Ποικιλία και πολυπλοκότητα

Όσο αυξάνει η πολυπλοκότητα, τόσο αυξάνει η τρέλα.


Άλλο τόσο δε και η κούραση της μνήμης μας, έως την εξασθένηση και την εξουδετέρωσή της.

Αντιλαμβανόμαστε κάποτε να μην αντέχουμε άλλο, αφού το κεφάλι μας είναι γεμάτο ασφυκτικά, υπερχειλισμένο κυριολεκτικά από άχρηστες γνώσεις και μνήμες για την ζωή μας. Και ομιλούμε εδώ για γνώσεις που δεν είναι καν επιστημονικές (αν και μπαίνουν και αυτές στο στόχαστρο πλέον της κοινωνικής και ιστορικής απορίας και κριτικής), αλλά επιχειρηματικές καθαρά.
Ανταγωνιστικές πολυεθνικές, που παράγουν την δική τους επιχειρησιακή γνώση με κώδικες διαφορετικούς από του άλλους ανταγωνιστές, για την αστυνόμευση των αγοράς και των συμφερόντων τους.

Η ιεράρχησης των σημαντικών από τα ασήμαντα της ζωής, είναι επιβεβλημένη για την προστασία της ψυχολογικής και πνευματικής μας τάξης και αντοχής.


Καθώς σήμερα, όλα εξισώνονται προπαγανδιζόμενα ως εξ ίσου σπουδαία με τα σπουδαία, ως εξ ίσου αναγκαία με τα αναγκαία, όπως τα καλλυντικά με το ρύζι και το ψωμί ή τα ηλεκτρονικά με την υγεία και το νερό, αποτέλεσμα της έκρηξης ενός αδιανόητου οικονομισμού της εποχής μας.
·
Ο άνθρωπος πάντα μπέρδευε την ακίνδυνη ζωοδότρα ποικιλία της φύσης, με την δική του επικίνδυνη κοινωνική, οικονομική και επιστημονική πολυπλοκότητα. Την γραφειοκρατία, τις δαιδαλώδεις δομές της εξουσίας, τον αδιαπέραστο λαβύρινθο των συμφερόντων, το πολυσχιδές ηλεκτρονικό ή άλλο τεχνικό θαύμα.

Αυτά τα δύο είναι θανάσιμοι εχθροί. Απλά δεν φαίνονται, γιαυτό και μας μπερδεύουν. Η ποσότητα που διακρίνει και τα δυο, είναι αυτό που εξαπατά.
Γιατί η ποικιλία δεν είναι ποτέ ποσότητα, παρά ποικιλία. Αυτό δεν μπορεί να καταλάβει ο μεταμοντέρνος άνθρωπος.
·
Η μια ΄΄ποσότητα΄΄ της φύσης είναι παραμυθένια και πάντα χρήσιμη, η άλλη της τεχνολογίας είναι κυρίως άχρηστη και μας αρρωσταίνει.
Η πολυπλοκότητα είναι γέννημα του δολιευμένου νομικού και οικονομικού κόσμου που στήσαμε.
·
Γιατί οι εφευρέτες και λοιποί, γνωρίζουν άριστα ότι δεν ανακαλύπτουν ένα ηλεκτρόνημα ή άλλο μηχάνευμα για να λιγοστεύσουν τον κόπο των εργαζομένων ή για να καλυτερεύσουν την ζωή της ανθρωπότητας ή να διατηρήσουν τον πλανήτη, παρά για να προσφέρουν μια λύση στον παραγγελιοδόχο, να κάνει την δουλειά του χωρίς καθόλου εργάτες. Είναι πλέον κοινό μυστικό τι δουλειά κάνει ο καθείς μας. Έτσι το σύνολο σύστημα, κοινωνικό και τεχνολογικοεπιστημονικό, πολυπλοκεύει ακατάπαυστα. Γίνεται όλο και πιο ανεξήγητο, ανεξέλεγκτο, τερατώδες και αβίωτο.