Πώς να αρχίσουμε;

Για να κάνουμε μια καλή αρχή πρέπει να ξεκινήσουμε από την αρχή. Γιατί τα παλιά μας υλικά είναι όλα σάπια. Τα κιούγκια και οι σωληνώσεις όλα σπασμένα. Οι πόρτες δεν κλείνουν, τα ηλεκτρικά δεν δουλεύουν, νερό δεν τρέχει, οι κατσαρίδες κυριαρχούν. Θα χρειαστούμε επίσης άλλο τόπο στη σκέψη μας, γιατί ο παλιός είναι γεμάτος από στοές και λαγούμια που άνοιξαν τα τρωκτικά και κατέφαγαν τα θεμέλια του. Δεν μπορούμε να ξαναχτίσουμε εκεί. Ένα ερείπιο που κατεδαφίζεται μόνο του, όχι από τον χρόνο αλλά από τις απάτες του.

Μια σκόνη δύσοσμη σαν θειάφι απλώνεται παντού γύρω όπου θυμηθούμε. Στα σπίτια και στους δρόμους στις πόλεις και στις πλατείες, στις σχέσεις μας που έχουν φαρμακωθεί. Οι νόμοι δεν λειτουργούν σε αυτή την ουτοπία του κακού που εγκαταστάθηκε στη χώρα μας. Οι παλιές δομές είναι ήδη ολοσχερώς θρυμματισμένες στη συνείδησή μας. Ότι δε πλησιάζει σε αυτά τα παλιά υλικά σαπίζει αμέσως, όπως τα φρούτα και τα λαχανικά που βάλαμε μαζί με τα χαλασμένα. Κάθε προσπάθεια να συνταιριάξουμε το παλιό με το νέο αποτυγχάνει αδιάκοπα, και εμείς δεν μαθαίνουμε.
•
Κάτι καινούργιο πρέπει να ανατείλει, κάτι καινούργιο πρέπει να γεννηθεί αυτή τη φορά. Και αυτό θα προέλθει μόνο από μας και όχι από τις παλιές δομές που τρέχουν να προλάβουν να ξαναβγούν πάλι μπροστά από τα γεγονότα, με τα παλιά κόμματα ανέπαφα όπως ονειρεύονται κι αυτή τη φορά.

Ένα κανάλι, μια τράπεζα, μια Δέκο.

Αυτή είναι η πρόταση. Περιορισμένη σε αυτές τις δυνατότητες που διαθέτει ο λαός μας. Θα παρουσιαστεί εδώ δοκιμιακά αλλά συγκεκριμένα, δηλαδή σαν ουσία μιας άλλης πολιτικής, σαν ουσία μιας άλλης νέας οικονομίας και σαν ξεκίνημα για καινούργιες σχέσεις μεταξύ των πολιτών, χωρίς τα φαρμάκια και τα δηλητήρια του παρελθόντος, χωρίς την καχυποψία των ρουσφετιών και της πελατειακής διαπλοκής με το παλιό που θα αντιστέκεται.
•
Υπάρχουν βέβαια κοσμοθεωρίες εξαιρετικές που έχουν φτιάξει θαυμάσιες δημόσιες δομές, οργανώσεις και προγράμματα. Εμείς όμως δεν θα φτάσουμε καθώς δείχνουν τα πράγματα τόσο μακριά. Ας αρκεστούμε σε αυτά που μπορούμε. Σε προσιτές στις δυνάμεις μας αλλαγές και κατακτήσεις.
•
Γιατί ο μαξιμαλιστής που προτείνει τα πάντα, πλειοδοτώντας όσο πιο ανατρεπτικά μπορεί αυτές τις μέρες για να μας σκιάσει τα μάτια, είναι ο πρώτος σάπιος παράγοντας που δεν θέλει να αλλάξει τίποτα με την μαξιμαλιστική πρότασή του, υποβαθμίζοντας τις προσπάθειές μας στις πλατείες, λες κι αυτός τα κατάφερε καλλίτερα. Ας μάθουμε να τον αναγνωρίζουμε λοιπόν κι αυτόν, που μας μιλάει για πλήρη επανάσταση με την ντουντούκα του.
