Η τρομοκρατία της επιστήμης

Κάτω από το εκφοβιστικό βλέμμα της,
οι άνθρωποι εδώ και διακόσια χρόνια,
νιώθουν ότι πρέπει να εξελιχθούν υποχρεωτικά υπό τις διαταγές της,
αντί να ζήσουν την ζωή τους. Μα κυρίως αντί να στοχαστούν αυτή τη ζωή.


Η επιστήμη παρατηρεί τα πάντα εκτός από τον εαυτό της. Γιαυτό δεν είναι αυτοκριτική. Δεν παρατηρεί τον παρατηρητή. Έτσι αιτιολογεί και δικαιολογεί όλα τα κατορθώματα της. Σκαρφίζεται ευφυολογήματα για να απαντάει, κατασκευάζει καινούργια επιχειρήματα κάθε τόσο, μηρυκάζει απαντήσεις του παρελθόντος και καταφεύγει σε κάθε είδους σοφιστείες για να εξηγήσει, πως η ίδια δεν ευθύνεται για ότι απορρέει από τα επιστημονικά της ανδραγαθήματα, αλλά η κακή χρήση που της κάνουν αυτοί που προσφέρει την σκέψη της. Τακτοποιημένα όλα στις απαντήσεις της. Προπονημένα εκ των προτέρων τα λόγια της.
·
Δεν απαντάει βέβαια γιατί την προσφέρει. Και μάλιστα τόσο απλόχερα. Αυτό το ξεχνάει πάντα, κοντά δύο αιώνες, από τότε που εμφανίσθηκε. Όταν μάλιστα γνωρίζει εκ των προτέρων, ότι τα κατορθώματά της, δεν θα τα χρησιμοποιήσουν για αγαθοεργίες. Για αυτό είναι σίγουρη. Ξέρει ακριβώς τι κάνει και γιατί πληρώνεται.
Έτσι, για παράδειγμα, φταίνε οι χρήστες της κοκαΐνης και όχι οι παραγωγοί και οι έμποροι της Κολομβίας. Αυτό μας λέει η λογική της. Οι πολίτες και τα παιδιά τους και όχι οι βιομηχανίες που γέμισαν με όπλα τα σπίτια μας. Φταίει ο φουκαράς ο καταναλωτής με την ελάχιστη ευθύνη του. Εξαίρετη σκέψη! Επιστημονικότατη πράγματι.
Όσο κι αν το τυραννάει, δεν βρίσκει καμιά ευθύνη για τον εαυτό της. Τόσο απλά και διευκρινιστικά. Και τότε, ρωτάνε κάποιοι εκνευριστικοί, γιατί ο Οπερχάιμερ αυτοκτόνησε μετά την βόμβα που κατασκεύασε και έριξε στη Χιροσίμα και στο Ναγκασάκι, ο δε συνεργάτης του Αϊνστάιν ζητούσε συγγνώμη σε όλη του τη ζωή από την ανθρωπότητα. Εδώ δεν απαντάει ποτέ.
Μέσα σε αυτό το τελικό μακελειό της καταστροφής του πλανήτη, αυτή πιστεύει ότι δεν έχει καμιά ευθύνη. Να την χαίρονται όσοι την θαυμάζουν.
·
Κάθε εξασκημένος εγκέφαλος που ακούει ανακοινώσεις της επιστήμης, σε αυτόν τον τρομερό αιώνα που διανύσαμε, τρομοκρατείται.
Κάθε τόσο εξαγγέλλει καινούργιες ανακαλύψεις που τρομάζουν. Μεταλλαγμένα! Κλωνοποιήσεις Ζώων! Κλωνοποιήσεις ανθρώπων! Κλωνοποιήσεις Συνειδήσεων! Ελεύθερη αγορά! Μηχανές που διαβάζουν και ελέγχουν την σκέψη! Μια πλήρης συμφορά δηλαδή. Τα θαυμαστικά δεν είναι δικά μου, τα βάζει η ίδια για να μας ενθουσιάσει. Να διαφημίσει τον εαυτό της. Να μην πάρουμε είδηση τι νούλες είναι οι προσφορές της. Σαν τα άχρηστα εκθέματα της Ερμού.
