Το άσυλο θα συντριβεί από την λαϊκή κατακραυγή. Αυτό αναγγέλλει η ζωή. Καμιά προσπάθεια της αριστεράς δεν θα μπορέσει να το σώσει. Αντίθετα θα είναι μια πανωλεθρία για αυτήν, για την ανοχή ή την συμμετοχή της σε αυτό το μακελειό, το τέλος ενός κακογραμμένου παραμυθιού περί αντίστασης και κοινωνικών αγώνων, όταν ο λαός και οι πολίτες όλων των πολιτικών αποχρώσεων θα το σαρώνουν με την οργή τους, μαζί με τους δικούς της οπαδούς και ψηφοφόρους.
Θα καταρρεύσει για τον βαρβαρισμό που ξέρασαν πάνω στην ελληνική κοινωνία, που γκρέμιζαν για την πλάκα τους ότι οι άλλοι έχτιζαν με τον μόχθο τους από γενιές πριν, για την ασέβεια τους προς τους κατοίκους που τους προκαλούσαν και βρώμιζαν την πόλη τους, που γέμιζαν με θράσος και αναίδειά τους δρόμους και τις εικόνες της ζωής μας.
Θα καταρρεύσει από την αγανάκτηση των πολιτών, για τον απίστευτο εμπαιγμό και την κοροϊδία που υπέστησαν από την μεταπολίτευση μέχρι σήμερα από τους εκάστοτε καταληψίες, που ζητούσαν την ανοχή και την κατανόησή τους εν ονόματι δήθεν φοιτητικών αιτημάτων ή την προστασία της δημοκρατίας όπως έλεγαν ξεδιάντροπα και προκλητικά ενώ έκαιγαν και ξανάκαιγαν το πολυτεχνείο.
Θα απορριφθεί από τους πολίτες, για τις απίστευτες εφιαλτικές καταστροφές που μαύρισαν την ψυχή των ελλήνων, που αποτελείωσαν το ήδη διαλυμένο τους μυαλό από τους πολιτικούς σαλτιμπάγκους και κατασπάραξαν το συλλογικό συνειδητό και ασυνείδητο, μη αφήνοντας κανένα εσωτερικό κόσμο ανέπαφο από την ασχήμια τους. Καμιά ψυχική ηρεμία να ξεχειμωνιάζουν από τις ανελέητες επιθέσεις του κεφαλαίου και της αγοράς στην ανυπεράσπιστη τσέπη και ύπαρξή τους.
Είμαστε εγκλωβισμένοι στην ανικανότητα της αριστεράς! Αυτό πάθαμε. Είμαστε υποχρεωμένοι να υφιστάμεθα τις παθογένειες της και τις στρεβλώσεις της χωρίς δικαίωμα απόδρασης ή αλλαγής ιδεολογικού φορέα αφού οι δρόμοι είναι όλοι κλειστοί και αδιέξοδοι. Γιατί η κατάσταση στον εξωκοινοβουλευτικό και αναρχικό χώρο θα καταλάβατε πιστεύω, είναι εξ ίσου ίδια αν όχι χειρότερη, ενώ το υπόλοιπο πολιτικό κοινοβουλευτικό τοπίο βουλιάζει από ακατάσχετες προδοσίες κατά των πολιτών και πλημμυρίδες διαφθοράς.
Σε λίγο θα ψάχνουν για ψέματα, θα εφευρίσκουν επιχειρήματα και δικαιολογίες όπως τότε που έπεσε το τείχος του Βερολίνου, να πουν εγώ είχα διαφωνήσει, εγώ το είχα αναφέρει, εγώ τα είχα πει. Να χωθούν πάλι στον νέο κόσμο, να βγουν αλώβητοι από αυτό το μακελειό της κοινωνίας, σωσμένοι πολιτικά, ενώ η ιστορία έχει ήδη καταγράψει και ξεράσει αυτόν τον εκνευριστικό λαϊκισμό τους.
Άσυλο και τείχος του Βερολίνου είναι ένα και το αυτό για όποιους δεν κατάλαβαν. Μόνο που εδώ θα πέσει το τείχος μιάς παραπαίουσας ελληνικής αριστεράς μαζί με όλες τις ενδιάμεσες αποχρώσεις της και τα άκρα της, που δεν βλέπουν ότι βλέπουν όλοι οι άλλοι. Που δεν της απέμεινε ίχνος αντάρτικου θάρρους να καυτηριάσει και να κριτικάρει τους κλεφτοκοτάδες και τους βιαστές, πόσο μάλλον να τιμωρήσει παραδειγματικά μέσα στην πλατεία της Λαμίας όσους την εκθέτουν ηθικά και πολιτικά, όπως έκανε ο χαρισματικός πρωτοκαπετάνιος της.
Το άσυλο δεν χωρίζει πλέον τους φοιτητές και τους μπάτσους όπως νομίζετε εκεί στην αριστερά, αλλά χωρίζει τον ελληνικό λαό από φοιτητές καταληψίες και μη. Εκεί είναι πλέον η αντίθεση και εσείς όλοι δεν την βλέπετε. Εκεί έχει μεταφερθεί γιγαντωμένη από τις αβάσταχτες καταστροφές. Τον ελληνικό λαό και τους πολίτες στο σύνολό τους θίγει και προκαλεί το άσυλο. Κι αν έχετε αντιρρήσεις και κότσια μετρήστε το.
Γιατί ποτέ δεν κατέφυγαν εκεί παρά καταστροφείς και παντός είδους πολιτικά και κοινωνικά απόβλητα. Και ποτέ μετά την χούντα δεν απειλήθηκε η ζωή τους ή η ελευθερία των ιδεών τους και του λόγου τους. Ούτε μια φορά δεν θυμάμαι κάτι τέτοιο και ήμουν αυτόπτης μάρτυρας πάντα. Σε αυτά τα πανηγύρια της δημοκρατίας όπως τα ονομάζετε ή τα χαλάσματα της ντροπής και της αξιοπρέπειας του ανθρώπου όπως λέει ο κόσμος.
Κανονικά, και πριν επέλθει το κοινωνικό τσουνάμι που ήδη ακούγεται το γρύλισμα του τρομικά από κάθε γειτονιά και σπίτι, το άσυλο θα έπρεπε να είχε απαγορευτεί εξ ίσου για μπάτσους, μπάχαλους και παντός είδους άλλους καταληψίες και φρούτα. Όλων όσων είναι εναντίον μας δηλαδή. Όταν καταλαμβάνεται κάτι, παύει να ανήκει στους άλλους αλλά μόνο σε αυτούς που το κατέλαβαν. Παύει να είναι άσυλο. Το άσυλο δεν το κατέλυσε μέχρι στιγμής η αστυνομία αλλά εσείς που το ιδιοποιείστε και το καταργείται διαρκώς. Εσείς είστε η αστυνομία για μας. Τόσο δύσκολο είναι πια να το κατανοήσετε.
Ένα παιχνίδι λέξεων και εννοιών κρυμμένο αριστοτεχνικά, φτιαγμένο από ιδεολογικές ταχυδακτυλουργίες και περίσσια απάτη. Άσυλο νοείται κάτι μόνο όταν δεν ανήκει σε κανέναν αλλά σε όλους, όταν δεν καταλαμβάνεται από κανένα όπως γίνεται στη ζωή. Όταν κάτι ανήκει αποκλειστικά σε όλους τους πολίτες και όχι σε συντεχνίες ή προνομιούχες κάστες όπως των φοιτητών ή πολιτικών και ιδεολογικών ομάδων.
Αλλά ο απόηχος της χούντας και της δεξιάς τρομοκρατίας μέσω των ασφαλιτών και των παντός είδους χαφιέδων, θεώρησε ως αυτονόητο να θεωρηθούν οι πανεπιστημιακοί τουλάχιστον χώροι ως άσυλο, ως άβατο και απαγορευμένο για τους μπάτσους. Για να προστατευθούν όχι οι πολιτικοί και ποδοσφαιρικοί χουλιγκάνοι αν θυμάστε, αλλά μια γενιά άλλων φοιτητών που πράγματι κινδύνευε και αγωνιζόταν στο πλευρό του λαού και όχι εναντίον του όπως συμβαίνει σήμερα. Αυτή είναι όλη η ιστορία.
Που να φανταζόμασταν τότε, που να είχαμε μυριστεί πως αμέσως σχεδόν μετά την πτώση της χούντας, μια άλλη εξ ίσου επικίνδυνη λογική θα έκανε την εμφάνισή της, χτυπώντας και βασανίζοντας το ίδιο τις συνειδήσεις μας και τις ψυχές μας. Θα ξαναδιαπιστώναμε απλά, ότι ο κόσμος είναι πιο απροσδόκητος και αναπάντεχος από αυτό που εμείς αναμένουμε ή πιστεύουμε, πως τα πράγματα θα μετατρέπονταν στο αντίθετό τους όπως μας έλεγαν και μας προϊδέαζαν οι Ίωνες, πως δηλαδή η χούντα πέφτοντας είχε προλάβει να γεννήσει τα αυγά της και την συνέχειά της από την ανάποδη και αντίθετη πλευρά. Από την πλευρά που τότε και μέχρι πριν λίγα χρόνια δεν θα μπορούσαμε να φανταστούμε. Ότι κάποια από αυτά τα φιδάκια θα ήταν από εμάς τους δημοκράτες και ιδίως τους υπερδημοκράτες από τους οποίους λένε ότι προέρχονται όλοι αυτοί οι εργολάβοι κατεδαφίσεων. Αυτές οι καταστροφικές λογικές δεν οδηγούν σε κανένα μέλλον, σε καμιά απολύτως καλλίτερη κοινωνία.
Η αριστερά καταρρέει ανίκανη να παρέμβει οπουδήποτε στην ελληνική κοινωνία. Ανήμπορη να καταλάβει τι συμβαίνει γύρο της, να εξηγήσει γιατί οι δημοκρατικοί πολίτες δεν την εμπιστεύονται και ούτε την καταλαβαίνουν. Δεν την καταλαβαίνουν πια ούτε τα λαμόγια ούτε τα μη λαμόγια. Ότι με τα δόντια κρατάει τους δικούς της. Ανίκανη να απαντήσει σε ερωτήματα που κραυγάζουν και αυτή δεν ακούει, που βγάζουν και τα δυό μάτια και αυτή δεν τα βλέπει. Αναξιόπιστη λόγω του πρωτοφανούς διεθνώς λαϊκισμού της, απέναντι στους ίδιους τους εργαζόμενους και τις συντεχνίες τους, οι οποίοι ξέρουν ότι έχουν άδικο και τους υποστηρίζουν κάποιες ανεύθυνες πολιτικές ομάδες εξ ίσου με αυτές που βρίσκονται στην πολιτική εξουσία.
Τα πανεπιστήμια δεν είναι κοινοβούλια, τόποι άσκησης πολιτικής, είναι τόποι γνώσης κατά 99%. Μια στις τόσες μόνο, στις μεγάλες εθνικές και κοινωνικές εκτροπές, ιεραρχούν όπως όλοι οι πολίτες το πολιτικό και κοινωνικό πάνω από τα επαγγελματικά τους καθήκοντα και τις άλλες προσωπικές επιλογές. Τα φοιτητικά παραμάγαζα αυτές οι ολέθριες γιάφκες των κομμάτων μες τα σχολειά, πρέπει να κλείσουν. Να ξεκουμπιστούν από τους πανεπιστημιακούς χώρους, να τσακιστούν να φύγουν από κει μέσα. Έπρεπε ήδη να είχαν εξαφανιστεί. Να παραμείνουν αμιγώς και μόνο φοιτητικοί σύλλογοι, χωρίς υπόγειους ομφάλιους λώρους. Και προ πάντων! να μην εκλέγουν οι φοιτητές τους καθηγητές τους. Αυτός ο νόμος διαφθορείο του πασοκ. Αυτή είναι χειρότερη διαπλοκή από τα ομόλογα και το βατοπέδι. Πολύ πιο πέρα από αυτά και γεννά τέρατα, καταστροφές και όλεθρο. Νόμος συνταγή για διαπλοκή και διαφθορά.!
Μιλήσατε εσείς στον αναρχοαυτόνομο χώρο και στον εξωκοινοβουλευτικό, για ένα, δύο, τρία, πολλά πολυτεχνία. Από τότε που γράφατε το σύνθημα αυτό στους τοίχους των Εξαρχείων πέρασαν 35 τόσα χρόνια με εξεγέρσεις με ατέλειωτες καταλήψεις, με απέραντες νεκρικές καταστροφές παντού και ολούθε στην Αθήνα και τίποτα απολύτως δεν άλλαξε. Δεν πρέπει να κάνετε και σεις έναν απολογισμό, μια αναδρομή στο χρόνο σας, μια ματιά πίσω στα πεπραγμένα σας και στις πρακτικές σας, να δείτε τι συνέβη όλο αυτό ον καιρό. Δεν νομίζετε ότι πρέπει να αναλογισθείτε τι μπορέσατε και τι δεν μπορέσατε, να ξαναδιαβάσετε τις σημειώσεις σας. Σε ποια αθώα συγκριτικά κατάσταση παραλάβατε τα πράγματα και που τα έχετε φτάσει, σε ποιο σημείο απελπισίας με δική σας ευθύνη.
Θα σας πω κάτι που με έμαθαν οι παλιότεροι. Την επανάσταση δεν την κάνεις μαζί με άλλους ποτέ. Την κάνεις μόνος σου πάντα. Είναι δική σου υπόθεση, δική σου απόφαση. Αλλιώς είναι ήδη αποτυχημένη σύντροφε. Η επανάσταση η δικά μου, η επανάσταση που εγώ έμαθα και ξέρω, αν και νικημένη και φυλακισμένη είχε ένα ήθος. Πριν από όλα. Και αυτό εσείς δεν το μάθατε ακόμα. Να σας πω κάτι που γνωρίζω επίσης καλά, την επανάσταση δεν την κάνεις εις βάρος των άλλων, αλλά εις βάρος σου όπως έκανε ο Βελουχιώτης και ο Γκεβάρα. Αυτό το μεγαλείο έχει ο επαναστάτης. Όλα τα άλλα είναι καλαμπούρια. Επιχειρήματα και σαχλαμαρίτσες στην αυλή του Πολίτη με γκομενούλες, επαναστατικές κρασοσυζητήσεις στα ταβερνάκια ή μεγαλοστομίες της παρέας.
Το πρόβλημά μας είναι να αλλάξουμε τον κόσμο και όχι να τον εκδικηθούμε που δεν αλλάζει. Όπως κάνει η σέχτα και οι βανδαλομηδενιστές με τους μπαχαλάκηδες. Εδώ είναι τα δύσκολα. Και εμάς λιώνει και συντρίβει η πολιτική και η οικονομική συμπεριφορά του λαού μας, η βουτηγμένη στην ρεμούλα και στην απάθεια. Δεν βγήκαμε όμως στου δρόμους να τους πετάμε πέτρες και μολότοφ να τους βάλουμε απέναντι μαζί με τους μπάτσους και να καίμε τα σπίτια και τα αυτοκίνητά τους ή να δέρνουμε και να βαράμε πανεπιστημιακούς και πρυτάνεις. Αυτά είναι υποκοσμικά τουλάχιστον. Είμαστε σκληροί στην κριτική μας και στο λόγο μας γιατί αυτό είναι το φυσικό όπλο της ελλογικότητας και δεν έχουμε άλλο εκτός από την μαζική αλλαγή που δεν έρχεται.
Εσείς από αυτά όλα τίποτα δεν είδατε και δεν καταλάβατε ποτέ. Ότι δηλαδή οι κοινωνίες των έλλογων όντων, δεν αλλάζουν με τις μολότοφ και τις κλανιές μιας χούφτας απελπισμένης και παρανοημένης, γιατί τότε θα είχατε αλλάξει έστω τους γονείς σας και τους παλιούς σας φίλους. Χρειάζεται άλλου είδους προβληματισμός, άλλου είδους συλλήψεις και κατανοήσεις της ζωής των ανθρώπων που εσείς δεν τις ξέρετε. Τις αγνοήσατε όπως και οι θεωρητικοί σας φωστήρες.
Τρίτη 15 Δεκεμβρίου 2009
Τρίτη 1 Δεκεμβρίου 2009
Δεν δανείζομαι, είμαι ελεύθερος.
Αλίμονο ξεχάσαμε αυτή την αρχή! δεν δανείζομαι, δεν θέλω να χρωστάω.
Στοιχειώδεις αξίες, αυτονόητες μέχρι χτες ακόμα στην σκέψη και την συνείδηση των ανθρώπων για αιώνες, σήμερα βρίσκονται κατασυκοφαντημένες ανυπόφορα στα αζήτητα της κοινωνίας, από τους μηχανισμούς του κέρδους και της τραπεζικής αγοράς. Γίνανε έννοιες άγνωστες και ακατανόητες, καταχωνιασμένες και χαμένες όλο και περισσότερο στα βάραθρα της μαζικής αμνησίας.
•
Ο δανεισμός καταργεί την ανεξαρτησία και την αυτονομία του ατόμου και των συνόλων του. Οι πολίτες τέτοιων κοινωνιών, χάνουν κάθε έλεγχο του εαυτού τους, χάνουν κάθε αυτοδιάθεση της ζωής τους και βρίσκονται έρμαια στις χειρότερες εξαρτήσεις και ορέξεις των δανειστών τους. Βρίσκονται διαρκώς υπό απειλή κάθε είδους μέχρι και υποκοσμική κάποιες φορές.
•
Ειδικά όταν γίνεται μαζικά, δείχνει την συλλογική αποτυχία των εργαζομένων και του κράτους τους. Όταν λαός και κυβερνήσεις διαγκωνίζονται στις τράπεζες ποιος θα πρωτοδανεισθεί, ποιος θα χρεωθεί και θα χρωστάει περισσότερα σε δάνεια σε κάρτες και επιταγές, τότε οι χώρες αυτές αργά ή γρήγορα χάνουν την εθνική ανεξαρτησία τους και την δυνατότητα άσκησης τόσο εσωτερικής όσο και εξωτερικής πολιτικής.
•
Οι διαρκώς χρεωμένες χώρες, γίνονται αναξιόπιστες και κομπιναδόρικες, και καταλήγουν πάντα σε μπανανίες ή δικτατορίες. Δουλοποιούνται απόλυτα σε νοοτροπία και ψυχολογία μαζί με τους πολίτες τους, γίνονται ενθουσιώδεις χειροκροτητές των δανειστών τους, ώριμοι συκοφάντες άλλων πολιτών και άλλων λαών που αντιστέκονται. Αυτά γράφουν τα βιβλία της ιστορίας.
