Η αυτοπαγίδευση της δικαιοσύνης

Η ελληνική δικαιοσύνη εκπαιδεύει κανονικά σύγχρονους αντάρτες πόλεων. Αυτή είναι η μαύρη αλήθεια.
·
Πως το κατορθώνει αυτό το πολύ δύσκολο εγχείρημα; Με το να μην αποδίδει δικαιοσύνη.! Και ιδίως στα σπουδαιότερα, στα μαζικότερα και στα μεγαλύτερα εγκλήματα. Αφήνει τους κάθε είδους παραχαράκτες και βρικόλακες της ζωής ελεύθερους. Αυτό είναι το κόλπο της. Έτσι τα καταφέρνει.
·
Προάγει και εκτρέφει κάθε είδους ομάδες κοινωνικής αντίδρασης, τυφλωμένης αγανάκτησης και απελπισίας. Μόλις ανοίξει κανείς το βιβλίο των κορυφαίων πολιτικών και κοινωνικών υποθέσεων του τόπου το καταλαβαίνει αμέσως. Βγάζει τους πολίτες στους δρόμους αλλόφρονες, να ουρλιάζουν ταπεινωμένοι και ισοπεδωμένοι από τις αδικίες της.
·
Οι αποφάσεις της, είναι φυτώριο τέτοιων εκρηκτικών βίαιων μικροομάδων τρελαμένων. Όχι χουλιγκάνων ή άλλων περιθωριακών ομάδων όπως η ίδια ισχυρίζεται για να συκοφαντεί όλους όσους τολμούν να την αμφισβητήσουν και να της αντιλέξουν, αλλά γέρους και μεσήλικες, συνταξιούχους και φοιτητές, άντρες και γυναίκες, κάθε είδους και ηλικίας εργαζόμενους πολίτες. Το βλέπουμε κάθε βράδυ εξ άλλου στις ειδήσεις της καταστολής και χειραγώγησης της ζωής μας.
·

