Το άσυλο

Το άσυλο θα συντριβεί από την λαϊκή κατακραυγή. Αυτό αναγγέλλει η ζωή. Καμιά προσπάθεια της αριστεράς δεν θα μπορέσει να το σώσει. Αντίθετα θα είναι μια πανωλεθρία για αυτήν, για την ανοχή ή την συμμετοχή της σε αυτό το μακελειό, το τέλος ενός κακογραμμένου παραμυθιού περί αντίστασης και κοινωνικών αγώνων, όταν ο λαός και οι πολίτες όλων των πολιτικών αποχρώσεων θα το σαρώνουν με την οργή τους, μαζί με τους δικούς της οπαδούς και ψηφοφόρους.

Θα καταρρεύσει για τον βαρβαρισμό που ξέρασαν πάνω στην ελληνική κοινωνία, που γκρέμιζαν για την πλάκα τους ότι οι άλλοι έχτιζαν με τον μόχθο τους από γενιές πριν, για την ασέβεια τους προς τους κατοίκους που τους προκαλούσαν και βρώμιζαν την πόλη τους, που γέμιζαν με θράσος και αναίδειά τους δρόμους και τις εικόνες της ζωής μας.

Θα καταρρεύσει από την αγανάκτηση των πολιτών, για τον απίστευτο εμπαιγμό και την κοροϊδία που υπέστησαν από την μεταπολίτευση μέχρι σήμερα από τους εκάστοτε καταληψίες, που ζητούσαν την ανοχή και την κατανόησή τους εν ονόματι δήθεν φοιτητικών αιτημάτων ή την προστασία της δημοκρατίας όπως έλεγαν ξεδιάντροπα και προκλητικά ενώ έκαιγαν και ξανάκαιγαν το πολυτεχνείο.

Θα απορριφθεί από τους πολίτες, για τις απίστευτες εφιαλτικές καταστροφές που μαύρισαν την ψυχή των ελλήνων, που αποτελείωσαν το ήδη διαλυμένο τους μυαλό από τους πολιτικούς σαλτιμπάγκους και κατασπάραξαν το συλλογικό συνειδητό και ασυνείδητο, μη αφήνοντας κανένα εσωτερικό κόσμο ανέπαφο από την ασχήμια τους. Καμιά ψυχική ηρεμία να ξεχειμωνιάζουν από τις ανελέητες επιθέσεις του κεφαλαίου και της αγοράς στην ανυπεράσπιστη τσέπη και ύπαρξή τους.

Είμαστε εγκλωβισμένοι στην ανικανότητα της αριστεράς! Αυτό πάθαμε. Είμαστε υποχρεωμένοι να υφιστάμεθα τις παθογένειες της και τις στρεβλώσεις της χωρίς δικαίωμα απόδρασης ή αλλαγής ιδεολογικού φορέα αφού οι δρόμοι είναι όλοι κλειστοί και αδιέξοδοι. Γιατί η κατάσταση στον εξωκοινοβουλευτικό και αναρχικό χώρο θα καταλάβατε πιστεύω, είναι εξ ίσου ίδια αν όχι χειρότερη, ενώ το υπόλοιπο πολιτικό κοινοβουλευτικό τοπίο βουλιάζει από ακατάσχετες προδοσίες κατά των πολιτών και πλημμυρίδες διαφθοράς.

Σε λίγο θα ψάχνουν για ψέματα, θα εφευρίσκουν επιχειρήματα και δικαιολογίες όπως τότε που έπεσε το τείχος του Βερολίνου, να πουν εγώ είχα διαφωνήσει, εγώ το είχα αναφέρει, εγώ τα είχα πει. Να χωθούν πάλι στον νέο κόσμο, να βγουν αλώβητοι από αυτό το μακελειό της κοινωνίας, σωσμένοι πολιτικά, ενώ η ιστορία έχει ήδη καταγράψει και ξεράσει αυτόν τον εκνευριστικό λαϊκισμό τους.