·
Είστε κατά της επιστήμης, σπεύδουν να ρωτήσουν περιχαρείς και χαιρέκακα, φωναχτά και δημόσια, για να καταστείλουν την κριτική και τα ερωτήματά της. Όχι, είμαι κατά της δουλικής επιστήμης. Αυτό είναι όλο. Της αποκλειστικής της εξάρτησης από το κέρδος. Που δεν έχει μέτρο, που δεν έχει σκοπό και στόχο συλλογικό, παρά εφευρίσκει μόνο και μόνο αχρηστίες κατά παραγγελία, για να αυγατίζει τα ταμεία των αφεντικών. Αυτή η επιστήμη για την οποία μιλούν σήμερα και για μερικές εικοσαετίες, είναι η επιστήμη των εμπόρων. Κυριολεκτικά! Αυτό χρειάζεται να κρατήσουμε εμείς σαν καταστάλαγμα. Είναι τόσο καταφανές και τόσο απλό για όλους. Σήμερα το βλέπει ο καθένας, αλλά δεν τολμάει να τα βάλλει με τον όγκο των επιστημόνων και της επιστήμης τους, ούτε να απεγκλωβιστεί από το δέος που του ενστάλαξαν για αυτήν. Και πάντως ο αναγνώστης πρέπει να ασχοληθεί με το θέμα για να έχει άποψη σφαιρική και ιστορική. Τι έχει συμβεί κατά την διάρκεια της εμφάνισης της επιστήμης και των εξελιχθεισών σταδίων της, εν σχέση πάντα με την κοινωνία και το πολιτικό, και όχι βέβαια με το καθαυτό απομονωμένο και τυφλό άρα θέμα της επιστήμης. Αλλιώς μιλάμε σε επίπεδο τηλεόρασης.
·
Απαντούν δε ρωτώντας εμβρόντητοι δήθεν και απορούντες με περισσευούμενη αθωότητα: δηλαδή να γυρίσουμε στις σπηλιές; συκοφαντώντας εξ αρχής έτσι και ξεμπερδεύοντας με την υποψία κριτικού λόγου απέναντί τους, καταντώντας σαν φτηνοί πολιτικάντηδες που δικαιολογούνται στους ψηφοφόρους τους. Γιατί η αντίρρηση είναι σαφής. Δεν θέλουμε μια εμπορευματοποιημένη επιστήμη. Μια θεραπαινίδα του χρήματος. Μια επιστήμη ολοκληρωτικά εργαλείο της αγοράς. Που τεχνολογεί, ανακαλύπτει και παράγει μόνο για το κέρδος. Χωρίς να υπάρχει καμιά ανάγκη. Γιατί όλες αυτές είναι ανακαλύψεις κερδόες μόνο και άχρηστες που δεν αποσκοπούν καθόλου στην καλυτέρευση της ζωής του ανθρώπου, αλλά αντίθετα την δυναστεύουν.
Μας ενδιαφέρει μια επιστήμη, που δεν θα προσβλέπει αποκλειστικά να μεγιστοποιήσει τα κέρδη των αρρώστων. Θέλουμε ένα άλλο ενδιάμεσο μοντέλο που χρειάζεται η κοινωνία, όπου ο άνθρωπος δεν θα απομακρύνεται από την φύση, από τον κόπο του, από τον ευεργετικό ιδρώτα του, από την φυσική κίνησή του.
·
Η επιστήμη τρομοκρατεί, σε κάθε της βήμα και ενέργεια. Απλά έχουμε συνηθίσει να ζούμε με αυτόν τον φόβο ωσάν αναγκαίο κακό και δεν το αντιλαμβανόμαστε πλέον. Όλο επεκτάσεις κατασκευάζει. Τίποτα δεν της αρέσει όπως το βρήκε από την φύση. Έχει τσιμεντάρει τον μισό πλανήτη. Μισεί την φύση. Γιαυτό δεν έχει ίχνος ποιητικότητας μέσα της. Ωχ τι ανακάλυψε πάλι, λέμε. Το πονηρό μυαλό της είναι στο πορτοφόλι των αφεντικών μόνο. Έχει μια βία μέσα της που διαπερνά όλα τα πνευματικά της κύτταρα. Είναι το αυτονόητό της. Χωρίς αυτό δεν υπάρχει. Παράγει μια αυξανόμενη διαρκώς βία. Όλο καινούργιες καταστροφές κατεργάζεται. Παίρνει την ζωή από την απλότητα και την βασανίζει στην πολυπλοκότητα. Παίρνει την ζωή από την ανεμελιά, από την μαγεία της και την πάει στο άγχος και τις νευρασθένειες. Βρίσκει καταπληκτικούς τρόπους να καταστέλλει πολιτικά και κοινωνικά τους ανθρώπους, με όλο και πιο νεότερες ανακαλύψεις, αποκόβοντάς τους διαρκώς από τις αισθήσεις και τα ένστικτά τους.
