Δεν δανείζομαι, είμαι ελεύθερος.

Αλίμονο ξεχάσαμε αυτή την αρχή! δεν δανείζομαι, δεν θέλω να χρωστάω.

Στοιχειώδεις αξίες, αυτονόητες μέχρι χτες ακόμα στην σκέψη και την συνείδηση των ανθρώπων για αιώνες, σήμερα βρίσκονται κατασυκοφαντημένες ανυπόφορα στα αζήτητα της κοινωνίας, από τους μηχανισμούς του κέρδους και της τραπεζικής αγοράς. Γίνανε έννοιες άγνωστες και ακατανόητες, καταχωνιασμένες και χαμένες όλο και περισσότερο στα βάραθρα της μαζικής αμνησίας.
•
Ο δανεισμός καταργεί την ανεξαρτησία και την αυτονομία του ατόμου και των συνόλων του. Οι πολίτες τέτοιων κοινωνιών, χάνουν κάθε έλεγχο του εαυτού τους, χάνουν κάθε αυτοδιάθεση της ζωής τους και βρίσκονται έρμαια στις χειρότερες εξαρτήσεις και ορέξεις των δανειστών τους. Βρίσκονται διαρκώς υπό απειλή κάθε είδους μέχρι και υποκοσμική κάποιες φορές.
•
Ειδικά όταν γίνεται μαζικά, δείχνει την συλλογική αποτυχία των εργαζομένων και του κράτους τους. Όταν λαός και κυβερνήσεις διαγκωνίζονται στις τράπεζες ποιος θα πρωτοδανεισθεί, ποιος θα χρεωθεί και θα χρωστάει περισσότερα σε δάνεια σε κάρτες και επιταγές, τότε οι χώρες αυτές αργά ή γρήγορα χάνουν την εθνική ανεξαρτησία τους και την δυνατότητα άσκησης τόσο εσωτερικής όσο και εξωτερικής πολιτικής.
•
Οι διαρκώς χρεωμένες χώρες, γίνονται αναξιόπιστες και κομπιναδόρικες, και καταλήγουν πάντα σε μπανανίες ή δικτατορίες. Δουλοποιούνται απόλυτα σε νοοτροπία και ψυχολογία μαζί με τους πολίτες τους, γίνονται ενθουσιώδεις χειροκροτητές των δανειστών τους, ώριμοι συκοφάντες άλλων πολιτών και άλλων λαών που αντιστέκονται. Αυτά γράφουν τα βιβλία της ιστορίας.
•
Μα πριν από όλα, χρεώνουμε τις επόμενες γενιές! Γεννάμε τα παιδιά μας τοκισμένα. Φορτωμένα στις κούνιες τους με τα δικά μας δάνεια με την δική μας αλλοτρίωση. Τι διάολο κατάσταση είναι αυτή; Με τις σπατάλες μας στο δημόσιο ή στον οικογενειακό λογαριασμό. Και αυτό είναι το πιο μεγάλο έγκλημα από όλα. Ερχόμαστε σε αυτή την ζωή και φεύγουμε κρυφά σαν κλέφτες γιατί σπαταλήσαμε και αρπάξαμε με την ψήφο μας τα πάντα. Κάθε δανεισμός κάθε κατάχρηση χρεώνει το μέλλον μας, το υποθηκεύει. Δημιουργεί σκυθρωπές νεολαίες.
•
Αλλά ο δανεισμός αποκαλύπτει ακόμα τις αχαλίνωτες επιθυμίες που μας έχουν κατακυριεύσει. Τον απαίδευτο εαυτό μας. Την γιγαντωμένη ματαιοδοξία μας να επιδειχτούμε με τις αγορές που κάναμε. Το άρρωστο κυρίως φαντασιακό μας, που το διθυραμβολογούν όλοι οι άγνωρες και αδιάβαστοι ως κάτι καλό οπωσδήποτε, τη στιγμή που αυτό ήδη γερασμένο και μουχλιασμένο από την παραίτηση της πολιτικής και κοινωνικής αντίστασης, ασχολείται αποκλειστικά με αγορές και κατανάλωση παντός είδους. Γιατί κανείς δεν δανείζεται πια για να φάει. Αυτά είναι διηγήσεις και αναμνήσεις του παρελθόντος μόνο για το δυτικό κόσμο.