Άσυλο και τείχος του Βερολίνου είναι ένα και το αυτό για όποιους δεν κατάλαβαν. Μόνο που εδώ θα πέσει το τείχος μιάς παραπαίουσας ελληνικής αριστεράς μαζί με όλες τις ενδιάμεσες αποχρώσεις της και τα άκρα της, που δεν βλέπουν ότι βλέπουν όλοι οι άλλοι. Που δεν της απέμεινε ίχνος αντάρτικου θάρρους να καυτηριάσει και να κριτικάρει τους κλεφτοκοτάδες και τους βιαστές, πόσο μάλλον να τιμωρήσει παραδειγματικά μέσα στην πλατεία της Λαμίας όσους την εκθέτουν ηθικά και πολιτικά, όπως έκανε ο χαρισματικός πρωτοκαπετάνιος της.

Το άσυλο δεν χωρίζει πλέον τους φοιτητές και τους μπάτσους όπως νομίζετε εκεί στην αριστερά, αλλά χωρίζει τον ελληνικό λαό από φοιτητές καταληψίες και μη. Εκεί είναι πλέον η αντίθεση και εσείς όλοι δεν την βλέπετε. Εκεί έχει μεταφερθεί γιγαντωμένη από τις αβάσταχτες καταστροφές. Τον ελληνικό λαό και τους πολίτες στο σύνολό τους θίγει και προκαλεί το άσυλο. Κι αν έχετε αντιρρήσεις και κότσια μετρήστε το.

Γιατί ποτέ δεν κατέφυγαν εκεί παρά καταστροφείς και παντός είδους πολιτικά και κοινωνικά απόβλητα. Και ποτέ μετά την χούντα δεν απειλήθηκε η ζωή τους ή η ελευθερία των ιδεών τους και του λόγου τους. Ούτε μια φορά δεν θυμάμαι κάτι τέτοιο και ήμουν αυτόπτης μάρτυρας πάντα. Σε αυτά τα πανηγύρια της δημοκρατίας όπως τα ονομάζετε ή τα χαλάσματα της ντροπής και της αξιοπρέπειας του ανθρώπου όπως λέει ο κόσμος.

Κανονικά, και πριν επέλθει το κοινωνικό τσουνάμι που ήδη ακούγεται το γρύλισμα του τρομικά από κάθε γειτονιά και σπίτι, το άσυλο θα έπρεπε να είχε απαγορευτεί εξ ίσου για μπάτσους, μπάχαλους και παντός είδους άλλους καταληψίες και φρούτα. Όλων όσων είναι εναντίον μας δηλαδή. Όταν καταλαμβάνεται κάτι, παύει να ανήκει στους άλλους αλλά μόνο σε αυτούς που το κατέλαβαν. Παύει να είναι άσυλο. Το άσυλο δεν το κατέλυσε μέχρι στιγμής η αστυνομία αλλά εσείς που το ιδιοποιείστε και το καταργείται διαρκώς. Εσείς είστε η αστυνομία για μας. Τόσο δύσκολο είναι πια να το κατανοήσετε.

Ένα παιχνίδι λέξεων και εννοιών κρυμμένο αριστοτεχνικά, φτιαγμένο από ιδεολογικές ταχυδακτυλουργίες και περίσσια απάτη. Άσυλο νοείται κάτι μόνο όταν δεν ανήκει σε κανέναν αλλά σε όλους, όταν δεν καταλαμβάνεται από κανένα όπως γίνεται στη ζωή. Όταν κάτι ανήκει αποκλειστικά σε όλους τους πολίτες και όχι σε συντεχνίες ή προνομιούχες κάστες όπως των φοιτητών ή πολιτικών και ιδεολογικών ομάδων.

Αλλά ο απόηχος της χούντας και της δεξιάς τρομοκρατίας μέσω των ασφαλιτών και των παντός είδους χαφιέδων, θεώρησε ως αυτονόητο να θεωρηθούν οι πανεπιστημιακοί τουλάχιστον χώροι ως άσυλο, ως άβατο και απαγορευμένο για τους μπάτσους. Για να προστατευθούν όχι οι πολιτικοί και ποδοσφαιρικοί χουλιγκάνοι αν θυμάστε, αλλά μια γενιά άλλων φοιτητών που πράγματι κινδύνευε και αγωνιζόταν στο πλευρό του λαού και όχι εναντίον του όπως συμβαίνει σήμερα. Αυτή είναι όλη η ιστορία.

