Ισλάμ και Mετανάστευση

Το Ισλάμ νικήθηκε πολιτισμικά.!! Αυτό σημαίνει τούτο το απίστευτο αραβικό ντόμινο που παρακολουθούμε άφωνοι και δεν πιστεύει κανείς μας. Δεν νικήθηκε ο Μουμπάρακ και ο Μπεν Άλι. Είναι μέγα λάθος αυτό. Ούτε καν ο Καντάφι και οι υπόλοιποι που ετοιμάζονται. Νικήθηκε το Ισλάμ αγαπητοί. Όπως ακριβώς νικήθηκε πριν 200 χρόνια ο ιουδαιοχριστιανισμός από τον διαφωτισμό, που αναγκάστηκε να αποχωρήσει από την πολιτική εξουσία και κατέφυγε στις εκκλησίες του όπου βρίσκεται μέχρι σήμερα. Και δεν σημαίνει καθόλου αυτό που προσπαθεί να ψελλίσει ο αποπροσανατολισμένος λόγος των αναλυτών περί κακών και αυταρχικών αράβων ηγετών, ανδρείκελα των αμερικάνων και της δύσης. Λες και δεν το ξέραμε. Καθόλου κάτι τέτοιο. Αυτός είναι ένας εμφανής λόγος μόνο, που γιαυτό παραπλανά. Που δεν φτάνει να εξηγήσει βαθύτερα τα πρωτάκουστα γεγονότα, το πως τολμάνε οι πιστοί και αντιμιλάνε. Αυτό είναι το εντυπωσιακό.! Σε αυτό πρέπει να σταθούμε. Αντίθετα αναρωτιούνται όλοι που βρέθηκε αυτό το κουράγιο από τους αραβικούς λαούς, που δεν είχαν συνηθίσει ούτε τους εαυτούς τους ούτε εμάς σε αρνήσεις και απειθαρχίες, παρά σε πλήρη υπακοή και υποταγή στα θέσφατα και τους σκληρούς νόμους του Ισλάμ.
•
Οι αραβικοί λαοί, δείχνουν να ξυπνάνε από λήθαργο αιώνων. Οι μεγάλες επαναστάσεις του κόσμου, όπως η Γαλλική , η Αμερικανική, Οκτωβριανή, η Κινέζικη και η Κουβανική, δεν τους άγγιξαν. Ως να ζουν σε έναν άλλο πλανήτη κυριολεκτικά. Σε ένα αδιαπέραστο τείχος, σε ένα θρησκευτικό παραπέτασμα, που δεν επέτρεπε ούτε σε πετούμενο να πλησιάσει στα μέρη τους. Συσωρευμένα γεγονότα αιώνων και χιλιετιών ξεσπάνε τώρα. Η εξέλιξη δεν τα ανέχεται άλλο και τα βγάζει στην επιφάνεια σαν απόβλητα αυτών των κοινωνιών. Σαν αλυσίδες του παρελθόντος που σκούριασαν και δεν αντέχουν στην πίεση του νέου. Οι στιγμές που ζούμε είναι σταυροδρόμι παμπάλαιων δομών του χρόνου, που συναντώνται με τον καινούργιο και καταρρέουν σε ανατολή και δύση, σε βορά και νότο. Καταρρέει ο σεβασμός στην καταπίεση. Εκεί είχαμε φτάσει. Να θεωρείται αρετή κάτι τέτοιο. Που συναντιούνται στο ξέφωτο της σημερινής εξέλιξης, παλιές και νέες λογικές και συγκρούονται μανιασμένα για το μέλλον του πλανήτη. Βρισκόμαστε σε πόλεμο ιδεών. Μόνο που δεν τον κήρυξαν οι μεγάλες δυνάμεις αυτή τη φορά, ούτε κάποιες άλλες κυβερνήσεις επίσημα, αλλά σιωπηλά οι άνθρωποι μέσα τους απέναντι στην καταδυναστευμένη ζωή τους. Ο χρόνος τρύπησε το προστατευτικό κουκούλι της αγιοσύνης του Ισλάμ για πρώτη φορά και ξερνάει την καταπίεση και τις απαγορεύσεις του. Τώρα που η τεχνολογία ξεφοβίζει τον άνθρωπο και διαλύει δεισιδαιμονίες στο διάβα της.
