Για την Σέχτα

Λέγαν κι αυτοί οι δύστυχοι, οι κατατρεγμένοι και καταφρονεμένοι, ότι θα χτυπούσατε τον Μάλλιο ή τον Μπάμπαλη, ή κάποιον τέλος πάντων γνωστό για τις θηριωδίες του και τις φάλαγγες που κάνει στους σημερινούς κρατούμενους. Ότι θα αναβιώνατε παλιές δόξες.
Κάπως έτσι θα έγραφε κάποιος την ιστορία σας. Αλλά τους απογοητεύσατε. Στήσατε την μίμηση του παρελθόντος. Και η ιστορία τιμωρεί όταν την επαναλαμβάνεις, σε κάνει καρικατούρα και σε γελοιοποιεί.

Νόμιζαν δηλαδή το έργο θα ήταν σύγχρονο, θα έλεγε όχι για τα παλιά αλλά για τα σημερινά βάσανα, ότι θα τρώγατε κανένα μεγαλολαμόγιο, κανένα καταχραστή, κανένα χρηματιστηριακό απατεώνα, κανένα δουλέμπορο ή ναρκέμπορο, κανένα φακελάκια παντός είδους, σαν ελάχιστο ανάχωμα στην κατρακύλα και στοιχειώδη νέμεση στην ατιμωρησία. Τέτοια ακούει κανείς καθημερινά στις συζητήσεις των πολιτών με άκρατη αγανάκτηση.
·
Αντίθετα όμως, έψαχναν όλοι στα λεξικά να βρουν κάποιον Νεκτάριο Σάββα λέει. Αλλά δεν βρήκαν τίποτα ενδιαφέρον ή τρομερό για αυτόν. Αργότερα έμαθαν ότι μάλλον πρέπει να είναι ο τελευταίος τροχός της αμάξης.
Διάβασαν και το ευαγγέλιό σας στις εφημερίδες, και τότε άρχισαν να σκέφτονται άσχημα για σας. Γιατί δεν έβγαινε νόημα. Το ξέρατε και προσπαθήσατε να φτιάξετε νόημα στην προκήρηξή σας.
Κάποιοι άλλοι σκέφτηκαν, αν είναι να χτυπάς την αθερίνα και την μαρίδα, μην το κάνεις καθόλου, ξέχασέ το. Αν πιστολίζεις πιτσιρικάδες μπάτσους ή ψιλικατζήδες χαφιέδες της γειτονιάς, χέστα. Αν εκτελείς
Νεκτάριους τράβα σπίτι σου. Αυτά τα κάνουν μόνο οι τελείως βλάκες και οι μυστικές υπηρεσίες. Τι συμβαίνει λοιπόν;
·
Κι ύστερα βάλατε κι αυτή την ανακοίνωση που έλεγε για την πρώην γυναίκα του Κανά την Κυριακίδου, κι ο κόσμος μπερδεύτηκε. Τον ζώσαν τα φίδια κι έλεγε, τι υποκοσμικό συνάφι θυμίζετε που απειλείτε να καθαρίσετε την μαρτύρα ή ψευδομάρτυρα για να μην καταθέσει. Λες και βλέπαμε Σκορτσέζε και μαφιόζικες ιστορίες στον κινηματογράφο.
Για το καλό του βέβαια το κάνατε, και αυτός ο αγνώμων δεν το κατάλαβε κι έτρεξε την επόμενη μέρα στις εφημερίδες να σας πει προβοκάτορες και όργανα της αστυνομίας. Που να καταλάβει ο αφελής ότι είσαστε επαναστάτες παρεξηγημένοι. Πως θέλατε να τον βοηθήσετε καίγοντάς τον. Φέρατε έναν άνθρωπο υπόδικο σε τραγικά δύσκολη θέση.
Δεν καταλάβατε δηλαδή εδώ ότι δεν μπορείτε να κάνετε ξεκίνημα με λεκέδες στην επαναστατική σας συνείδηση, όπως ο κάθε μπαγάσας τακτικιστάκιας. Να έχει μουντζούρες η σκέψη σας σε τόσο σοβαρά θέματα.
·
Γιαυτό να μην διαμαρτύρεστε και να μην αγανακτείτε όταν ο κόσμος σκέφτεται και υποψιάζεται οτιδήποτε για σας. Έχει κάθε δίκιο και δικαίωμα. Γιατί όποιος παίζει τέτοια αμφιλεγόμενα, δυσδιάκριτα και ιδιαίτερα επικίνδυνα παιχνίδια, γράφοντας κατεβατά μη εξηγήσιμα και αναντίστοιχα των πράξεών του, θα εισπράττει τις συνέπειες. Αυτό το κακό έχει αυτό το γήπεδο της ανωνυμίας. Ενώ για την πρώτη 17Ν μετά την χούντα αν έχετε μάθει, ο κόσμος δεν είχε καμία αμφιβολία για αυτήν και την γνησιότητά της, γιατί επικροτούσε τις πράξεις της.