Που να φανταζόμασταν τότε, που να είχαμε μυριστεί πως αμέσως σχεδόν μετά την πτώση της χούντας, μια άλλη εξ ίσου επικίνδυνη λογική θα έκανε την εμφάνισή της, χτυπώντας και βασανίζοντας το ίδιο τις συνειδήσεις μας και τις ψυχές μας. Θα ξαναδιαπιστώναμε απλά, ότι ο κόσμος είναι πιο απροσδόκητος και αναπάντεχος από αυτό που εμείς αναμένουμε ή πιστεύουμε, πως τα πράγματα θα μετατρέπονταν στο αντίθετό τους όπως μας έλεγαν και μας προϊδέαζαν οι Ίωνες, πως δηλαδή η χούντα πέφτοντας είχε προλάβει να γεννήσει τα αυγά της και την συνέχειά της από την ανάποδη και αντίθετη πλευρά. Από την πλευρά που τότε και μέχρι πριν λίγα χρόνια δεν θα μπορούσαμε να φανταστούμε. Ότι κάποια από αυτά τα φιδάκια θα ήταν από εμάς τους δημοκράτες και ιδίως τους υπερδημοκράτες από τους οποίους λένε ότι προέρχονται όλοι αυτοί οι εργολάβοι κατεδαφίσεων. Αυτές οι καταστροφικές λογικές δεν οδηγούν σε κανένα μέλλον, σε καμιά απολύτως καλλίτερη κοινωνία.

Η αριστερά καταρρέει ανίκανη να παρέμβει οπουδήποτε στην ελληνική κοινωνία. Ανήμπορη να καταλάβει τι συμβαίνει γύρο της, να εξηγήσει γιατί οι δημοκρατικοί πολίτες δεν την εμπιστεύονται και ούτε την καταλαβαίνουν. Δεν την καταλαβαίνουν πια ούτε τα λαμόγια ούτε τα μη λαμόγια. Ότι με τα δόντια κρατάει τους δικούς της. Ανίκανη να απαντήσει σε ερωτήματα που κραυγάζουν και αυτή δεν ακούει, που βγάζουν και τα δυό μάτια και αυτή δεν τα βλέπει. Αναξιόπιστη λόγω του πρωτοφανούς διεθνώς λαϊκισμού της, απέναντι στους ίδιους τους εργαζόμενους και τις συντεχνίες τους, οι οποίοι ξέρουν ότι έχουν άδικο και τους υποστηρίζουν κάποιες ανεύθυνες πολιτικές ομάδες εξ ίσου με αυτές που βρίσκονται στην πολιτική εξουσία.

Τα πανεπιστήμια δεν είναι κοινοβούλια, τόποι άσκησης πολιτικής, είναι τόποι γνώσης κατά 99%. Μια στις τόσες μόνο, στις μεγάλες εθνικές και κοινωνικές εκτροπές, ιεραρχούν όπως όλοι οι πολίτες το πολιτικό και κοινωνικό πάνω από τα επαγγελματικά τους καθήκοντα και τις άλλες προσωπικές επιλογές. Τα φοιτητικά παραμάγαζα αυτές οι ολέθριες γιάφκες των κομμάτων μες τα σχολειά, πρέπει να κλείσουν. Να ξεκουμπιστούν από τους πανεπιστημιακούς χώρους, να τσακιστούν να φύγουν από κει μέσα. Έπρεπε ήδη να είχαν εξαφανιστεί. Να παραμείνουν αμιγώς και μόνο φοιτητικοί σύλλογοι, χωρίς υπόγειους ομφάλιους λώρους. Και προ πάντων! να μην εκλέγουν οι φοιτητές τους καθηγητές τους. Αυτός ο νόμος διαφθορείο του πασοκ. Αυτή είναι χειρότερη διαπλοκή από τα ομόλογα και το βατοπέδι. Πολύ πιο πέρα από αυτά και γεννά τέρατα, καταστροφές και όλεθρο. Νόμος συνταγή για διαπλοκή και διαφθορά.!

