρόσφατα προσθέσαμε, είναι ένα παραμύθι αναπόδεικτο ιστορικά. Καλής θέλησης και αγωνίας από εμάς. Δεν είναι παρά ευγενείς και γενναίες εικασίες καλών ανθρώπων και σκαπανέων ιδεολόγων.

Ανακατεμένη με τον φόβο, την ήττα και την νίκη για την επιβίωση, σε ένα σύμπλεγμα αδιαχώριστο, σε ένα μέγιστο φυσικό καθόρισμα, απόλυτο για τον άνθρωπο και τις κοινωνίες του. Ό άνθρωπος δεν γεννήθηκε με θρησκευτικές προδιαγραφές εφησυχασμού και παραδείσων μεταφυσικών ή γήινων μεταφυσικών, υπομονής και υπομονής ατέλειωτης μέχρι να πεθάνει, από την καταπίεση όπως του είπαν αργότερα. Ήταν ένα άγριο δημιούργημα της φύσης όπως όλα τα όντα,  έτοιμο να επιβιώσει πάση θυσία αν τα κατάφερνε.

Γιατί οι άνθρωποι άνθρωπε, χωρίζονται αμέσως μόλις γεννηθούν, σε παρέες σε σόϊα και ομάδες, σε τοπικότητες και συντεχνίες, σε μικροσυμφέροντα και ατομοσυμφέροντα, όπως τους επιβάλλει το σημείο της φύσης που θα γεννηθούν ή θα βρεθούν για να επιβιώσουν, έρημος- παγετώνες ή ενδιάμεσο, από τότε που υπάρχουν, που εξελίσσονται φονικά μεταξύ τους, δουλοποιώντας ο ένας τον άλλο, όποτε μπορούν και όταν μπορούν, αρχίζοντας από τις άμεσες προσωπικές τους οικογενειακές σχέσεις,  με βάση την δύναμη αποκλειστικά επιβολής και μόνο, και τίποτα άλλο μέχρι σήμερα, με μέγιστο παράδειγμα ανά τις χιλιετίες την ιστορική υποδούλωση της γυναίκας, εξ αιτίας της μυϊκής δύναμης του άνδρα και μόνο και καμιά εξέλιξη και πολιτισμός μεταγενέστερος δεν αλλάζει αυτόν τον ωμό νόμο της φυσικής δύναμης που καθορίζει πρωταγωνιστής τα πάντα, μέσα σε όλες τις δραστηριότητες κάθε κοινωνίας, πολιτικές, οικονομικές, κοινωνικές, πολιτισμικές, στον καθημερινό μικρόκοσμο ή τον μέγιστο συνολικό πληθυσμό των κοινωνιών, πολύ πριν γεννηθεί ο καπιταλισμός, και φτιάξει κατά Μαρξ δυο μόνο μεγάλες τάξεις, που ουδέποτε μπόρεσαν να ενωθούν μέσα σε αυτές όπως πίστευε, και τώρα ξεκαθαρίζουν όλα.  

Βρίσκουν ή και νομίζουν αν θες, τα πιο στενά προσωπικά τους συμφέροντα, αυτά που καθορίζονται από την ίδια την κάθε μέρα ή την άλλη το πολύ, εφήμερες επιβιωτικές λύσεις απόλυτα καθορισμένες από τον συσχετισμό της προσωπικής μικροδύναμής του με αυτόν του άλλου εξωτερικού κόσμου των πολλών που τους επιβάλλεται, ως νόμοι και θεσμοί κατάδικης κρατικής βίας, και αδυνατούν για κάθε προοπτική άλλης συλλογικής λύσης, με ελάχιστα μικροδιαλλείματα εφήμερα όπως η οκτωβριανή επανάσταση. Δηλαδή, για να μην διαστρεβλώσεις και πάλι την σκέψη σου και το ήδη δουλοποημένο πνεύμα σου στη μέγγενη των ατελέσφορων θεωριών, βρίσκουν ή νομίζουν αν θες, τα στενά επιβιωτικά τους συμφέροντα όπου βρουν και μπορέσουν, στις απέναντι δυο μεγάλες τάξεις, μεταπηδώντας από αυτές αδιάκοπα όπως και όποτε τους συμφέρει, και πάλι μπρος-πίσω, και βλέπεις προλετάριους εναντίον άλλων προλεταρίων, από παλιά αυτό, ντόπιους και ξένους απεργοσπάστες, εργάτες και εργαζόμενους εναντίον άλλων, απασχολούμενους και ημιαπασχολούμενους σήμερα, άνεργους και εξαθλιωμένους, πεινασμένους ή άρρωστους, εναντίον των άλλων και των ιδίων πραγματικών τους συμφερόντων, να δουλοποιούνται διαρκώς στην καθημερινότητά τους, σε όποιον τους τάζει, σε όποιον τους κοροϊδεύει καλλίτερα, για να επιβιώσουν σε αυτή την μοναδική ζωή τους,  προσπαθώντας να ζήσουν μόνο όπως-όπως, και αυτός είναι ο μέγιστος κανόνας εξ όλων.