•
Συγχρόνως ακούμε πάλι ανώριμες φωνούλες στις πλατείες, για γενικές απεργίες και ολικές επαναστάσεις από όψιμα ξυπνήσαντες που χάσαν την δουλειά τους, και ψάχνουν μόνο ένα μεροκάματο, αδιάβαστους της ζωής και ανέτοιμους για κάθε προσπάθεια, όταν δεν μπορούμε ακόμα να δέσουμε τα κορδόνια των παπουτσιών μας στις εκάστοτε εκλογές. Όταν δεν κατορθώσαμε ποτέ εθνική ανεξαρτησία τα τελευταία 188 χρόνια. Και όταν τον περασμένο δεκέμβριο του 2010, ένα χρόνο ήδη βουτηγμένοι μέσα στο μνημόνιο, στις δημοτικές εκλογές ξαναψηφίσαμε Πασόκ. Δεν είμαστε για μεγαλύτερα και πιο σημαντικά κοινωνικά πράγματα και κατακτήσεις ακόμα να πω, για να μην αδικήσω το μέλλον και τις γενιές που θα γεννηθούν.
•
Οργανώνουμε λοιπόν τη σκέψη μας. Ξέρουμε τι απαιτούμε στον νέο κόσμο της ελλάδας που ελπίζουμε θα φτιάξουμε όλοι μαζί. Δεν ζητάμε αόριστα μια δημοκρατία συγκεχυμένη όπου ο κάθε ένας θα εννοεί άλλο από τους άλλους, ότι τον βολεύει προσωπικά ή ότι τα συμφέροντα θα προθυμοποιηθούν να προτείνουν ώστε να μην αλλάξει τίποτα για μια ακόμη φορά.

Ένα κανάλι

Όλα τα κανάλια είναι δικά τους! Δεν άφησαν ούτε μια συχνότητα για μας! Έτσι για να μην αγανακτήσουμε και εξεγερθούμε. Ανήκουν όλα σε επιχειρηματίες, σε μεγαλοεκδότες, σε εφοπλιστές και σε πλούσιους. Όλα, μα όλα. Και πιο πολύ τα κρατικά, που ανήκουν στις ισχυρότερες ελίτ της πλουτοκρατίας, ως να ήταν ιδιόκτητα. Ούτε ένα δεν υπάρχει να λέει και να ακούει τη φωνή μας. Ούτε εθνικής ούτε καν τοπικής εμβέλειας. Όλα σπρώχνουν συμφέροντα, όλα γίναν κονοματζίδικα και πουλάνε χυδαία τα προϊόντα τους, διακόπτοντας τις ειδήσεις, διακόπτοντας τις συζητήσεις, διακόπτοντας τις ταινίες απροειδοποίητα. Και όλα λένε ψέματα, όλα μας δίνουν κομμάτια μόνο αλήθειας, δόσεις μόνο αλήθειας, από ότι συμβαίνει καθημερινά στον πραγματικό κόσμο. Προκαλούν και ξεσκίζουν καθημερινά την όποια δημοκρατία απόμενε στους τύπους. Τα ξέρουμε όλοι καλά. Μα κυρίως μέσα από αυτά τα κανάλια, μας χειραγωγούν στις πιο αντιδραστικές και αντιδημοκρατικές επιλογές στις εκλογές, στα μεγάλα εθνικά θέματα όπως στο σχέδιο Ανάν, αλλά και στα καθημερινά προβλήματα.
•
Μας φιλοξενούν και μας κάνουν χάρη νομίζουν, όπως διαλαλούν κάθε τόσο, ώστε να το χωνέψουμε καλά όλο και περισσότερο, ώστε να το θεωρήσουμε στο τέλος και καλοσύνη τους που μιλάμε καμιά φορά. Τόσο σίγουροι είναι ότι οι συχνότητες είναι ιδιοκτησία τους. Αν είμαστε καλοί και υπάκουοι, ευγενείς υποτακτικοί απέναντί τους, με στρογγυλεμένο λόγο σαν τον δικό τους, που να μιλάμε ώρες χωρίς να λέμε τίποτα, τότε θα μιλήσουμε. Μας αφήνουν. Ξεδοντιασμένους και ευνουχισμένους. Υπό το άγρυπνο κιόλας βλέμμα των συντονιστών δημοσιογράφων και των εξίσου επικίνδυνων τεχνικών. Δείχνουν έτσι και δημοκράτες. Τότε ναι, έτσι μπορούμε να έχουμε ισηγορία. Μια στημένη ισηγορία μαϊμού, όπως όλα είναι στημένα και μαϊμού στον τόπο μας. Και μείς κοιτιόμαστε, γιατί άλλα λέμε μεταξύ μας, άλλα λέμε στην οικογενειά μας ή με τους φίλους μας, και άλλα λέμε όταν πολύ σπάνια βρεθούμε στην τηλεόραση κάποιος από μας. Θαύμα! Θαύμα! Αναφωνούν οι συγγενείς και οι φίλοι του καλεσμένου που ακούν και βλέπουν. Αυτό γίνεται τελείως ανεξήγητα διαμαρτύρονται. Η πίεση, τα άγρια τζαρτζαρίσματα των δημοσιογράφων, οι απροκάλυπτες επεμβάσεις των τεχνικών, οι διακοπές, τα κόλπα με το μανουβράρισμα των λεγομένων σου, το σάστισμα που νιώθεις, αλλοιώνει τις απόψεις και πεποιθήσεις σου. Κάτι παθαίνεις ξαφνικά και μένεις άφωνος ή με τρακαρισμένη την σκέψη σου. Αυτά όμως είναι τα μεγάλα θαύματα του θεού των εικόνων και των καναλιών φίλε. Αυτά είναι τα μεγάλα μυστήρια της χειραγώγησης.
