Απομαγευμένος κόσμος

Όποιος μπαίνει στην μικρολογική των αριθμών, μπαίνει στην μικρονοική θέαση του κόσμου.
Παύει να αντιλαμβάνεται τον κόσμο και τότε αρχίζει να τον ερμηνεύει.
Οδηγείται σε έναν κόσμο που διαπιστώνει με το μολύβι του, που όμως όταν σηκώνει τα μάτια του, αυτός χάνεται ξαφνικά και δεν υπάρχει σε αυτό που αντικρίζει γύρω του.
Όμως δεν μπορεί να επανέλθει, οι εξισώσεις του έχουν ήδη εξουδετερώσει την αντίληψη.
Έτσι φτάνει στο φιλοσοφημένο συμπέρασμα να μας ανακοινώνει, ότι δεν είμαστε αυτό που νομίζουμε ότι είμαστε, αλλά κουάρκ και αριθμοί και πως οι αισθήσεις εξαπατούν.
Ως να μην την είχαμε ξανακούσει ποτέ αυτήν την ιστορία.
Αλλά ο κόσμος δεν είναι όπως είναι, αλλά όπως τον αντιλαμβανόμαστε. Μόνο έτσι είναι ο κόσμος. Αυτή είναι η αμετάκλητη αλήθεια για εμάς τους ανθρώπους.
Αλλά είναι και όπως δεν τον αντιλαμβανόμαστε, χωρίς να μας εξαπατούν ούτε στο ελάχιστο οι αισθήσεις μας. Τόσο δύσκολο είναι να κατανοήσει αυτόν τον συνδυασμό η επιστήμη.
Και όμως η μικρολογική των αριθμών το απαγορεύει στα ισχυρότερα μυαλά όταν σε ρουφήξει στην τυφλότητα της.
Όποιος παρακολουθήσει από κοντά αυτά τα επιστημολογήματα, θα διαπιστώσει ότι συχνά φτάνουν σε σημείο παράνοιας. Οι αισθήσεις εξαπατούν λένε, γιατί δεν βλέπουν τα μικρόβια ή δεν ακούνε τους υπέρηχους ή γιατί όταν τρέχουμε με υψηλές ταχύτητες και ιδίως εγγύς του φωτός συλλαμβάνουν παραμορφωμένο τον κόσμο.

Οι αριθμητικοί και οι συνεργαζόμενοι δεν θέσαν ακόμη το ανεστραμμένο γόνιμο ερώτημα στον εαυτό τους : γιατί ενώ ο κόσμος δεν είναι έτσι όπως τον αντιλαμβανόμαστε, εμείς σαν είδος της φύσης επιμένουμε να τον αντιλαμβανόμαστε έτσι ξεροκέφαλα και λανθασμένα και να ζούμε έτσι λανθασμένα, μη αριθμητικά όλη μας τη ζωή.



Ο Επίκουρος λέει ότι ο κόσμος είναι όπως φαίνεται. Έτσι απάντησε όταν τον ρώτησαν, πόσο μεγάλος είναι ο ήλιος.
Μα με τέτοιες απλοικότητες θα κατανοήσουμε τον κόσμο, χαμογελάει ο φυσικομαθηματικός.
Μέχρι αυτήν τη στιγμή δεν έχουν καταλάβει καν τι έλεγε ο φιλόσοφος.
Ότι το μέγεθος των πραγμάτων, είναι αντιστρόφως ανάλογο με το τετράγωνο της απόστασης. Αυτό που δύο χιλιάδες χρόνια μετά ανακάλυψε μαθηματικά ο Νεύτωνας. Που σημαίνει όμως κάτι εξόχως φιλοσοφημένο, πολύ σημαντικό και πολύ σπουδαίο για εμάς τους ανθρώπους. Ότι ο μαθηματικός τύπος του Νεύτωνα είναι ήδη ενσωματωμένος μέσα στην αντίληψή μας!
Ενσωματωμένος στην αισθητική και αντιληπτική μας ικανότητα να καταλαβαίνουμε άριστα τον κόσμο χωρίς την παραμικρή εξαπάτηση. Το μέγεθος του ήλιου είναι αντιστρόφως ανάλογο με την απόστασή του. Όσο ακριβώς φαίνεται.

