Συμψηφισμός

Ο συμψηφισμός είναι η λογική της απελπισίας. Η καταφυγή του άδικου σε ένα άλλο άδικο για να γλιτώσει. Να μεταθέσει τον χρόνο και τις χρονολογίες του. Να μετακομίσει το παρελθόν στο παρόν, φυγαδεύοντας το παρόν στην σύγχυση και την ανυπαρξία. Μια ταχυδακτυλουργία μπρος τα μάτια όλων μας. Μια αφόρητη εξαπάτηση δηλαδή. Να ενοχοποιήσει και να συκοφαντήσει τους πάντες, για τις δικές του απάτες. Αλλά και μια τυφλή απόδραση προς την αυτοπαγίδευση τελικά.
Ουσιαστικά είναι η πλήρης αποδοχή της ενοχής και του αδίκου στο οποίο βρισκόμαστε. Η ομολογία της ανεστραμμένη. Και αφορά εξ ίσου το κοινωνικό και το ατομικό πεδίο.
·
Αυτό όμως δείχνει ότι γνωρίζουμε καλά το δίκαιο και δεν το τηρούμε. Γιατί ο συμψηφισμός είναι η σύγκριση. Η δολιευομένη όμως σύγκριση. Αυτή που συγκρίνει και συγκρίνεται πάντα με το χειρότερο. Με τις πιο εφιαλτικές και χειρότερες στιγμές και εποχές των ιστοριών των άλλων.
Σύγκριση μπορεί να γίνεται μόνο με το καλλίτερο. Τότε μόνο εξυψώνεται η ζωή μας.
Τότε μόνο δεν είναι συμψηφισμός, αλλά η ουσιαστική και πραγματική σύγκριση που βαθαίνει και αναδεικνύει την ποιότητα, την αξιοπρέπεια και την ελπίδα της ζωής.
Σήμερα πια, η πολιτική και ο ατομική ζωή των ελλήνων και της πολιτείας τους, κινείται αποκλειστικά στον αστερισμό του συμψηφισμού.