•
Ένα κανάλι όπου θα συναντιόμαστε εκεί κάθε μέρα όλοι. Μόνιμα.! Ως κατεκτημένος θεσμός.! Θα είναι το σύνταγμα μας και οι πλατείες μας. Θα είναι οι καθημερινές μας συζητήσεις, χωρίς εγκάθετους των συμφερόντων και παράσιτα της τηλεοπτικής εξουσίας. Όπου θα συζητάμε τα μεγάλα και μικρά προβλήματα της χώρας μας. Θα είναι οι γενικές συνελεύσεις μας, οι δεξαμενές σκέψης και ανακαλύψεων που θα γεννάνε τα μυαλά μας ελεύθερα, προσφορά στην ελληνική κοινότητα, προσφορά στην ελληνική συλλογικότητα, που πρέπει να ξαναχτίσουμε πάλι σύντομα. Μέσα από το δικό μας κανάλι.
•
Αυτό το κανάλι θα μας μορφώνει πολιτικά με τους διαλόγους μας, θα μας ενώνει μέσα από συνεχείς αμαγείρευτες δημοσκοπήσεις. Θα γίνουν τότε οι δημοσκοπήσεις κανονικά δημοψηφίσματα. Θα ξέρουμε τι μας γίνεται και τι θέλουν οι πολίτες πανελλαδικά και κατά τόπους. Κατά ομάδες και επαγγέλματα. Ποιοι θα έχουν δίκιο και ποιοι άδικο. Θα ζυμωνόμαστε όλοι εκεί μέσα. Ένα κανάλι που θα μας δείχνει το δρόμο της μη στημένης αλληλεγγύης των συμφερόντων των συνδικάτων και των συντεχνιών, της αληθινής θέλησης των πολιτών, χωρίς τα συμπεράσματα των δημοσιογράφων και των πολιτικών. Θα μας διδάσκει την εκλαϊκευμένη επιστήμη και τα μαθηματικά, θα μας λέει τα μαθήματα των σχολίων καθημερινά και με επαναλήψεις. Θα μαθαίνουμε οι πάντες άριστα όλα τα αναγκαία της ζωής. Θα μαθαίνει στις παλιές γενιές κομπιούτερ και νέες τεχνικές πανεύκολα και ευχάριστα. Όλα από εμάς, από εθελοντές που θα μας πλαισιώνουν άπαντες δωρεάν. Τα καλλίτερα μυαλά θα μας αγκαλιάσουν. Θα λύνουμε τα δυσκολότερα προβλήματα όλων των βαθμίδων της εκπαίδευσης από εθελοντές καθηγητές. Κατανοητά για κάθε ελληνόπουλο. Ένα κανάλι θησαυρός γνώσης επί εικοσιτετραώρου λειτουργίας. Θα μας ξανακάνει να διψάμε για γνώση και όχι να την απεχθανόμαστε όπως τώρα σαν καταναγκαστική και ανταγωνιστική κατάρα που μας γδέρνει οικονομικά. Θα μας μάθει την οικονομία απέξω και ανακατωτά, την ιστορία μας απέξω και ανακατωτά, τα λάθη μας επίσης, την αυτοκριτική μας, τους αγώνες μας, χωρίς παρεμβολές, ψίθυρους, παραπλανητικές ανακοινώσεις και κάθε είδος δημοσιογραφικής αλητείας, όπως απόψεις χωρίς αντίλογο ή ακόμη χειρότερα με στημένους αντίλογους καινούργιων καριεριστών διανοούμενων και πολιτικάντηδων.
