Η κωμωδία είναι εύκολη. Σαν το τσιγάρο πρέφα και καφέ.
Οι γείτονες και οι φίλοι, όλο καλαμπούρια λένε μια ζωή. Ώσπου να πεθάνουν.
Η τραγωδία είναι η δύσκολη.
Όχι βέβαια στο θέατρο, αλλά στη ζωή.
Εμείς οι έλληνες μετά την μεταπολίτευση γίναμε όλοι κωμικοί ηθοποιοί.
Δεν απέμεινε κανείς για το δράμα.
Γιαυτό σήμερα είναι όλοι χαρούμενοι και λένε ανέκδοτα με πόντιους και αλβανούς.
Θέλουν να αποφύγουν την μοίρα τους. Να ξεχνούν τις επιλογές τους.
Εξυπνάδες λένε μόνο αυτοί που δεν τολμούν να ζήσουν.
Αυτή η κωμωδία είναι η υποκρισία της τραγικότητάς μας.
Στα σκουπίδια των λαϊκών αγορών που τρώνε οι συνταξιούχοι,
τελειώνουν όλα τα καλαμπούρια μας. Και όλα τα επιχειρήματά μας.
Ότι σκαρφίστηκε ο καθείς μας για να γλιτώσει από τις εικόνες των γέρων. Ρίχνοντάς τους την ψήφο του κατακέφαλα.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
4 σχόλια:
Αγαπητέ Νεφέστορα,
η πλακίτσα είναι όντως πανεύκολη.
Το χιούμορ δυσκολότερο.
Και, δυσκολότερο όλων, η σάτιρα η αυθεντική. Ακριβώς επειδή περικλείει την τραγωδία.
Αγαπητέ Κρείττονα χαίρομαι για την αναλυτική σου ματιά.
Καλώς ήρθες.
Φιλικά Νεφέστορας
Αγαπητέ Νεφέστορα, αν δεν έλεγαν οι φίλοι και οι κολκλητοί καλαμπούρια, θα έπρεπε να πάμε ομαδόν για τον Καιάδα. Χιούμορ και αποτυχημένο κάνουμε, ξεγελώντας τις δυσκολίες, με πρώτη από όλες πώς όλοι θα πάμε στον τάφο και αντίο παραλίες και καφές και πρέφα. Αυτόν τον Χάρο ξεγελάμε και περγελάμε, ενώσο οι άγιοι καλόγεροι δίδουν 26000 (απίστευτο το νούμερο !!) στρέμματα στη Μίνωαν.
Προς χάριν δική μας και ουχί, δική τους, ο ίδιος κριτής θα μας κρίνει.
Φίλε Λύκε,
κάνε άλλη μια ανάγνωση.
Το κείμενο μιλάει, όχι για τα καλαμπούρια των ανθρώπων, αλλά για μια ζωή μόνο με καλαμπούρια, ως διαφυγή από τις ευθύνες τους.
Υ.γ
Όσο για τους άγιους, θα συμφωνήσω πλήρως μαζί σου. ΄΄Ο θεός΄΄ να μας φυλάει από αυτούς.
Δημοσίευση σχολίου