Ίσες αποστάσεις

Οι καλοί συνάδελφοι, έχουν εφεύρει ένα κορυφαίο σόφισμα από τον προηγούμενο ήδη αιώνα, καρπό άκρατου και επίμονου δόλου, με το οποίο μας απειλούν όποτε ανοίγουμε το στόμα μας να διαμαρτυρηθούμε επειδή μεροληπτούν εις βάρος μας στις συζητήσεις και στους συντονισμούς των απόψεων, το οποίο σόφισμα κραδαίνουν μάλιστα σαν φραγγέλιο υπέρτατου ορθού λόγου και υπέρτατης δημοκρατίας, και το οποίο τελικά δεν είναι παρά μια ακόμα κρυμμένη κακομοιριά της συνείδησής τους.
·
Πρέπει να κρατάνε λέει ίσες αποστάσεις μεταξύ των εμπλεκομένων με διαφορετικές απόψεις, για να είναι αντικειμενικοί. Πω, πω ακριβοδίκαιοι! Και αυτό καθιερωμένο ως πανάκεια πλέον και όχι απλώς ως εξαίρεση σε κάποιες σπάνιες και ιδιάζουσες περιπτώσεις όπου τυχαίνει να είναι νεφελωμένα τα νοήματα ή οι προθέσεις των ομιλητών. Για να μην αδικούν κανένα. Δηλαδή στη ακριβή μετάφρασή του, ίσες αποστάσεις από το δίκιο και το άδικο! Δηλαδή να αδικούν μόνο το δίκιο. Έξοχα!
·
Ίσες αποστάσεις από τους κλέφτες της αγοράς και τους κλεπτόμενους πολίτες. Αυτό είναι που λένε. Εκεί είναι η αθέατη ουσία. Από τους καταχραστές των ταμείων του κράτους και εμάς από την άλλη. Γιατί έχουν και αυτοί ανθρώπινα δικαιώματα λέει. Και πολλά άλλα τέτοια λέει. Μόνο που τελικά, μόνο αυτοί έχουν δικαιώματα. Αυτό δείχνει ασυζητητί, η αδίκαστη αυτή κατάντια των 20 τουλάχιστον τελευταίων χρόνων.
·
Προσθέτουν δε ένα βοηθητικό επικουρικό μικροσόφισμα άγνοιας δήθεν και εκκωφαντικής αθωότητας, λέγοντας στις δύσκολες στιγμές όταν αποκαλύπτονται: μα δεν ξέρουμε εκ των προτέρων ποιος έχει το δίκιο και ποιος το άδικο αν δεν αποφανθεί η δικαιοσύνη. Κουτοπόνηρη τυπολαγνεία της κακιάς ώρας, που υποκρύπτει έσχατη δουλοπρέπεια και καλά ριζωμένο ραγιαδισμό σε ότι διαφεντεύει στον ορίζοντα. Χρειάζεται δηλαδή να αποφανθεί ο Άρειος Πάγος ότι συγκεκριμένοι με ονοματεπώνυμα έκλεψαν τα χρήματα των ταμείων των εργαζομένων. Αν δεν αποφανθεί ο Άρειος Πάγος εμείς δεν το ξέρουμε μέχρι τότε αν μας κλέψανε ή όχι, και ούτε δικαιούμαστε να λέμε την γνώμη μας δημόσια γιατί επηρεάζουμε και προκαταλαμβάνουμε την γνώμη των δικαστών, και διάφορες άλλες τέτοιες σαχλαμάρες.

Ή κατά επέκταση, κάποιο διεθνές δικαστήριο για να μάθουμε αν έχει δίκιο ο Ιρανικός λαός ή ο Μπους και η παρέα του. Τέτοια εννοούν και λένε απροκάλυπτα.
·
Αλλά το πιο γουστόζικο είναι όταν αναγκάζονται να καλέσουν ΄΄και την άλλη άποψη΄΄ όχι την ανώδυνη αλλά εκείνη που συστηματικά και συμπεφωνημένα καταστέλλουν και αποκρύπτουν, επειδή τους πήραν είδηση και δεν μπορούν να κάνουν αλλιώς, τι πανηγύρι γίνεται, πως τους χαμηλώνουν τα μικρόφωνα οι άλλοι καλοί τεχνικοί συνάδελφοι, συνδικαλισμένοι και αυτοί για την καλλίτερη ενημέρωση και το δίκιο του εργάτη, τι πογκρόμ και τι λεκτικούς προπηλακισμούς κατά φοιτητών και άλλων αντιδρώντων, να μην μιλήσουν με όποιο τέχνασμα και προβοκάρισμα. Μόνο που όλα αυτά φαίνονται πεντακάθαρα από μας από κάτω. Αυτό είναι που δεν καταλαβαίνουν καθόλου.