•
Μα πριν από όλα, χρεώνουμε τις επόμενες γενιές! Γεννάμε τα παιδιά μας τοκισμένα. Φορτωμένα στις κούνιες τους με τα δικά μας δάνεια με την δική μας αλλοτρίωση. Τι διάολο κατάσταση είναι αυτή; Με τις σπατάλες μας στο δημόσιο ή στον οικογενειακό λογαριασμό. Και αυτό είναι το πιο μεγάλο έγκλημα από όλα. Ερχόμαστε σε αυτή την ζωή και φεύγουμε κρυφά σαν κλέφτες γιατί σπαταλήσαμε και αρπάξαμε με την ψήφο μας τα πάντα. Κάθε δανεισμός κάθε κατάχρηση χρεώνει το μέλλον μας, το υποθηκεύει. Δημιουργεί σκυθρωπές νεολαίες.
•
Αλλά ο δανεισμός αποκαλύπτει ακόμα τις αχαλίνωτες επιθυμίες που μας έχουν κατακυριεύσει. Τον απαίδευτο εαυτό μας. Την γιγαντωμένη ματαιοδοξία μας να επιδειχτούμε με τις αγορές που κάναμε. Το άρρωστο κυρίως φαντασιακό μας, που το διθυραμβολογούν όλοι οι άγνωρες και αδιάβαστοι ως κάτι καλό οπωσδήποτε, τη στιγμή που αυτό ήδη γερασμένο και μουχλιασμένο από την παραίτηση της πολιτικής και κοινωνικής αντίστασης, ασχολείται αποκλειστικά με αγορές και κατανάλωση παντός είδους. Γιατί κανείς δεν δανείζεται πια για να φάει. Αυτά είναι διηγήσεις και αναμνήσεις του παρελθόντος μόνο για το δυτικό κόσμο.
•
Ο δανεισμός αποκαλύπτει επίσης και ξεσκεπάζει την ψυχολογική κατάρρευσή μας και την απελπισμένη αναζήτηση ισορροπίας και ταυτότητας στα απόβλητα πολιτικών ή ιδεολογικών εξτρεμισμών μπας και βρούμε νόημα, μπας και ανακαλύψουμε τον φταίχτη της κατάντιας μας στους άλλους, ενώ απλά τα όνειρά μας είναι μολυσμένα με νοθευμένα και με σκάρτα υλικά, φτιαγμένα από μεγαλεία και διακρίσεις του τίποτα, για να αποθεώνουν εμάς τους γίγαντες με τις εξαθλιωμένες ιαχές τους τα πλήθη στους διαγωνισμούς και στα γκαλά των βραβείων των πετυχημένων φελλών. Αυτά ονειρευόμαστε και φαντασιώνουμε. Ενώ δεν υπάρχει το όραμα της ανατροπής αυτής της κατάστασης πουθενά σε αυτό το σαπισμένο φαντασιακό μας.
•
Εμείς οι πολίτες πρέπει να απορρίψουμε τελείως μέσα μας το παράδειγμα της πολιτείας μας και της πολιτικής της, του ακατάσχετου δανεισμού. Οι άνθρωποι πρέπει να δανείζονται πολύ-πολύ σπάνια, μόνο σε μια πολύ-πολύ μεγάλη ιστορική ανάγκη της ζωής τους, για να προστατέψουν αν χρειασθεί την υγεία ή άλλο μόνο πρωτεύον αγαθό. Ποτέ άλλοτε, όπως καθημερινά προπαγανδίζει η τηλεόραση των εμπόρων. Ατομική αρετή και στοίχημα με τον εαυτό μας πρέπει να είναι ο μη δανεισμός. Μια γόνιμη δοκιμασία και αναμέτρηση με την αρμονία και ισορροπία του κοινού μας κόσμου. Μόνο οι άνεργοι δικαιούνται να δανείζονται καθώς και να κλέβουν, χωρίς ποτέ να χτυπάνε τους γέρους και τις γριές.
•
Όλοι οι δήμαρχοι για παράδειγμα που χρωστάνε είναι αποτυχημένοι. Εάν δε το ερευνήσετε, θα δείτε ότι χρωστάνε και επαναχρωστάνε, δανείζονται και επαναδανείζονται μόνιμα και συστηματικά, ατέρμονα ως λογική και νοοτροπία, διαπλεκόμενοι μέχρι τον λαιμό με τις τράπεζες και τους δανειστές τους.
Μόνο αυτός που παραδίνει τον δήμο, την χώρα, ή την συνέχεια της ζωής στα παιδιά του, στους συμπολίτες του και στις νέες γενιές καθαρό και αχρέωτο, είναι καλός και χρήσιμος. Και δεν μετράει εδώ καθόλου αν είναι αριστερός ή δεξιός ή οτιδήποτε άλλο πρόσχημα.
•
Και βέβαια μην ακούτε τα επιχειρήματα και τις σαχλοκουβέντες των οικονομολόγων και των υπολοίπων αρμοδίων της ανάπτυξης και της προόδου που μας προτρέπουν και μας εξωθούν σε δανεισμό για να μας εξοντώσουν στη συνέχεια. Αυτών που κατακρημνίστηκαν μπρος τα μάτια όλης της ανθρωπότητας πέρσι με την κρίση και ρεζιλεύτηκαν διεθνώς αποδεικνύοντας ότι ο σημερινός οικονομολόγος είναι ο αετονύχης της πολιτικής ντυμένος με νόμπελ, περγαμηνές, διακρίσεις και άλλα τέτοια ξόμπλια απάτης. Ένας Γιούρι Γκέλερ δηλαδή και τίποτα περισσότερο.
•
Ανάπτυξη είναι να κατανοεί και να κατακτά το πνεύμα μας αυτά που συζητάμε με τους άλλους. Πρόοδος ακριβώς το ίδιο. Εξέλιξη πάλι το ίδιο με άλλες λέξεις. Γιαυτό δεν μιλάει κανείς. Όπως από παλιότερα έχω αναφέρει μόνο μια πρόοδος τελικά υπάρχει για τον άνθρωπο, η πνευματική. Ούτε η οικονομική, ούτε η τεχνολογική, ούτε η χωροταξική και τέτοιες ανοησίες. Όλη η ιστορία και η υποχρέωση να τονίσω, είναι η φιλοσοφική ανάπτυξη του εαυτού μας. Όχι η θρησκευτική που λένε οι αλιγάτορες του σκοταδισμού, αλλά η καθαρή φιλοσοφική χωρίς τις προσμίξεις της μεταφυσικής και των καφετζούδων της.
Στοιχειώδεις αξίες, αυτονόητες μέχρι χτες ακόμα στην σκέψη και την συνείδηση των ανθρώπων για αιώνες, σήμερα βρίσκονται κατασυκοφαντημένες ανυπόφορα στα αζήτητα της κοινωνίας, από τους μηχανισμούς του κέρδους και της τραπεζικής αγοράς. Γίνανε έννοιες άγνωστες και ακατανόητες, καταχωνιασμένες και χαμένες όλο και περισσότερο στα βάραθρα της μαζικής αμνησίας.
•
Ο δανεισμός καταργεί την ανεξαρτησία και την αυτονομία του ατόμου και των συνόλων του. Οι πολίτες τέτοιων κοινωνιών, χάνουν κάθε έλεγχο του εαυτού τους, χάνουν κάθε αυτοδιάθεση της ζωής τους και βρίσκονται έρμαια στις χειρότερες εξαρτήσεις και ορέξεις των δανειστών τους. Βρίσκονται διαρκώς υπό απειλή κάθε είδους μέχρι και υποκοσμική κάποιες φορές.
•
Ειδικά όταν γίνεται μαζικά, δείχνει την συλλογική αποτυχία των εργαζομένων και του κράτους τους. Όταν λαός και κυβερνήσεις διαγκωνίζονται στις τράπεζες ποιος θα πρωτοδανεισθεί, ποιος θα χρεωθεί και θα χρωστάει περισσότερα σε δάνεια σε κάρτες και επιταγές, τότε οι χώρες αυτές αργά ή γρήγορα χάνουν την εθνική ανεξαρτησία τους και την δυνατότητα άσκησης τόσο εσωτερικής όσο και εξωτερικής πολιτικής.
•
Οι διαρκώς χρεωμένες χώρες, γίνονται αναξιόπιστες και κομπιναδόρικες, και καταλήγουν πάντα σε μπανανίες ή δικτατορίες. Δουλοποιούνται απόλυτα σε νοοτροπία και ψυχολογία μαζί με τους πολίτες τους, γίνονται ενθουσιώδεις χειροκροτητές των δανειστών τους, ώριμοι συκοφάντες άλλων πολιτών και άλλων λαών που αντιστέκονται. Αυτά γράφουν τα βιβλία της ιστορίας.
•
Μα πριν από όλα, χρεώνουμε τις επόμενες γενιές! Γεννάμε τα παιδιά μας τοκισμένα. Φορτωμένα στις κούνιες τους με τα δικά μας δάνεια με την δική μας αλλοτρίωση. Τι διάολο κατάσταση είναι αυτή; Με τις σπατάλες μας στο δημόσιο ή στον οικογενειακό λογαριασμό. Και αυτό είναι το πιο μεγάλο έγκλημα από όλα. Ερχόμαστε σε αυτή την ζωή και φεύγουμε κρυφά σαν κλέφτες γιατί σπαταλήσαμε και αρπάξαμε με την ψήφο μας τα πάντα. Κάθε δανεισμός κάθε κατάχρηση χρεώνει το μέλλον μας, το υποθηκεύει. Δημιουργεί σκυθρωπές νεολαίες.
•
Αλλά ο δανεισμός αποκαλύπτει ακόμα τις αχαλίνωτες επιθυμίες που μας έχουν κατακυριεύσει. Τον απαίδευτο εαυτό μας. Την γιγαντωμένη ματαιοδοξία μας να επιδειχτούμε με τις αγορές που κάναμε. Το άρρωστο κυρίως φαντασιακό μας, που το διθυραμβολογούν όλοι οι άγνωρες και αδιάβαστοι ως κάτι καλό οπωσδήποτε, τη στιγμή που αυτό ήδη γερασμένο και μουχλιασμένο από την παραίτηση της πολιτικής και κοινωνικής αντίστασης, ασχολείται αποκλειστικά με αγορές και κατανάλωση παντός είδους. Γιατί κανείς δεν δανείζεται πια για να φάει. Αυτά είναι διηγήσεις και αναμνήσεις του παρελθόντος μόνο για το δυτικό κόσμο.
•
Ο δανεισμός αποκαλύπτει επίσης και ξεσκεπάζει την ψυχολογική κατάρρευσή μας και την απελπισμένη αναζήτηση ισορροπίας και ταυτότητας στα απόβλητα πολιτικών ή ιδεολογικών εξτρεμισμών μπας και βρούμε νόημα, μπας και ανακαλύψουμε τον φταίχτη της κατάντιας μας στους άλλους, ενώ απλά τα όνειρά μας είναι μολυσμένα με νοθευμένα και με σκάρτα υλικά, φτιαγμένα από μεγαλεία και διακρίσεις του τίποτα, για να αποθεώνουν εμάς τους γίγαντες με τις εξαθλιωμένες ιαχές τους τα πλήθη στους διαγωνισμούς και στα γκαλά των βραβείων των πετυχημένων φελλών. Αυτά ονειρευόμαστε και φαντασιώνουμε. Ενώ δεν υπάρχει το όραμα της ανατροπής αυτής της κατάστασης πουθενά σε αυτό το σαπισμένο φαντασιακό μας.
•
Εμείς οι πολίτες πρέπει να απορρίψουμε τελείως μέσα μας το παράδειγμα της πολιτείας μας και της πολιτικής της, του ακατάσχετου δανεισμού. Οι άνθρωποι πρέπει να δανείζονται πολύ-πολύ σπάνια, μόνο σε μια πολύ-πολύ μεγάλη ιστορική ανάγκη της ζωής τους, για να προστατέψουν αν χρειασθεί την υγεία ή άλλο μόνο πρωτεύον αγαθό. Ποτέ άλλοτε, όπως καθημερινά προπαγανδίζει η τηλεόραση των εμπόρων. Ατομική αρετή και στοίχημα με τον εαυτό μας πρέπει να είναι ο μη δανεισμός. Μια γόνιμη δοκιμασία και αναμέτρηση με την αρμονία και ισορροπία του κοινού μας κόσμου. Μόνο οι άνεργοι δικαιούνται να δανείζονται καθώς και να κλέβουν, χωρίς ποτέ να χτυπάνε τους γέρους και τις γριές.
•
Όλοι οι δήμαρχοι για παράδειγμα που χρωστάνε είναι αποτυχημένοι. Εάν δε το ερευνήσετε, θα δείτε ότι χρωστάνε και επαναχρωστάνε, δανείζονται και επαναδανείζονται μόνιμα και συστηματικά, ατέρμονα ως λογική και νοοτροπία, διαπλεκόμενοι μέχρι τον λαιμό με τις τράπεζες και τους δανειστές τους.
Μόνο αυτός που παραδίνει τον δήμο, την χώρα, ή την συνέχεια της ζωής στα παιδιά του, στους συμπολίτες του και στις νέες γενιές καθαρό και αχρέωτο, είναι καλός και χρήσιμος. Και δεν μετράει εδώ καθόλου αν είναι αριστερός ή δεξιός ή οτιδήποτε άλλο πρόσχημα.
•
Και βέβαια μην ακούτε τα επιχειρήματα και τις σαχλοκουβέντες των οικονομολόγων και των υπολοίπων αρμοδίων της ανάπτυξης και της προόδου που μας προτρέπουν και μας εξωθούν σε δανεισμό για να μας εξοντώσουν στη συνέχεια. Αυτών που κατακρημνίστηκαν μπρος τα μάτια όλης της ανθρωπότητας πέρσι με την κρίση και ρεζιλεύτηκαν διεθνώς αποδεικνύοντας ότι ο σημερινός οικονομολόγος είναι ο αετονύχης της πολιτικής ντυμένος με νόμπελ, περγαμηνές, διακρίσεις και άλλα τέτοια ξόμπλια απάτης. Ένας Γιούρι Γκέλερ δηλαδή και τίποτα περισσότερο.
•
Ανάπτυξη είναι να κατανοεί και να κατακτά το πνεύμα μας αυτά που συζητάμε με τους άλλους. Πρόοδος ακριβώς το ίδιο. Εξέλιξη πάλι το ίδιο με άλλες λέξεις. Γιαυτό δεν μιλάει κανείς. Όπως από παλιότερα έχω αναφέρει μόνο μια πρόοδος τελικά υπάρχει για τον άνθρωπο, η πνευματική. Ούτε η οικονομική, ούτε η τεχνολογική, ούτε η χωροταξική και τέτοιες ανοησίες. Όλη η ιστορία και η υποχρέωση να τονίσω, είναι η φιλοσοφική ανάπτυξη του εαυτού μας. Όχι η θρησκευτική που λένε οι αλιγάτορες του σκοταδισμού, αλλά η καθαρή φιλοσοφική χωρίς τις προσμίξεις της μεταφυσικής και των καφετζούδων της.
Κυριακή 15 Νοεμβρίου 2009
Σταζιέροι και σταζιέρες
Τα σταζ είναι ο καθρέφτης μας. Μαρτυρούν όλη την κακομοιριά και την αθλιότητά μας. Τον δρόμο που χάσαμε σαν λαός μέσα στον χρόνο. Δείχνουν τις πολιτικές στρεβλώσεις και την ανημποριά μας. Τις αριστερές τερατογεννήσεις που δεν κρύβονται πια σε κανένα υπόγειο. Μαρτυρούν και καθρεφτίζουν όλα τα θεσμικά και νομικά εκτρώματα που χτίσαμε, νομοθετήσαμε και ψηφίσαμε πριν και μετά την μεταπολίτευση και τώρα σκάνε σαν βόμβες στα μούτρα μας.
•
Τα σταζ λένε πως φταίμε εμείς προσωπικά, πέρα από τις κυβερνήσεις που κι αυτές εμείς πάλι διαλέξαμε και ισοπέδωσαν τα πάντα, εμείς με το ονοματεπώνυμό μας, εμείς που δεν μπορούμε πλέον να κρυφτούμε πουθενά και να κοροϊδέψουμε κανένα για την σκανδάλη που κάθε τόσο πατούσαμε στα μουλωχτά αθέατοι για δεκαετίες και εικοσαετίες, βλέποντας ποδόσφαιρο και χορεύοντας τσιφτετέλια. Όποια πέτρα κι αν σηκώσεις βρίσκεις σκάνδαλα με τους εαυτούς μας και τους φίλους μας από τις ΔΕΚΟ. Μπαγασιές και τακτικισμούς, ελιγμούς, μηχανισμούς και μεθοδεύσεις. Μακριά και πέρα από κάθε προσπάθεια διαφανών και δημοκρατικών λογικών και πρακτικών, μακριά και πέρα από κάθε ισονομία και ισότητα των συμπολιτών μεταξύ τους.
•
Ζούμε τα ρουσφέτια και τα μπαξίσια στην αποθέωσή τους και σε όλη τους την βρώμα και την δυσωδία. Ζούμε ακόμα την Τουρκιά, τον οθωμανικό ραγιαδισμό και την δουλοπρέπεια που δεν αποτινάξαμε ποτέ από τον σβέρκο μας. Ζούμε την πονηριά και την εξαπάτηση του άλλου. Ρίχνουμε ο ένας τον άλλο. Σαρκώσαμε τα πολιτικά ευαγγέλια της θλιβερής και πανάθλιας δεξιάς στην χώρα και των συνεχιστών της. Μιάς ακόλαστης πολιτικά δεξιάς που μας έμαθε να μην τιμωρούμε το έγκλημα. Το χειρότερο από όλα δηλαδή.
•
Εν τω μεταξύ η αριστερά ζει στον κόσμο της. Στις φαντασιώσεις ενός αποτυχημένου θεαματικά παρελθόντος και συγχρόνως παγκάκιστου. Και πάντως ουδόλως χειρότερου του καπιταλισμού, για να μην ξεχνιόμαστε και παίρνουν αέρα οι γλώσσες και τα μυαλά κάποιων ελευθεραγορίτικων εκσυγχρονιστών και φασιστών από την άλλη. Επιβεβαιώνει με δικής της εμπνεύσεως και κατασκευής μαθηματικές εξισώσεις την επανάσταση, διάβαζε πολιτικές εξισώσεις, και απολαμβάνει την χαρά αυτής της επαλήθευσης της κλαγγής των όπλων που όπου νάναι φτάνει σωστά αυτή τη φορά. Δεν υπερβάλλω, αυτά λέγαν προχθές ακόμα στο συνέδριό τους.