Γιατί κατά παγκόσμιο κανόνα και παγκόσμιο απολογισμό, δεν αντιστάθηκαν ποτέ συλλογικά, αν και ήταν η συντριπτική πλειοψηφία του πλανήτη και της κάθε χώρας ξεχωριστά, σαν ένα ανθρώπινο ον που δεν ολοκληρώθηκε ποτέ, τόσο στις δικαιολογημένες δυσκολίες, αλλά όσο και στις εύκολες συνθήκες και στιγμές του, παρά τις μεγαλειώδεις και απέλπιδες προσπάθειες του Μαρξισμού, ακόμα και αν τον θεωρήσουμε προς στιγμήν, χωρίς διαφορές και έντονες δυναμικές τάσεις και ιδεολογικές αντιπαλότητες εσωτερικές που τον κατασπαράσσουν και τον αποδυναμώνουν, προς στιγμήν λέω για να μην παρεξηγηθούμε και πάλι χοντρά μεταξύ μας, παρά μόνο για να επαναδούμε απρόσκοπτα δικαιολογιών και σαθρών επιχειρημάτων το θέμα ψυχρά, αλλά με πνευματική ελπίδα αν καταλάβουμε. Γιατί αλλιώς δεν εξηγείται ο κόσμος.

Σήμερα, αυτές οι αντιπαλότητες βγαίνουν πεντακάθαρα στο φως και συνειδητοποιούνται με τα εκάστοτε επιχειρήματα, όπως οι πεθαμένες θρησκευτικότητες από τον τάφο τους, οι εθνικότητες και οι ταξικότητες σε κάθε βήμα, ως εργασία εναντίον άλλης εργασίας, αμοιβές και μεροκάματα εναντίον άλλων αμοιβών και μεροκαμάτων λυσσαλέα μεταξύ τους. Πολλαπλασιαστικά μέσα στην κοινωνία, αντανακλώντας τις δυνατότητές της.

Από Εδώ αρχίζει ο αληθής, ο μη ψευδής ιδεολογικός ή θρησκευτικός ή θρησκευτικοπολιτικός προβληματισμός και ο όποιος άλλος μας οδήγησε στην μεταφυσική αταξική κοινωνία, όπως ο Μαρξ νόμισε, ότι έλυσε αυτό το αδιευκρίνιστο τεράστιο πρόβλημα, ενώνοντας όλες τις δευτερεύουσες αντιθέσεις σε μια και μόνο, εργασία-κεφάλαιο. Δεν έβλεπε τότε, ότι ο νόμος των αντιθέτων είναι νόμος της φύσης και όχι της κοινωνίας. Σε αυτήν απλώς εισχωρεί και υπάρχει αθέατα. Και ως τέτοιος πρέπει να υπάρχει με όλες τις πραγματικές του συνέπειες για τον άνθρωπο, γιατί ως άλογος και μη θρησκευτικός ή πολιτικός, δεν καταλαβαίνει ανθρωπολογικά, να κάνει στην άκρη λίγο και για μας. Ο Μαρξ νόμιζε ότι θα γλυτώσουμε από τις ταξικές κοινωνίες του κατασπαραγμού μέσω του σοσιαλισμού και κομουνισμού. Ε, δεν είναι έτσι. Έπεσε παταγωδώς έξω. Και σήμερα παγκόσμια δεν έχουμε τίποτα απολύτως στα χέρια μας, παρά την κατακρήμνιση αυτού του πειράματος θλιβερότατα, του υπαρκτού πρώην σοσιαλισμού, ο οποίος ήταν γεμάτος ταξικότητες υποδόριες στο σώμα της κοινωνίας του. Έτσι έχουν τα πράγματα.