•
Αυτό μας λένε τα γεγονότα και εμείς δεν τα καταλαβαίνουμε. Αυτό είναι κρυμμένο πίσω από τις μάχες της ερήμου. Ενώ οι αναλυτές λίγοι και ανεπαρκείς, μιλούν επιπόλαια για ανύπαρκτη φτώχεια και οικονομική εξαθλίωση στις πιο πολλές τουλάχιστον αραβικές χώρες που γίνονται οι ταραχές, λες και δεν συντρέχει άλλος λόγος να αγανακτήσουν και να εξεγερθούν οι λαοί, εξ ίσου ζωτικός και περισσότερο άλλων ισάξιων αναγκών των ανθρώπων, όπως η ελευθερία των ιδεών και η ανύπαρκτη εκεί ελευθερία του λόγου. Το Ισλάμ νικήθηκε γιατί δεν συναντήθηκε ποτέ με την δημοκρατία.! Αυτό είναι όλο. Από εδώ αρχίζει η σκέψη και η ανάλυση. Τι να λέμε τώρα ιστοριούλες και παραμύθια για να δικαιολογήσουμε και να συγκρατήσουμε τα πράγματα, μπας και εκνευρίσουμε τις αγορές. Όλο δικτάτορες γεννούσε αυτό το δόγμα. Δικτάτορες, μονάρχες, σεΐχηδες και βασιλιάδες αδιάκοπα. Μια φορά, ούτε μια φορά, δεν έβγαλε από τα σπλάχνα του δημοκρατία. Έτσι για δείγμα, για εξαίρεση, έστω για άλλοθι, για μελλοντικό επιχείρημα. Οι άνθρωποι εκεί δεν ήξεραν ότι υπάρχει η δημοκρατία. Δεν ήξεραν τι είναι. Την μάθαν μέσα από την τηλεόραση τον προηγούμενο αιώνα. Εκεί την είδαν για πρώτη φορά. Αν δεν είχε ανακαλυφθεί η τηλεοπτική τεχνολογία δεν θα την ήξεραν ακόμη. Από εκεί κατάλαβαν ότι υπάρχει και άλλος κόσμος. Από εκεί τους μπήκε και η ιδέα δειλά δειλα των σημερινών εξεγέρσεων. Τι νομίζουμε; ότι την διδάσκουν στα σχολειά τους ή ότι την συζητούν οι Μουλάδες στα καφενεία. Δεν πρέπει να αναρωτηθούν οι Ιμάμηδες γιατί και πως συμβαίνει αυτό στις χώρες τους; Δεν πρέπει να τους ακούσουν οι λαοί τους και εμείς οι άλλοι που χρησιμοποιούν το όνομά μας, να διαφωνούν με τους ισόβιους δικτάτορες έστω, αφού δεν μπορούν να διαφωνήσουν με την θρησκεία τους, να διαμαρτύρονται και να εξεγείρονται; Όλα από τον λαό τα περιμένουν; Γιατί δημοκρατίες ονομάζουν τις χώρες τους και δεν ντρέπονται. Με το δικό μας όνομα βγάζουν το πρόσωπό τους έξω από την μπούργκα για να αντικρίσουν τους άλλους λαούς, στους διεθνείς οργανισμούς και συναντήσεις. Με αυτό το λογότυπο έχουν εγγραφεί στα μητρώα της παγκόσμιας οικογένειας, έτσι γράφτηκαν στον ΟΗΕ. Εκτός εάν είναι και αυτοί στο κόλπο της μάσας, να μας εξηγηθούν όλα αυτόματα.
