Χρειαζόμαστε ένα σύνθημα

Χρειαζόμαστε ένα σύνθημα να μας πάει στο μέλλον. Να οδηγήσει τη ζωή μας σωστά. Εκεί που ξέρουμε ότι πρέπει. Εκεί που δεν τολμάμε.


Χρειαζόμαστε ένα σύνθημα να μας εμπνεύσει. Όλους μαζί και τον κάθε έναν ξεχωριστά. Να νιώθει και μόνος του και με τους άλλους, δυνατός όταν το λέει. Να συγκλονίζεται η ζωή του όταν δικαιώνεται από αυτό. Όταν τα καταφέρνει.

Να ξανανιώσουμε ελπίδα. Δίψα για μια ανεξάρτητη, μια αυτόνομη, μια περήφανη και αξιοπρεπή ζωή. Ένα σύνθημα που θα μας οδηγήσει στη νίκη. Όχι της πολιτικής, αλλά στην νίκη της ζωής μας. Να μην πάει χαμένη. Γιατί ξέρουμε ότι ζούμε ηττημένοι. Ακόμα κι όταν νικάμε κάποτε.

Να αφήσουμε πίσω την μεταμφιεσμένη σε ελευθερία δουλεία, που μας γονάτισε την σκέψη στο γκρι του σοφισμού και της αμφισημίας. Που μας έμαθε να κατανοούμε το δίκιο των τοκογλύφων!! Τι ντροπή!! Με τη βοήθεια των διανοουμένων και των ειδικών. Με τα ληστρικά επιτόκια. Και εμάς να φωνάζουμε θλιβεροί και ανάξιοι, δεν είμαστε μπαταξήδες!! Και εμείς να φωνάζουμε, θα σας πληρώσουν τα εγγόνια μας!! δεν είμαστε μπαταξήδες. Τι φρίκη αντάρτη μου. Εσύ της εθνικής μας αντίστασης. Που μας φτάσαν γέρο μου. Πως καταντήσαμε πατριώτη ανάξιοι της ζωής μας. Γιατί τους άφησες.

Ξεχάσαμε όχι το νόμο που γράφεται στο κάθε κουρελόχαρτο που στήνουν οι κυβερνήτες των τραπεζιτών, αλλά τον άγραφο νόμο του ανθρώπου, τον πιο άγραφο από όλους τους άγραφους, που δεν υπακούει σε χρόνους και εποχές, σε τεχνολογίες, πολιτισμούς και επιστήμες ακόμη : καμιά γενιά δε χρεώνει την άλλη. Έτσι αρχίζει η ζωή να γεννιέται. Αλλιώς η αναπαραγωγή θα ήταν άχρηστη. Και οι τραπεζίτες θέλουν να προσημειώσουν το μέλλον του πλανήτη και του σύμπαντος αν μπορούσαν.

Συμπληρώνουμε δυό αιώνες όπου νάναι από την επανάσταση του ΄21.Κι ακόμα ζούμε με δανεικά. Διαρκώς και ακατάπαυτα όλον αυτόν τον απίστευτο χρόνο. Είναι σαν ψέμα. Υπογράφουμε μνημόνια με τα ίδια μας τα χέρια κάθε τόσο στις εκλογές. Γιαυτό νιώθουμε ηττημένοι. Γιατί δεν μπορέσαμε. Γιατί έχουμε τύψεις. Και ευτυχώς. Δεν μπορούμε να το καταπιούμε. Πήραμε τη ζωή μας λάθος για 200 χρόνια. Όλο δανειζόμαστε. Τι συμβαίνει με εμάς σαν λαό;

Διαπιστώνουμε τώρα πια με την κρίση και την δική μας συνευθύνη, την δευτερεύουσα βέβαια αλλά υπαρκτή, δίπλα σε αυτή των πολιτικών και των τζακιών. Αυτής της άχρηστης ελληνικής αστικής τάξης των παπατζήδων. Που αγιώνουν τους φτωχοδιάβολους της Αθηνάς και του Ψυρρή. Που τώρα πια και προ πολλού, δεν είναι ούτε αυτό. Γίναν απροκάλυπτα αεριτζήδες. Που διακινούν το τίποτα. Σκουπιδιάρηδες ομολόγων των πολιτικών δωσιλόγων. Γιατί εμείς τους ψηφίζαμε πάλι και πάλι αδερφέ μου. Γιατί όποιος ζει με δανεικά είναι ηττημένος. Αυτό να το καταλάβεις. Νιώθει την αχρηστίλα του να του βαραίνει τις πλάτες.

Χρειαζόμαστε ένα σύνθημα που θα μας απελευθερώνει από τους εκπροσώπους και τις υποσχέσεις τους. Να τελειώνει η ανθρωπότητα με αυτούς.
Ένα σύνθημα που θα έχει όλη τη ζωή μας μέσα του. Με λεπτομέρειες που θα μας θυμίζουν, που θα μας ξαγρυπνάνε, θα μας τσιγκλάνε, θα μας οδηγούν και θα μας στέλνουν στην συνείδησή μας. Την τσαλαπατημένη.