•
Αντί λοιπόν να βοηθήσει την τραγική μας κατάσταση και να νουθετήσει την χαμένη εργατική τάξη, που αποχαυνωμένη από τις καφετζούδες, τα μέντιουμ τους ταχυδακτυλουργούς και τα ενδιάμεσα, ισοπεδωμένη από τα ούφο και τους εξωγήινους των Λιακό και Χαρδαβέλα, λιωμένη από τον σεξισμό και τα μοντέλα, φαντασιώμενη τους ωραίους και άφωνους τραγουδιστές και τραγουδίστριες, ορφανεμένη επιδεικτικά από τα βιβλία και την όποιου είδους ανάγνωση, απασχολημένη από τις σειρές στην τηλεόραση και τις τσόντες των βίντεο με τις μουνάρες και τους παίδαρους όπως μας διηγείται ο εν λόγω λαός θυμοσοφικά και γελιωτικά για τον εαυτό του σαν τους σαλτιμπάγκους, η αριστερά βρίσκεται σε πολιτική αφασία και ακατανοησία, κλεισμένη στα σπίτια του λαού και στις συνάξεις των επιτροπών της, αγριοκοιτώντας μην αγγίξει και μην κακολογήσει κανείς τους εργαζόμενους, μακριά από κάθε κριτική βοήθεια σε αυτούς, διεκδικώντας μόνο αυξήσεις ως την μοναδική λύση όπως ψαχουλεύει και αποφαίνεται εκεί στο καχεκτικό μυαλό της.
•
Φυλακισμένη στις τελματωμένες και αδιέξοδες επιλογές της, αδυνατεί να αντιληφθεί τις αλλαγές που επελαύνουν δραματικά, τις αρνητικές αλλαγές των ανθρώπων που υπερασπίζεται, αφήνοντας τις ΔΕΚΟ να ρημάζουν από τους εργαζόμενους και τους ιδιώτες, θεωρώντας τες ως καταφύγιο αναξιοπαθούντων, και φωνασκεί μόνο ανέξοδα με καταγγελίες εργοδοτών. Λες και η διαφθορά είναι μονωμένη προς την πλευρά των εργατών και δεν πάει προς τα εκεί το μικρόβιο της αρπαχτής. Αριστερές αστειότητες. Ξεχνώντας το ενιαίο μισθολόγιο που καταχωνιάστηκε στις συνειδήσεις των εργαζομένων, μέχρι που χάθηκε από το λεξιλόγιό τους περιέργως, θεωρούντες όλοι τον εαυτό τους καλλίτερο από τους άλλους και άρα δικαίως καλλίτερα αμειβόμενους. Μπούρδες και ατομικές λαμογιές που οδηγούν μόνο στις συντεχνίες και τα στενά και άδικα συμφέροντα των ενδιαφερομένων.
•
Και τα δύο κόμματά της, αργοπεθάνουν καθημερινά βουτηγμένα στον λαϊκισμό τους και στον εργατισμό τους. Φιμωμένα από αυτές τις επιλογές τους, αδυνατούν να συγκρουστούν με εργατικές προνομιούχες συντεχνίες που δραστηριοποιούνται και ζούνε εις βάρος όλων των υπολοίπων. Μιλάνε μόνο με γενικόλογες θρησκευτικές αναφορές και όχι με ονόματα σωματείων και προσώπων. Συντρίβονται από αυτή την αναξιοπιστία τους, που απαξιώνει κάθε πολιτική τους σκέψη και λόγο, μη μπορώντας να κατανοήσουν τις αλλαγές στο κοινωνικό και εκλογικό σώμα προς το χειρότερο.
•
Γιατί τα σταζ ήταν μια ακόμη αφορμή και μια ακόμη απόδειξη της κατάστασής μας, μια ακόμη ευκαιρία να μυξοκλάψουμε για τα δύστυχα τα παιδιά μας που όλο αυτά την πληρώνουν για τις επιλογές μας, και να εξαπατήσουμε το πανελλήνιο και το σύμπαν αν μπορούσαμε, μεταμορφώνοντας το άδικο σε δίκιο και το ρουσφέτι σε εργατικό δικαίωμα. Απελπισία! Έτσι στον Ελληνικό συνδικαλιστικό και εργατικό μπαξέ, η στρέβλωση όχι μόνο φαίνεται φυσιολογική, αλλά διεκδικεί θρασύτατα στους δρόμους και στις συζητήσεις την φυσιολογικοποίησή της. Το χειρότερο, απαιτεί να γίνει θεσμός γραπτός και άγραφος μαζί. Αυτή η καταστρεπτική νοοτροπία που σαν απόβλητο ίζημα εγκαταστάθηκε από το μακρινό παρελθόν και κατακάθισε στις γονατισμένες συνειδήσεις μας και στο τσαλακωμένο μας φρόνημα.
•
Μάλιστα το ΚΚΕ και η Παπαρήγα ζητάνε νομιμοποίηση όλων των σταζιούχων και συμβασιούχων δημόσια και στα κανάλια ξεδιάντροπα. Δεν καταλαβαίνουν τι λένε εκεί μέσα. Δεν πιστεύεις στα αυτιά σου. Ένας λαϊκισμός χωρίς προηγούμενο ανευθυνότητας. Λες και θα τους πληρώσουν αυτοί από τα ταμεία τους. Είμαστε που είμαστε καταχρεωμένοι από τις κλοπές των νεοδημοκρατών και πασόκων στο σημείο χρεοκοπίας και κατάρρευσης του κράτους και της χώρας, και αυτοί εκεί τον χαβά τους να προτείνουν αυτοκτονικές για τον λαό μας λύσεις. Τσάμπα λόγια. Δίνουν δηλαδή μια κλωτσιά στην ήδη εκπτωμένη συνείδηση των πολιτών να τους πάνε ακόμα πιο κάτω.
•
Δείγμα όχι μόνο ανίκανης αντιπολίτευσης αλλά και βολεμένης αντιπολίτευσης που έχει αποφασίσει να χαϊδεύει τα αυτιά των εργαζομένων και των πολιτών, σίγουρη ούσα ότι δεν θα αναλάβει ποτέ κυβερνητικές ευθύνες. Θα κάνει ανέξοδα τον καλό χωρίς να πληρώνει, χωρίς να επαληθεύει αυτά που λέει μακριά και ασφαλής από την καρμανιόλα της εξουσίας. Μιλάνε και συμπεριφέρονται ακριβώς σαν παπάδες. Προτείνουν παραδείσους προσλήψεων στο δημόσιο. Και βέβαια λένε το παραμύθι και ας μην το χαρακτηρίσω, να πληρώσουν αυτοί που φάγαν τα λεφτά, και εννοούν εμάς τους υπόλοιπους αφού οι παμπόνηροι λαϊκιστές ξέρουν ότι αυτό δεν πρόκειται να γίνει. Δηλαδή μέχρι τώρα ξέραμε ότι μας θεωρούσαν μαλάκες το πασοκ και η ΝΔ, τώρα μας το λέει κατάφατσα η ηγεσία και η νομενκλατούρα των κομουνιστών. Ένας γιγαντισμός του δημόσιου τομέα αφού ένας στους τρις από τους ενεργούς έλληνες δουλεύουν στο δημόσιο, αν αφαιρέσουμε τα παιδιά μας και τους συνταξιούχους από τον γενικό πληθυσμό. Ένα εκατομμύριο κόσμος στον δημόσιο τομέα! Ενώ δεν θα έπρεπε να ξεπερνάμε τις 100.000 χιλιάδες σαν τόσο μικρός αριθμητικά λαός, όπως μας λένε οι διεθνείς πρακτικές και οι μελέτες.
•
Από κοντά και οι άρρωστοι του χειροκροτήματος, που για να εξασφαλίσουν την δόση τους δεν διστάζουν καθόλου να γλύψουν την νεολαία, τους εργαζόμενους ή ότι άλλο κινείται και χειροκροτεί, αδιάφορο αν έχουν δίκιο ή άδικο. Αυτό το ίδιο βιολί διαρκώς από λαζόπουλους, τριανταφυλλόπουλους ή δημοσιογράφους και καλλιτέχνες παντός είδους και καιρού. Όλοι υπέρ της νεολαίας, υπέρ των εργαζομένων και των απλών πολιτών. Μου έκανε εντύπωση πως ούτε ένας δεν βγήκε από αυτούς τους φηρμάτους δημοσιολόγους να πάρει ευθύνη και να συνεφέρει τους σταζιέρους και τις σταζιέρες που βγήκαν στους δρόμους και απειλούν κιόλας επειδή μπήκαν με καραμπινάτα ρουσφέτια από τα παράθυρα και τους φεγγίτες εις βάρος των άλλων νέων ανθρώπων που δώσαν εξετάσεις μέσω ΑΣΕΠ. Ούτε ένας τους δεν είχε τα άντερα και αυτό είναι που πρέπει να μας κάνει εντύπωση. Τι και πόσο λάθος πρότυπα και δημόσιους ταγούς έχουμε αποδεχτεί και δημιουργήσει, επειδή δεν έχει η χώρα καλλίτερους και πιο αξιόπιστους. Γιατί το θέμα εδώ είναι και δικό μας. Αυτό χρειάζεται να δούμε. Χειροκροτάμε αυτούς που μας χειροκροτούν και μας θαυμάζουν ή ξεσκονίζουν και γλύφουν διαβάστε καλλίτερα. Τι γίνεται συμπολίτες σταζιέροι. Δεν καταλαβαίνετε ότι δεν μπορεί να συνεχίζεται επί τέλους αυτή η αθλιότητα για εικοσαετίες εις βάρος των συμπολιτών σας. Αυτό είναι το ερώτημα και όχι όλα αυτά που λέτε και εκβιάζετε πρώτα –πρώτα εμάς και μετά την κάθε κυβέρνηση. Πως μπορούν οι άλλοι συμπολίτες σας να σας έχουν εμπιστοσύνη και να σας εκτιμούν όταν τους πηδάτε για να καταλάβετε την θέση τους. Πότε εσείς θα καταλάβετε, βεβαίως σε αυτή την δύσκολη ζωή που πάντα τέτοια ήταν επ ευκαιρία να σας πω για να μην το ξεχνάτε, ότι πρέπει να σταματήσει κάποια στιγμή αυτή η απαράδεκτη κατάσταση της προσωπικής λαμογιάς και δικής σας πριν από όλα ξευτίλας. Επειδή είσαστε νεοδημοκράτες ή πασόκοι οι άλλοι πιο παλιά.
•
Γιατί το θέμα μας σταζιέροι και σταζιέρες, είναι πολύ βαθύτερο από ότι νομίζετε, πέρα από την προσπάθειά σας να επιβιώσετε που αντιλαμβανόμαστε όλοι. Πιο πίσω όμως από αυτό προβάλει κάτι πολύ πιο σοβαρό και πολύ πιο σπουδαίο από σας, και είναι η επιβίωση ενός ολόκληρου λαού που εσείς δεν μπορείτε να δείτε. Η πολιτική επιβίωση ενός λαού, η ιστορική του επιβίωση, η ηθική του επιβίωση, η οικονομική του επιβίωση. Σε αυτό καλούμαστε εμείς οι υπόλοιποι να απαντήσουμε μια και εσείς δεν μπορείτε. Γιατί αυτό αφορά όλους μας και καλούμαστε να πάρουμε θέση. Γιατί αύριο με αυτό το βιολί που ανακάλυψαν και εγκατέστησαν οι πολιτικοί των δυο μεγάλων κομμάτων, να σας έχουν δεμένους για να τους ξαναψηφίζετε κάθε φορά, μπορεί να είμαστε εμείς σε αυτή τη θέση και δεν το θέλουμε. Θέλουμε να αντισταθούμε να μην ακολουθήσουμε το παράδειγμά σας και να δώσουμε μια ευκαιρία στους εαυτούς μας, στην χώρα μας και στο μέλλον το δικό μας και των παιδιών μας, για το οποίο δεν θα ξευτιλιζόμαστε για να ζήσουμε, δεν θα ντρεπόμαστε και κυρίως θα διεκδικούμε και θα οδηγούμε την χώρα μας με ελπίδα και το κεφάλι ψηλά όχι από ανόητη περηφάνια ή κομπασμό, αλλά γεμάτο σκέψεις, προβληματισμούς, στοχασμούς για τις σχέσεις μας με του συνανθρώπους και συμπολίτες μας. Μιλάμε ουσιαστικά αυτή την στιγμή για την αποθέσμηση και επαναθέσμηση της κοινωνίας. Αυτό που τόλμησαν οι πρόγονοί μας και γίναμε γνωστοί και θαυμαστοί παγκόσμια. Για αυτό και μόνο. Για αυτή την αποθέσμηση και αυτοθέσμηση που κατορθώσανε. Που τόσο δύσκολή ήταν και είναι για όλους τους λαούς.
Θέλω να τελειώσω το κείμενο με ένα ερώτημα προς τους σταζιέρους. Πότε εσείς νομίζετε ότι πρέπει να σταματήσουν αυτές οι παράνομες προσλήψεις στο δημόσιο. Τώρα με εσάς και την μεγάλη διάσταση που πήρε το θέμα στην ελληνική κοινωνία ή μετά από σας να αρχίσει να εφαρμόζεται;
Υ.Γ
Μην ξεχάσετε να υπολογίσετε ότι κάποιοι πολιτικοί των δυό κομμάτων θα επιχειρήσουν να κάνουν και πάλι παράνομες προσλήψεις από το παράθυρο στο μέλλον για να επανεκλεγούν. Τότε που οι μελλοντικοί σταζιέροι θα λένε να ισχύσει το μέτρο μετά από εμάς.
•
Τα σταζ λένε πως φταίμε εμείς προσωπικά, πέρα από τις κυβερνήσεις που κι αυτές εμείς πάλι διαλέξαμε και ισοπέδωσαν τα πάντα, εμείς με το ονοματεπώνυμό μας, εμείς που δεν μπορούμε πλέον να κρυφτούμε πουθενά και να κοροϊδέψουμε κανένα για την σκανδάλη που κάθε τόσο πατούσαμε στα μουλωχτά αθέατοι για δεκαετίες και εικοσαετίες, βλέποντας ποδόσφαιρο και χορεύοντας τσιφτετέλια. Όποια πέτρα κι αν σηκώσεις βρίσκεις σκάνδαλα με τους εαυτούς μας και τους φίλους μας από τις ΔΕΚΟ. Μπαγασιές και τακτικισμούς, ελιγμούς, μηχανισμούς και μεθοδεύσεις. Μακριά και πέρα από κάθε προσπάθεια διαφανών και δημοκρατικών λογικών και πρακτικών, μακριά και πέρα από κάθε ισονομία και ισότητα των συμπολιτών μεταξύ τους.
•
Ζούμε τα ρουσφέτια και τα μπαξίσια στην αποθέωσή τους και σε όλη τους την βρώμα και την δυσωδία. Ζούμε ακόμα την Τουρκιά, τον οθωμανικό ραγιαδισμό και την δουλοπρέπεια που δεν αποτινάξαμε ποτέ από τον σβέρκο μας. Ζούμε την πονηριά και την εξαπάτηση του άλλου. Ρίχνουμε ο ένας τον άλλο. Σαρκώσαμε τα πολιτικά ευαγγέλια της θλιβερής και πανάθλιας δεξιάς στην χώρα και των συνεχιστών της. Μιάς ακόλαστης πολιτικά δεξιάς που μας έμαθε να μην τιμωρούμε το έγκλημα. Το χειρότερο από όλα δηλαδή.
•
Εν τω μεταξύ η αριστερά ζει στον κόσμο της. Στις φαντασιώσεις ενός αποτυχημένου θεαματικά παρελθόντος και συγχρόνως παγκάκιστου. Και πάντως ουδόλως χειρότερου του καπιταλισμού, για να μην ξεχνιόμαστε και παίρνουν αέρα οι γλώσσες και τα μυαλά κάποιων ελευθεραγορίτικων εκσυγχρονιστών και φασιστών από την άλλη. Επιβεβαιώνει με δικής της εμπνεύσεως και κατασκευής μαθηματικές εξισώσεις την επανάσταση, διάβαζε πολιτικές εξισώσεις, και απολαμβάνει την χαρά αυτής της επαλήθευσης της κλαγγής των όπλων που όπου νάναι φτάνει σωστά αυτή τη φορά. Δεν υπερβάλλω, αυτά λέγαν προχθές ακόμα στο συνέδριό τους.
•
Αντί λοιπόν να βοηθήσει την τραγική μας κατάσταση και να νουθετήσει την χαμένη εργατική τάξη, που αποχαυνωμένη από τις καφετζούδες, τα μέντιουμ τους ταχυδακτυλουργούς και τα ενδιάμεσα, ισοπεδωμένη από τα ούφο και τους εξωγήινους των Λιακό και Χαρδαβέλα, λιωμένη από τον σεξισμό και τα μοντέλα, φαντασιώμενη τους ωραίους και άφωνους τραγουδιστές και τραγουδίστριες, ορφανεμένη επιδεικτικά από τα βιβλία και την όποιου είδους ανάγνωση, απασχολημένη από τις σειρές στην τηλεόραση και τις τσόντες των βίντεο με τις μουνάρες και τους παίδαρους όπως μας διηγείται ο εν λόγω λαός θυμοσοφικά και γελιωτικά για τον εαυτό του σαν τους σαλτιμπάγκους, η αριστερά βρίσκεται σε πολιτική αφασία και ακατανοησία, κλεισμένη στα σπίτια του λαού και στις συνάξεις των επιτροπών της, αγριοκοιτώντας μην αγγίξει και μην κακολογήσει κανείς τους εργαζόμενους, μακριά από κάθε κριτική βοήθεια σε αυτούς, διεκδικώντας μόνο αυξήσεις ως την μοναδική λύση όπως ψαχουλεύει και αποφαίνεται εκεί στο καχεκτικό μυαλό της.
•
Φυλακισμένη στις τελματωμένες και αδιέξοδες επιλογές της, αδυνατεί να αντιληφθεί τις αλλαγές που επελαύνουν δραματικά, τις αρνητικές αλλαγές των ανθρώπων που υπερασπίζεται, αφήνοντας τις ΔΕΚΟ να ρημάζουν από τους εργαζόμενους και τους ιδιώτες, θεωρώντας τες ως καταφύγιο αναξιοπαθούντων, και φωνασκεί μόνο ανέξοδα με καταγγελίες εργοδοτών. Λες και η διαφθορά είναι μονωμένη προς την πλευρά των εργατών και δεν πάει προς τα εκεί το μικρόβιο της αρπαχτής. Αριστερές αστειότητες. Ξεχνώντας το ενιαίο μισθολόγιο που καταχωνιάστηκε στις συνειδήσεις των εργαζομένων, μέχρι που χάθηκε από το λεξιλόγιό τους περιέργως, θεωρούντες όλοι τον εαυτό τους καλλίτερο από τους άλλους και άρα δικαίως καλλίτερα αμειβόμενους. Μπούρδες και ατομικές λαμογιές που οδηγούν μόνο στις συντεχνίες και τα στενά και άδικα συμφέροντα των ενδιαφερομένων.