Και το χειρότερο, το κάνει απροκάλυπτα λες και δεν υπάρχουμε εμείς, λες και η δικαιοσύνη ζει μόνη της σε μια χώρα χωρίς κατοίκους, λες και δεν καταλαβαίνουμε τίποτα απολύτως από αυτό το μακελειό και αυτό το φαγοπότι που γίνεται γύρω μας.
·
Ενεργεί, εντυπωσιακά προκλητικά και ξεδιάντροπα αφήνοντας τον ένα μετά τον άλλο τους μεγαλοκαταχραστές ελεύθερους ή αποφυλακίζοντας άλλους μετά ολιγοήμερη ξενοδοχειακή κράτηση, λες και με κάποια λοβοτομή μας αφαιρεθηκε η οργή και η αγανάκτηση, οι φυσικοί θεματοφύλακες του δικαίου, λες και χάσαμε ομαδικά σαν λαός την κρίση μας, τον στοιχειώδη ανθρώπινο ορθολογισμό και δεν παίρνουμε χαμπάρι τι συμβαίνει, την στιγμή μάλιστα που ανεξάρτητα ιδεολογιών επί τέλους, βλέπουμε για σπάνια φορά με τα ίδια μάτια τα πολιτικά γεγονότα και συμφωνούμε, αφού αυτά υπερβαίνουν τις πολιτικές επιλογές και τα κόμματά μας, και μας ενώνουν σε αυτά τα αξεπέραστα σημεία διαφθοράς και καταλήστευσης του δημόσιου ταμείου.
·
Ο πολίτης προσβλέπει στην δικαιοσύνη, μπας και γλυτώσει από τους δίδυμους πολιτικούς της αρπαγής και τους αχόρταγους συνεργάτες τους επιχειρηματίες, και αυτή τα έχει κάνει πλακάκια μαζί τους, τα έχει μιλήσει πίσω από την πλάτη μας, τα έχει βρει και με τους μεν και με τους δε.
·
Οι αποφάσεις της πέφτουν σαν κεραυνοί στα κεφάλια μας. Η υπόθεση Χριστοφοράκου και η πανομοιότυπη Καραβέλα που ακολούθησε δυο μέρες μετά, δεν είναι τυχαία αλλά αντίθετα μεθοδευμένη συστηματικά και αυστηρά καθοδηγούμενη, και εσωκλείει την διαχρονικά στρεβλωμένη αντίληψη της ελληνικής δικαιοσύνης από την ίδρυσή της ακόμη, για το τι είναι η δικαιοσύνη και ποιόν κυρίως υπηρετεί,
αρχίζοντας από την καταδίκη του Κολοκοτρώνη και των οπλαρχηγών της επανάστασης, το δις και τρις εις θάνατο των αγωνιστών της εθνικής μας αντίστασης, τους Αϊ Στράτηδες και τα μακρονήσια ή την μαφιόζικη απαλλαγή των αρχιβασανιστών της Χούντας.
Έχει το πιο βεβαρημένο ποινικό μητρώο από όλους τους πολίτες.
Δεν έχει συναίσθηση ποιος είναι ο ρόλος της. Αυτό είναι το κατάφορο πρόβλημά της.
·
Η ελληνική δικαιοσύνη είναι σαν να λέει καθαρά στους πολίτες και ιδίως στου νέους: σταματήστε μας, είμαστε άρρωστοι, έχουμε σαπίσει τελείως, δεν υπάρχει άλλη διέξοδος για σας από την σύγκρουση.
Εκεί βλέπω να οδηγούνται συστηματικά σήμερα οι νέοι άνθρωποι. Στο αδιέξοδο που διμηουργήσατε εσείς με την ζάπλουτη οικονομική ανταμοιβή.
Γιατί πρέπει να το πούμε και αυτό, τα γκόλντεν μπόις της Ελλάδας είναι οι δικαστικοί πριν, πρώτα και πάνω από όλους τους άλλους. Ένα μεγάλο κομμάτι του δανεισμού και των χρεών της χώρας είναι τα αναδρομικά που κάθε τόσο αποφασίζουν για τον εαυτό τους και οι υπέρογκοι μισθοί τους. Τους πληρώνουν παχυλά για αυτό που δεν κάνουν. Που δεν αποδίδουν δικαιοσύνη.
Μόνιμοι υποτελείς της κάθε πολιτικής εξουσίας δικτατορικής ή δημοκρατικής, αυτό δεν τους νοιάζει, ποτέ δεν σηκώσαν ανάστημα.
·
Όσο για το γνωστό παραμύθι των πολιτικών που το έμαθαν καλά και το δανείζονται όλοι, πως τάχα ένα μικρό ποσοστό επίορκων μόνο δικαστικών και εισαγγελέων υπάρχει, έχει καταντήσει καλαμπούρι στη καθημερινότητα των πολιτών. Γιατί αν είναι έτσι, πρέπει να μας εξηγήσουν, γιατί δεν υπάρχει ούτε ένας στη φυλακή από όλους αυτούς, που μας καταληστεύουν
·
Αυτοπαγιδευτήκατε με τα δικαστικά ρουσφέτια που κάνετε ακατάπαυτα για εικοσαετίες.
Τώρα δεν έχετε το σθένος, δεν έχετε την ηθική βάση να δικάσετε κανένα πολίτη πλέον, μετά την συστηματική απαλλαγή των αρπαχτικών του δημόσιου χρήματος.
Δεν μπορείτε να δικάσετε μετά την απαλλαγή των πολιτικών την οποία προετοιμάσατε πρώτοι εσείς, με τις απίστευτες καθυστερήσεις και μεθοδεύσεις αργοπορίας, με την παραγραφή των αποδεδειγμένων σκανδάλων τους από τις μίζες, τις προκλητικές κλεψιές του δημόσιου. Που όχι μόνο δεν είστε ανεξάρτητοι, αλλά δεν θέλετε να γίνετε και αυτό δεν το καταλαβαίνουν ακόμα οι πολίτες και οι διανοούμενοι χώροι και νομίζουν ότι είναι μονόπλευρη απαίτηση των πολιτικών της Ν.Δ και του πασόκ, που σας το επιβάλλουν.
·
Δεν μπορείτε πλέον να φυλακίζετε κανέναν. Αντίθετα πρέπει να αποφυλακίσετε όλους τους μικροκλέφτες του δρόμου με το ίδιο σκεπτικό ακριβώς, με τις ίδιες διατυπώσεις ακριβώς που γράφετε στις αποφάσεις σας, με τις οποίες απαλλάσσετε μονίμως τα λαμόγια τους επιχειρηματίες και κυρίως τους πολιτικούς.
Ακόμα, δεν βγάζετε και αυτούς της 17Ν έξω; γιατί γίνεστε ακόμη πιο καταγέλαστοι μέχρι και στους πιο κοντινούς σας με αυτή την φαρσοκωμωδία των κακών, αφού ο κόσμος ξέρει ότι μόνο από αυτούς δεν κινδυνεύει, αλλά αντίθετα κινδυνεύει από όλo αυτό τον οικονομικό και πολιτικό συφερτό και τα κουμάσια που προστατεύετε;

·
Μήπως ακόμη θα ήταν καλλίτερο για όλους μας, να παραδώσετε την δικαιοσύνη στον ελληνικό λαό, που ξέρει πολύ καλλίτερα από σας, να είναι δίκαιος σε όποιο κόμμα κι αν ανήκει; Για σκεφτείτε το. Ακόμα κι αν το συκοφαντήσουν κάποιοι αυτό, ως λαϊκά δικαστήρια και άλλους τέτοιους δημοσιογραφικούς εκφοβισμούς, χειρότερα δεν μπορεί να γίνουν τα δικαστικά πράγματα.
Ή μήπως θα ήταν προτιμότερο, να αναθέσετε τις δικαιακές υποχρεώσεις σας απέναντι στους πολίτες, στους νέους που εισέρχονται στον κοινωνικό βίο φρέσκοι και αδιάπλεκτοι, που διψάνε όπως δείχνουν τα πράγματα για δίκαιη πολιτική μεταχείριση; Δείτε και αυτό προσεχτικά και μην το απορρίψετε απερίσκεπτα με κραυγές και δημοκρατικές κορώνες υποκρισίας και συκοφάντησης της λαϊκής συμμετοχής..