Όλα τα άλλα συνθήματα που ακούτε είναι ψευδή. Είναι φθαρμένα. Δεν κάνουν πια τη δουλειά τους. Φωνάχτηκαν και απέτυχαν. Δεν τα κατάφεραν. Είναι δευτερεύοντα τώρα πια σε σημασία, ανολοκλήρωτα σε σπουδαιότητα και σε σημαντικότητα. Μέχρι εκεί μπόρεσαν. Δεν εμπνέουν. Κάτι τους λείπει να πουν. Κάτι που δεν ανέτειλε ακόμα καθαρά μέσα τους και μέσα μας. Όμως το περιμένουμε, το ελπίζουμε με όλη την ύπαρξή μας. Τα παλιά, είναι συνθήματα ενός ανήμπορου παρελθόντος, που δεν ξέρει τι είναι αυτό που πρέπει να φωνάξει, για να αλλάξει τη ζωή του, για να βγει από το τέλμα του, από το αδιέξοδό του.

Δεν δανείζομαι είμαι ελεύθερος!!! Νάτο το σύνθημά μας! Με αυτό θα πάμε στον νέο αιώνα. Έχει όλα τα προηγούμενα μέσα του. Θέλει την μελέτη του και τη φιλοσόφησή του από όλους μας. Να δούμε τι λέει. Να καταλάβουμε το καινούργιο του. Που ήταν για χρόνια πολλά, πάρα πολλά μπρος τα μάτια μας και δεν το βλέπαμε. Δεν θάλαμε να το δούμε.

Γιατί πρέπει να οδηγήσουμε τη ζωή μας, σε χρόνους και τόπους άλλους καινούργιους! όπου ο καθένας από μας θα γνωρίζει τι μέλλον του ανοίγεται. Φτιαγμένο και προγραμματισμένο από τον ίδιο και από όλους μαζί. Με ασφάλεια. Με κατευθείαν ψηφίσματα χωρίς ενδιάμεσους. Μακριά από εξαρτήσεις και επαιτείες. Μακριά από παρακάλια για φραγκοδίφραγκα.

Το σύνθημα αυτό χτυπάει στην καρδιά το χρηματοπιστωτικό σύστημα θανάσιμα και ακαριαία. Παραλύει τον καπιταλισμό και τον διαλύει στην κεντρικότερη φιλοσοφία του. Τον σαπίζει κυριολεκτικά, αφού του στερεί το κέρδος. Τη δυνατότητα να μας αρπάξει από τον λαιμό.

Μένει έτσι με τα κεφάλαιά του, τα κεφάλαιά μας δηλαδή, στα σεντούκια του και τα χρηματοκιβώτιά του, γεμάτα χρήμα ατόκιστο, άκερδο που μετατρέπεται έτσι σε απλή ανταλλακτική αξία, σε απλό μέσον εύκολης χρήσης μόνο στην ανταλλαγή προϊόντων μεταξύ των παραγωγών και των πολιτών. Όπως πρέπει να είναι. Γίνεται χαρτί και κέρματα τότε για να αγοράζεις τσίχλες.

Το σύνθημα, δεν δανείζομαι είμαι ελεύθερος, είναι ο καλλίτερος οικονομολόγος διαχρονικά εξ όλων. Μακράν και πέρα, απλησίαστα και άφθαστα από τα μεγαλύτερα ονόματα της οικονομίας. Δεν μιλάει καν για ισοζύγια, τόσα έβγαλα τόσα δανείστηκα, αυτή είναι η διαφορά μου, αυτά χρωστάω ή δεν χρωστάω. Λέει, δεν δανείζομαι. Σκέτο.

Και όταν στην έσχατη ανάγκη χρειασθούμε, όταν βρεθούμε σε ένα τετέλεσται, τότε αυτό γίνεται χωρίς τον παραμικρό τόκο από κοινωνικές τράπεζες του κράτους, της αλληλεγγύης των ανθρώπων. Και φυσικά όχι για κέρδη. Οποιασδήποτε μορφής. Ότι στοχεύει στην τοκογλυφία της ζωής μας, των παιδιών μας, των ονείρων μας. Και πάντα για βασικές μόνο ανάγκες.

Φωνάζω δυνατά για να συνεννοηθούμε, για να με ακούσουν οι εχθροί μου, για να τους διαλύσει τα καλλίτερα μυαλά που μας πιπιλίζουν καθημερινά τις υποχρεώσεις μας, όμως απευθύνομαι σε σας κατά βάθος : η φύση δεν τοκίζει τον εαυτό της! Εκεί είναι η αλήθεια. Αυτό λέει το νέο σύνθημα. Δεν τοκίζει το περίσσευμά της. Τη σοδειά της. Το χαρίζει στα όντα της.!! Το ανακυκλώνει για την επόμενη χρονιά και το ξαναδίνει πάλι και πάλι σε αυτά και σε μας απλόχερα. Χωρίς αντάλλαγμα, χωρίς μνημόνια και φυλακές.

Αυτό μην το ξεχάσετε ποτέ συμπολίτες και σύντροφοι στους αγώνες. Είναι ο οδηγός μας για τη ζωή. Η φύση μας δείχνει τον δρόμο κι όχι οι τραπεζίτες.

ΥΓ
Το σύντομο αυτό κείμενο είναι η ομιλία που σκόπευα να πω στο 1ο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ.

Όμως οι μηχανισμοί δεν το επέτρεψαν. Εσείς όμως αν θέλετε πρέπει να μπορείτε να το διαβάσετε,

αγαπητοί αναγνώστες του blog,