Οι σταυροφορίες της επιστήμης

Ο άνθρωπος θέλει να ζήσει όχι να εκπολιτισθεί από τις σταυροφορίες της επιστήμης. Αυτό είναι το βέβαιο.
Γιαυτό σε κάθε ευκαιρία που βρίσκει, παρατάει τον πολιτισμό και την τεχνολογία και γυρίζει τρέχοντας στα ένστικτά του.
Σαν τον έφηβο που κάθε τόσο το σκάει από την γονική επιτήρηση.
Έστω και αν συνεχίζει να χρησιμοποιεί την τεχνολογία ή εθισμένος πιά επιστρέφει πάλι σε αυτήν, αλλά για να ξαναφύγει στην πρώτη πάλι ευκαιρία.
Το ίδιο συνέβη και με τις ανεπιτυχείς προσπάθειες των σταυροφόρων της σωτηρίας της ψυχής παλιότερα, να τον αποκόψουν από τα ένστικτά του και τις αισθήσεις του. Αλλά οι σταυροφόροι δεν το καταλαβαίνουν αυτό ποτέ ακόμη και όταν συμβαίνει στους ίδιους. Το κέρδος τους τυφλώνει την αντίληψη.
Το απολίτιστο είναι αυτό που τον ευχαριστεί και τον θρέφει ψυχικά και συναισθηματικά. Που του δίνει νόημα και ευχαρίστηση στη ζωή του.
Γιατί η ζωή δεν τον γεννάει βέβαια πολιτισμένο αλλά άνθρωπο. Γιαυτό και καταφεύγει διαρκώς κρυφά σε αυτό, σπάζοντας ακατάπαυστα την εκπολιτιστική ή την θρησκευτική συμμετρία, τόσο ως φτωχός όσο και ως πλούσιος. Το ίδιο ως νεοϋορκέζος ή ως αθηναίος ή λονδρέζος. Παρά την αλλοτρίωσή του επιμένει μετά ακούραστης μανίας να ζήσει.
Στην καλλίτερη χειρότερη περίπτωση, θέλει ΄΄ολίγον΄΄ εκπολιτισμό στο σημείο που δεν τον αποκόβει από τα ένστικτά του και την χαρά να απολαμβάνει την φύση και την φύση του, όσο κι αν την έχει διαστρέψει με την επιστήμη και τον καπιταλισμό.
Και αυτό μας δείχνει τον δρόμο της χαμένης σκέψης μας.