Έτσι το μόνο που καταφέρνει αυτός ο τύπος μαθηματικοφυσικού ανθρώπου, είναι να σπείρει την αμφιβολία γύρω του και το χειρότερο χωρίς λόγο. Επειδή αυτός έκανε λάθος ή επειδή ήθελε να δοξαστεί.
Αυτό που δεν κατανοούν φαίνεται, είναι πως τα πειράματα που τους οδηγούν στην αμφιβολία, όπως η αβεβαιότητα της κβαντομηχανικής, της θεωρίας που αποθεώνεται σήμερα, δεν φτάνουν ποτέ στην αντίληψή μας. Αυτό είναι το εξαιρετικό!
Φιλτράρονται σοφά πριν, από τον ενσωματωμένο άλογο επιλεκτήρα του ανθρώπου, δίνοντάς του μια πλήρη σιγουριά να ζήσει μέσω των αισθήσεών του και της αντίληψης του. Χωρίς καν να τα σκεφτεί όλα αυτά. Με ένα αυτόματο υπερμεγαλοφυή άλογο τρόπο του νευροφυσιολογικού συστήματος του εγκεφάλου, δηλαδή του αντιληπτικού μας συστήματος.
Αυτές οι αμφιβολίες και οι αβεβαιότητες, είναι ήδη μια άλλη σοφή άλογη προεργασία που έχει ήδη τελειώσει προ πολλού, όταν η φύση επεξεργαζόταν το είδος μας και προσπαθούσε να μας διαμορφώσει, που αφού έκανε τις καλλίτερες για αυτήν επιλογές που μπορούσε, τις εξασφάλισε μέσα στο εγκέφαλο και τις μετέφερε πλέον ως βεβαιότητες για μας. Γιαυτό από την φύση του ο άνθρωπος αμφιβάλλει μόνο όπου και όποτε χρειάζεται και καθόλου για τις αντιληπτικές του ικανότητες.

Αν δεν ήταν έτσι και οι αισθήσεις εξαπατούσαν, τότε δεν θα υπήρχαν αυτόπτες μάρτυρες ούτε αυτήκοοι. Δεν θα υπήρχαν καν δικαστήρια. Η έννοια του δικαίου θα ήταν όχι μόνο απούσα αλλά άγνωστη και άχρηστη στις κοινωνίες των ανθρώπων. Το ίδιο και η ιστορία. Όλα θα ήταν μια ψευδαίσθηση δική μας.

Φτάνουν έτσι σε επιστημονική παράκρουση. Κονιορτοποιούν τον κόσμο σε αριθμούς και κουάρκ για να τον ΄΄γνωρίσουν΄΄ και μετά δεν μπορούν να τον συγκολλήσουν και να τον επαναφέρουν στον εγκέφαλό τους. Ζουν στα συντρίμμια ενός κατακερματισμένου και απομαγευμένου κόσμου χωρίς νόημα και ευχαρίστηση.
Γιατί από πάντα το πρόβλημα ήταν, πως γνωρίζουμε τον κόσμο χωρίς να τον καταστρέψουμε.
Η ασίγαστη διαμάχη μεταξύ φιλοσοφίας και επιστήμης.
Λένε ακόμα, ότι τα μαθηματικά είναι η μεγαλύτερη φιλοσοφία, για να προλάβουν μήπως και τους αμφισβητήσει κανείς τα θέσφατα των διαπιστώσεών τους και τη στοχαστική τους κενότητα. Σαν τον κλέφτη που φωνάζει διαρκώς ΄΄είμαι τίμιος΄΄. Λες και φοβούνται μήπως τους πει κανείς βλάκες.
Δημιουργούν έναν κόσμο, εξ ολοκλήρου προσφορά στον πιο άγριο καπιταλισμό ενώ ο πλανήτης βογκάει κυριολεκτικά από τα ανδραγαθήματά τους. Ξεχνούν συνέχεια, ότι τους πολέμους μπορούν και τους κάνουν πλέον μόνο αυτοί, αφού οι στρατοκράτες και οι κεφαλαιοκράτες είναι ανίσχυροι χωρίς αυτούς, και επιβιώνουν μόνο χάριν των επιστημόνων.
Έχουν άραγε καταλάβει ότι χωρίς επιστήμη και επιστήμονες ο κόσμος ζει μια χαρά όπως έζησε μέχρι τώρα και καλλίτερα όπως λένε οι πολίτες, ενώ χωρίς γεωργούς δεν ζούμε ούτε μια μέρα.
Τέλος , κατανοούν άραγε καθόλου, τι συμβαίνει με τους ανθρώπους, ότι οι πολίτες δεν θέλουν να ερμηνεύσουν τον κόσμο αλλά να τον ζήσουν. Ότι τους αρέσει έτσι πως είναι και τους αρέσει πολύ. Ότι το μόνο που θέλουν είναι μια δικαιότερη κοινωνία και τίποτα άλλο.