•
Ένα κανάλι δικό μας οπωσδήποτε για να αρχίσουμε. Για να πατήσουμε στα πόδια μας πάλι. Για να είμαστε επί τέλους. Για να ξεκινήσουμε να υπάρχουμε. Είμαστε όλοι μουγγοί χωρίς αυτό όπως τώρα. Ολόκληρος λαός χωρίς βήμα!! Μια φίμωση απέραντη και απόλυτη. Δεν μιλάμε παρά μέσα από το κόλπο των αντιπροσώπων, που μιλάνε αυτοί για μας και εμείς μόνο ψηφίζουμε σαν ζώα. Με κάλπες ταχυδακτυλουργών που βγάζουν από μέσα ότι θέλουν, και αλλάζουν τους κανόνες όποτε θέλουν. Εκλογικές και πολιτικές παράγκες. Θέλουμε ένα κανάλι δικό μας κατεπειγόντως τώρα, για να ανασάνουμε. Αυτοδιαχειριζόμενο και με σειρά ομιλητών από κληρωτίδα και μόνο. Χωρίς τα μαγειρέματα εκπαιδευμένων τακτικιστών και δολιοφθορέων του λόγου, σπουδαγμένων στα γραφεία χειραγώγησης των κομμάτων. Που σε κουράζουν και σε εξοντώνουν με τα διαδικαστικά επί των διαδικαστικών των διαδικαστικών, και πάει λέγοντας. Αυτό το φαινομενικά δημοκρατικό παιχνίδι της αθέατης χειραγώγησης. Αποκλείοντας εξ αρχής τα συνδικαλιστικά και κομματικά κόλπα και τερτίπια, της δια βοής και δια ανατάσεως των χεριών απάτες, που θα προσπαθήσουν να εισχωρήσουν. Θα μάθουμε και αυτούς να σκέφτονται ελεύθερα, και να μην είναι τακτικιστές στο λόγο τους όπως τους έμαθαν τα κόμματα και όλα τα συνδικάτα τους.
•
Ένα κανάλι επί τέλους χωρίς ούτε έναν δημοσιογράφο. Ξέρουμε να συντονίζουμε και να δημοσιολογούμε μόνοι μας καλλίτερα από τους επαγγελματίες καταστολείς μας. Ένα κανάλι χωρίς διαφημίσεις καθόλου! Έχουμε παραιτηθεί από την εθνική μας περιουσία, τα ερτζιανά μας. Σκεφτείτε τα υπόλοιπα. Τι δρόμος ανοίγεται με αυτό το μικρό εργαλείο, γιατί θα είναι μια επανάσταση τεραστίων διαστάσεων.

Μια Τράπεζα

Τι χαρακτηρίζει τις τράπεζες; Ότι είναι συγκοινωνούντα δοχεία όλες μεταξύ τους. Ότι είναι όλες μια. Ουσιαστικά το σύστημα είναι μια παγκόσμια τράπεζα με παραρτήματα σε όλες τις χώρες. Ένα σύστημα συγκοινωνούντων και αλληλοεξαρτώμενων δοχείων παγκόσμια, που δεν μπορούν να πάψουν να συγκοινωνούν και άρα να αλληλοεξαρτώνται μεταξύ τους καθ οιονδήποτε τρόπο. Και δεν μπορεί καμία να απομονωθεί από τις άλλες εφόσον εισάγονται στο χρηματιστήριο. Πως γίνεται αυτό; Το πρώτο στάδιο κάθε τράπεζας είναι η μετοχοποίησή της. Ένα ποσοστό του αρχικού κεφαλαίου μετοχοποιείται, οι μετοχές αυτές που αγοράζονται από πολίτες αυξάνουν και δυναμώνουν το αρχικό κεφάλαιο και αποδίδουν ένα μέρισμα στους μετόχους. Αυτό επαναλαμβάνεται κατά καιρούς όταν η τράπεζα μεγαλώνει και μετοχοποιεί κάποια κέρδη, αυξάνοντας την κεφαλαιακή της δύναμη και αντλώντας συγχρόνως πρόσθετα κεφάλαια για τις δανειακές της ανάγκες. Και αυτό αφορά τόσο τις ιδιωτικές όσο και τις κρατικές. Επίσης οι κρατικές τράπεζες εκδίδουν ομόλογα, ένα είδος εφάπαξ μετοχές κι αυτά, για να αντλούν κεφάλαια για τις υποχρεώσεις τους, όταν δεν έχουν χρήματα να πληρώσουν.