Και αυτό γιατί η διαφορετικότητα, ενώ είναι ο ίδιος ο τρόπος ύπαρξης της φύσης από την μια, από την άλλη είναι και αυτός ο ίδιος που επιτρέπει και δημιουργεί αναπόφευκτα και τις διαφορές, που σημαίνει αντιπαλότητες, όταν αυτές απομακρύνονται πολύ μεταξύ τους από το ομοειδές η εκεί κοντά, και δεν αναγνωρίζονται πλέον, καταλήγοντας σε αυτό που λέμε εχθροί, υπακούοντας έτσι την ίδια στιγμή στον αδάμαστο υπερνόμο των αντιθέτων.

Η αριστεία και η μετριότητα πάνε μαζί χέρι-χέρι και αδιαχώριστα μεταξύ τους εν τούτοις. Χρειάζονται διψασμένα και πεινασμένα αδήριτα και κάθετα η μια την άλλη για να υπάρξουν. Να δείχνουν για να μην ξεχνά κανένας και ποτέ την φυσική και κοινωνική εξέλιξη μέσα από την βία των αντιθέτων. Από τον παμμέγιστο νόμο των αντιθέτων. Αλλιώς δεν μπορεί κανείς θεωρητικός και καμία σκέψη να εξηγήσει την ύπαρξη της βίας αιώνες και χιλιετίες, στην πραγματικότητα του φυσικού και κοινωνικού κόσμου.

Το πρόβλημα υπήρχε από πάντα, αλλά τεραστικοποιήθηκε όταν ο καπιταλισμός και όχι μόνο, πρότεινε την κομπίνα σαν κανόνα στο κοινωνικό σώμα. Τότε που χυμάνε αλλοτριωμένες οι μάζες να κατακτήσουν την κορυφή και το τελευταίο μάλιστα σκαλοπάτι της. Το πασίγνωστο σύνθημα της αμερικάνικής πολιτικής και κοινωνικής φιλοσοφίας, ότι ο κάθε ένας μπορεί να γίνει πρόεδρος των ΗΠΑ, που σήμερα έφτασε στον τόπο μας. Και τότε καθαγιάζονται και συγχωρούνται όλα σε αυτή την ξέφρενη και βάρβαρη ανθρωποφάγα κούρσα χωρίς κανόνες. Αυτό είναι το υπέρμαχο σλόγκαν που διαφημίζει και διακατέχει την αμερικάνικη κοινωνία καθόλα.

Αλλά έχει και συνέχεια άμεση το πράγμα, γιατί εσείς μπερδευτήκατε με την προσωπολατρία. Ήρθε κι αυτή να μπερδέψει μέσα στην συμφορά μας τα πράγματα, και να τα σκοτεινιάσει ακόμα περισσότερο. Να χαλάσει την μαρξική συνταγή περί αταξικής κοινωνίας. Εδώ την πατήσατε. Κάηκε η γούνα σας με τον Σταλινισμό και φτάσαμε στην άλλη άκρη κι ακόμα πάρα πέρα. Αρχίζοντας από τα σχολεία ήδη, από το ξεκίνημα του ανθρώπου δηλαδή, να μην κακοκαρδίσουμε κανένα παιδί, να μην το εκπαιδεύσουμε δηλαδή, στον πραγματικό κόσμο, αυτό λέει, αλλά σε έναν άλλο της θεωρίας, που θα έρθετε εσείς κάποτε. Γιατί εκπαίδευση σημαίνει κακοκαρδίζω και τσιτώνομαι. Έγινε κατανοητό πλήρως; Γιαυτό αντιγράφουν όλοι όσοι τα καταφέρνουν στις μέρες μας, στις κάθε εξετάσεις για να φαίνονται κι αυτοί άριστοι. Όποιος δεν μορφωθεί θα μείνει σκράπας, με την φυσική εξυπνάδα μόνο που του παρέχει η φύση. Οι νόμοι τους εκπαιδεύουν και μόνο όπως έλεγε ο Ηράκλειτος. Αλλά χωρίς εξαιρέσεις συμπλήρωνε. Να μην το στραβοκοιτάξουμε, να μην του κάνουμε μια επιβεβλημένη παρατήρηση για να το διδάξουμε να μην βαράει τα άλλα παιδάκια. Γιατί αλλιώς, ούτε διδάσκεται, ούτε εκπαιδεύονται οι άνθρωποι, ούτε μαθαίνουν ποτέ. Κι αυτό είναι επίσης φυσικός νόμος. Μόνο που αυτός δεν ήταν λαϊκός ηγέτης, παρά γέννημα της αριστερής γραφειοκρατίας και του κυνηγιού της εξουσίας. Για τον Στάλιν μιλάω.