·
Όποιος το καταλάβει αυτό έχει ελπίδα στην σκέψη. Το ίδιο και στα συναισθήματά του. Διαφορετικά θα είναι όλο εξυπνάδες. Όλο πρόθυμες απαντήσεις θα δίνει σαν την επιστήμη. Γιατί όλες οι αποδείξεις της επιστήμης και των ανθρώπων της, είναι μια προπαγάνδα μόνο, καλά σφηνωμένη σαν θανατερό θραύσμα στον εγκέφαλό μας. Θύματά της πρώτα, οι ίδιοι οι άνθρωποί της.
·
Ενώ ο πλανήτης βρίσκεται στο έλεος του υπερπληθυσμού των θρησκειών επί δυό χιλιετίες για τρανταχτό παράδειγμα, ενώ βουλιάζει από τα δισεκατομμύρια ανθρώπων που όλο αυξάνονται και δεν μπορούν να τραφούν στοιχειωδώς, αυτοί κατάφεραν ότι απαγορεύει η φύση για να διδάσκει τα όντα της και να ισορροπεί τον εαυτό της. Να γενούν οι στείρες.! Ουδόλως τους απασχόλησε το μυαλό, γιατί το κάνει αυτό η φύση. Γιατί δημιουργεί εξαιρέσεις που δεν αναπαράγουν τα είδη της. Προστατεύει τον εαυτό της από την υπερπαραγωγή της, την υπεραύξηση της αφ ενός, αφ εταίρου διατηρεί υγιέστερα είδη και πιο ανθεκτικά στους ιούς και τα μικρόβια. Η φυσική και όχι η κοινωνική επιλογή μέσα μας, το ένστικτο που μας οδηγεί στο ζευγάρωμα, δεν είναι τόσο τυχαίο και τόσο απερίσκεπτο όπως θεωρεί η επιστήμη.
·
Νομίζω ήρθε ο καιρός να αρχίσει το τέλος και αυτής της θεσπισμένης θεοποίησης της επιστήμης. Να καταλάβουμε ότι δεν προσφέρει τίποτα θετικότερο συγκρινόμενη με τον αγρότη, αντίθετα υστερεί κατά πολύ από την προσφορά του. Ότι η πραγματική συμβολή της είναι αν όχι ελάχιστη τουλάχιστον μικρή στην ανθρωπότητα, ξέχωρα ότι είναι κραυγαλέα ταξικότατη. Και όλα αυτά που συμβαίνουν γύρο μας, που μας αφήνουν άφωνους και μας παραπλανούν ως δημιουργήματα τάχα δικά της και εξ ολοκλήρου, είναι μόνο οι κοπιώδεις και δύσκολες αλλαγές στον εγκέφαλό μας. Είναι δικές μας μακρόσυρτες και αργόσυρτες μέσα στον χρόνο προσπάθειες και κατακτήσεις, αυτές για τις οποίες φωνάζουμε, και αυτές που πραγματικά αλλάζουν ουσιαστικά τον κόσμο. Η δυσκολία είναι να αλλάξουμε τις σχέσεις μας και όχι την εμφάνισή μας και τα αυτοκίνητά μας όπως κάνει η επιστήμη στον φανταχτερό μας πλανήτη.
Και φυσικά δεν έχει καμιά σχέση με την επιστήμη του Αριστοτέλη και την καλή γνώση των πραγμάτων. Αντίθετα έχει πια μόνο ολέθρια και κακιά γνώση του κόσμου και των πραγμάτων του, όλο ειδικότερη και απομονωμένη από την ζωή και το σύνολό της.
Προσφέρει μια επιδερμική, επιφανειακή χωρίς τίποτα από πίσω, μια εφήμερη εξέλιξη του χρόνου και μόνο. Που δεν οδηγεί πουθενά τον άνθρωπο και δεν τον αναβαθμίζει ποιοτικά. Γιατί η μόνη πραγματική εξέλιξη για μας, είναι όχι αυτή που εφευρίσκει και κατασκευάζει μπιχλιμπίδια και καταναλώσιμα, αλλά η πνευματική μας εξέλιξη. Η φιλοσοφική και στοχαστική ματιά του κόσμου και του εαυτού μας.
Η δικαιακή μας εξέλιξη.