·
Αλλά το ερώτημα που δεν τολμήσατε να θέσετε στον εαυτό σας ή ως προβοκάτορες ή ως επαναστάτες, αφού αυτό μόνο βοηθάει και διαυγάζει την πραγματικότητα και την σκέψη, είναι τι θα κάνουμε λοιπόν; θα σκοτώσουμε όλο τον κόσμο επειδή αλλοτριώθηκε πιο πολύ και από τα αφεντικά του; τότε θα πρέπει να εκτελείτε μαζικά αυτόν τον κοπρολαό, και πάλι να μην προλαβαίνετε.
Βλέπετε σε τι αδιέξοδο και τι παραλογισμό οδηγήστε.

Έρχεστε καταϊδρωμένοι να διαπιστώσετε την αλλοτρίωση της εργατικής τάξης και να βάλετε μια τάξη σε αυτήν. Όμως είναι αργά, και αυτό σας διέφυγε. Το κακό έχει γίνει προ πολλού μάλιστα. Αυτά θέλουν πολύ γερούς θεωρητικούς και δεν βρίσκεις ούτε παγκόσμια εύκολα. Εσείς νομίσατε ότι με το πιστόλι θα λύσετε το πρόβλημα.
Γιατί ή θα πεθάνουμε όλοι μαζί σαν λαός ή θα τα καταφέρουμε όλοι μαζί. Και ενδιάμεσες λύσεις παλικαριών δεν υπάρχουν. Αυτό να καταλάβετε. Αν οι πατεράδες σας και οι μανάδες σας ψηφίζουν ΝΔ και Πασόκ δεν υπάρχει σωτηρία καμιά, εκτός αν τους εκτελέσετε και αυτούς.

·
Και σε ότι με αφορά, δεν είμαι κατά της βίας από όπου κι αν προέρχεται. Αλίμονο! Δεν μπορώ να καταργήσω εγώ και καθένας μας τη ζωή. Αυτά είναι ανεγκεφαλισμοί και υποκρισίες.
Είμαι κατά της βίας όταν δεν έχει νόημα. Αυτά τα λένε μόνο οι πραγματικοί, οι επαγγελματίες φονιάδες και κρυφογελάνε μέσα τους. Τα υποκρίνονται βέβαια και οι πολιτικοί κάθε τόσο στις δηλώσεις τους. Αλλά αυτή είναι μια άλλη ιστορία που έχουμε συζητήσει ήδη όλοι πολύ. Και πιστεύω, πως κάθε στοιχειωδώς φυσιολογικός και νουνεχής άνθρωπος, δεν μπορεί να αποποιηθεί την βία. Αυτός είναι μόνο ο ευνουχισμένος άνθρωπος. Ο κατασκευασμένος στο νευρολογικό εργαστήριο. Να την αποφύγει, να την μετριάσει, να την σμικρύνει θεαματικά ναι. Αλλά όχι σε αυτόν τον κόσμο του αποκλειστικού κέρδους που κατασπαράσει και λούζει στην βία τον άνθρωπο.

·
Λέτε κάπου:

Είμαστε ρεαλιστές και χαιρόμαστε που δεν πρέπει να υπερασπίσουμε το όραμα και την ελπίδα ενός καλύτερου κόσμου που μπορεί να μην έρθει ποτέ. Γι΄ αυτό είχαμε γράψει στην πρώτη μας ανακοίνωση «κάνουμε αντάρτικο και όχι πολιτική». Οι παράνομες επαναστατικές οργανώσεις δεν είναι εργαλεία για τον κόσμο του μέλλοντος αλλά πρόταση ζωής για το σήμερα.

