Περί πολιτισμών

Πολιτισμός είναι μόνο πως μοιράζονται τα αγαθά.
Τίποτα άλλο. Μα τίποτα στα αλήθεια.

Όλοι οι άλλοι ορισμοί που δίναμε διαχρονικά ήταν οι ενοχές μας. Οι υπεκφυγές μας. Ήταν όλοι ψευδείς. Και το ξέραμε όταν ακόμη τους συντάσσαμε στο μυαλό μας. Σπουδαίοι άνθρωποι από μας, οι επιφανέστεροι, οι διάνοιες και οι διανοητές, απαντούσαμε περιφερειακά, αποπροσανατολιστικά για μας τους ίδιους, από τα αντίθετα, τα θετικά, από τις λεπτομέρειες, με δευτερεύοντα και τριτεύοντα παραδείγματα αγχωμένα, με ελεημοσύνες του λόγου για τους πεινασμένους.
Να αποδείξουμε ότι φτιάξαμε καλό κόσμο, καλλίτερο από αυτόν που παραλάβαμε, πως τρώμε με κουτάλι πια, πως μάθαμε να πλένουμε τα δόντια μας.
Το τραίνο! ο ηλεκτρισμός! το αεροπλάνο! το καλοριφέρ! το ασανσέρ! Το ψυγείο! Οι δρόμοι! Τα τεράστια κτήρια! Τα κομπιούτερ! Οι δορυφόροι και τα διαστημόπλοια! Οι τεχνητές λίμνες! Τα φράγματα! λέγαμε.

Μέχρι που λιώσαν οι πάγοι στους πόλους. Τότε καταλάβαμε όλοι ότι δεν υπήρχαν θετικά. Ούτε ένα. Ήταν όλα μαϊμουδιές της οικονομίας. Φτιαχτός, στημένος πολιτισμός για να βγάλει μόνο χρήμα. Ένα σκηνικό, ένα διακοσμητικό, ένα φτιασίδωμα ενός νεκρού πλανήτη. Τίποτα άλλο. Λίγο αργότερα κάναν τον Αμαζόνιο οικόπεδα. Ήταν όλα ένα στημένο παιχνίδι λόγου, επιχειρημάτων και επιχειρηματιών. Σε μας εδώ βγαίνουν ακόμα στα βραδινά και μας νουθετούν να μην δαιμονοποιούμε το κέρδος. Τώρα πιά, που καταρρέουν όλα από το κέρδος. Οι Τσέτες της ενημέρωσης.

Από αυτό μόνο κρίνεται ένας πολιτισμός και καθόλου από τα θεαματικά του και τα κατασκευάσματά του. Μια κοινωνία είναι πολιτισμένη ή απολίτιστη, από τον τρόπο μόνο που μοιράζει τα υλικά αγαθά.
Η λέξη πολιτισμός θυμίζει την λέξη δημοκρατία. Έχουν την ίδια ακριβώς στρεβλωμένη και θλιβερή ιστορία. Και το τελευταίο αυταρχικό καθεστώς, βαφτίζεται δημοκρατία. Αν θέλουμε να διατηρήσουμε τον όρο πολιτισμός ως θετικό, για να έχουμε μια κοινή τουλάχιστον γλωσσική συνεννόηση μεταξύ μας, θα πρέπει να επαναπροσδιορίσουμε τα πράγματα. Γιατί πολιτισμός σημαίνει ακόμη και μη ανάπτυξη. Σας διέφυγε. Σημαίνει και μη πολιτισμός περαιτέρω. Κι αυτό σας διέφυγε. Ή και γκρέμισμα παλιών χρηματοαναπτυξιακών πολιτισμών. Που να το ακούσουν αυτό οι έμποροι.

Όσο πιο πολιτισμένη είναι μια κοινωνία, τόσο πιο άδικη είναι.
Καταντήσαμε να μην το λέω εγώ και εσείς, αλλά ο ΟΗΕ. Το σημαντικότερο όργανο του πολιτισμού, ο εκπρόσωπός του. Μας ενοχλεί και μας ντροπιάζει να θυμόμαστε ότι όσο πιο βαθιά πάμε πίσω στον χρόνο, τόσο πιο δίκαια οι κοινωνίες μοίραζαν τα αγαθά τους.
Αυτό είναι που καταλάβαμε όλοι σήμερα, μετά δυο αιώνες δραστήριου και ακάματου πολιτισμού. Και ο τελευταίος του πλανήτη.

Όταν το πετρέλαιο φτάνει στα ύψη, αυτό είναι πολιτισμός.
Λυπάμαι, δεν θα βρείτε πιο αληθή και αντιπροσωπευτικότερο ορισμό του πολιτισμού μας, από αυτόν. Είμαστε ήδη σε αδιέξοδο, αν επιμείνετε στην υποστήριξη του πολιτισμού μας. Εσείς αλήθεια τι πιστεύετε επ αυτού, ότι πολιτισμός είναι ένας ουρανοξύστης, ένα κινητό τηλέφωνο κάτι άλλο ή να τηρούνται οι νόμοι της πολιτείας. Δύσκολο ερώτημα, κατανοώ. Ειδικά για καταναλωτές.

Ο πολιτισμός αυτός είναι για ανθρωπομαϊμούδες. Είναι το γνησιότερο διμηούργημά τους. Η τιμή του ψωμιού λέει ανεβαίνει και πεθαίνουν κατά χιλιάδες, γιατί μέσα σε τέσσερις τοίχους κάποιοι κραυγάζουν αριθμούς, και βγαίνει μια τιμή. Μόνο ανθρωπομαϊμούδες μπορούσαν να κάνουν κάτι τέτοιο. Τα χρηματιστήρια είναι η δαιμονοποίηση της ζωής και της φύσης της. Αυτός ο πολιτισμός γεννά μόνο χρηματιστήρια. Αυτό είναι το απόγειό του.