•
Γιατί το κοινό αίτημα σε όλες τις εξεγερμένες αραβικές χώρες είναι ένα: θέλουμε δημοκρατία. Αυτό κρατάμε, αυτό είναι το σπουδαιότερο όλης αυτής την συγκλονιστικής στιγμής της ιστορίας που ζούμε. Έστω αυτή την εκπτωμένη και ευτελισμένη, την δική μας δυτική δημοκρατία, που όμως οι λαοί αυτοί διψούν να την έχουν, που είναι το όνειρό τους. Αλλά και κάτι άλλο που ακούγεται σιωπηλά από τον φόβο, αλλά εξ ίσου δυνατά μέσα τους, με την ίδια φλογερή απαίτησή τους για δημοκρατία. Γιατί το εννοούν μαζί με αυτήν, αδιαχώριστο από αυτήν. Όποιος έχει γερά αυτιά και πιάνει τους ήχους της νεολαίας, γιατί αυτή θα κάνει την ανατροπή, οι παλιές γενιές είναι ήδη προ πολλού εγκεφαλικά πτώματα του Αλλάχ, θα ακούσει δυνατά να βουίζει στα αυτιά του : δεν θέλουμε την μαντίλα, και εννοούν θέλουμε δημοκρατία. Θα ακούσει, θέλουμε ατομικά δικαιώματα και εμείς, δίπλα στα ανθρώπινα δικαιώματα που ούτε αυτά έχουμε. Θα ακούσει ακόμα δεν είμαστε παρακατιανοί, είμαστε αδέρφια, το ίδιο είδος με σας, το ανθρώπινο. Θα ακούσει θέλουμε ελευθερίες όπως εσείς οι άλλοι. Αυτός είναι ο καημός των εξεγερμένων, αυτός είναι ο καταπιεσμένος πόθος τους, εδώ θέλει την προσοχή μας. Και εμείς αυτούς τους ανθρώπους πρέπει να τους πάρουμε μαζί μας, δεν μπορεί να τους αφήσουμε πίσω. Και δεν εννοώ να τους πάρουμε στις χώρες μας γιατί θα τους ευνουχίσουμε με την ελεημοσύνη μας, αλλά να βοηθήσουμε τον αγώνα τους, να τους συμπαρασταθούμε.
•
Γιαυτό φεύγουν ομαδικά και σωρηδόν οι πολίτες του, όχι προς πλούσιες ισλαμικές και αραβικές χώρες που θα περίμενε κανείς, όχι προς την Μέκκα του πλούτου την Σαουδική Αραβία και τα ζάπλουτα εμιράτα όπως θα ήταν το φυσιολογικό, μέσα στη θαλπωρή της γλώσσας τους και την ασφάλεια του δικού τους γνώριμου μουσουλμανικού περιβάλλοντος, αλλά προς την Δύση φίλοι και κύριοι. Αυτό νομίζω είναι το κλειδί της κατανόησης για μας, που απαντάει πλήρως στην τυφλή λαθρομετανάστευσή, στην τυφλή φυγή χωρίς προϋποθέσεις χωρίς ασφάλεια και πάση θυσία προς την Ευρώπη. Την Δύση που θεωρούν ελευθερία για αυτούς. Την Δύση και με κλειστά μάτια, που εμείς οι δυτικοί κριτικάρουμε, και προσπαθούμε να πετάξουμε από τον σβέρκο μας, με τις κάλπικες τις μοσαντένιες αξίες που κατασκεύασε, κακέκτυπο του δυτικού στοχασμού, προσαρμοσμένες στα παγκάρια και τα συμφέροντα των τραπεζών, των επίσημων τοκογλύφων του καπιταλισμού. Για να καταλάβουμε που βρίσκεται ο χρόνος στον Ισλαμικό κόσμο και πού στον Ευρωπαϊκό.