•
Και τα δύο κόμματά της, αργοπεθάνουν καθημερινά βουτηγμένα στον λαϊκισμό τους και στον εργατισμό τους. Φιμωμένα από αυτές τις επιλογές τους, αδυνατούν να συγκρουστούν με εργατικές προνομιούχες συντεχνίες που δραστηριοποιούνται και ζούνε εις βάρος όλων των υπολοίπων. Μιλάνε μόνο με γενικόλογες θρησκευτικές αναφορές και όχι με ονόματα σωματείων και προσώπων. Συντρίβονται από αυτή την αναξιοπιστία τους, που απαξιώνει κάθε πολιτική τους σκέψη και λόγο, μη μπορώντας να κατανοήσουν τις αλλαγές στο κοινωνικό και εκλογικό σώμα προς το χειρότερο.
•
Γιατί τα σταζ ήταν μια ακόμη αφορμή και μια ακόμη απόδειξη της κατάστασής μας, μια ακόμη ευκαιρία να μυξοκλάψουμε για τα δύστυχα τα παιδιά μας που όλο αυτά την πληρώνουν για τις επιλογές μας, και να εξαπατήσουμε το πανελλήνιο και το σύμπαν αν μπορούσαμε, μεταμορφώνοντας το άδικο σε δίκιο και το ρουσφέτι σε εργατικό δικαίωμα. Απελπισία! Έτσι στον Ελληνικό συνδικαλιστικό και εργατικό μπαξέ, η στρέβλωση όχι μόνο φαίνεται φυσιολογική, αλλά διεκδικεί θρασύτατα στους δρόμους και στις συζητήσεις την φυσιολογικοποίησή της. Το χειρότερο, απαιτεί να γίνει θεσμός γραπτός και άγραφος μαζί. Αυτή η καταστρεπτική νοοτροπία που σαν απόβλητο ίζημα εγκαταστάθηκε από το μακρινό παρελθόν και κατακάθισε στις γονατισμένες συνειδήσεις μας και στο τσαλακωμένο μας φρόνημα.
•
Μάλιστα το ΚΚΕ και η Παπαρήγα ζητάνε νομιμοποίηση όλων των σταζιούχων και συμβασιούχων δημόσια και στα κανάλια ξεδιάντροπα. Δεν καταλαβαίνουν τι λένε εκεί μέσα. Δεν πιστεύεις στα αυτιά σου. Ένας λαϊκισμός χωρίς προηγούμενο ανευθυνότητας. Λες και θα τους πληρώσουν αυτοί από τα ταμεία τους. Είμαστε που είμαστε καταχρεωμένοι από τις κλοπές των νεοδημοκρατών και πασόκων στο σημείο χρεοκοπίας και κατάρρευσης του κράτους και της χώρας, και αυτοί εκεί τον χαβά τους να προτείνουν αυτοκτονικές για τον λαό μας λύσεις. Τσάμπα λόγια. Δίνουν δηλαδή μια κλωτσιά στην ήδη εκπτωμένη συνείδηση των πολιτών να τους πάνε ακόμα πιο κάτω.
•
Δείγμα όχι μόνο ανίκανης αντιπολίτευσης αλλά και βολεμένης αντιπολίτευσης που έχει αποφασίσει να χαϊδεύει τα αυτιά των εργαζομένων και των πολιτών, σίγουρη ούσα ότι δεν θα αναλάβει ποτέ κυβερνητικές ευθύνες. Θα κάνει ανέξοδα τον καλό χωρίς να πληρώνει, χωρίς να επαληθεύει αυτά που λέει μακριά και ασφαλής από την καρμανιόλα της εξουσίας. Μιλάνε και συμπεριφέρονται ακριβώς σαν παπάδες. Προτείνουν παραδείσους προσλήψεων στο δημόσιο. Και βέβαια λένε το παραμύθι και ας μην το χαρακτηρίσω, να πληρώσουν αυτοί που φάγαν τα λεφτά, και εννοούν εμάς τους υπόλοιπους αφού οι παμπόνηροι λαϊκιστές ξέρουν ότι αυτό δεν πρόκειται να γίνει. Δηλαδή μέχρι τώρα ξέραμε ότι μας θεωρούσαν μαλάκες το πασοκ και η ΝΔ, τώρα μας το λέει κατάφατσα η ηγεσία και η νομενκλατούρα των κομουνιστών. Ένας γιγαντισμός του δημόσιου τομέα αφού ένας στους τρις από τους ενεργούς έλληνες δουλεύουν στο δημόσιο, αν αφαιρέσουμε τα παιδιά μας και τους συνταξιούχους από τον γενικό πληθυσμό. Ένα εκατομμύριο κόσμος στον δημόσιο τομέα! Ενώ δεν θα έπρεπε να ξεπερνάμε τις 100.000 χιλιάδες σαν τόσο μικρός αριθμητικά λαός, όπως μας λένε οι διεθνείς πρακτικές και οι μελέτες.
•
Από κοντά και οι άρρωστοι του χειροκροτήματος, που για να εξασφαλίσουν την δόση τους δεν διστάζουν καθόλου να γλύψουν την νεολαία, τους εργαζόμενους ή ότι άλλο κινείται και χειροκροτεί, αδιάφορο αν έχουν δίκιο ή άδικο. Αυτό το ίδιο βιολί διαρκώς από λαζόπουλους, τριανταφυλλόπουλους ή δημοσιογράφους και καλλιτέχνες παντός είδους και καιρού. Όλοι υπέρ της νεολαίας, υπέρ των εργαζομένων και των απλών πολιτών. Μου έκανε εντύπωση πως ούτε ένας δεν βγήκε από αυτούς τους φηρμάτους δημοσιολόγους να πάρει ευθύνη και να συνεφέρει τους σταζιέρους και τις σταζιέρες που βγήκαν στους δρόμους και απειλούν κιόλας επειδή μπήκαν με καραμπινάτα ρουσφέτια από τα παράθυρα και τους φεγγίτες εις βάρος των άλλων νέων ανθρώπων που δώσαν εξετάσεις μέσω ΑΣΕΠ. Ούτε ένας τους δεν είχε τα άντερα και αυτό είναι που πρέπει να μας κάνει εντύπωση. Τι και πόσο λάθος πρότυπα και δημόσιους ταγούς έχουμε αποδεχτεί και δημιουργήσει, επειδή δεν έχει η χώρα καλλίτερους και πιο αξιόπιστους. Γιατί το θέμα εδώ είναι και δικό μας. Αυτό χρειάζεται να δούμε. Χειροκροτάμε αυτούς που μας χειροκροτούν και μας θαυμάζουν ή ξεσκονίζουν και γλύφουν διαβάστε καλλίτερα. Τι γίνεται συμπολίτες σταζιέροι. Δεν καταλαβαίνετε ότι δεν μπορεί να συνεχίζεται επί τέλους αυτή η αθλιότητα για εικοσαετίες εις βάρος των συμπολιτών σας. Αυτό είναι το ερώτημα και όχι όλα αυτά που λέτε και εκβιάζετε πρώτα –πρώτα εμάς και μετά την κάθε κυβέρνηση. Πως μπορούν οι άλλοι συμπολίτες σας να σας έχουν εμπιστοσύνη και να σας εκτιμούν όταν τους πηδάτε για να καταλάβετε την θέση τους. Πότε εσείς θα καταλάβετε, βεβαίως σε αυτή την δύσκολη ζωή που πάντα τέτοια ήταν επ ευκαιρία να σας πω για να μην το ξεχνάτε, ότι πρέπει να σταματήσει κάποια στιγμή αυτή η απαράδεκτη κατάσταση της προσωπικής λαμογιάς και δικής σας πριν από όλα ξευτίλας. Επειδή είσαστε νεοδημοκράτες ή πασόκοι οι άλλοι πιο παλιά.
•
Γιατί το θέμα μας σταζιέροι και σταζιέρες, είναι πολύ βαθύτερο από ότι νομίζετε, πέρα από την προσπάθειά σας να επιβιώσετε που αντιλαμβανόμαστε όλοι. Πιο πίσω όμως από αυτό προβάλει κάτι πολύ πιο σοβαρό και πολύ πιο σπουδαίο από σας, και είναι η επιβίωση ενός ολόκληρου λαού που εσείς δεν μπορείτε να δείτε. Η πολιτική επιβίωση ενός λαού, η ιστορική του επιβίωση, η ηθική του επιβίωση, η οικονομική του επιβίωση. Σε αυτό καλούμαστε εμείς οι υπόλοιποι να απαντήσουμε μια και εσείς δεν μπορείτε. Γιατί αυτό αφορά όλους μας και καλούμαστε να πάρουμε θέση. Γιατί αύριο με αυτό το βιολί που ανακάλυψαν και εγκατέστησαν οι πολιτικοί των δυο μεγάλων κομμάτων, να σας έχουν δεμένους για να τους ξαναψηφίζετε κάθε φορά, μπορεί να είμαστε εμείς σε αυτή τη θέση και δεν το θέλουμε. Θέλουμε να αντισταθούμε να μην ακολουθήσουμε το παράδειγμά σας και να δώσουμε μια ευκαιρία στους εαυτούς μας, στην χώρα μας και στο μέλλον το δικό μας και των παιδιών μας, για το οποίο δεν θα ξευτιλιζόμαστε για να ζήσουμε, δεν θα ντρεπόμαστε και κυρίως θα διεκδικούμε και θα οδηγούμε την χώρα μας με ελπίδα και το κεφάλι ψηλά όχι από ανόητη περηφάνια ή κομπασμό, αλλά γεμάτο σκέψεις, προβληματισμούς, στοχασμούς για τις σχέσεις μας με του συνανθρώπους και συμπολίτες μας. Μιλάμε ουσιαστικά αυτή την στιγμή για την αποθέσμηση και επαναθέσμηση της κοινωνίας. Αυτό που τόλμησαν οι πρόγονοί μας και γίναμε γνωστοί και θαυμαστοί παγκόσμια. Για αυτό και μόνο. Για αυτή την αποθέσμηση και αυτοθέσμηση που κατορθώσανε. Που τόσο δύσκολή ήταν και είναι για όλους τους λαούς.
Θέλω να τελειώσω το κείμενο με ένα ερώτημα προς τους σταζιέρους. Πότε εσείς νομίζετε ότι πρέπει να σταματήσουν αυτές οι παράνομες προσλήψεις στο δημόσιο. Τώρα με εσάς και την μεγάλη διάσταση που πήρε το θέμα στην ελληνική κοινωνία ή μετά από σας να αρχίσει να εφαρμόζεται;
Υ.Γ
Μην ξεχάσετε να υπολογίσετε ότι κάποιοι πολιτικοί των δυό κομμάτων θα επιχειρήσουν να κάνουν και πάλι παράνομες προσλήψεις από το παράθυρο στο μέλλον για να επανεκλεγούν. Τότε που οι μελλοντικοί σταζιέροι θα λένε να ισχύσει το μέτρο μετά από εμάς.
Κυριακή 1 Νοεμβρίου 2009
Χωρίς ήχο
Δεν αντιδρώ, προστατευμένος σε έναν πλακούντα
φτιασμένο πρόχειρα από φόβο και αλλοφροσύνη,
κάθομαι εκεί χωρίς να ανασαίνω, χωρίς να κάνω θόρυβο, μπας και προλάβω να πεθάνω πριν με πάρουν είδηση οι άνθρωποι.
·
Κουρνιασμένος πιο βαθιά στην γούβα που έγραφα,
δεν ακούω ούτε τη φωνή μου.
Κι όμως ουρλιάζω και δεν ακούω τίποτε. Τουλάχιστον γιαυτό είμαι βέβαιος.
Παίρνω τις εικόνες σου ζωή και τις μπήγω επίμονα στην ψυχή μου για να συνέλθω.
Αλλά δεν αισθάνομαι, με μια πίκρα άγευστη που πάει χαμένη.
Πέμπτη 15 Οκτωβρίου 2009
Ποιος είναι ο αγορητής;
Ποιος είναι αυτός που μιλάει. Που τα λέει τόσο ωραία. Τόσο όμορφα και δημοκρατικά σαν τον καημό μας. Θέλουμε να τον γνωρίσουμε, να μάθουμε για αυτόν οπωσδήποτε. Καινούργιος δημοκράτης φαίνεται. Είναι και νέος σε ηλικία. Σαν και μας τα λέει, μακάρι να τα πιστεύει, μακάρι και να τα κάνει.
·
Ή μήπως πάλι έχει αποστηθίσει τα λόγια της δημοκρατίας και τα κείμενά της, όπως κάνουν οι περισσότεροι. Μην έμαθε σαν καλός ηθοποιός τα λόγια της απ έξω και μας τα ρητορεύει στα μπαλκόνια και στις τηλεοράσεις. Μήπως λέει τα δικά μας λόγια και κρύβει τα δικά του. Μήπως χαϊδεύει τις ιδέες μας και κρύβει τις δικές του, σαν εκείνο τον παλιό παπατζή. Να τον περάσουμε για δικό μας, να τον εμπιστευτούμε και να πονέσουμε μετά.
Α, πρέπει να μάθουμε τι έκανε στη ζωή του. Να τον κρίνουμε, να τον κάνουμε φίλο ή να φυλαχθούμε από αυτόν.
·
Και πως θα μάθουμε εμείς τώρα γιαυτόν; θα ρωτήσουμε.
Θα τον ρωτήσουμε πρώτα τι δουλειά κάνει και πόσα λεφτά βγάζει. Των πόσων σκέφτεται δηλαδή! Το πιο σημαντικό ερώτημα, αυτό που διαπερνάει τις κοινωνίες, αυτό που φανερώνει τη ζωή όλων μας. Ρωτάμε δε απαραίτητα και πως προσελήφθη. Αυτό ειδικά δεν παραλείπεται ποτέ. Να ξέρουμε αν διαπλέκεται, τι ανταλλάγματα δίνει εις βάρος μας για το βόλεμά του, και αν αυτά που διαδίδει υπέρ του είναι αληθινά.
Γιατί οι κοινωνίες των ανθρώπων φίλε μου είναι συλλογικές, δεν υπάρχουν ατομικές λύσεις. Οι ατομικές λύσεις οδηγούν στο κατασπάραγμα του ενός του άλλου. Στον κόσμο που στήνει ο καπιταλισμός.
·
Ρωτάμε ακόμα, τι περιουσία έχει και πως την απέκτησε. Το πόθεν έσχες δηλαδή. Κι αν θέλει ας μην απαντήσει, δικαίωμά του που λένε κάποιοι παραπροχωρημένοι δημοκράτες, εμείς θα καταλάβουμε αμέσως. Γιατί μόνο έτσι γνωρίζουμε τους ανθρώπους και τον εαυτό μας πολιτικά, και άλλος τρόπος δεν υπάρχει. Αλλά και ατομικά και διαπροσωπικά έτσι πάλι μαθαίνουμε αυτό που δεν φαίνεται και δεν λέγεται πεισματικά.
·
Και αυτό ισχύει για όλους τους ομιλητές, για όλους μας. Από το καφενείο και τη δουλειά μας έως τα συγγενολόγια και τις παρέες μας. Γιαυτό ρωτάμε επίσης πάντα και ας μας πούνε αγενείς για να μην ρωτήσουμε, τι ψηφίζεις; Αλλοίμονο αν αυτό το άλλο σπουδαίο ερώτημα δεν το θέσουμε. Απαραίτητο για να κάνουμε φίλους ή γνωστούς. Να ξέρουμε αν συνέβαλε και αυτός να βουλιάξει η χώρα, και λέει άλλα τώρα στο καφενείο. Ρωτάμε επίσης και πάλι οπωσδήποτε, τι έκανε στον πόλεμο ή στη χούντα ο μπαμπάς του. Αυτό το άλλο σημαντικό της ταυτότητας του καθενός μας. γιατί είναι το ερώτημα που θέτει η ίδια η δημοκρατία σε μας, στους πολίτες της.. Γιατί μπορεί να μην φέρουμε ευθύνη για τις άδικες και αντιδημοκρατικές πράξεις των γονιών μας, μόνο όταν δεν τις χειροκροτάμε και δεν κομπάζουμε για αυτές. Όταν δεν ταυτιζόμαστε μαζί τους, όταν δεν είμαστε οπαδοί τους.
·
Θα πει και εδώ ο γνωστός διανοούμενος που αρέσκεται να βάζει εμπόδια και να κρύβει τα πάντα, μα χωρίζετε τους ανθρώπους. Υποκριτάκο, οι άνθρωποι χωρίζονται από μόνοι τους, με την δική τους ελεύθερη απόφαση να ξεχωρίσουν από την συλλογικότητα, να γίνουν κολαούζοι του κράτους, των κομμάτων ή των αφεντικών τους, να φύγουν από την κοινή τους μοίρα, και έχουν ευθύνη γιαυτό. Η κοινωνία δεν είναι ένα ιδεατό φαντασιακό κατασκεύασμα άδολο και παραδεισένιο, αλλά μια σκληρή πραγματικότητα. Μα αυτά είναι προσωπικά δεδομένα, συνεχίζει κάθιδρος λες και φοβάται κάτι ο διανοούμενός μας, σαν κάποιο κακό και παράνομο να θέλει να κρύψει. Επί τέλους υπάρχει και η αρχή των προσωπικών δεδομένων, τίποτα δεν σέβεστε συμπληρώνει οργίλος και ξέχειλος ανανεωτικής αγανάκτησης.
·
Γιατί όλα αυτά πρέπει να εκτίθενται δημόσια μέσα από την αύρα μιας νέας κοινωνικής κουλτούρας που αρχίζει να διαφαίνεται και εγώ συμφωνώ και υποστηρίζω.
Η δημοκρατία η δική μας αυτή που υποφέρει μαζί μας, δεν κρύβει προσωπικά δεδομένα και παρόμοιες απάτες συγκάλυψης της αλήθειας. Συγκάλυψης των εγκλημάτων του καθενός επιτηδείου. Ούτε βάζει ποτέ το άτομο πάνω από την κοινωνία. Και έτσι δε το αδικεί ποτέ. Γιατί αν το βάλει, τότε θα ισοπεδώσει τον διπλανό πολίτη που τον προσπέλασε.