•
Το δεύτερο στάδιο είναι η εισαγωγή τους στο χρηματιστήριο. Εκεί συναντιούνται όλες μαζί σε μια υπερτράπεζα όπου παίζουν χαρτιά μεταξύ τους. Όπως στο καφενείο. Μόνο που εδώ παίζουν μεγάλα ποσά ιλιγγιώδη. Η υπερτράπεζα είναι το καζίνο των τραπεζών και λέγεται χρηματιστήριο. Εκεί οργιάζει πλέον η κάθε είδους απάτη και κομπίνα, όπου εκδίδονται επικίνδυνα ομόλογα τοξικά όπως ονομάσθηκαν, με υπόσχεση ανεξήγητου μεγάλου κέρδους, όπου η ρουλέτα μπροστά τους γίνεται αθώα και ο Μπλακ Τζακ κολιτσίνα. Όταν λοιπόν μπεις εκεί μέσα στο χρηματιστήριο, δεν έχει γυρισμό και γλυτωμό. Οι μετοχές σου δηλαδή και τα ομόλογα δεν έχουν εθνικότητα και προστασία καμιά. Όποιος θέλει αγοράζει και πουλάει όπου και όπως νομίζει, τις υπονομεύει ή τις υποστηρίζει ανάλογα με τις προβλέψεις και τα συμφέροντά του μέσα από τα παιχνίδια του κέρδους. Εκεί πια τον πρώτο λόγο τον έχουν οι μεγαλύτεροι και πιο καπάτσοι παίχτες, οι πιο ψεύτες και απατεώνες, οι πιο αδίσταχτοι τοκογλύφοι. Εκεί τζογάρονται σε δευτερόλεπτα τα πάντα. Έτσι λοιπόν όλες οι εισηγμένες τράπεζες γίνονται μία. Γιαυτό ακριβώς έχουμε τις μεγάλες κρίσεις όπως τώρα, όπου καλούνται οι κυβερνήσεις, οι πολίτες δηλαδή και μόνο, να πληρώσουν για να σώσουν τις τράπεζες ή τις χώρες από την χρεοκοπία τους, όπως εμείς.
•
Όλες οι αξίες όπως νερό, ρύζι, σιτάρι, πατάτες, οι άμεσες οι σπουδαιότερες οι πιο αναγκαίες τροφές της ανθρωπότητας, έως ότι άλλο παράλογο μπορεί να φαντασθεί ο άρρωστος νους του ανθρώπου, ισοτιμούνται, γίνονται ένας αχταρμάς ανομοιογενέστατος και τζογάρονται κατά φονικό άμεσο τρόπο για την επιβίωση ή όχι των λαών. Βασιλεύει το ποντάρισμα σε ότι νομίζει ο καθένας για να κερδίσει στοιχήματα, όπου ο παίχτης ποντάρει ακόμα και στον θάνατο του άλλου και ένας άλλος στην ζωή πάλι του ίδιου προσώπου. Έτσι παίζεται το παιχνίδι αυτό τα γνωστά c d s. Όπου με την σύμφωνη γνώμη των επίσημων αρχών των κρατών, οι χρηματιστές και οι τραπεζίτες παίζουν κάποια στιγμή αγοράζοντας ή πουλώντας χωρίς χρήματα. Μόνο με την υπογραφή τους ότι δεσμεύονται να δώσουν τα λεφτά εάν χάσουν, χωρίς να τα δείξουν ή να τα καταθέσουν πριν. Πανηγύρι δηλαδή απάτης και ψεύδους. Εκεί δεν υπάρχουν υγιή ή τοξικά χρηματιστηριακά ή τραπεζικά προϊόντα, δέχονται τα πάντα, αρκεί να κερδίζουν. Όλα είναι νόμιμα. Σφαγή κανονική σε πόλεμο.