•
Ενώ εσείς και πάλι πίσω από την ζωή και τις διεργασίες της κύριοι προοδευτικοί αναλυτές, γεμίζετε τα ερτζιανά και τις οθόνες με αποφάνσεις νηπιακές, με αποφάνσεις μπαγιάτικες που δεν αντιστοιχούν σε αυτό που βλέπουμε και σε αυτό που συμβαίνει γύρω μας, πως τάχα φταίει ο πόλεμος για την μετανάστευση που έχει γονατίσει τους άλλους λαούς, οι βιαιότητες των Ταλιμπάν στο Αφγανιστάν και ο εμφύλιος στο Ιράκ. Ενώ ξέρετε από το πρόσφατο και ζέον δικό μας παράδειγμα με τους 274 της Υπατίας, ότι μόνο ένας είναι Αφγανός και κάποιοι ελάχιστοι από το Ιράκ. Σαν περίεργοι που κοιτάτε μια φωτογραφία και μας λέτε τι βλέπετε μόνο, χωρίς το παραμικρό βάθος. Ούτε που καταλαβαίνετε τι λένε οι κραυγές γύρω σας και η απεργία πείνας. Ροχαλίζετε στο λίπος της καλατζούκας σας, ανίκανοι να συλλάβετε τα εκκωφαντικά γεγονότα.
Και ούτε σας έκανε εντύπωση τζιμάνια μου, το ότι οι απεργοί προτιμάνε να πεθάνουν στην ελλάδα, παρά να επιστρέψουν στις χώρες τους. Γιατί; Χρειάζεται μια εξήγηση αυτό. Αφού δεν διώκονται, δεν καταζητούνται, δεν πεινάνε, κόλαση είναι το Μαρόκο δηλαδή; Η Αλγερία, η Συρία χειρότερες από τον θάνατο; Ξυπνάτε φωστήρες, ξημέρωσε σύντροφοι. Ο κόσμος τρέχει προς άλλη κατεύθυνση με ταχύτητες και εξελίξεις που δεν προλαβαίνετε να δείτε.
•
Μεταναστεύουν δε, καταμεσής στην μεγαλύτερη οικονομική κρίση των ευρωπαίων, την εποχή που οι αμοιβές μειώνονται δραματικά και η εργασία είναι δυσεύρετη έως ανύπαρκτη. Και αυτό βγάζει μάτι. Και όμως δεν το βλέπει κανείς, μα κανείς, ντρέπομαι και να το πω. Αυτή έπρεπε να είναι η μεγάλη απορία και το ερώτημά σας. Εκεί καταφεύγουν οι αραβικοί λαοί. Εκεί μακριά από την μαντίλα και τους νόμους του κορανίου. Αυτό μου έκανε εντύπωση και ξεκίνησα να διερευνώ το Ισλάμ. Αυτό δεν βλέπουνε βαθύτερα που έρχεται από τα βάθη των αιώνων των θρησκειών, και αποδίδουν σε απατηλούς και ξόφαλτσους συγκυριακούς λόγους τα κύματα της μεγάλης μετανάστευσης των μουσουλμανικών λαών. Και θα χαρώ να κριθώ για αυτή την άποψή μου και την πολιτική και κοινωνική σύλληψή μου.
•
Την ευκαιρία του πολέμου, την δικαιολογία του Ιράκ και του Αφγανιστάν άρπαξαν οι άραβες και μουσουλμάνοι πολίτες από τις άλλες μη εμπόλεμες χώρες, να φύγουν και να γλυτώσουν από την θρησκευτική δικτατορία του τόπου τους. Μέσα από την θρησκευτική υποταγή που κατακυριαρχεί και πρωταγωνιστεί στα πάντα, τους κρατάνε σε αυτή την πολιτική υποταγή συγχρόνως. Με το Ισλάμ εμπροσθοφυλακή, οι ισόβιοι δικτάτορες έστησαν αιώνες τώρα εκεί κάτω το μεγάλο φαγοπότι τους και την ασυλία τους συγχρόνως, με όπλο τους την μοιρολατρία, την καταπίεση, την πρωτοφανή εσωτερική ανελευθερία αυτών των λαών, ακόμα και όταν είναι μόνοι τους μέσα στο δωμάτιό τους, ακόμα και όταν αποπειραθούν να σκεφτούνε έξω από τους θρησκευτικούς κανόνες, σε μια ισοπέδωση των ανθρώπινων συνειδήσεων και σκέψεων.