Κοινωνία και άτομο είναι ισότιμα! Αυτή είναι η δική μας αλήθεια, για να αφαιρέσουμε τα επιχειρήματα από τα ληστρικά συστήματα που αποθεώνουν το άτομο αφού πίσω από αυτό κρύβονται οι μεγαλύτεροι τραπεζικοί και χρηματιστηριακοί απατεώνες και τα διεθνή και εγχώρια λαμόγια και ο μουντός τους κόσμος.
·
Ανθρωπάκο μου, δεν κατάλαβες ακόμη μετά τόσο πολύ καιρό, ότι δεν μιλάνε ποτέ για τα δικά σου ατομικά δικαιώματα αλλά για τα δικά τους και μόνο κρυμμένοι πίσω από τον πληθυντικό της γλώσσας, και συ την πατάς μπερδεύεσαι και υπερασπίζεσαι την εξαίρεσή τους. Αυτά χοντροκέφαλε τα δικαιώματα εσύ δεν θα τα έχεις ποτέ. Το κατάλαβες αυτό; Δεν θα σου τα δώσουν ποτέ! Για τα δικά τους μιλάνε μόνο αποκλειστικά και συ μπερδεύτηκες από τον πληθυντικό που χρησιμοποιούνε. Φοβισμένος από κάποιο μικρό σου συνήθως πάθος όταν δε είσαι μπιτ βλάκας, χειροκροτάς και συ τα προσωπικά δεδομένα ενώ αυτοί κοροΐδο μου έχουν άλλο στο μυαλό τους, να κρύψουν τις αρπαγές, τις φορολογικές τους κομπίνες εις βάρος σου και των υπολοίπων μας, να στήσουν off shore (οφ σορ) απάτες και αυτό είναι όλο. Και συ πας και τους ψηφίζεις.
·
Η δική μας δημοκρατία δεν επεμβαίνει ποτέ στο κρεβάτι των πολιτών της, για αυτό εμείς την λέμε δική μας δημοκρατία. Όλα τα άλλα όμως θέλει να τα γνωρίζει, να ξέρει ποιοι είναι μαζί της ποιοί εναντίον της και ποιοι παπατζήδες προσπαθούν να την εξαπατήσουν.
·
Ή μήπως πάλι έχει αποστηθίσει τα λόγια της δημοκρατίας και τα κείμενά της, όπως κάνουν οι περισσότεροι. Μην έμαθε σαν καλός ηθοποιός τα λόγια της απ έξω και μας τα ρητορεύει στα μπαλκόνια και στις τηλεοράσεις. Μήπως λέει τα δικά μας λόγια και κρύβει τα δικά του. Μήπως χαϊδεύει τις ιδέες μας και κρύβει τις δικές του, σαν εκείνο τον παλιό παπατζή. Να τον περάσουμε για δικό μας, να τον εμπιστευτούμε και να πονέσουμε μετά.
Α, πρέπει να μάθουμε τι έκανε στη ζωή του. Να τον κρίνουμε, να τον κάνουμε φίλο ή να φυλαχθούμε από αυτόν.
·
Και πως θα μάθουμε εμείς τώρα γιαυτόν; θα ρωτήσουμε.
Θα τον ρωτήσουμε πρώτα τι δουλειά κάνει και πόσα λεφτά βγάζει. Των πόσων σκέφτεται δηλαδή! Το πιο σημαντικό ερώτημα, αυτό που διαπερνάει τις κοινωνίες, αυτό που φανερώνει τη ζωή όλων μας. Ρωτάμε δε απαραίτητα και πως προσελήφθη. Αυτό ειδικά δεν παραλείπεται ποτέ. Να ξέρουμε αν διαπλέκεται, τι ανταλλάγματα δίνει εις βάρος μας για το βόλεμά του, και αν αυτά που διαδίδει υπέρ του είναι αληθινά.
Γιατί οι κοινωνίες των ανθρώπων φίλε μου είναι συλλογικές, δεν υπάρχουν ατομικές λύσεις. Οι ατομικές λύσεις οδηγούν στο κατασπάραγμα του ενός του άλλου. Στον κόσμο που στήνει ο καπιταλισμός.
·
Ρωτάμε ακόμα, τι περιουσία έχει και πως την απέκτησε. Το πόθεν έσχες δηλαδή. Κι αν θέλει ας μην απαντήσει, δικαίωμά του που λένε κάποιοι παραπροχωρημένοι δημοκράτες, εμείς θα καταλάβουμε αμέσως. Γιατί μόνο έτσι γνωρίζουμε τους ανθρώπους και τον εαυτό μας πολιτικά, και άλλος τρόπος δεν υπάρχει. Αλλά και ατομικά και διαπροσωπικά έτσι πάλι μαθαίνουμε αυτό που δεν φαίνεται και δεν λέγεται πεισματικά.
·
Και αυτό ισχύει για όλους τους ομιλητές, για όλους μας. Από το καφενείο και τη δουλειά μας έως τα συγγενολόγια και τις παρέες μας. Γιαυτό ρωτάμε επίσης πάντα και ας μας πούνε αγενείς για να μην ρωτήσουμε, τι ψηφίζεις; Αλλοίμονο αν αυτό το άλλο σπουδαίο ερώτημα δεν το θέσουμε. Απαραίτητο για να κάνουμε φίλους ή γνωστούς. Να ξέρουμε αν συνέβαλε και αυτός να βουλιάξει η χώρα, και λέει άλλα τώρα στο καφενείο. Ρωτάμε επίσης και πάλι οπωσδήποτε, τι έκανε στον πόλεμο ή στη χούντα ο μπαμπάς του. Αυτό το άλλο σημαντικό της ταυτότητας του καθενός μας. γιατί είναι το ερώτημα που θέτει η ίδια η δημοκρατία σε μας, στους πολίτες της.. Γιατί μπορεί να μην φέρουμε ευθύνη για τις άδικες και αντιδημοκρατικές πράξεις των γονιών μας, μόνο όταν δεν τις χειροκροτάμε και δεν κομπάζουμε για αυτές. Όταν δεν ταυτιζόμαστε μαζί τους, όταν δεν είμαστε οπαδοί τους.
·
Θα πει και εδώ ο γνωστός διανοούμενος που αρέσκεται να βάζει εμπόδια και να κρύβει τα πάντα, μα χωρίζετε τους ανθρώπους. Υποκριτάκο, οι άνθρωποι χωρίζονται από μόνοι τους, με την δική τους ελεύθερη απόφαση να ξεχωρίσουν από την συλλογικότητα, να γίνουν κολαούζοι του κράτους, των κομμάτων ή των αφεντικών τους, να φύγουν από την κοινή τους μοίρα, και έχουν ευθύνη γιαυτό. Η κοινωνία δεν είναι ένα ιδεατό φαντασιακό κατασκεύασμα άδολο και παραδεισένιο, αλλά μια σκληρή πραγματικότητα. Μα αυτά είναι προσωπικά δεδομένα, συνεχίζει κάθιδρος λες και φοβάται κάτι ο διανοούμενός μας, σαν κάποιο κακό και παράνομο να θέλει να κρύψει. Επί τέλους υπάρχει και η αρχή των προσωπικών δεδομένων, τίποτα δεν σέβεστε συμπληρώνει οργίλος και ξέχειλος ανανεωτικής αγανάκτησης.
·
Γιατί όλα αυτά πρέπει να εκτίθενται δημόσια μέσα από την αύρα μιας νέας κοινωνικής κουλτούρας που αρχίζει να διαφαίνεται και εγώ συμφωνώ και υποστηρίζω.
Η δημοκρατία η δική μας αυτή που υποφέρει μαζί μας, δεν κρύβει προσωπικά δεδομένα και παρόμοιες απάτες συγκάλυψης της αλήθειας. Συγκάλυψης των εγκλημάτων του καθενός επιτηδείου. Ούτε βάζει ποτέ το άτομο πάνω από την κοινωνία. Και έτσι δε το αδικεί ποτέ. Γιατί αν το βάλει, τότε θα ισοπεδώσει τον διπλανό πολίτη που τον προσπέλασε.
Κοινωνία και άτομο είναι ισότιμα! Αυτή είναι η δική μας αλήθεια, για να αφαιρέσουμε τα επιχειρήματα από τα ληστρικά συστήματα που αποθεώνουν το άτομο αφού πίσω από αυτό κρύβονται οι μεγαλύτεροι τραπεζικοί και χρηματιστηριακοί απατεώνες και τα διεθνή και εγχώρια λαμόγια και ο μουντός τους κόσμος.
·
Ανθρωπάκο μου, δεν κατάλαβες ακόμη μετά τόσο πολύ καιρό, ότι δεν μιλάνε ποτέ για τα δικά σου ατομικά δικαιώματα αλλά για τα δικά τους και μόνο κρυμμένοι πίσω από τον πληθυντικό της γλώσσας, και συ την πατάς μπερδεύεσαι και υπερασπίζεσαι την εξαίρεσή τους. Αυτά χοντροκέφαλε τα δικαιώματα εσύ δεν θα τα έχεις ποτέ. Το κατάλαβες αυτό; Δεν θα σου τα δώσουν ποτέ! Για τα δικά τους μιλάνε μόνο αποκλειστικά και συ μπερδεύτηκες από τον πληθυντικό που χρησιμοποιούνε. Φοβισμένος από κάποιο μικρό σου συνήθως πάθος όταν δε είσαι μπιτ βλάκας, χειροκροτάς και συ τα προσωπικά δεδομένα ενώ αυτοί κοροΐδο μου έχουν άλλο στο μυαλό τους, να κρύψουν τις αρπαγές, τις φορολογικές τους κομπίνες εις βάρος σου και των υπολοίπων μας, να στήσουν off shore (οφ σορ) απάτες και αυτό είναι όλο. Και συ πας και τους ψηφίζεις.
·
Η δική μας δημοκρατία δεν επεμβαίνει ποτέ στο κρεβάτι των πολιτών της, για αυτό εμείς την λέμε δική μας δημοκρατία. Όλα τα άλλα όμως θέλει να τα γνωρίζει, να ξέρει ποιοι είναι μαζί της ποιοί εναντίον της και ποιοι παπατζήδες προσπαθούν να την εξαπατήσουν.
Πέμπτη 1 Οκτωβρίου 2009
Η αντίσταση της κατσαρόλας
Κάτω τα χέρια από τα νέα αυτά παιδιά. Κάτω τα ξερά σας από την νεολαία, είναι η σωστότερη έκφραση.
Να πάτε στην γιάφκα της Ριγήλης και της Ιπποκράτους να βρείτε τρομοκράτες επαγγελματίες, εκπαιδευμένους στα πιο διάσημα καταγώγια του μαζικού οικονομικού και πολιτικού εγκλήματος. Εκεί που οδηγούν τα παιδιά μας ακόμη και τους γέρους μας όσο μπορούν και αντέχουν, έξαλλους στους δρόμους στις διαδηλώσεις στις συγκρούσεις και στις φωτιές. Τολμάτε και αγορεύετε κι από πάνω στις εφημερίδες και τα ραδιόφωνα με τους ανθρώπους σας περί τρομοκρατών.
·
Να πάτε στο υπουργείο οικονομικών. Εκεί που υπάρχει μια από τις πιο επικίνδυνες γιάφκες αρματωμένων τρομοκρατών με βόμβες και νομοσχέδια μεγατόνων, που μπορούν να τινάξουν μια κοινωνία στον αέρα. Εκεί μέσα είναι κρυμμένα όλα τα πολεμοφόδια του αργού και του ακαριαίου οικονομικού θανάτου. Από εκεί ξεκινούν τάγματα εφόδου και επιτίθενται σε ανυποψίαστους πολίτες που δεν χρωστάνε πουθενά. Εκεί που σκούζει το χρηματιστήριο και καταπίνει ζωές αγροτών και μεροκαματιάρηδων της πόλης, με την προτροπή και την προπαγάνδα του ανεκδιήγητου Τάπερμαν να παίξουν με τις μετοχές, εκεί που καταπίνουν τα ταμεία των εργαζομένων με το κόλπο των ομολόγων. Εκεί που οδηγούν τους ανθρώπους στην αντιβία για να προστατευθούν από την τρομοκρατία του κράτους. Και μιλάτε καθαρματάκια για τις κατσαρόλες και τα νεότατα παιδιά. Καλά σας κάνουν ή μήπως δεν σας κάνουν καλά; Εσείς τι λέτε.
·
Από την άλλη όλες οι πολιτικές και κοινωνικές αποφάσεις της δικαιοσύνης οδηγούν τη νεολαία στις μολότοφ και τα γκαζάκια. Με ακρίβεια αριθμητική μάλιστα. Εκεί που εξεγείρονται και τα χώματα.
Δεν δικάζετε κανένα και δεν αποδίδετε δικαιοσύνη πουθενά. Όλα τα λαμόγια έξω κόβουν βόλτες προκλητικά, όλοι οι καταχραστές μας λοιδορούν από το σπίτι τους. Ο κόσμος ακόμα περιμένει τις αποφάσεις σας για τα κλεμμένα ταμεία του από τα δομημένα ομόλογα, ακόμα περιμένει τις αποφάσεις σας για το χρηματιστήριο, για όλες τις υποθέσεις που κωλυσιεργείτε, που θάβετε.
·
Στην τεράστια αυτή γιάφκα της ελληνικής δικαιοσύνης που περνάνε οι πενταετίες σαν στραγάλια και απόφαση για την Vodafone δεν έχει βγει ακόμη. Εσείς τι νομίσατε δηλαδή, πως θα το έπαιρναν αυτό οι πιτσιρικάδες και οι πολίτες, με καλό μάτι ή με κακό, με μπόμπες ή χωρίς. Όχι για να καταλάβουμε και εμείς και εσείς ποιός βάζει τις μπόμπες σε αυτόν τον τόπο, ποιός καλλιεργεί φυτώρια τρομοκρατών που λέτε εσείς ή αντιστεκομένων που λένε κάποιοι άλλοι.
·
Απορώ με τι θράσος κάποιοι θα δικάσουν τα εικοσάρια ενώπιον του ελληνικού λαού, με τι μούτρα θα έχουν αμολητούς του Χριστοφοράκους και τους Καραβέλες και θα κάνουν παρατηρήσεις στα παιδιά με τις κατσαρόλες. Με τι σθένος θα δικάσετε τη νεολαία, όταν έχετε ανοιχτά μέτωπα με τους πολίτες και το δίκιο που αναμένουν και δεν έρχεται ακατάσχετες δεκαετίες από σας και ούτε έναν από τους βατοπεδινούς μέσα, για να μην αναφερθεί κανείς στις υπόλοιπες εκκρεμότητες σας.
Προσέχτε θα ξανακάψετε την Αθήνα όπως τον περασμένο δεκέμβρη. Θα γίνει πανηγύρι. Και θα έχετε και όλη την ευθύνη και όλο το άδικο εσείς.
·
Πάμε να ξεναγηθούμε τώρα στις μεγάλες ιδιωτικές γιάφκες των εφοπλιστών και των ακτοοπλόων. Εκεί που θέλεις μια σύνταξη για να πας στην Μυτιλήνη και στην Σάμο με την γυναίκα σου. Εκεί που οι προμελετημένοι φόνοι από πνιγμούς και στημένα φουνταρίσματα σαπιοκάραβων, είναι καθεστώς. Που οι ναυτικοί μας κάνουν τα μεροκάματα του τρόμου πενηνταετίες ολόκληρες. Που πάνε στον θαλασσινό ξενιτεμό τρομοκρατημένοι για το μεροδούλι. Εδώ έχουμε θεσμικούς τρομοκράτες, που ζουν αποκλειστικά με τα δικά μας λεφτά και τα δικά μας δάνεια, τα θαλασσοδάνεια όσοι θυμάστε, που συνεχίζονται αδιάλειπτα μέχρι σήμερα με το ψευδώνυμο άγονες γραμμές. Που έβαλαν τα δουλικά τους τους πολιτικούς της δεξιάς τότε, να τους αγοράσουν πλοία τσάμπα με τα δικά μας λεφτά. Τι να πρωτοπείς, τι να πρωτοαναφέρεις, δεν φτάνουν οι σελίδες.
·
Πάμε και πιο πέρα στην παραπάνω ρούγα που έχουν στήσει τα λημέρια τους οι βιομήχανοι του ΣΕΒ. Άλλα μπουμπούκια αυτοί που γιόμισαν την χώρα γιάφκες τα τελευταία χρόνια της επιχειρηματικής έξαρσης της ελευθεραγορίτικης αθλιότητας. Γεμάτοι πολεμοφόδια βαράνε διαρκώς κανόνια και πλουτίζουν. Κάθε κανονιά εκατομμύρια και δισεκατομμύρια. Παντού θύματα και νεκρούς αφήνουν όλοι αυτοί πίσω τους με μοναδικό όπλο όχι τα λεφτά τους που ποτέ δεν είχαν και αυτοί, αλλά τα δικά μας που τα άρπαζαν με το ζόρι και με απειλές μέσω των πολιτικών τσάτσων τους. Έτσι έβγαλαν λεφτά, κατατρομοκρατώντας από τις γιάφκες τους εμάς, με την θερμότατη συνδρομή του κράτους και των πολιτικών του διδύμου της συμφοράς. Έτσι για να αποκαλύψουμε στην αστυνομία και την αντιτρομοκρατική που να ψάχνουν οι ανήξεροι αθώοι αυτοί άνθρωποι. Αυτοί που οι εκπρόσωποί τους ισχυρίζονται ξεδιάντροπα ότι είναι με το μέρος του λαού και αυτόν προστατεύουν και φυλάνε.
Και μην ξεχάσετε να περάσετε και από τους πετρελαιάδες αλλά και τα μικρότερα κουμάσια τους βενζινάδες με τις μίνι ατομικές γιάφκες, που έχουν αλαλιάσει τον κόσμο. Τόσα χρόνια δεν μπορείτε να βρείτε τις γιάφκες πια. Τις ξέρουν όλοι οι πολίτες και μόνο εσείς δεν πήρατε χαμπάρι.
·
Και φυσικά οι σημαντικότερες ίσως γιάφκες των εκδοτών και της καταστολής μας, τις οποίες ονομάζουν θολουριασμένα και τσαχπίνικα ΜΜΕ, μπας και δεν καταλάβουμε τι ρόλο παίζουν. Κάθε εφημερίδα, κάθε κανάλι, κάθε ραδιόφωνο και μια επικίνδυνη γιάφκα. Εκεί να δείτε τα επιτελεία τους τι εξυφαίνουν εις βάρος μας κάθε πρωί και βράδυ. Αυτές οργανώνουν όλο το παιχνίδι των υπολοίπων. Αυτές αθωώνουν πριν την δικαιοσύνη τα οικονομικά πολιτικά και κοινωνικά εγκλήματα και καταστάσεις και στρώνουν το χαλί για τα δύσκολα των υπολοίπων.
