Περί ελαχίστων διεφθαρμένων

Ο 21ος Ο αιώνας βρήκε τους νεοέλληνες να είναι κρυμμένοι πίσω από την μοναδική εξαίρεση που τους απέμεινε. Τον τελευταίο αδιάφθορο πολίτη.
Συνωστίζονται όλοι πίσω από τις μικρές διαστάσεις του και τον υποκρίνονται. Πόσο μάλλον που είναι άγνωστος. Όμως αυτός κρύβεται καλά από μας αφού μας γνωρίζει καλλίτερα από ότι εμείς τον εαυτό μας. Φυλάγεται σαν αγρίμι μην τον μολέψουμε.
·
Αυτό το παραμύθι περί κάποιων ΄΄ελάχιστων΄΄ κιόλας διεφθαρμένων πολιτικών και δημοσίων λειτουργών, και πιθανόν ή ίσως και κάποιων πολιτών, που καταδυναστεύουν και τυραννούν τη χώρα και την εκθέτουν διεθνώς (λες και το πρόβλημα ήταν να μην μάθουν οι άλλοι την κατάντια μας) είναι η ταφόπετρα της νεοελληνικής κοινωνίας. Ότι πιο καταστροφικό για την στοιχειώδη συνειδησιακή ύπαρξη του τόπου και την κυριολεκτικά γεωγραφική ύπαρξη της Ελλάδας στο άμεσο μέλλον.
·
Εν τω μεταξύ οι νεοέλληνες ένας-ένας ξεχωριστά, αντί να αντιστέκονται, κατασκευάζουν επιχειρήματα για να απαντάνε επιστημονικά και αναντίρρητα, και να εξηγούν με βαθιές αναλύσεις ΄΄γιατί δεν αντιστέκονται΄΄. Ενοχλούνται δε και θίγονται αφάνταστα, από κάθε είδους ερωτήσεις και κριτική που αφορά αυτούς και όχι τους άλλους, και εξηγούν άριστα και απλά γιατί ψηφίζουν διαφθορά και διαπλεκόμενους με τόση μανία και χαρά.
Συνχρόνως, κατασπαράσσουν ακούραστα ο ένας τον άλλο και με αριστοτεχνικά επιχειρήματα αρπάζουν και ξεπουλάνε ότι βρίσκουν μπροστά τους χωρίς τον παραμικρό ενδοιασμό. Από την γη, την θάλασσα, τις παραλίες, τον αέρα, το νερό, τα δάση, την πατρίδα τους, τις οικογένειές τους, τα παιδιά τους, τους φίλους τους, τον εαυτό τους, οι ίδιοι αν μπορούν ή μέσω των εκπροσώπων τους όταν δυσκολεύονται.
·
Όσο για τον ανθρωπάκο μας, ξέρει πως αν τον ανακαλύψουμε θα έρθει το τέλος του, όπως και μιάς κληρονομιάς που άθελά του κουβαλά, μόνο και μόνο γιατί έτσι μπορεί να βλέπει τον κόσμο. Προέρχεται από το πολιτισμικό παρελθόν του τόπου, βαθιά πίσω στην ιστορία.

Το ότι δεν τον γνωρίζει κανείς, μπορεί να βολεύει αλλά έχει γίνει ο εφιάλτης της νεοελληνικής κοινωνίας. ΄΄ποιός νομίζεις ότι είσαι κερατά και μας εκθέτεις΄΄.
Όλο τέτοια σιγομουρμουρίζουν θυμωμένα και απειλητικά.

Στο κατόπι του έχουν ξεχυθεί απλοί πολίτες, δηλαδή αθώοι όπως αφήνουν να παρανοηθεί, οργανώσεις, κόμματα, γιατροί και εφοριακοί, δημόσιοι και ιδιωτικοί υπάλληλοι, με επί κεφαλής τους ηρωικούς δημοσιογράφους που διψούν για κάθαρση και εξυγίανση του δημόσιου βίου, να τον βρουν και να τον λυντσάρουν, με τον μεταμοντέρνο τρόπο, δηλαδή διαφημίζοντάς τον και δοξάζοντάς τον.
·
Είμαστε πράγματι ένας λαός, που μίσησε το συλλογικό και αποθέωσε τον ατομισμό μετά την ήττα του εμφυλίου. Σε αυτόν τον εμφύλιο νικήθηκαν το ήθος, οι παραδόσεις, ο πολιτισμός, η αλληλεγγύη και όλες οι σημαντικότερες κατακτήσεις και αξίες του λαού μας, μαζί με το δίκαιο. Εκτός από τα πολύ μικρά παιδιά, κανείς πιά δεν είναι παρέα και δεν εμπιστεύεται τους γύρο του.
·
Αν έχει απομείνει και η ελάχιστη ελπίδα για αυτόν τον τόπο, θα πρέπει να παραδεχτούμε συνολικά την κατάστασή μας σαν λαός και πολίτες αλλιώς δεν υπάρχει η παραμικρή διέξοδος. Πίσω από το ΄΄δεν είναι όλοι το ίδιο΄΄ και το ακόμη χειρότερο ΄΄είναι μια μικρή μειοψηφία που πάντα υπήρχε΄΄ την στιγμή που πάνω από το 90% των πολιτών, έχει ξεχυθεί στο παιχνίδι της αρπαγής, κρύβεται μονίμως η διαφθορά και η διάλυση της κοινωνίας μας και του κράτους. Αυτό ιστορικά είναι αδιαμφισβήτητο και αφορά τους πάντες σαν άτομα στον πλανήτη και όλους τους λαούς σαν σύνολα.