Και που βρίσκουν όλα αυτά τα λεφτά οι τράπεζες και τα χρηματιστήρια; Από τους καταθέτες πολίτες τους βέβαια. Με τα λεφτά του κόσμου γίνεται όλο αυτό το σφακτήριο, το θανατηφόρο παιχνίδι. Δίνει ένα μικρό έως ανύπαρκτο τόκο στους καταθέτες και παίρνει έναν υπέρογκο από αυτούς που έχουν ανάγκη από λεφτά.
•
Εμείς λοιπόν, αν θέλουμε να απαλλαγούμε από όλα αυτά που στενάζουν σήμερα τη γη μας και τους ανθρώπους μας, εάν επιλέγουμε σαν πολίτες αυτή την πρόταση ζωής χωρίς βέβαια κέρδος, χρειαζόμαστε μια τράπεζα δική μας λαϊκής βάσης, χωρίς μετοχές και μετόχους καθόλου!! Αυτή είναι η μόνη διαφυγή, η μόνη σταθερότητα. Και επομένως χωρίς καμιά σχέση με τα χρηματιστήρια και το διεθνές μακελειό των κρίσεων κάθε τόσο. Μια τράπεζα δηλαδή κουμπαρά και μόνο. Απόλυτα ασφαλή. Ένα δοχείο μη συγκοινωνούν με τα άλλα. Θα καταθέτουμε το μικρό μας περίσσευμα, και ο κουμπαράς μας θα δανείζει άτοκά, όχι επιχειρήσεις και λοιπούς τέτοιους ρισκαδόρους που θα αποκλείονται, αλλά πρώτης γραμμής μόνο ανάγκες, ή με μικρό επιτόκιο όσοι θέλουν να αποκτήσουν ένα σπίτι για παράδειγμα. Μια τράπεζα αλληλεγγύης.
•
Άλλα δάνεια καταναλωτικά δεν θα υπάρχουν. Εκεί η Moody`s, η Fitch και η Standard & Poor`s δεν θα έχουν πέραση καμιά. Η ανθρωπότητα θα τους βλέπει ανίσχυρους να μας υποβιβάσουν ή και να μας αναβιβάσουν. Δεν θέλουμε ούτε καλημέρα με όλους αυτούς. Αντίθετα εμείς θα μπορούμε να προβλέπουμε και να αξιολογούμε με σιγουριά, τι κακό θα συμβεί σε όλους όσους αποφασίζουν να τζογάρουν τη ζωή τους και τον μόχθο τους στα κέρδη των τραπεζών και των χρηματιστηρίων.
Μια τράπεζα κουμπαρά λοιπόν, όπου θα φυλάμε το περίσσευμά μας και θα δανειζόμαστε ελαφρά μόνο για πρώτες ανάγκες και με την σύμφωνη γνώμη των συμμετεχόντων της γενικής συνέλευσης, εμάς των υπολοίπων δηλαδή. Μια τράπεζα αλληλοβοηθείας.
•
Και φυσικά οι οφ σορ εταιρίες που είναι η κερκόπορτα του βρώμικου, του μαύρου χρήματος, του υποκόσμου και της απάτης, θα είναι διαρκώς κλειστή. Ή καλλίτερα δεν θα υπάρχει από κατασκευής μια τέτοια πόρτα. Όποιος πολίτης διαθέτει τέτοια εταιρία, δεν θα γίνεται δεκτός στην τράπεζά μας, αν δε πει ψέματα θα κατάσχονται ή δημεύονται οι καταθέσεις του στην ανάλογη απώλεια που υπέστη η τράπεζά μας, και θα φεύγει κλωτσηδόν από την κοινότητα.
Αυτή είναι η πρόταση για ένα μέλλον με χαμόγελο και ελπίδα.