Ξέρετε, όποιοι κατέχουν τα πράγματα, δεν φοβούνται τον σταλινισμό. Σημειώστε το μην το ξεχάσετε αυτό. Γιατί αυτός στο 90% ελευθέρωσε την ευρώπη από τον ναζισμό τετραπέρατέ μου. Είχε 25 εκατομμύρια νεκρούς. Ουδέν κακό αμιγές καλού λέγαν οι σοφοί μας.

Ο Μαρξ στην περίφημη θέση του: από τον καθένα ανάλογα με τις ικανότητές του, στον καθένα σύμφωνα με τις ανάγκες του, αυτό ακριβώς περί αριστείας λέει. Τον απασχολεί. Ή τουλάχιστον το προσπαθεί με μια μνημειώδη ασάφεια. Τόσο δύσκολο είναι και το ξέρει. Αποδέχεται και σέβεται πλήρως και πρωτίστως την θέση του εργάτη, τον μόχθο του, μέσα στην προσπάθεια της παραγωγής, αρχίζοντας φυσικά από τις βασικές και κοινές για όλους ανεξαιρέτως φυσικές και όχι τις κοινωνικές επίκτητες ανάγκες των διαφημίσεων, επισημαίνω εγώ πάλι. Αλλά δεν του είναι σαφές. Συγκρούεται με την σκέψη του, με την ίδια τη θεωρία του. Δεν μπορεί να το φανταστεί και να το γράψει με βεβαιότητα. Δηλαδή σαφήνεια, γιατί αυτό σημαίνει σαφήνεια, η βεβαιότητα. Και το εκφράζει με έναν αρχαιοελληνικό χρησμό, μεταξύ των δυο λέξεων: ικανότητα και ανάγκη.

Μέχρι τώρα που συζητάμε εδώ, οι απόγονοι μαρξιστές, δεν το έχουν ξεκαθαρίσει ακόμη. Χιλιάδες δοκίμια και άρθρα έχουν γραφτεί γιαυτό και γράφονται καθημερινά. Έχω κουραστεί να διαβάζω τέτοιες ανώφελες επαναλήψεις του Μαρξ, που δεν φωτίζουν καθόλου τον πραγματικό κόσμο.

Και πάντως μαρξιστές όλων των αποχρώσεων και διαφοροποιήσεων, αποδέχεται την αριστεία ασυζητητί. Αλλά δεν βρίσκει πώς να την κουμαντάρει και να της συνταιριάξει με την ισότητα. Και δεν θα μπορούσε αλλιώς, ένα τέτοιο μυαλό άδολο.

Γιατί μια επιφανής σκέψη, είναι τέτοια μόνο όταν είναι άδολη. Αλλιώς δεν μπορεί να αναπτυχθεί, αλλιώς δεν μπορεί να είναι τέτοια, μεγάλη και πανανθρώπινη, αν δεν είναι άδολη. Και αυτό πρωτογράφεται. Η σκέψη πρέπει να είναι αθώα για να σκεφτεί. Για να μπορεί να συλλαμβάνει τον κόσμο χωρίς τα σαπρόφυτα των συμφερόντων. 