•
Ούτε το πετρέλαιο δεν γλύτωσε το Ισλάμ από την αναπάντεχή και θεαματική συντριβή του. Αυτό που διακατέχει και διαφεντεύει την ενέργεια και την οικονομία όλου του κόσμου. Μάθημα σπουδαίο για όλους, ότι ο πλούτος δεν οδηγεί πουθενά τις κοινωνίες αν δεν μοιράζεται στους ανθρώπους. Όσος κι αν είναι. Μα πουθενά διάολε, πουθενά. Όπως ακριβώς την ίδια εποχή συμβαίνει σε εμάς εδώ στην Δύση, όπου η πρωτοφανής και πρωτόγνωρη συσσώρευση πλούτου οδηγεί τις κοινωνίες στην δυστυχία και μόνο, στην βία και μόνο, στην εξαθλίωση των πάντων και μόνο. Οδηγεί στο ροκάνισμα της ελευθερίας μας, στη μείωσή της, στην αφαίρεση των δικαιωμάτων μας. Ο πλούτος και η ελευθερία πρέπει να μοιράζονται, να ανήκουν σε όλους.
•
Την μαντίλα για να καταλάβουμε τα πράγματα, που είναι ασυζήτητο και αδιαπραγμάτευτο σύμβολο γυναικείας θρησκευτικής καταπίεσης στις αραβικές χώρες, οι μετανάστριες πρώτης γενιάς δεν τολμούν να την βγάλουν από το κεφάλι τους, υπάρχει ένα περιβάλλον ισλαμικό που παρακολουθεί και ελέγχει αυτούς τους ανθρώπους σε όποια δυτική χώρα, κι αυτό είναι εξοργιστικό για τις κατακτήσεις των δυτικών, που τους επιβάλουν υποδόρια, τάχα εν ονόματι των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, έναν ξενόφερτο θρησκευτισμό μέσα στην πατρίδα τους, την στιγμή που έχουν πετάξει τον δικό τους δυόμισι αιώνες σχεδόν πριν. Την μαντίλα στο Παρίσι δεν μπορούν να την βγάλουν οι γυναίκες ακόμη. Ελάχιστες αποτολμούνε κάτι τέτοιο. Πρέπει να γεννηθούν εκεί μέσα σε έναν άλλον πολιτισμό καινούργια παιδιά για να την βγάλουν. Όπου στις νέες γενιές δεν περνάει ο ισλαμικός τσαμπουκάς ή όποιος άλλος όπως εμείς ξέρουμε. Το Ισλάμ νικήθηκε από τις επιλογές του, από το αδιέξοδο που οδηγήθηκε και που τώρα ξέσπασε. Το αδιέξοδο που διαρκώς γεννούσε και διατηρούσε ως κόριν οφθαλμού μέσα στους αιώνες, κρατώντας με τα δόντια την εξουσία και τα εκάστοτε οικονομικά συμφέροντα της ύστερης δουλοκτησίας, της φεουδαρχίας, της αποικιοκρατίας και του καπιταλισμού σήμερα.
