Ο έμπορος και οι άλλοι

Ο Έμπορος χρησιμοποιεί το τρομακτικό του περίσσευμα, για να διαφθείρει τους ανθρώπους, διαθέτοντάς το αφειδώς σε όποιον το ήθελε, χωρίς καν όρους.
Σήμερα αυτό φαίνεται καθαρότερα από κάθε άλλη στιγμή του παρελθόντος. Ξέρει πως, και μόνο ότι θα αποφάσιζε κανείς να το εισπράξει, αυτόματα είχε διαφθαρεί.
Ο όρος είναι μόνο ένας: να το εισπράξει χωρίς καμιά άλλη υποχρέωση. Γιατί τις υποχρεώσεις τις έθετε πλέον μόνος του εθελοντικά στον εαυτό του. Ή σαν ιδιώτης ή σαν λαός.

Το φαινόμενο υπήρχε από πάντα αλλά πολύ περιορισμένο. Όμως στις μέρες μας, στις κοινωνίες του πρωτοφανούς υπερπλουτισμού, της αδιανόητης υπερσυσσώρευσης και του απροσμέτρητου υπερκέρδους, παίρνει εφιαλτικές πλανητικές διαστάσεις κάθε είδους, με δύο κορυφαία παραδείγματα που άλλαξαν ήδη την δομή όλου του κόσμου.

Η εξαγορά ολόκληρων λαών μέσα από τις μαγικές λέξεις : ανάπτυξη και πακέτα. Ολόκληρος ο ανατολικός κόσμος χωρίς εξαίρεση, παραδόθηκε στους εμπόρους. Στη δε χορτασμένη δύση, η αδιανόητη πλειοψηφία για κάθε άλλη προγενέστερη εποχή της ανθρωπότητας των πνευματικών ανθρώπων και επιστημόνων, να συνωστίζονται και να διαγκωνίζονται στην σειρά, για αυτό το περίσσευμα.

Σήμερα που γράφω αυτή τη σημείωση, δεν γνωρίζω σχεδόν κανένα να ζει χωρίς πακέτα. Φαντάζομαι αύριο. Ακόμα και οι άνεργοι τρώνε το σουβλάκι τους χρηματοδοτημένο. Ακόμα και οι εκδρομές των μαθητών φιλεύονται από τον πρώτο έμπορα της περιοχής, την ευρωπαϊκή ένωση εμπόρων, για επισκέψεις σε μουσεία, για ταξίδια εκπαιδευτικά σε άλλες χώρες, για πολιτισμικές ανταλλαγές και γνωριμίες. Θεέ μου τι περίσσευμα! Τι αδιανόητο περίσσευμα έχει αυτός ο άνθρωπος. Που το βρίσκει! Όλα τα χρηματοδοτεί, όλα τα χορηγεί, όλα τα δωροθετεί, όλα τα σπονσοράρει, όλα τα εξαγοράζει.

Και εγώ κάθομαι στη μέση του κόσμου και τα κοιτάζω όλα αυτά με μάτια πιο έκπληκτα και από των παιδιών. Κάθομαι ανήμπορος, νικημένος ολοσχερώς στη μέση του δρόμου και προσπαθώ να ζήσω στοιχειωδώς χωρίς χορηγίες και μποναμάδες γιατί έτσι με έμαθε η πατρική και η προγονική μου παιδεία. Γιατί θα χάσεις το στόμα σου, μου είπαν. Θα μείνεις άλαλος και δεν θα μπορείς να μιλάς. Και είχαν τόσο δίκιο. Βλέπω σπουδαίους ανθρώπους γύρο μου, μορφωμένους, φτασμένους, ικανούς, να μην μπορούν να μιλήσουν, να βγάζουν άναρθρες κραυγές.

Αλλά αυτό μην κρυβόμαστε, δείχνει και τις δυνατότητες και την φύση ίσως του όντος μας.