Όσο πιο άδολη η σκέψη, τόσο πιο καθαρά βλέπεις τον κόσμο απαλλαγμένο από τα δικά σου προσωπικά ατομικά συμφέροντα, τα πρώτα που παρεισφρήουν χωρίς να το πάρεις είδηση καν. Αυτό είναι τι κλειδί των πάντων, το πασπαρτού του χαμένου άδολου πνεύματος. Αυτός είναι και ο μοναδικός λόγος, ο λόγος του καθαρού άδολου  χρόνου δηλαδή, που οι πρώτοι φιλόσοφοι έβλεπαν τόσο καθαρά όσο δεν μπόρεσαν όλοι οι επόμενοι και οι σημερινοί αν υπάρχουν ακόμη. Με τα προσωπικά σου συμφέροντα παρόντα υποσυνείδητα, δεν μπορείς να δεις και να συλλάβεις τον κόσμο. Εσύ και οι δικοί σου, δεν φταίνε ποτέ.

Αυτό λέει καθαρά και μασημένα, που όμως εσείς, ως μη Μαρξ, σας είναι αδύνατο να το αντιληφθείτε, και μπερδεύετε την αριστεία με την συντεχνία. Εδώ είμαστε πάλι. Εδώ κολλήσατε 200 χρόνια. Βρήκαμε το κρυμμένο. Και αποδέχεστε την καπιταλιστική ιεραρχία, όπως την ΑΔΕΔΥ και τον αχταρμά της ΓΣΕΕ, μισθωτής εργασίας και ΄΄εργασίας΄΄ δηλαδή κέρδους, για να χωρίζουν τους εργαζόμενους, και ατέλειωτα τέτοια λοιπά καλαμπούρια, και μάλιστα της τριτογενούς παραγωγής, δηλαδή της γραφειοκρατίας των υπηρεσιών.                                                                

Όλη αυτή η ιστορία είναι σε ένα σημείο μόνο. Ο άριστος που προσφέρει τις υπηρεσίες του από την μεριά της πλειοψηφίας ή από την μεριά της υπερελάχιστης μειοψηφίας. Εδώ είναι η εμπλοκή. Το βαθύτατα κρυμμένο μυστικό των πραγμάτων. Αν το χάπι του καρκίνου το πουλάει για πάρτι του στους πολυεθνικούς κολοσσούς ή το δίνει χωρίς πατέντα στην ανθρωπότητα. Αλλά αυτό είναι ένα μεγάλο πονεμένο θέμα για μια άλλη συζήτηση και ας το αφήσουμε προς το παρόν.

Αμοιβή και έπαινος δηλαδή για τον εργαζόμενο, τον άνθρωπο να λέμε καλλίτερα, έξω από το καπιταλιστικό ρουσφέτι και την κομματική διαπλοκή των τυφλών κομματικών μηχανισμών, για να μην ξεχάσουμε κι αυτούς που κατατυράννησαν την ταξική διαπάλη και τα κινήματα. Αυτούς που διεκδικούσαν πάντα περισσότερα από τους άλλους. Γιαυτό αρνείστε το ενιαίο μισθολόγιο προς τα επάνω που σας πρότεινα.

Και πως θα μπορούσε να κάνει αλλιώς, όταν θαύμαζε τις αριστείες. Τον Αριστοτέλη ή τον Ηράκλειτο με τον Επίκουρο και τόσους-τόσους άλλους λοιπούς. Από αυτούς έφαγε κι αυτός πνευματικό και επιστημονικό ψωμάκι στα νιάτα του. Και γνώριζε ότι ήταν πιο μεγάλοι με πιο ρωμαλέα σκέψη από την δικά του. Και μην ακούτε τι έλεγε συγκινημένος ο Ένγκελς στην κηδεία του, ότι ήταν ο μεγαλύτερος φιλόσοφος όλων των εποχών. Τον δικαιολογούμε, τιμώντας και τους δυο.               