·
Μα είναι εγκληματίες, παραλίγο να σκοτώσουν τον Χηνοφώτη, την Λούκα και τον Αρσένη, να τραυματίσουν αθώους πολίτες, να να … Σκασμός γαϊδαρε, που μιλάς και από πάνω θρασύτατε. Πονηρή νυφίτσα που θα μας κάνεις τον αθώο ερωτητή. Ποιος είσαι να μας πεις πριν από όλα, να δούμε τι κρύβεις που διαπλέκεσαι και σε πια γειτονιά του κράτους κλέβεις αθέατος αλητήριε και σε ποια γιάφκα ανήκεις. Εσύ παλιάνθρωπε που εξωθείς, εξωθείς καθημερινά, συνέχεια, αδιάκοπα αυτά τα παιδιά να κάνουν ότι σκεφτούν από κατσαρόλες και γκαζάκια μέχρι μολότοφ και ότι άλλο βάλλει ο νους τους για να αποτινάξουν εσένα από τον σβέρκο τους, για να μην γίνουν σαν τα μούτρα σου, για να διαφυλάξουν την ακριβή συνείδησή τους από εσένα. Να μην καταντήσουν σαν το πυώδες μυαλό σου.
·
Πρεζόνια του κέρδους, εξωθείτε αυτά τα νέα παιδιά σε αυτοκτονικές για την ζωή τους ενέργειες. Το φαινόμενο πλέον δεν είναι της παλιάς μεμονωμένης περίπτωσης της 17Ν και του ΕΛΑ. Παίρνει πιά ανεξέλεγκτες μαζικές διαστάσεις μέσα στην νεολαία. Όλο και ξεπηδάν από παντού παρέες, απλές παρέες νέων που δεν θέλουν να εκτονωθούν στα γήπεδα και τα Στάρμπακς και αποφασίζουν να κάνουν κάτι μα οτιδήποτε για να αλλάξουν αυτόν τον γαμημένο κόσμο σας. Να ξέρετε δε, και να μην κάνετε τάχα το κοροΐδο ότι σας διέφυγε, ότι εκεί δεν υπάρχει καθοδηγητής με την έννοια και τον προδικαστέο τρόπο που διαδίδετε και προπαγανδίζετε μέσω των πρωτοπαλίκαρων σας στα μέσα, πως αυτά τα νέα νεότατα παιδιά γνωρίζουν άριστα, όπως εξ ίσου γνωρίζουμε και εμείς οι υπόλοιποι που αντιδρούμε στα σχέδιά σας και αντιστεκόμαστε, ότι ο μόνος καθοδηγητής φανερός προκλητικός αδίστακτος αρπαχτικός αιμοσταγής, είστε εσείς στις γιάφκες που προανέφερα. Εσείς ποδηγετείτε τον τόπο.
·
Γιατί τα κυβερνητικά κόμματα είναι οι πιο επικίνδυνες γιάφκες αν δεν καταλάβατε. Εσείς οδηγείτε τα παιδιά μας στην απαξίωσή τους μέσω της ανεργίας και της ανέχειας, στον ευνουχισμό μέσω των πάμπολλων θεαμάτων που κατασκευάζετε για να τους αποσπάτε και να τους αποπλανάτε στα γήπεδα και τις υπαίθριες φιέστες, και τους υπόλοιπους που σας αντιστέκονται στις κατσαρόλες και τα γκαζάκια. Καθαρματάτια χειραγωγητές των παιδιών μας και της ψήφου του λαού, είστε γνωστοί πλέον και ξεβράκωτοι μπροστά στην ιστορία του τόπου και της συλλογικής συνείδησης του κόσμου. Έχετε τα ονόματα των υπουργών της οικονομικής χούντας της ν.δ και του πασόκ, τα ονόματα των πονηρών αετονύχηδων επιχειρηματιών, που ξεθεμέλιωσαν εργοστάσια και επιχειρήσεις πενηνταετιών και τρέξαν στις διπλανές χώρες με τα μικρότερα μεροκάματα άλλων δυστυχισμένων λαών του πρώην σοσιαλισμού να ρουφίξουν και κει αίμα και όνειρα ανθρώπων. Έχετε χρυσώσει τους δημοσιογράφους να σας υπερασπίζονται, τερατάκια.
·
Όσο για σένα κοπρολαέ, είσαι ο κρυμμένος πρωταγωνιστής αυτού του μακελειού που τους ψηφίζεις, είσαι εσύ αυτός που συμφωνεί με τους βρικόλακες του κέρδους, αυτός που κατ ουσίαν εξωθεί αυτά τα παιδιά στην τρέλα και στις κατσαρόλες. Τα παιδιά σου φωστήρα, που κάνεις τον έξυπνο και δεν καταλαβαίνεις τίποτα απολύτως. Και όσα από αυτά δεν πολυκατάλαβαν το παιχνίδι, και δεν συνειδητοποίησαν καθαρά τι συμβαίνει, χαμένα μέσα στο πολιτικό χάος και στην κοινωνική καταχνιά που προπαγανδίζουν οι αστέρες των βραδινών δελτίων, τα στέλνεις κατ ευθείαν στην κατάθλιψη, στα ψυχιατρεία και στα ναρκωτικά, στην αφασία και στο πρόωρο γέρασμα των νιάτων της πατρίδας μας, παραιτημένα από την ζωή και την ελπίδα της.
Να πάτε στην γιάφκα της Ριγήλης και της Ιπποκράτους να βρείτε τρομοκράτες επαγγελματίες, εκπαιδευμένους στα πιο διάσημα καταγώγια του μαζικού οικονομικού και πολιτικού εγκλήματος. Εκεί που οδηγούν τα παιδιά μας ακόμη και τους γέρους μας όσο μπορούν και αντέχουν, έξαλλους στους δρόμους στις διαδηλώσεις στις συγκρούσεις και στις φωτιές. Τολμάτε και αγορεύετε κι από πάνω στις εφημερίδες και τα ραδιόφωνα με τους ανθρώπους σας περί τρομοκρατών.
·
Να πάτε στο υπουργείο οικονομικών. Εκεί που υπάρχει μια από τις πιο επικίνδυνες γιάφκες αρματωμένων τρομοκρατών με βόμβες και νομοσχέδια μεγατόνων, που μπορούν να τινάξουν μια κοινωνία στον αέρα. Εκεί μέσα είναι κρυμμένα όλα τα πολεμοφόδια του αργού και του ακαριαίου οικονομικού θανάτου. Από εκεί ξεκινούν τάγματα εφόδου και επιτίθενται σε ανυποψίαστους πολίτες που δεν χρωστάνε πουθενά. Εκεί που σκούζει το χρηματιστήριο και καταπίνει ζωές αγροτών και μεροκαματιάρηδων της πόλης, με την προτροπή και την προπαγάνδα του ανεκδιήγητου Τάπερμαν να παίξουν με τις μετοχές, εκεί που καταπίνουν τα ταμεία των εργαζομένων με το κόλπο των ομολόγων. Εκεί που οδηγούν τους ανθρώπους στην αντιβία για να προστατευθούν από την τρομοκρατία του κράτους. Και μιλάτε καθαρματάκια για τις κατσαρόλες και τα νεότατα παιδιά. Καλά σας κάνουν ή μήπως δεν σας κάνουν καλά; Εσείς τι λέτε.
·
Από την άλλη όλες οι πολιτικές και κοινωνικές αποφάσεις της δικαιοσύνης οδηγούν τη νεολαία στις μολότοφ και τα γκαζάκια. Με ακρίβεια αριθμητική μάλιστα. Εκεί που εξεγείρονται και τα χώματα.
Δεν δικάζετε κανένα και δεν αποδίδετε δικαιοσύνη πουθενά. Όλα τα λαμόγια έξω κόβουν βόλτες προκλητικά, όλοι οι καταχραστές μας λοιδορούν από το σπίτι τους. Ο κόσμος ακόμα περιμένει τις αποφάσεις σας για τα κλεμμένα ταμεία του από τα δομημένα ομόλογα, ακόμα περιμένει τις αποφάσεις σας για το χρηματιστήριο, για όλες τις υποθέσεις που κωλυσιεργείτε, που θάβετε.
·
Στην τεράστια αυτή γιάφκα της ελληνικής δικαιοσύνης που περνάνε οι πενταετίες σαν στραγάλια και απόφαση για την Vodafone δεν έχει βγει ακόμη. Εσείς τι νομίσατε δηλαδή, πως θα το έπαιρναν αυτό οι πιτσιρικάδες και οι πολίτες, με καλό μάτι ή με κακό, με μπόμπες ή χωρίς. Όχι για να καταλάβουμε και εμείς και εσείς ποιός βάζει τις μπόμπες σε αυτόν τον τόπο, ποιός καλλιεργεί φυτώρια τρομοκρατών που λέτε εσείς ή αντιστεκομένων που λένε κάποιοι άλλοι.
·
Απορώ με τι θράσος κάποιοι θα δικάσουν τα εικοσάρια ενώπιον του ελληνικού λαού, με τι μούτρα θα έχουν αμολητούς του Χριστοφοράκους και τους Καραβέλες και θα κάνουν παρατηρήσεις στα παιδιά με τις κατσαρόλες. Με τι σθένος θα δικάσετε τη νεολαία, όταν έχετε ανοιχτά μέτωπα με τους πολίτες και το δίκιο που αναμένουν και δεν έρχεται ακατάσχετες δεκαετίες από σας και ούτε έναν από τους βατοπεδινούς μέσα, για να μην αναφερθεί κανείς στις υπόλοιπες εκκρεμότητες σας.
Προσέχτε θα ξανακάψετε την Αθήνα όπως τον περασμένο δεκέμβρη. Θα γίνει πανηγύρι. Και θα έχετε και όλη την ευθύνη και όλο το άδικο εσείς.
·
Πάμε να ξεναγηθούμε τώρα στις μεγάλες ιδιωτικές γιάφκες των εφοπλιστών και των ακτοοπλόων. Εκεί που θέλεις μια σύνταξη για να πας στην Μυτιλήνη και στην Σάμο με την γυναίκα σου. Εκεί που οι προμελετημένοι φόνοι από πνιγμούς και στημένα φουνταρίσματα σαπιοκάραβων, είναι καθεστώς. Που οι ναυτικοί μας κάνουν τα μεροκάματα του τρόμου πενηνταετίες ολόκληρες. Που πάνε στον θαλασσινό ξενιτεμό τρομοκρατημένοι για το μεροδούλι. Εδώ έχουμε θεσμικούς τρομοκράτες, που ζουν αποκλειστικά με τα δικά μας λεφτά και τα δικά μας δάνεια, τα θαλασσοδάνεια όσοι θυμάστε, που συνεχίζονται αδιάλειπτα μέχρι σήμερα με το ψευδώνυμο άγονες γραμμές. Που έβαλαν τα δουλικά τους τους πολιτικούς της δεξιάς τότε, να τους αγοράσουν πλοία τσάμπα με τα δικά μας λεφτά. Τι να πρωτοπείς, τι να πρωτοαναφέρεις, δεν φτάνουν οι σελίδες.
·
Πάμε και πιο πέρα στην παραπάνω ρούγα που έχουν στήσει τα λημέρια τους οι βιομήχανοι του ΣΕΒ. Άλλα μπουμπούκια αυτοί που γιόμισαν την χώρα γιάφκες τα τελευταία χρόνια της επιχειρηματικής έξαρσης της ελευθεραγορίτικης αθλιότητας. Γεμάτοι πολεμοφόδια βαράνε διαρκώς κανόνια και πλουτίζουν. Κάθε κανονιά εκατομμύρια και δισεκατομμύρια. Παντού θύματα και νεκρούς αφήνουν όλοι αυτοί πίσω τους με μοναδικό όπλο όχι τα λεφτά τους που ποτέ δεν είχαν και αυτοί, αλλά τα δικά μας που τα άρπαζαν με το ζόρι και με απειλές μέσω των πολιτικών τσάτσων τους. Έτσι έβγαλαν λεφτά, κατατρομοκρατώντας από τις γιάφκες τους εμάς, με την θερμότατη συνδρομή του κράτους και των πολιτικών του διδύμου της συμφοράς. Έτσι για να αποκαλύψουμε στην αστυνομία και την αντιτρομοκρατική που να ψάχνουν οι ανήξεροι αθώοι αυτοί άνθρωποι. Αυτοί που οι εκπρόσωποί τους ισχυρίζονται ξεδιάντροπα ότι είναι με το μέρος του λαού και αυτόν προστατεύουν και φυλάνε.
Και μην ξεχάσετε να περάσετε και από τους πετρελαιάδες αλλά και τα μικρότερα κουμάσια τους βενζινάδες με τις μίνι ατομικές γιάφκες, που έχουν αλαλιάσει τον κόσμο. Τόσα χρόνια δεν μπορείτε να βρείτε τις γιάφκες πια. Τις ξέρουν όλοι οι πολίτες και μόνο εσείς δεν πήρατε χαμπάρι.
·
Και φυσικά οι σημαντικότερες ίσως γιάφκες των εκδοτών και της καταστολής μας, τις οποίες ονομάζουν θολουριασμένα και τσαχπίνικα ΜΜΕ, μπας και δεν καταλάβουμε τι ρόλο παίζουν. Κάθε εφημερίδα, κάθε κανάλι, κάθε ραδιόφωνο και μια επικίνδυνη γιάφκα. Εκεί να δείτε τα επιτελεία τους τι εξυφαίνουν εις βάρος μας κάθε πρωί και βράδυ. Αυτές οργανώνουν όλο το παιχνίδι των υπολοίπων. Αυτές αθωώνουν πριν την δικαιοσύνη τα οικονομικά πολιτικά και κοινωνικά εγκλήματα και καταστάσεις και στρώνουν το χαλί για τα δύσκολα των υπολοίπων.
·
Μα είναι εγκληματίες, παραλίγο να σκοτώσουν τον Χηνοφώτη, την Λούκα και τον Αρσένη, να τραυματίσουν αθώους πολίτες, να να … Σκασμός γαϊδαρε, που μιλάς και από πάνω θρασύτατε. Πονηρή νυφίτσα που θα μας κάνεις τον αθώο ερωτητή. Ποιος είσαι να μας πεις πριν από όλα, να δούμε τι κρύβεις που διαπλέκεσαι και σε πια γειτονιά του κράτους κλέβεις αθέατος αλητήριε και σε ποια γιάφκα ανήκεις. Εσύ παλιάνθρωπε που εξωθείς, εξωθείς καθημερινά, συνέχεια, αδιάκοπα αυτά τα παιδιά να κάνουν ότι σκεφτούν από κατσαρόλες και γκαζάκια μέχρι μολότοφ και ότι άλλο βάλλει ο νους τους για να αποτινάξουν εσένα από τον σβέρκο τους, για να μην γίνουν σαν τα μούτρα σου, για να διαφυλάξουν την ακριβή συνείδησή τους από εσένα. Να μην καταντήσουν σαν το πυώδες μυαλό σου.
·
Πρεζόνια του κέρδους, εξωθείτε αυτά τα νέα παιδιά σε αυτοκτονικές για την ζωή τους ενέργειες. Το φαινόμενο πλέον δεν είναι της παλιάς μεμονωμένης περίπτωσης της 17Ν και του ΕΛΑ. Παίρνει πιά ανεξέλεγκτες μαζικές διαστάσεις μέσα στην νεολαία. Όλο και ξεπηδάν από παντού παρέες, απλές παρέες νέων που δεν θέλουν να εκτονωθούν στα γήπεδα και τα Στάρμπακς και αποφασίζουν να κάνουν κάτι μα οτιδήποτε για να αλλάξουν αυτόν τον γαμημένο κόσμο σας. Να ξέρετε δε, και να μην κάνετε τάχα το κοροΐδο ότι σας διέφυγε, ότι εκεί δεν υπάρχει καθοδηγητής με την έννοια και τον προδικαστέο τρόπο που διαδίδετε και προπαγανδίζετε μέσω των πρωτοπαλίκαρων σας στα μέσα, πως αυτά τα νέα νεότατα παιδιά γνωρίζουν άριστα, όπως εξ ίσου γνωρίζουμε και εμείς οι υπόλοιποι που αντιδρούμε στα σχέδιά σας και αντιστεκόμαστε, ότι ο μόνος καθοδηγητής φανερός προκλητικός αδίστακτος αρπαχτικός αιμοσταγής, είστε εσείς στις γιάφκες που προανέφερα. Εσείς ποδηγετείτε τον τόπο.
·
Γιατί τα κυβερνητικά κόμματα είναι οι πιο επικίνδυνες γιάφκες αν δεν καταλάβατε. Εσείς οδηγείτε τα παιδιά μας στην απαξίωσή τους μέσω της ανεργίας και της ανέχειας, στον ευνουχισμό μέσω των πάμπολλων θεαμάτων που κατασκευάζετε για να τους αποσπάτε και να τους αποπλανάτε στα γήπεδα και τις υπαίθριες φιέστες, και τους υπόλοιπους που σας αντιστέκονται στις κατσαρόλες και τα γκαζάκια. Καθαρματάτια χειραγωγητές των παιδιών μας και της ψήφου του λαού, είστε γνωστοί πλέον και ξεβράκωτοι μπροστά στην ιστορία του τόπου και της συλλογικής συνείδησης του κόσμου. Έχετε τα ονόματα των υπουργών της οικονομικής χούντας της ν.δ και του πασόκ, τα ονόματα των πονηρών αετονύχηδων επιχειρηματιών, που ξεθεμέλιωσαν εργοστάσια και επιχειρήσεις πενηνταετιών και τρέξαν στις διπλανές χώρες με τα μικρότερα μεροκάματα άλλων δυστυχισμένων λαών του πρώην σοσιαλισμού να ρουφίξουν και κει αίμα και όνειρα ανθρώπων. Έχετε χρυσώσει τους δημοσιογράφους να σας υπερασπίζονται, τερατάκια.
·
Όσο για σένα κοπρολαέ, είσαι ο κρυμμένος πρωταγωνιστής αυτού του μακελειού που τους ψηφίζεις, είσαι εσύ αυτός που συμφωνεί με τους βρικόλακες του κέρδους, αυτός που κατ ουσίαν εξωθεί αυτά τα παιδιά στην τρέλα και στις κατσαρόλες. Τα παιδιά σου φωστήρα, που κάνεις τον έξυπνο και δεν καταλαβαίνεις τίποτα απολύτως. Και όσα από αυτά δεν πολυκατάλαβαν το παιχνίδι, και δεν συνειδητοποίησαν καθαρά τι συμβαίνει, χαμένα μέσα στο πολιτικό χάος και στην κοινωνική καταχνιά που προπαγανδίζουν οι αστέρες των βραδινών δελτίων, τα στέλνεις κατ ευθείαν στην κατάθλιψη, στα ψυχιατρεία και στα ναρκωτικά, στην αφασία και στο πρόωρο γέρασμα των νιάτων της πατρίδας μας, παραιτημένα από την ζωή και την ελπίδα της.