Μια ΔΕΚΟ

Γιατί σε αυτό το δίπτυχο, ενός καναλιού και μιας τράπεζας, να προσθέσουμε και μια ΔΕΚΟ, θα σκεφτεί κανείς εύλογα και σωστά. Τι νόημα έχει αυτό; τι σημαίνει μια δημόσια επιχείρηση κοινής ωφέλειας σε ένα νέο ξεκίνημα;
Η επιλογή της ΔΕΚΟ έχει παιδευτική σημασία για την εργατική τάξη, η οποία πρέπει να ξαναβρεί τον παλιό εαυτό της. Έχουμε μείνει πίσω, πολύ πίσω εν σχέση με τους άλλους λαούς και πολίτες άλλων χωρών. Θέλουμε μια ΔΕΚΟ, να ξαναδώσει το χαμένο παράδειγμα στην εργατική τάξη, να ξαναχτίσει το χαμένο γόητρο της εργατικής τάξης, που κατασπαράσσεται σε συντεχνίες αδίσταχτες ολούθε και παντού, με μοναδικό σκοπό να καταφέρνει να παίρνει αυξήσεις, οφίτσια και επιδόματα έγκαιρης προσέλευσης και μεταφοράς φακέλου, και τίποτα άλλο απολύτως. Ώσπου ήρθε η κρίση και το μνημόνιο και τους φύγαν τα επιχειρήματα. Τσιρίζοντας συγχρόνως για τον δημόσιο χαρακτήρα των ΔΕΚΟ, με σκοπό να μας ρίξουν στάχτη στα μάτια, να μας εξαπατήσουν και να μας κοροϊδέψουν όλους εμάς τους βλάκες, ότι αγωνίζονται μόνο και μόνο για το καλό της χώρας και το δικό μας. Η ΔΕΚΟ χρησιμοποιείται ως αναγκαίο παράδειγμα δια να κάνουμε μια αρχή. Για να δείξουμε πως έχουν υποχρέωση οι εργαζόμενοι στο δημόσιο να συμπεριφέρονται και να αμείβονται με κοινούς κανόνες διορισμού και μισθοδοσίας σε όλο το δημόσιο τομέα.
•
Ας πάρουμε τη ΔΕΗ για παράδειγμα ή όποια άλλη θέλετε. Πριν μιλήσουμε για οτιδήποτε άλλο, θα πρέπει να ξεκαθαρίσουμε πλήρως και απόλυτα, ότι εκεί μπαίνουμε όλοι με τις εξετάσεις του ΑΣΕΠ. Πρώτον λοιπόν, κανείς από το παράθυρο και το φεγγίτη. Κανείς με ρουσφέτι και πελατειακή σχέση πολιτικού και εργαζόμενου. Αυτή την δόλια αλήτικη σχέση συναλλαγής του παρελθόντος εις βάρος των άλλων πολιτών, που πρέπει να σταματήσει εδώ. Μια σχέση που τελείωσε ήδη στη συνείδησή μας. Και όποιος διαφωνεί ας μην φωνάζει, παρά να το βάλει στους κανόνες και τους νόμους της δημοκρατίας, στην ψηφοφορία των πολιτών δηλαδή και όχι μόνο των συναδέλφων του όπως συνήθως προτείνει επιλεκτικά. Είναι ένα δημοψήφισμα που έχει γίνει ήδη προ πολλού μέσα μας, και η κάλπη βγήκε καταδικαστική για αυτούς.
•
Δεύτερον. Ενιαίο μισθολόγιο συμπολίτη, για το οποίο όλοι φωνάζετε υπέρ του γιατί δεν το θέλετε. Ποιος φράζει τον δρόμο της εφαρμογής του, ποτέ δεν καταλάβαμε. Λες και είναι κάτι τόσο δύσκολο και μυστηριώδες. Ακόμα, παραδίδουμε κερδοφόρα την δημόσια επιχείρηση κάθε χρόνο απαρέκλητα. Το περίσσευμα δεν το κάνουμε αυξήσεις, αλλά το δίνουμε στην πολιτεία και τους πολίτες της. Αγαπάμε τη δουλειά μας, γιατί αν δεν την αγαπάμε θα την κοπανάμε κάθε μέρα αν μπορούμε. Και ο έλεγχος στην καθημερινή προσέλευση δεν γίνεται από τους ίδιους εργαζόμενους, που κανονικά πρέπει να τον αρνούνται και όχι να τον επιδιώκουν. Και βέβαια η παρωδία των ΕΔΕ ( ένορκων διοικητικών εξετάσεων) σταματάει. Τα λέμε αυτά, γιατί ακριβώς ζήσαμε και θυμόμαστε μια εξαιρετική, μια καταπληκτική ελληνική εργατική τάξη, που αγωνιζόταν για τα δίκαια αιτήματά της μόνο, και είμαστε περήφανοι που ανήκαμε σε αυτήν. Που την καμαρώναμε και ο ελληνικός λαός την είχε το κορυφαίο παράδειγμα για τον εαυτό του. Έτσι όπως την αποτύπωσαν, την τραγούδησαν και την ύμνησαν οι ποιητές μας και οι λογοτέχνες μας.

Καλό καλοκαίρι