•
Ο δανεισμός αποκαλύπτει επίσης και ξεσκεπάζει την ψυχολογική κατάρρευσή μας και την απελπισμένη αναζήτηση ισορροπίας και ταυτότητας στα απόβλητα πολιτικών ή ιδεολογικών εξτρεμισμών μπας και βρούμε νόημα, μπας και ανακαλύψουμε τον φταίχτη της κατάντιας μας στους άλλους, ενώ απλά τα όνειρά μας είναι μολυσμένα με νοθευμένα και με σκάρτα υλικά, φτιαγμένα από μεγαλεία και διακρίσεις του τίποτα, για να αποθεώνουν εμάς τους γίγαντες με τις εξαθλιωμένες ιαχές τους τα πλήθη στους διαγωνισμούς και στα γκαλά των βραβείων των πετυχημένων φελλών. Αυτά ονειρευόμαστε και φαντασιώνουμε. Ενώ δεν υπάρχει το όραμα της ανατροπής αυτής της κατάστασης πουθενά σε αυτό το σαπισμένο φαντασιακό μας.
•
Εμείς οι πολίτες πρέπει να απορρίψουμε τελείως μέσα μας το παράδειγμα της πολιτείας μας και της πολιτικής της, του ακατάσχετου δανεισμού. Οι άνθρωποι πρέπει να δανείζονται πολύ-πολύ σπάνια, μόνο σε μια πολύ-πολύ μεγάλη ιστορική ανάγκη της ζωής τους, για να προστατέψουν αν χρειασθεί την υγεία ή άλλο μόνο πρωτεύον αγαθό. Ποτέ άλλοτε, όπως καθημερινά προπαγανδίζει η τηλεόραση των εμπόρων. Ατομική αρετή και στοίχημα με τον εαυτό μας πρέπει να είναι ο μη δανεισμός. Μια γόνιμη δοκιμασία και αναμέτρηση με την αρμονία και ισορροπία του κοινού μας κόσμου. Μόνο οι άνεργοι δικαιούνται να δανείζονται καθώς και να κλέβουν, χωρίς ποτέ να χτυπάνε τους γέρους και τις γριές.
•
Όλοι οι δήμαρχοι για παράδειγμα που χρωστάνε είναι αποτυχημένοι. Εάν δε το ερευνήσετε, θα δείτε ότι χρωστάνε και επαναχρωστάνε, δανείζονται και επαναδανείζονται μόνιμα και συστηματικά, ατέρμονα ως λογική και νοοτροπία, διαπλεκόμενοι μέχρι τον λαιμό με τις τράπεζες και τους δανειστές τους.
Μόνο αυτός που παραδίνει τον δήμο, την χώρα, ή την συνέχεια της ζωής στα παιδιά του, στους συμπολίτες του και στις νέες γενιές καθαρό και αχρέωτο, είναι καλός και χρήσιμος. Και δεν μετράει εδώ καθόλου αν είναι αριστερός ή δεξιός ή οτιδήποτε άλλο πρόσχημα.
•
Και βέβαια μην ακούτε τα επιχειρήματα και τις σαχλοκουβέντες των οικονομολόγων και των υπολοίπων αρμοδίων της ανάπτυξης και της προόδου που μας προτρέπουν και μας εξωθούν σε δανεισμό για να μας εξοντώσουν στη συνέχεια. Αυτών που κατακρημνίστηκαν μπρος τα μάτια όλης της ανθρωπότητας πέρσι με την κρίση και ρεζιλεύτηκαν διεθνώς αποδεικνύοντας ότι ο σημερινός οικονομολόγος είναι ο αετονύχης της πολιτικής ντυμένος με νόμπελ, περγαμηνές, διακρίσεις και άλλα τέτοια ξόμπλια απάτης. Ένας Γιούρι Γκέλερ δηλαδή και τίποτα περισσότερο.
•
Ανάπτυξη είναι να κατανοεί και να κατακτά το πνεύμα μας αυτά που συζητάμε με τους άλλους. Πρόοδος ακριβώς το ίδιο. Εξέλιξη πάλι το ίδιο με άλλες λέξεις. Γιαυτό δεν μιλάει κανείς. Όπως από παλιότερα έχω αναφέρει μόνο μια πρόοδος τελικά υπάρχει για τον άνθρωπο, η πνευματική. Ούτε η οικονομική, ούτε η τεχνολογική, ούτε η χωροταξική και τέτοιες ανοησίες. Όλη η ιστορία και η υποχρέωση να τονίσω, είναι η φιλοσοφική ανάπτυξη του εαυτού μας. Όχι η θρησκευτική που λένε οι αλιγάτορες του σκοταδισμού, αλλά η καθαρή φιλοσοφική χωρίς τις προσμίξεις της μεταφυσικής και των καφετζούδων της.