Μιλήσατε εσείς στον αναρχοαυτόνομο χώρο και στον εξωκοινοβουλευτικό, για ένα, δύο, τρία, πολλά πολυτεχνία. Από τότε που γράφατε το σύνθημα αυτό στους τοίχους των Εξαρχείων πέρασαν 35 τόσα χρόνια με εξεγέρσεις με ατέλειωτες καταλήψεις, με απέραντες νεκρικές καταστροφές παντού και ολούθε στην Αθήνα και τίποτα απολύτως δεν άλλαξε. Δεν πρέπει να κάνετε και σεις έναν απολογισμό, μια αναδρομή στο χρόνο σας, μια ματιά πίσω στα πεπραγμένα σας και στις πρακτικές σας, να δείτε τι συνέβη όλο αυτό ον καιρό. Δεν νομίζετε ότι πρέπει να αναλογισθείτε τι μπορέσατε και τι δεν μπορέσατε, να ξαναδιαβάσετε τις σημειώσεις σας. Σε ποια αθώα συγκριτικά κατάσταση παραλάβατε τα πράγματα και που τα έχετε φτάσει, σε ποιο σημείο απελπισίας με δική σας ευθύνη.

Θα σας πω κάτι που με έμαθαν οι παλιότεροι. Την επανάσταση δεν την κάνεις μαζί με άλλους ποτέ. Την κάνεις μόνος σου πάντα. Είναι δική σου υπόθεση, δική σου απόφαση. Αλλιώς είναι ήδη αποτυχημένη σύντροφε. Η επανάσταση η δικά μου, η επανάσταση που εγώ έμαθα και ξέρω, αν και νικημένη και φυλακισμένη είχε ένα ήθος. Πριν από όλα. Και αυτό εσείς δεν το μάθατε ακόμα. Να σας πω κάτι που γνωρίζω επίσης καλά, την επανάσταση δεν την κάνεις εις βάρος των άλλων, αλλά εις βάρος σου όπως έκανε ο Βελουχιώτης και ο Γκεβάρα. Αυτό το μεγαλείο έχει ο επαναστάτης. Όλα τα άλλα είναι καλαμπούρια. Επιχειρήματα και σαχλαμαρίτσες στην αυλή του Πολίτη με γκομενούλες, επαναστατικές κρασοσυζητήσεις στα ταβερνάκια ή μεγαλοστομίες της παρέας.

Το πρόβλημά μας είναι να αλλάξουμε τον κόσμο και όχι να τον εκδικηθούμε που δεν αλλάζει. Όπως κάνει η σέχτα και οι βανδαλομηδενιστές με τους μπαχαλάκηδες. Εδώ είναι τα δύσκολα. Και εμάς λιώνει και συντρίβει η πολιτική και η οικονομική συμπεριφορά του λαού μας, η βουτηγμένη στην ρεμούλα και στην απάθεια. Δεν βγήκαμε όμως στου δρόμους να τους πετάμε πέτρες και μολότοφ να τους βάλουμε απέναντι μαζί με τους μπάτσους και να καίμε τα σπίτια και τα αυτοκίνητά τους ή να δέρνουμε και να βαράμε πανεπιστημιακούς και πρυτάνεις. Αυτά είναι υποκοσμικά τουλάχιστον. Είμαστε σκληροί στην κριτική μας και στο λόγο μας γιατί αυτό είναι το φυσικό όπλο της ελλογικότητας και δεν έχουμε άλλο εκτός από την μαζική αλλαγή που δεν έρχεται.

Εσείς από αυτά όλα τίποτα δεν είδατε και δεν καταλάβατε ποτέ. Ότι δηλαδή οι κοινωνίες των έλλογων όντων, δεν αλλάζουν με τις μολότοφ και τις κλανιές μιας χούφτας απελπισμένης και παρανοημένης, γιατί τότε θα είχατε αλλάξει έστω τους γονείς σας και τους παλιούς σας φίλους. Χρειάζεται άλλου είδους προβληματισμός, άλλου είδους συλλήψεις και κατανοήσεις της ζωής των ανθρώπων που εσείς δεν τις ξέρετε. Τις αγνοήσατε όπως και οι θεωρητικοί σας φωστήρες.

Δεν δανείζομαι, είμαι ελεύθερος.

Αλίμονο ξεχάσαμε αυτή την αρχή! δεν δανείζομαι, δεν θέλω να χρωστάω.

