Κυριακή 1 Νοεμβρίου 2009

Χωρίς ήχο


Δεν αντιδρώ, προστατευμένος σε έναν πλακούντα
φτιασμένο πρόχειρα από φόβο και αλλοφροσύνη,
κάθομαι εκεί χωρίς να ανασαίνω, χωρίς να κάνω θόρυβο, μπας και προλάβω να πεθάνω πριν με πάρουν είδηση οι άνθρωποι.
·
Κουρνιασμένος πιο βαθιά στην γούβα που έγραφα,
δεν ακούω ούτε τη φωνή μου.
Κι όμως ουρλιάζω και δεν ακούω τίποτε. Τουλάχιστον γιαυτό είμαι βέβαιος.
Παίρνω τις εικόνες σου ζωή και τις μπήγω επίμονα στην ψυχή μου για να συνέλθω.

Αλλά δεν αισθάνομαι, με μια πίκρα άγευστη που πάει χαμένη.

3 σχόλια:

tiktos είπε...

ΚΥΡΙΕ ΝΕΦΕΣΤΟΡΑ
ακούγετε σαν πνιγμός.

simple man είπε...

Σαν τα όνειρα αγωνίας που βλέπαμε παιδιά. Μέναμε μόνοι, φωνάζαμε και δεν μας άκουγαν. Τώρα δεν ακούμε ούτε εμείς τις φωνές μας.
Απελπιστικά εξαιρετικό.

Nefestoras είπε...

Αγαπητέ tikto,
Αγαπητέ Simple man,

είναι το πολιτικό ψυχπλάκωμα που γράφει τα κείμενά μας.
Ο κοινωνικός ζόφος που οδηγεί την σκέψη μας και μιλάει για εμάς.
Ο οικονομικός φόβος που πλαγιάζει μαζί μας και παρενοχλεί τον ύπνο μας και απελπίζει το ξύπνημά μας.

Καταλαβαίνετε πιστεύω τις άγριες στιγμές που τα γράφουν αυτά.

Σας χαιρετώ