Τρίτη 15 Σεπτεμβρίου 2009
Εμφύλιος οικονομικός πόλεμος.
Αυτό διαπιστώνει η σκέψη αμέσως μόλις φύγει από αυτό το θαμπό κοινωνικό περιβάλλον που την παραπλανά. Τον εμφύλιο οικονομικό πόλεμο που διαρκεί μια εικοσαετία. Αρκεί να παραιτηθεί κανείς από την διεκδίκηση της αφθονίας και της επιβεβαίωσης του σε αυτόν τον ελεεινό κόσμο της ελεύθερης αγοράς, και τότε φαίνονται όλα καθαρά. Οι διαπιστώσεις πέφτουν βροχή η μια μετά την άλλη εύκολες σαν παιχνίδι. Τότε όλα τα βλέπει η σκέψη και όλα τα ακούει.
Στον καινούργιο λοιπόν αιώνα, οι νεοέλληνες ζούνε μέσα σε ένα γενικευμένο πολλαπλό εμφύλιο και δεν το ξέρουνε.
Γιατί δεν έχει πια δυό παρατάξεις όπως ο προηγούμενος με τους αντάρτες από την μια και τους δωσίλογους με τους γερμανόφιλους και τους ταγματασφαλίτες από την άλλη, αλλά αμέτρητες. Έχει τόσες όσες και τα σωματεία και οι συντεχνίες τους, για να μην επεκταθεί κανείς σε περισσότερες ατομικές διαμάχες που γεννιόνται από την ίδια την υφή του άγριου καπιταλισμού καθημερινά. Κάθε ομάδα είναι εναντίον όλων των άλλων, και απλώς συμμαχούνε ευκαιριακά μεταξύ τους. Πουθενά η αλληλεγγύη και η συλλογικότητα. Απούσα η κοινή μοίρα των ανθρώπων όπως μας μήνυσαν όλες οι προηγούμενες εποχές.
Αλλά το πιο τρομακτικό είναι, ότι σε αυτόν τον πόλεμο, δεν υπάρχει κανένας απολύτως κανόνας! Οικονομικός, νομικός, κοινωνικός, πολιτικός, ιστορικός, πολιτισμικός, εθνικός, ηθικός, δικαιακός. Καταργήθηκαν όλοι από την απαίτηση του κέρδους και του απόλυτου ανταγωνισμού που το συνακολουθεί. Αλλά κυρίως και προ πάντων, δεν υπάρχει καμιά τιμωρία! Καμία συνέπεια! Σε σημείο που δεν το πιστεύεις ενώ είναι έτσι. Που αν έχεις γνωστό, μέσον και κονέ, δεν χρειάζεται να υπακούς τον νόμο. Κανένα νόμο. Ακόμη και από ανθρωποκτονία ξεφεύγεις. Οι υπεξαιρέσεις δε των ταμείων του κράτους και τα οικονομικά εγκλήματα εις βάρος της πολιτείας κατάντησαν πασατέμπος. Που αν το πεις σε πολίτη άλλης ευρωπαϊκής χώρας ή στην Αμερική αλλά και πάρα πέρα, κινδυνεύεις να σε θεωρήσει φαιδρό και ανόητο. Γιατί παντού κλέβουν, αλλά πουθενά χωρίς κόστος και τόσο πολύ. Γιατί εκεί λειτουργεί ο νόμος αρκετά. Εδώ τίποτα δεν λειτουργεί από την μανία και την αποφασιστικότητα αυτού του λυσσασμένου εμφύλιου. Σε αυτόν τον πόλεμο, κανείς δεν διαφωνεί με την λογική της κλοπής, αυτό το αγαπημένο σπορ του κεφαλαίου που κατόρθωσε να το μεταγγίσει στους πολίτες της Γραικίας, παρά μόνο διαμαρτύρεται γιατί δεν του δίνουν και αυτού την ίση δημοκρατική ευκαιρία να αρπάξει! Τον αδικούν δηλαδή και αυτός διαμαρτύρεται ή μόνος του ή μέσα από την συντεχνία του συνήθως. Αυτό είναι όλη η θλιβερή μας πραγματικότητα. Αυτή είναι όλη η αλήθεια μας.
Ισότητα στην κλοπή! Απίστευτα πράγματα. Αυτό είναι το σύνθημα που αναβλύζει από τα μυαλά των μικρομεσαίων. Αυτών των εκλεκτών των πολιτικών ρητόρων, που έχουν αγκαλιάσει όλα τα κόμματα του ελληνικού κοινοβουλίου και τα πιέζουν, αφού πρώτα διαπλέχθηκαν μαζί τους ψηφοθηρικά. Να το παιχνίδι που καθαρό ξετυλίγεται μέσα στον πολιτικό χρόνο. Γιατί άρπαξες εσύ, θα αρπάξω και εγώ. Είναι τόσο κυνική και καταλλοτριωμένη η κατάσταση που σε τρομάζει να την γράφεις. Ένας κλεπτικός συναγωνισμός μεταξύ μεγάλου κεφαλαίου και μικρού ή μεσαίου, απλωμένος παντού στη ζωή. Δεν τολμάς να κυκλοφορήσεις και σου ορμάνε όλοι. Ότι αρπάξει ο καθένας.
Ένας εμφύλιος χωρίς όρια. Αυτός πιστεύω είναι ο ορισμός που λέει τα πράγματα. Οι λαϊκές αγορές είναι το τελικό απόδειγμα αυτής της εξιστόρησης. Εκεί δηλαδή που δεν υπάρχουν εξ ορισμού μεγάλο κεφάλαιο και συσσωρευμένη επιχειρηματική δύναμη. Εκεί όμως υπάρχουν από τα πιο ισχυρά Καρτέλ της καθημερινής τροφής μας, γιατί η δύναμη αθροιστικά είναι μεγάλη. Λαϊκό πρότυπο για τους μικρούς, έγινε τώρα πιά ο μεγάλος βρικόλακας.
Έγινε δε λαϊκός και πανελλήνιος κανόνας και αποτυπώνεται αποκαρδιωτικά σε κάθε ελάχιστη μικροέκφραση του καθημερινού κοινωνικού μας βίου. Πριν σε κλέψει ο νόμος και ο παρανόμος στα αναρίθμητα πια διόδια της καθημερινότητας που στήνει η κάθε χολεριασμένη κυβέρνηση, έχουν προλάβει να σε κλέψουν οι πολίτες μόλις βγεις από το σπίτι σου το πρωί για να πας στην δουλειά σου. Ο περιπτεράς, ο ψιλικατζής, ο ταξιτζής. Ακόμη και ο κουλουράς διψάει για κέρδος. Έφτασε το κουλούρι στο ευρώ. Κανένας κανόνας.
Όπου στήνονται διαρκώς ανύπαρκτες συμμαχίες φάρσες, αλλοπρόσαλλες λυκοφιλίες εφήμερες, μεταξύ δούλων, πλουσίων, μπράβων, χαφιέδων, φτωχών, δεξιών, αριστερών, βασιλικών, φασιστών, επιστημόνων, αμόρφωτων, μορφωμένων, συνδικαλιστών, φοιτητών, μαθητών, εργατών, αγροτών, κλητήρων, μιζαδόρων, τοκογλύφων, κλεπταποδόχων, παπατζήδων, απατεώνων, δημοσίων υπαλλήλων, συζύγων, γονιών-παιδιών, κινημάτων κάθε καημού και φυράματος, με την εποπτεία και την κανοναρχία της λογικής και της νοοτροπίας των αετονύχηδων του εμπορισμού. Ο καθένας είναι απολύτως μόνος του και μάχεται μόνο για τον εαυτό του. Κάθε συλλογικότητα έχει διαλυθεί.
Ένας εμφύλιος που δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από τον προηγούμενο, και ένα τηλεοπτικό πραξικόπημα που συνθλίβει συνειδήσεις, εν αντιθέσει με το προηγούμενο της ΥΕΝΕΔ, που αντί να τις τσακίσει τις χαλύβδωνε. Γιατί όλα από την φαλκίδευση και την χειραγώγηση της πληροφόρησης περνάνε.
Η κλοπή κάθε είδους στην Ελλάδα, νομιμοποιήθηκε κραυγαλέα επίσημα από κοινωνία και κράτος, περισσότερο από κάθε άλλη εστία του πιο άγριου καπιταλισμού. Θεωρείται από πολίτες και εξουσία, από τάξεις και διαστρώματα, ως εθνικό και ιστορικό κατόρθωμα, ύψιστης ανθρώπινης ικανότητας και εξυπνάδας! Ακούμε συνεχώς τον θαυμασμό του σώματος για όποιον τα κατάφερε, για όποιον την έκανε. Ο παράδεισος της παγκόσμιας αλληλολεηλασίας. Οικονομικής, ψυχικής, πνευματικής.
Αποτέλεσμα, η ατιμωρησία αυτή της αρπαγής, επεκτάθηκε μέχρι τα εθνικά εγκλήματα, με ακλόνητης αποφασιστικότητας νόμους φανερούς και αθέατους, ισχύος μάλιστα μέχρι άγραφης θέσμισης. Κάθε κυβέρνηση της ΕΡΕ και της Ένωσης κέντρου παραχωρεί ένα κομμάτι εθνικής κυριαρχίας με τη σύμφωνη γνώμη των ψηφοφόρων της. Γιατί αυτές οι δυό κυβερνήσεις υπάρχουν μόνο ακόμα στον τόπο, και οι αμειβόμενοι ειδικοί των ανώτατων ιδρυμάτων της χώρας δεν το ξέρουν καν. Νομίζουν ότι τώρα έχουμε ΝΔ και πασόκ. Δεν έχουν καταλάβει ότι ο χρόνος σταμάτησε στο 1944. Τότε που παράδωσε την Ελλάδα στους Άγγλους ο κύριος Γ. Παπανδρέου παππούς. Αυτό βιώνουμε ακόμα, την νίκη των τζακιών της κουκούλας. Από τότε αλωνίζουν χωρίς διακοπή στο φέουδό τους παρέα με τα άλλα μπουμπούκια τους γερμανοφορεμένους.
Το αδιέξοδο έχει όνομα στις κοινωνίες των ανθρώπων. Λέγεται πλιάτσικο. Αυτό ζούμε. Διαρκές, όχι ολιγοήμερο μετά τον πόλεμο από τον νικητή ώσπου να ξεθυμάνει. Το πλιάτσικο της δημοκρατίας είναι ατέλειωτο μαρτύριο, δεν τελειώνει ποτέ. Μόνο ο πόλεμος μπορεί να το σταματήσει προς στιγμήν. Το πλιάτσικο είναι το αδιέξοδό μας.
Όπως έχω από παλιά επιμείνει, η δημοκρατία στην ελλάδα αντίθετα από ότι λένε συγχορδιακά οι εκπρόσωποι, είναι ένα ατέλειωτο αδιέξοδο. Αυτή είναι η υφή και η δομή της σύγχρονης γαλλοελληνικής δημοκρατίας.
Αλλά δεν σκοπεύω να γράψω ένα ακόμα ανόητο κείμενο που διαπιστώνει μόνο και καταγγέλλει δημοσιογραφικά από την αντίθετη πλευρά, για να εκτονώσει τα πράγματα και να συνεχίσουμε το πλιάτσικό μας. Θέλω να πω ένα κοινό μυστικό της κοινωνίας αυτής που διαφωνεί με όλα αυτά και αντιστέκεται, γιατί κάνουν πως δεν το ακούνε και δεν το βλέπουν τριγύρω τους, να τους το πω πεντακάθαρα, φανερά και ξάστερά, όπως ακριβώς το ακούω όλο και πιο διάχυτα όλο και πιο έντονα ιδίως από την νεολαία, ότι: όπως υποφέρουν, όπως συντρίβονται, όπως λιώνονται καθημερινά αμέτρητοι άνθρωποι με την αγωνία αν θα ζήσουν και την άλλη μέρα, έτσι και ακριβώς πρέπει να αισθάνονται οι πλιατσικαδόροι κάθε μορφής, κάθε τάξης και κάθε ιδεολογίας. Την ίδια αγωνία. Να νοιώθουν το καυτό χνώτο του ανθρώπου που σφαδάζει από το χέρι τους, την λογική τους και την πρακτική τους. Να νιώθουν πλήρη ανασφάλεια. Μα πλήρη! Ότι επειδή γλύτωσαν από την φάρσα της δικαιοσύνης, αυτό δεν σημαίνει ότι μπορούν να κοιμούνται ήσυχοι. Το αντίθετο, η αρπαγή και το πλιάτσικό που έκαναν, θα τους κάνει να βλέπουν διαρκώς γύρω τους την τιμωρία του θεού που λένε κάποιοι ή των ανθρώπων που λένε κάποιοι άλλοι. Η ζωή τους θα πρέπει να είναι μια ατέλειωτη κόλαση. Αυτά μας λέει ο συμπαντικός νόμος.
Έτσι λοιπόν η σκέψη όταν απελευθερωθεί από τον εναγκαλισμό της κοινωνίας και της βλακείας της, από την πίεση των πανέξυπνων και ευφυών μηχανισμών και ανθρώπων που στηρίζουν με λύσσα αυτό τον κατάδικο κόσμο, τα βλέπει ξαφνικά όλα! Και κυρίως ακούει επί τέλους τις συζητήσεις των πολιτών μεταξύ τους.
Που είναι ίδιες με τις χειρότερες και κανείς δεν θέλει να το παραδεχτεί. Που τις ακούς και χάνεις την ελπίδα σου. Εκεί που κραυγάζουν τα λόγια και τα πράγματα. Εκεί που φαίνεται η βαθιά αλήθεια του διαμορφωμένου υπάκουου. Εκεί που δεν κρύβεται τίποτα. Σε αυτό το πεζοδρόμιο και το καφενείο που λέγονται όλα. Εκεί που ξέρεις ποιος είναι ο λαός σου. Τα κότσια του και τις αντοχές του. Που τα ποσοστά των κομμάτων επαληθεύονται και σε τρομάζουν. Που απορείς από αυτά και νιώθεις ανίσχυρος εξουδετερωμένος σαν κουνούπι. Που δεν μπορείς να ανασάνεις από την ολοσχερή ήττα που σε λούζει ακούγοντάς τους. Αφού ετοιμάζονται σαν σφαχτάρια να πάνε στις κάλπες και πάλι. Να ψηφίσουν το ίδιο πάλι που ψηφίζουν εδώ και εξήντα χρόνια. ΕΡΕ-Ένωση Κέντρου. Ενώ εσύ βλέπεις μπροστά σου ολοζώντανο το προγκρόμ της υποσχεσιολογίας που ετοιμάζεται να τσακίσει και πάλι κορμιά και συνειδήσεις. Να απογοητεύσει ψυχές και ελπίδες. Να ξεχειλίσει τους δρόμους και τις κάλπες με νεκρούς εφήβους ισοπεδωμένους πριν την ώρα τους με είδωλα και ναρκωτικά της αγοράς και της χημείας.
Που σε κάνει να ξανασκέφτεσαι κάποια στιγμή αφύλακτος από την απόγνωση, αν το ανθρώπινο είδος είναι αυτό που δείχνει η άτριχη εξελιγμένη εικόνα του και η χαμένη ουρά του, ή αθέατο από τις αλλαγές κρυμμένο καλά κάτω από τα ρούχα που εφηύρε και φορά, είναι και αυτό σαν τα πάμπολλα διαφορετικά είδη από τα οποία προήλθε, και τίποτα περισσότερο. Αναρωτιέσαι μήπως ρατσίζεις από αυτό το τέλμα που βλέπεις γύρο σου και σακατεύεσαι. Από την επιμονή των μαζών στη δουλεία. Από την ιδιαιτερότητα της καταστρεβλωμένης φυλής μας προς τον αξέχαστο ραγιαδισμό.
Στον καινούργιο λοιπόν αιώνα, οι νεοέλληνες ζούνε μέσα σε ένα γενικευμένο πολλαπλό εμφύλιο και δεν το ξέρουνε.
Γιατί δεν έχει πια δυό παρατάξεις όπως ο προηγούμενος με τους αντάρτες από την μια και τους δωσίλογους με τους γερμανόφιλους και τους ταγματασφαλίτες από την άλλη, αλλά αμέτρητες. Έχει τόσες όσες και τα σωματεία και οι συντεχνίες τους, για να μην επεκταθεί κανείς σε περισσότερες ατομικές διαμάχες που γεννιόνται από την ίδια την υφή του άγριου καπιταλισμού καθημερινά. Κάθε ομάδα είναι εναντίον όλων των άλλων, και απλώς συμμαχούνε ευκαιριακά μεταξύ τους. Πουθενά η αλληλεγγύη και η συλλογικότητα. Απούσα η κοινή μοίρα των ανθρώπων όπως μας μήνυσαν όλες οι προηγούμενες εποχές.
Αλλά το πιο τρομακτικό είναι, ότι σε αυτόν τον πόλεμο, δεν υπάρχει κανένας απολύτως κανόνας! Οικονομικός, νομικός, κοινωνικός, πολιτικός, ιστορικός, πολιτισμικός, εθνικός, ηθικός, δικαιακός. Καταργήθηκαν όλοι από την απαίτηση του κέρδους και του απόλυτου ανταγωνισμού που το συνακολουθεί. Αλλά κυρίως και προ πάντων, δεν υπάρχει καμιά τιμωρία! Καμία συνέπεια! Σε σημείο που δεν το πιστεύεις ενώ είναι έτσι. Που αν έχεις γνωστό, μέσον και κονέ, δεν χρειάζεται να υπακούς τον νόμο. Κανένα νόμο. Ακόμη και από ανθρωποκτονία ξεφεύγεις. Οι υπεξαιρέσεις δε των ταμείων του κράτους και τα οικονομικά εγκλήματα εις βάρος της πολιτείας κατάντησαν πασατέμπος. Που αν το πεις σε πολίτη άλλης ευρωπαϊκής χώρας ή στην Αμερική αλλά και πάρα πέρα, κινδυνεύεις να σε θεωρήσει φαιδρό και ανόητο. Γιατί παντού κλέβουν, αλλά πουθενά χωρίς κόστος και τόσο πολύ. Γιατί εκεί λειτουργεί ο νόμος αρκετά. Εδώ τίποτα δεν λειτουργεί από την μανία και την αποφασιστικότητα αυτού του λυσσασμένου εμφύλιου. Σε αυτόν τον πόλεμο, κανείς δεν διαφωνεί με την λογική της κλοπής, αυτό το αγαπημένο σπορ του κεφαλαίου που κατόρθωσε να το μεταγγίσει στους πολίτες της Γραικίας, παρά μόνο διαμαρτύρεται γιατί δεν του δίνουν και αυτού την ίση δημοκρατική ευκαιρία να αρπάξει! Τον αδικούν δηλαδή και αυτός διαμαρτύρεται ή μόνος του ή μέσα από την συντεχνία του συνήθως. Αυτό είναι όλη η θλιβερή μας πραγματικότητα. Αυτή είναι όλη η αλήθεια μας.