•
Και τέλος εκτός από πολιτισμικά, νικήθηκε και κοινωνικά ως ήταν φυσικό και κυρίως αυτό, γιατί στερεοποίησε πλέον την γνώμη των πιστών για την άσχημη δικαιακή πορεία του, την πιο σημαντική εξ άλλου για όλους τους ανθρώπους παγκόσμια, αφού οι στόχοι της ισλαμικής δικαιοσύνης δεν επετεύχθηκαν ποτέ. Απέτυχαν παταγωδώς. Αντίθετα οργίαζε η διαφθορά και εκεί. Η δικαιοσύνη του κορανίου και της σαρίας δεν έφτασε ποτέ στους πιστούς, παρέμεινε μέσα στις σελίδες όπως γίνεται σε όλες ανεξαιρέτως τις θρησκείες, αυτούς του μηχανισμούς καταστολής των ανθρώπων. Μια μεγαλοστομία ήταν μόνο, μια πομφόλυγα που έσκαζε κάθε τόσο και άντε πάλι από την αρχή με νέες υποσχέσεις μπας και την σώσουμε. Γιατί αυτός ήταν ο εχθρός του, αυτός είναι ο εχθρός σε κάθε θρησκεία και κάθε εξουσία, όπως κι αν κατά εποχή ονομάζονται, πολίτες, πιστοί, πληθυσμός, εργαζόμενοι, μάζες, κάτοικοι, δημότες και λοιπά. Αυτόν ήθελε να καταστείλει, να κρατήσει σε νάρκη.
•
Μια ατελέσφορη προσπάθειά του μέσα στους αιώνες, να ταυτίσει τον κινούμενο τον τρέχοντα ζωντανό κόσμο, με ένα δόγμα του παρελθόντος, που προέγραφε τον κόσμο τότε εφ άπαξ, για όλο το άπειρο μέλλον, με μια σαρία που γράφτηκε πριν 1300 χρόνια. Μια τρέλα δηλαδή. Οι άραβες, από σημαντικός και πνευματικός λαός στα γράμματα, στις επιστήμες, στα μαθηματικά στις τέχνες, στον πολιτισμό, πέσαν στα ναρκωτικά του Ισλάμ. Αυτό τους ξέκανε. Έλιωσε τις ανθρώπινες αντιστάσεις τους.
Αυτός ο σπουδαίος λαός της αρχαιότητας, που διέσωσε ένα μεγάλο κομμάτι του ελληνικού πολιτισμού και κυρίως τον Αριστοτέλη που υπερεκτιμούσαν, αντιγράφοντας και αναλύοντας τα μεγάλα φιλοσοφικά κείμενα της κλασσικής αρχαιότητας. Στο μεσαίωνα μάλιστα και συνέχεια στην Αναγέννηση, ο Αβικέννας το 10ο αιώνα και ο Αβερρόης τον13Ο κυριάρχησαν στα ευρωπαϊκά γράμματα.

•
Ένας κύκλος τεράστιος κλείνει στις μέρες μας και ένας άλλος αρχίζει. Θα τον περιμένουμε. Η ιστορική αυτή στιγμή είναι συγκλονιστική, αφού κουνήθηκε ένας κόσμος για πρώτη φορά, μετά από καταπίεση δεκατριών αιώνων.
Και επιστροφή δεν υπάρχει στην συνείδηση των αράβων όσο θα προχωράμε και θα αυξάνει το μέλλον. Αυτό που συμβαίνει τώρα στον αραβικό κόσμο, είναι ακριβώς μια ασυνείδητη ακόμα προσπάθεια να πετάξουν από πάνω τους αυτοί οι λαοί την θρησκευτική δικτατορία, η οποία δεν περιορίστηκε ποτέ στα στενά όρια της θρησκευτικής της εξουσίας, αλλά επεκτάθηκε και κατέκτησε κάθε σπιθαμή του πολιτικού, του κοινωνικού, του οικονομικού, αλλά και του ιδιωτικού βίου και κυρίως αυτού, που είναι η αποφασιστική αρχή του ξηλώματος στον παρόντα αιώνα της συνειδησιακής απεξάρτησης από το αστυνομικό σφιχταγκάλιασμα του Ισλάμ.

ΥΓ
Η ζωή δεν επιτρέπει ποτέ αυστηρούς προγραμματισμούς,
ως απροσδόκητη πάντα.
Με υποχρέωσε να αναρτήσω νωρίτερα.


*Ελπίζω, επόμενη ανάρτηση 1η Μάη