Στοιχειώδεις αξίες, αυτονόητες μέχρι χτες ακόμα στην σκέψη και την συνείδηση των ανθρώπων για αιώνες, σήμερα βρίσκονται κατασυκοφαντημένες ανυπόφορα στα αζήτητα της κοινωνίας, από τους μηχανισμούς του κέρδους και της τραπεζικής αγοράς. Γίνανε έννοιες άγνωστες και ακατανόητες, καταχωνιασμένες και χαμένες όλο και περισσότερο στα βάραθρα της μαζικής αμνησίας.
•
Ο δανεισμός καταργεί την ανεξαρτησία και την αυτονομία του ατόμου και των συνόλων του. Οι πολίτες τέτοιων κοινωνιών, χάνουν κάθε έλεγχο του εαυτού τους, χάνουν κάθε αυτοδιάθεση της ζωής τους και βρίσκονται έρμαια στις χειρότερες εξαρτήσεις και ορέξεις των δανειστών τους. Βρίσκονται διαρκώς υπό απειλή κάθε είδους μέχρι και υποκοσμική κάποιες φορές.
•
Ειδικά όταν γίνεται μαζικά, δείχνει την συλλογική αποτυχία των εργαζομένων και του κράτους τους. Όταν λαός και κυβερνήσεις διαγκωνίζονται στις τράπεζες ποιος θα πρωτοδανεισθεί, ποιος θα χρεωθεί και θα χρωστάει περισσότερα σε δάνεια σε κάρτες και επιταγές, τότε οι χώρες αυτές αργά ή γρήγορα χάνουν την εθνική ανεξαρτησία τους και την δυνατότητα άσκησης τόσο εσωτερικής όσο και εξωτερικής πολιτικής.
•
Οι διαρκώς χρεωμένες χώρες, γίνονται αναξιόπιστες και κομπιναδόρικες, και καταλήγουν πάντα σε μπανανίες ή δικτατορίες. Δουλοποιούνται απόλυτα σε νοοτροπία και ψυχολογία μαζί με τους πολίτες τους, γίνονται ενθουσιώδεις χειροκροτητές των δανειστών τους, ώριμοι συκοφάντες άλλων πολιτών και άλλων λαών που αντιστέκονται. Αυτά γράφουν τα βιβλία της ιστορίας.
•
Μα πριν από όλα, χρεώνουμε τις επόμενες γενιές! Γεννάμε τα παιδιά μας τοκισμένα. Φορτωμένα στις κούνιες τους με τα δικά μας δάνεια με την δική μας αλλοτρίωση. Τι διάολο κατάσταση είναι αυτή; Με τις σπατάλες μας στο δημόσιο ή στον οικογενειακό λογαριασμό. Και αυτό είναι το πιο μεγάλο έγκλημα από όλα. Ερχόμαστε σε αυτή την ζωή και φεύγουμε κρυφά σαν κλέφτες γιατί σπαταλήσαμε και αρπάξαμε με την ψήφο μας τα πάντα. Κάθε δανεισμός κάθε κατάχρηση χρεώνει το μέλλον μας, το υποθηκεύει. Δημιουργεί σκυθρωπές νεολαίες.
•
Αλλά ο δανεισμός αποκαλύπτει ακόμα τις αχαλίνωτες επιθυμίες που μας έχουν κατακυριεύσει. Τον απαίδευτο εαυτό μας. Την γιγαντωμένη ματαιοδοξία μας να επιδειχτούμε με τις αγορές που κάναμε. Το άρρωστο κυρίως φαντασιακό μας, που το διθυραμβολογούν όλοι οι άγνωρες και αδιάβαστοι ως κάτι καλό οπωσδήποτε, τη στιγμή που αυτό ήδη γερασμένο και μουχλιασμένο από την παραίτηση της πολιτικής και κοινωνικής αντίστασης, ασχολείται αποκλειστικά με αγορές και κατανάλωση παντός είδους. Γιατί κανείς δεν δανείζεται πια για να φάει. Αυτά είναι διηγήσεις και αναμνήσεις του παρελθόντος μόνο για το δυτικό κόσμο.
•