Και φυσικά, το συνειδητοποιεί πρώτα και κύρια στο εαυτό του, έχοντας πλήρη συνείδηση ποιος είναι, τι γράφει, και τι λέει. Αυτός κράτησε τη σημαία του προλεταριάτου, γιατί σε αυτόν την έδωσαν όλοι οι εργάτες χωρίς την παραμικρή αμφιβολία. Όλα τα άλλα θλιβερά και ανεκδιήγητα που συνέβησαν στο χώρο της παιδείας, αφορούν ανθυπομέτριους φωστήρες όλων των κομουνιστικών και αριστερίζοντων κομμάτων.

Τι ακριβώς έκανε αυτός ο υπουργούλης της Συριζαιικής συμφοράς; Είπε στα δεκάχρονα και τα δεκαπεντάχρονα αδιαμόρφωτα τέκνα του καπιταλισμού της διαπλοκής και της κομπίνας μην ξεχνάμε: είσαι δεν είσαι στοιχειωδώς ούτε καν στον μέσο όρο, θα μπορείς με κλήρωση να εκπροσωπήσεις το σχολείο σου και αργότερα την χώρα στην πολιτική, όπως στο τζόκερ αν είσαι τυχερός και πιστός τζογαδόρος των ευκαιριών, χωρίς να κάνεις κάτι κι εσύ, ούτε για τον εαυτό σου ούτε για τους άλλους. Κάτι, να ζήσεις τη ζωή σου απλά με κανόνες κοινούς, χωρίς εξαιρέσεις για τον εαυτό σου, εσύ κι ο καθένας μακαντάσης.                

Μια γνωστή δηλαδή τυχοδιωκτική μεθοδολογία κάθε εποχής, εναντίον των μοχθούντων από την μια και των αρίστων που είναι από την άλλη. Κάπου θα χωθείς κι εσύ αρκεί να ψηφίζεις έξυπνα και να προσέχεις τι λες δημόσια από την άλλη.

Μπορείς να γίνεις αυτό που δεν είσαι. Να βολευτείς μια χαρά, αρκεί να εξουσιάζεις τους άλλους μέσα από την καπιταλιστική ιεραρχία. Μπορείς να γίνεις άνετα Τσίπρας και Μακρόν από μηδενικό που είσαι.

Για να συνεχίσω τέλος, και να σας στενοχωρήσω με τα προφανή που δεν θέλουμε να δούμε και να ακούσουμε. Ο Άρης τι ήταν; Μετριότητα σαν τον Σιάντο και τον Ζαχαριάδη;  Γιατί τον εκτέλεσαν οι κομουνιστές σύντροφοί του; Ως ανθυπομέτριο που ήταν αυτοί; Ως μιζέρια, και άλλα τέτοια χαϊδευτικά; Όχι βέβαια, ως άριστο χωρίς ταίρι. 

                                                                                                             

Ο Τσε τι ήταν, ένας γιατρούλης της συμφοράς; Με φακελάκια στην τσέπη; Γιατί απλά τον πολέμησαν και τον κατασυκοφάντησαν οι καπιταλιστές; Μέχρι που σαν ιαχή από το σύμπαν ακούστηκε από την ανθρωπότητα και τους έσπασε τα τύμπανα στα αυτιά.

Κλείνω με ένα κορυφαίο παράδειγμα της αριστείας, που μόνο οι θεωρητικοί φυσικοί επιστήμονες το ξέρουν καλά και τι σημαίνει για την ανθρώπινη σκέψη.

Η μέγιστη ανακάλυψη της ανθρωπότητας, ο ηλεκτρισμός, είδε το φως το 18000 μ.χ  περίπου. Τότε μπορέσαμε. Όμως ο Θαλής ο Μιλήσιος (640 ή 624 π.χ. - 546 π.χ.) , όχι ο έλληνας, αλλά ο πανανθρώπινος αυτός  άνθρωπος του πλανήτη, γιατί εκεί ανήκει, τον ανακάλυψε πρώτος τον 6^ο πχ, 2400 χρόνια περίπου νωρίτερα. Τι ήταν μαρξιστή μου, ένας κοινός εργάτης της έρευνας; Προσγειωθείτε και ψυχραιμήστε την ταραγμένη σκέψη σας.