Αυτό ειδικά που γράφετε είναι η κορύφωση της παράκρουσής σας. Όλη η ουσία της παρανόησής σας. Ανθρώπων που δεν διάβασαν και δεν κατάλαβαν καθόλου τον κόσμο. Αντανακλάτε την πελώρια κοινωνική σύγχυση που υπάρχει. Συνθηκολογήσατε με την βία αντί να είναι κατάσταση εξαίρεσης. Την κάνατε πρόταση ζωής. Και πάντως διαφωνούν άπαντες μαζί σας. Άρα για ποιους θα εκτελείτε; Για τον εαυτό σας; Ή για τους ανεγκέφαλους οργισμένους χουλιγκάνους επειδή έχασε η ομάδα τους και χαίρονται με όποια βία μυριστούν; Απελπισία απλώνεται όταν διαβάζει κανείς το γνωσιακό σας έλλειμμα. Άνθρωποι γεμάτοι οργή που δεν κατάφεραν να την μεταβολίσουν σε ελπίδα, σε δημιουργικότητα και θετικότητα παρά σε θάνατο αποκλειστικά. Μέσα από αυτό το απόσπασμα που γράψατε, ξεχύνεται η απελπισία για τη ζωή και η αυτοκτονική σας διάθεση. Δεν κάνετε προτάσεις ζωής αλλά θανάτου.
·
Γιατί αντίθετα από ότι εσείς νομίζετε και πιστεύετε, η επανάσταση είναι μόνο μέσο και τίποτα άλλο για ένα καλλίτερο κόσμο. Να το χωνέψετε αυτό καλά. Οι αντάρτες στην εθνική αντίσταση, είχαν όραμα και ελπίδα, δεν ήταν μαζοχιστές να τρέχουν πεινασμένοι και άυπνοι στα χιόνια στα βουνά γιατί τους άρεσε. Ήταν μόνο μέσο, μια βαθύτερη ανάγκη, μια πίστη και μια επιταγή να διώξουν τον κατακτητή και να απαλλαγεί η χώρα από τους ταγματασφαλίτες, αλλά με σκοπό να ξαναγυρίσουν όσο πιο γρήγορα πάλι στην ζωή.
Ενώ εσείς τώρα διαβάζω λέτε καινούργιες βλακείες, λέτε ότι είσαστε και φανατικοί απάτριδες. Φρέσκιες μπαρούφες μεταμοντέρνες. Τσάμπα πήγε η εθνική μας αντίσταση δηλαδή. Εύγε ορέ!
Καλά δεν καταλαβαίνετε ότι όλοι μα όλοι οι άνθρωποι χρειάζονται μια πατρίδα, μια βάση μια αμπάριζα ένα μικρό σπίτι υποχρεωτικά. Μια ατομική ιστορία, και μια συλλογική ιστορία.

Βέβαια λέγαμε και εμείς τις ανοησίες μας είναι αλήθεια, αλλά ήταν μόνο λόγια στις παρέες, ενώ εσείς τις πιστέψατε τις αναβαθμίσατε τις κάνατε πράξεις σημαίες φιέστες και θεάματα. Λέγαμε τα απελπισμένα μαρξιστικά του Κάρολου που ούτε ο ίδιος δεν πολυπίστευε, ότι όλοι οι εργάτες είναι αδέρφια μας μέχρι που δεν μας έμεινε ούτε ένας αδερφός μόλις λίγδωσε η μπάκα του ούτε εξ αίματος ούτε εκ κοινωνίας, αλληλεγγύης και συντροφικότητας, και τότε μόνο καταλάβαμε τι είναι ο νόμος χωρίς εξαιρέσεις, και είδαμε από μακριά τον Ηράκλειτο που μας τάλεγε και τους άλλους κλασικούς και ανοίξαμε τα βιβλία εκείνα που διάβαζαν όλοι εκτός από εμάς του Έλληνες, που τα ψιλοπεριφρονούσαμε οι φωστήρες ως κουμμουνιστόπληκτοι αποκλειστικά, και μιλήσαμε με τις ζωές μας μέσα από την καλλίτερη εποχή της ανθρωπότητας την αθηναϊκή δημοκρατία την άμεση και ξεστραβωθήκαμε έστω και καθυστερημένα μαθαίνοντας για την φύση του όντος μας και τόσα άλλα θαυμαστά και μαγικά πράγματα που είχαμε στερηθεί για γενιές και αιώνες. Και τότε μόνο άρχισε ο λόγος μας να έχει βαρύτητα και σοβαρότητα στα αυτιά μας, που άρχισαν και αυτά να ακούν τους ήχους της ζωής, τις γλώσσες των ανθρώπων που χάνονται των ζώων που εξαφανίζονταν και των φυτών που γινόντουσαν κέρδος σε αυτό το μακελειό της αποκλειστικής βίας του πλανήτη μας.
·
Και χωρίς όραμα όπως λέτε, αυτό το παν του αναλλοτρίωτου ανθρώπου, σε ότι λίγο μου αναλογεί και δικαιούμαι, με την μαρίδα ανάσκελα, σας αποκλείω από την ζωή μου, αφού εσείς αποκλιστήκατε εθελοντικά από τη σκέψη και τον στοχασμό του ανθρώπου, και όχι κατ΄ εξαίρεση ειδικά εσάς, αλλά όλους όσους δεν έχουν όραμα στην σκέψη τους, γιατί νιώθω ανίσχυρος απέναντί τους και δεν μου βγαίνει η μιλιά να συζητήσω.