Ο δανεισμός αποκαλύπτει επίσης και ξεσκεπάζει την ψυχολογική κατάρρευσή μας και την απελπισμένη αναζήτηση ισορροπίας και ταυτότητας στα απόβλητα πολιτικών ή ιδεολογικών εξτρεμισμών μπας και βρούμε νόημα, μπας και ανακαλύψουμε τον φταίχτη της κατάντιας μας στους άλλους, ενώ απλά τα όνειρά μας είναι μολυσμένα με νοθευμένα και με σκάρτα υλικά, φτιαγμένα από μεγαλεία και διακρίσεις του τίποτα, για να αποθεώνουν εμάς τους γίγαντες με τις εξαθλιωμένες ιαχές τους τα πλήθη στους διαγωνισμούς και στα γκαλά των βραβείων των πετυχημένων φελλών. Αυτά ονειρευόμαστε και φαντασιώνουμε. Ενώ δεν υπάρχει το όραμα της ανατροπής αυτής της κατάστασης πουθενά σε αυτό το σαπισμένο φαντασιακό μας.
•
Εμείς οι πολίτες πρέπει να απορρίψουμε τελείως μέσα μας το παράδειγμα της πολιτείας μας και της πολιτικής της, του ακατάσχετου δανεισμού. Οι άνθρωποι πρέπει να δανείζονται πολύ-πολύ σπάνια, μόνο σε μια πολύ-πολύ μεγάλη ιστορική ανάγκη της ζωής τους, για να προστατέψουν αν χρειασθεί την υγεία ή άλλο μόνο πρωτεύον αγαθό. Ποτέ άλλοτε, όπως καθημερινά προπαγανδίζει η τηλεόραση των εμπόρων. Ατομική αρετή και στοίχημα με τον εαυτό μας πρέπει να είναι ο μη δανεισμός. Μια γόνιμη δοκιμασία και αναμέτρηση με την αρμονία και ισορροπία του κοινού μας κόσμου. Μόνο οι άνεργοι δικαιούνται να δανείζονται καθώς και να κλέβουν, χωρίς ποτέ να χτυπάνε τους γέρους και τις γριές.
•
Όλοι οι δήμαρχοι για παράδειγμα που χρωστάνε είναι αποτυχημένοι. Εάν δε το ερευνήσετε, θα δείτε ότι χρωστάνε και επαναχρωστάνε, δανείζονται και επαναδανείζονται μόνιμα και συστηματικά, ατέρμονα ως λογική και νοοτροπία, διαπλεκόμενοι μέχρι τον λαιμό με τις τράπεζες και τους δανειστές τους.
Μόνο αυτός που παραδίνει τον δήμο, την χώρα, ή την συνέχεια της ζωής στα παιδιά του, στους συμπολίτες του και στις νέες γενιές καθαρό και αχρέωτο, είναι καλός και χρήσιμος. Και δεν μετράει εδώ καθόλου αν είναι αριστερός ή δεξιός ή οτιδήποτε άλλο πρόσχημα.
•
Και βέβαια μην ακούτε τα επιχειρήματα και τις σαχλοκουβέντες των οικονομολόγων και των υπολοίπων αρμοδίων της ανάπτυξης και της προόδου που μας προτρέπουν και μας εξωθούν σε δανεισμό για να μας εξοντώσουν στη συνέχεια. Αυτών που κατακρημνίστηκαν μπρος τα μάτια όλης της ανθρωπότητας πέρσι με την κρίση και ρεζιλεύτηκαν διεθνώς αποδεικνύοντας ότι ο σημερινός οικονομολόγος είναι ο αετονύχης της πολιτικής ντυμένος με νόμπελ, περγαμηνές, διακρίσεις και άλλα τέτοια ξόμπλια απάτης. Ένας Γιούρι Γκέλερ δηλαδή και τίποτα περισσότερο.
•
Ανάπτυξη είναι να κατανοεί και να κατακτά το πνεύμα μας αυτά που συζητάμε με τους άλλους. Πρόοδος ακριβώς το ίδιο. Εξέλιξη πάλι το ίδιο με άλλες λέξεις. Γιαυτό δεν μιλάει κανείς. Όπως από παλιότερα έχω αναφέρει μόνο μια πρόοδος τελικά υπάρχει για τον άνθρωπο, η πνευματική. Ούτε η οικονομική, ούτε η τεχνολογική, ούτε η χωροταξική και τέτοιες ανοησίες. Όλη η ιστορία και η υποχρέωση να τονίσω, είναι η φιλοσοφική ανάπτυξη του εαυτού μας. Όχι η θρησκευτική που λένε οι αλιγάτορες του σκοταδισμού, αλλά η καθαρή φιλοσοφική χωρίς τις προσμίξεις της μεταφυσικής και των καφετζούδων της.