Ισότητα στην κλοπή! Απίστευτα πράγματα. Αυτό είναι το σύνθημα που αναβλύζει από τα μυαλά των μικρομεσαίων. Αυτών των εκλεκτών των πολιτικών ρητόρων, που έχουν αγκαλιάσει όλα τα κόμματα του ελληνικού κοινοβουλίου και τα πιέζουν, αφού πρώτα διαπλέχθηκαν μαζί τους ψηφοθηρικά. Να το παιχνίδι που καθαρό ξετυλίγεται μέσα στον πολιτικό χρόνο. Γιατί άρπαξες εσύ, θα αρπάξω και εγώ. Είναι τόσο κυνική και καταλλοτριωμένη η κατάσταση που σε τρομάζει να την γράφεις. Ένας κλεπτικός συναγωνισμός μεταξύ μεγάλου κεφαλαίου και μικρού ή μεσαίου, απλωμένος παντού στη ζωή. Δεν τολμάς να κυκλοφορήσεις και σου ορμάνε όλοι. Ότι αρπάξει ο καθένας.
Ένας εμφύλιος χωρίς όρια. Αυτός πιστεύω είναι ο ορισμός που λέει τα πράγματα. Οι λαϊκές αγορές είναι το τελικό απόδειγμα αυτής της εξιστόρησης. Εκεί δηλαδή που δεν υπάρχουν εξ ορισμού μεγάλο κεφάλαιο και συσσωρευμένη επιχειρηματική δύναμη. Εκεί όμως υπάρχουν από τα πιο ισχυρά Καρτέλ της καθημερινής τροφής μας, γιατί η δύναμη αθροιστικά είναι μεγάλη. Λαϊκό πρότυπο για τους μικρούς, έγινε τώρα πιά ο μεγάλος βρικόλακας.
Έγινε δε λαϊκός και πανελλήνιος κανόνας και αποτυπώνεται αποκαρδιωτικά σε κάθε ελάχιστη μικροέκφραση του καθημερινού κοινωνικού μας βίου. Πριν σε κλέψει ο νόμος και ο παρανόμος στα αναρίθμητα πια διόδια της καθημερινότητας που στήνει η κάθε χολεριασμένη κυβέρνηση, έχουν προλάβει να σε κλέψουν οι πολίτες μόλις βγεις από το σπίτι σου το πρωί για να πας στην δουλειά σου. Ο περιπτεράς, ο ψιλικατζής, ο ταξιτζής. Ακόμη και ο κουλουράς διψάει για κέρδος. Έφτασε το κουλούρι στο ευρώ. Κανένας κανόνας.
Όπου στήνονται διαρκώς ανύπαρκτες συμμαχίες φάρσες, αλλοπρόσαλλες λυκοφιλίες εφήμερες, μεταξύ δούλων, πλουσίων, μπράβων, χαφιέδων, φτωχών, δεξιών, αριστερών, βασιλικών, φασιστών, επιστημόνων, αμόρφωτων, μορφωμένων, συνδικαλιστών, φοιτητών, μαθητών, εργατών, αγροτών, κλητήρων, μιζαδόρων, τοκογλύφων, κλεπταποδόχων, παπατζήδων, απατεώνων, δημοσίων υπαλλήλων, συζύγων, γονιών-παιδιών, κινημάτων κάθε καημού και φυράματος, με την εποπτεία και την κανοναρχία της λογικής και της νοοτροπίας των αετονύχηδων του εμπορισμού. Ο καθένας είναι απολύτως μόνος του και μάχεται μόνο για τον εαυτό του. Κάθε συλλογικότητα έχει διαλυθεί.
Ένας εμφύλιος που δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από τον προηγούμενο, και ένα τηλεοπτικό πραξικόπημα που συνθλίβει συνειδήσεις, εν αντιθέσει με το προηγούμενο της ΥΕΝΕΔ, που αντί να τις τσακίσει τις χαλύβδωνε. Γιατί όλα από την φαλκίδευση και την χειραγώγηση της πληροφόρησης περνάνε.
Η κλοπή κάθε είδους στην Ελλάδα, νομιμοποιήθηκε κραυγαλέα επίσημα από κοινωνία και κράτος, περισσότερο από κάθε άλλη εστία του πιο άγριου καπιταλισμού. Θεωρείται από πολίτες και εξουσία, από τάξεις και διαστρώματα, ως εθνικό και ιστορικό κατόρθωμα, ύψιστης ανθρώπινης ικανότητας και εξυπνάδας! Ακούμε συνεχώς τον θαυμασμό του σώματος για όποιον τα κατάφερε, για όποιον την έκανε. Ο παράδεισος της παγκόσμιας αλληλολεηλασίας. Οικονομικής, ψυχικής, πνευματικής.
Αποτέλεσμα, η ατιμωρησία αυτή της αρπαγής, επεκτάθηκε μέχρι τα εθνικά εγκλήματα, με ακλόνητης αποφασιστικότητας νόμους φανερούς και αθέατους, ισχύος μάλιστα μέχρι άγραφης θέσμισης. Κάθε κυβέρνηση της ΕΡΕ και της Ένωσης κέντρου παραχωρεί ένα κομμάτι εθνικής κυριαρχίας με τη σύμφωνη γνώμη των ψηφοφόρων της. Γιατί αυτές οι δυό κυβερνήσεις υπάρχουν μόνο ακόμα στον τόπο, και οι αμειβόμενοι ειδικοί των ανώτατων ιδρυμάτων της χώρας δεν το ξέρουν καν. Νομίζουν ότι τώρα έχουμε ΝΔ και πασόκ. Δεν έχουν καταλάβει ότι ο χρόνος σταμάτησε στο 1944. Τότε που παράδωσε την Ελλάδα στους Άγγλους ο κύριος Γ. Παπανδρέου παππούς. Αυτό βιώνουμε ακόμα, την νίκη των τζακιών της κουκούλας. Από τότε αλωνίζουν χωρίς διακοπή στο φέουδό τους παρέα με τα άλλα μπουμπούκια τους γερμανοφορεμένους.
Το αδιέξοδο έχει όνομα στις κοινωνίες των ανθρώπων. Λέγεται πλιάτσικο. Αυτό ζούμε. Διαρκές, όχι ολιγοήμερο μετά τον πόλεμο από τον νικητή ώσπου να ξεθυμάνει. Το πλιάτσικο της δημοκρατίας είναι ατέλειωτο μαρτύριο, δεν τελειώνει ποτέ. Μόνο ο πόλεμος μπορεί να το σταματήσει προς στιγμήν. Το πλιάτσικο είναι το αδιέξοδό μας.
Όπως έχω από παλιά επιμείνει, η δημοκρατία στην ελλάδα αντίθετα από ότι λένε συγχορδιακά οι εκπρόσωποι, είναι ένα ατέλειωτο αδιέξοδο. Αυτή είναι η υφή και η δομή της σύγχρονης γαλλοελληνικής δημοκρατίας.
Αλλά δεν σκοπεύω να γράψω ένα ακόμα ανόητο κείμενο που διαπιστώνει μόνο και καταγγέλλει δημοσιογραφικά από την αντίθετη πλευρά, για να εκτονώσει τα πράγματα και να συνεχίσουμε το πλιάτσικό μας. Θέλω να πω ένα κοινό μυστικό της κοινωνίας αυτής που διαφωνεί με όλα αυτά και αντιστέκεται, γιατί κάνουν πως δεν το ακούνε και δεν το βλέπουν τριγύρω τους, να τους το πω πεντακάθαρα, φανερά και ξάστερά, όπως ακριβώς το ακούω όλο και πιο διάχυτα όλο και πιο έντονα ιδίως από την νεολαία, ότι: όπως υποφέρουν, όπως συντρίβονται, όπως λιώνονται καθημερινά αμέτρητοι άνθρωποι με την αγωνία αν θα ζήσουν και την άλλη μέρα, έτσι και ακριβώς πρέπει να αισθάνονται οι πλιατσικαδόροι κάθε μορφής, κάθε τάξης και κάθε ιδεολογίας. Την ίδια αγωνία. Να νοιώθουν το καυτό χνώτο του ανθρώπου που σφαδάζει από το χέρι τους, την λογική τους και την πρακτική τους. Να νιώθουν πλήρη ανασφάλεια. Μα πλήρη! Ότι επειδή γλύτωσαν από την φάρσα της δικαιοσύνης, αυτό δεν σημαίνει ότι μπορούν να κοιμούνται ήσυχοι. Το αντίθετο, η αρπαγή και το πλιάτσικό που έκαναν, θα τους κάνει να βλέπουν διαρκώς γύρω τους την τιμωρία του θεού που λένε κάποιοι ή των ανθρώπων που λένε κάποιοι άλλοι. Η ζωή τους θα πρέπει να είναι μια ατέλειωτη κόλαση. Αυτά μας λέει ο συμπαντικός νόμος.
Έτσι λοιπόν η σκέψη όταν απελευθερωθεί από τον εναγκαλισμό της κοινωνίας και της βλακείας της, από την πίεση των πανέξυπνων και ευφυών μηχανισμών και ανθρώπων που στηρίζουν με λύσσα αυτό τον κατάδικο κόσμο, τα βλέπει ξαφνικά όλα! Και κυρίως ακούει επί τέλους τις συζητήσεις των πολιτών μεταξύ τους.
Που είναι ίδιες με τις χειρότερες και κανείς δεν θέλει να το παραδεχτεί. Που τις ακούς και χάνεις την ελπίδα σου. Εκεί που κραυγάζουν τα λόγια και τα πράγματα. Εκεί που φαίνεται η βαθιά αλήθεια του διαμορφωμένου υπάκουου. Εκεί που δεν κρύβεται τίποτα. Σε αυτό το πεζοδρόμιο και το καφενείο που λέγονται όλα. Εκεί που ξέρεις ποιος είναι ο λαός σου. Τα κότσια του και τις αντοχές του. Που τα ποσοστά των κομμάτων επαληθεύονται και σε τρομάζουν. Που απορείς από αυτά και νιώθεις ανίσχυρος εξουδετερωμένος σαν κουνούπι. Που δεν μπορείς να ανασάνεις από την ολοσχερή ήττα που σε λούζει ακούγοντάς τους. Αφού ετοιμάζονται σαν σφαχτάρια να πάνε στις κάλπες και πάλι. Να ψηφίσουν το ίδιο πάλι που ψηφίζουν εδώ και εξήντα χρόνια. ΕΡΕ-Ένωση Κέντρου. Ενώ εσύ βλέπεις μπροστά σου ολοζώντανο το προγκρόμ της υποσχεσιολογίας που ετοιμάζεται να τσακίσει και πάλι κορμιά και συνειδήσεις. Να απογοητεύσει ψυχές και ελπίδες. Να ξεχειλίσει τους δρόμους και τις κάλπες με νεκρούς εφήβους ισοπεδωμένους πριν την ώρα τους με είδωλα και ναρκωτικά της αγοράς και της χημείας.
Που σε κάνει να ξανασκέφτεσαι κάποια στιγμή αφύλακτος από την απόγνωση, αν το ανθρώπινο είδος είναι αυτό που δείχνει η άτριχη εξελιγμένη εικόνα του και η χαμένη ουρά του, ή αθέατο από τις αλλαγές κρυμμένο καλά κάτω από τα ρούχα που εφηύρε και φορά, είναι και αυτό σαν τα πάμπολλα διαφορετικά είδη από τα οποία προήλθε, και τίποτα περισσότερο. Αναρωτιέσαι μήπως ρατσίζεις από αυτό το τέλμα που βλέπεις γύρο σου και σακατεύεσαι. Από την επιμονή των μαζών στη δουλεία. Από την ιδιαιτερότητα της καταστρεβλωμένης φυλής μας προς τον αξέχαστο ραγιαδισμό.
Τρίτη 1 Σεπτεμβρίου 2009
Τουριστική μονοκαλλιέργεια
Η μονοκαλλιέργεια είναι κατάρα για έναν τόπο. Γεννάει τέρατα. Ότι είδους κι αν είναι αυτή. Πόσο μάλλον όταν είναι τουριστική. Καταστρέφει ολοσχερώς τις κοινωνίες και διαφθείρει με ταχύτητα τους πολίτες της. Κάτι σαν το χρηματιστήριο και τον τζόγο, μακριά από την προσπάθεια και τον ανθρώπινο μόχθο. Σε αυτές τις περιπτώσεις δεν μπορούμε να μιλάμε καν για ελπίδα ή κοινωνικό δίκαιο, ούτε φυσικά για υγιή κοινωνία. Εδώ παραιτείται κανείς από κάθε προσπάθεια εκ των πραγμάτων και την δυσωδία τους.
·
Από μόνος του ο τουρισμός σε μια χώρα είναι συμφορά. Παντελής καταστροφή της υποδομής και των αξιών της. Της ίδιας της ιστορίας της.
Ο τουρισμός είναι θετικός και ευεργετικός για τους κατοίκους, την χώρα και τους ίδιους τους τουρίστες, μόνο όταν συνεισφέρει. Μόνο όταν συμπληρώνει το εισόδημα, που δεν εξαρτάται αποκλειστικά από αυτόν.
·
Τα Μάλια και η Χερσόνησος είναι ισότιμη συμφορά με τις φωτιές του Αυγούστου που κάψαν την Αττική. Όπως και κάποια άλλα μέρη στην χώρα, ανάλογου φυράματος και παιδείας. Χωριά ολόκληρα καθ΄ όλα αδίστακτα για το άνομο και υπερβολικό κέρδος. Κάποιοι δε πιο μελετημένοι από εμένα ντόπιοι, μιλάν για χειρότερη κατάσταση και από πυρκαγιά γελώντας με τους συμπατριώτες τους που τους ξέρουν καλά όταν δεν αγριεύουν στο άκουσμά τους, λέγοντας σε μας του κατηχητικού, πως δεν έχουμε δει τίποτα στην τηλεόραση. Για πιο ζοφερή πραγματικότητα που δεν σταματάει ποτέ, αφού διαρκεί όλο πια τον χρόνο, με αμείωτη βαρβαρότητα στις μεταξύ τους ανταγωνιστικότατες, εχθρικές και πολεμικές σχέσεις τον χειμώνα. Εκεί κάτω οι άνθρωποι έχουν κάψει το μέλλον τους. Αυτοί εκεί οι συμπατριώτες μας, είναι κανονικοί εμπρηστές. Αλλά είναι μεγάλης, απέραντης εμβέλειας. Καίνε τις συνειδήσεις των παιδιών τους πριν από όλα, μαθαίνοντάς τα πως βγαίνει το βρώμικο ψωμί. Καίνε το μέλλον όλων μας και όχι μόνο το δικό τους.
·
Εκεί δεν υπάρχουν ούτε αριστεροί ούτε δεξιοί, ούτε άλλες ενδιάμεσες ή ακραίες κοινωνικές και πολιτικές αποχρώσεις. Δεν αντιδράει ποτέ κανείς. Γιατί ο γηγενής υπόκοσμος παραμονεύει να τον χαντακώσει. Κοινωνίες σιωπηλού τρόμου. Δεν παίρνει κανείς είδηση. Κοινωνίες αγγελικής εικόνας. Μόνο η νύχτα ξερνάει τα μυστικά και τα τέρατα του τουριστικού παραδείσου. Εκεί υπάρχουν μόνο αδίστακτοι κονοματζήδες, που θέλουν να δουλέψουν 3-4 μήνες και να βγάλουν έσοδα ενός χρόνου. Είναι όλοι συνεργάτες, διαπλεκόμενοι, συνένοχοι, καλοί γνώστες κάθε παρανομίας, την οποία διαχειρίζονται και υπερασπίζονται με τα δόντια. Τα επιχειρήματα και οι τεκμηριώσεις πάνε κι έρχονται. Αλληλοεξαγοράζουν μεταξύ τους την σιωπή. Αστυνομία, κράτος, αγορανομία, Δήμαρχοι, εφημερίδες, παράγοντες, δεν μιλάει κανείς. Συμμετέχει δε όλη η οικογένεια μέχρι ετοιμόρροποι παππούδες και γιαγιάδες που βλέπουν ακούνε και ξέρουν τα πάντα, και που χαίρονται για την πρόοδο των παιδιών τους και των εγγονιών τους, γιατί αυτή είναι η πρόοδος για την οποία μας μιλούν για πάνω από 100 χρόνια και καμία άλλη, έτοιμοι όλοι να υπερασπιστούν κάθε λαμογιά των δικών τους.
Τα Μάλια, η Χερσόνησος, ο Λαγανάς το καλοκαίρι, είναι η πραγματική Ελλάδα.
·
Εκεί το κράτος, που έτσι κι αλλιώς είναι διαλυμένο πλήρως, είναι ανίσχυρο μπροστά στην εγκληματική αλληλεγγύη των κατοίκων. Εκεί δεν υπάρχει λαός ή πολίτες και τέτοιες λέξεις και εκφράσεις, εκεί υπάρχει μια μόνο συντεχνία αδίκου, αρπαγής, αποκλεισμού κάθε διαφωνίας Εκεί οι κάτοικοι έχουν υποκοσμική λογική μέσα από μια μακρά πορεία 30 χρόνων που εκπαιδεύτηκαν σε αυτήν. Ρωτήστε τους Κρητικούς τα ξέρουν καλλίτερα. Εκεί καίει ο ένας το μαγαζί του άλλου από τον ξέχειλο ανταγωνισμό και τον πακτωλό που εισρέει από τα τουριστικά απόβλητα του Αγγλικού καπιταλισμού που εξάγονται στα μέρη εκείνα της Ελλάδας που οι κάτοικοι δεν έχουν πλέον ίχνος αντίστασης, τσίπας ή απομεινάρια όποιας μορφής αξιοπρέπειας. Εκεί έχουν ανταλλαχθεί όλα από την απληστία του κέρδους.
·
Η τουριστική μονοκαλλιέργεια, απέκοψε με θεαματικά ποσοστά μείωσης τους ανθρώπους από την γη τους, την παράδοσή τους, τις καλλιέργειες τους, την ανεξαρτησία τους και την ελευθερία τους, και κυρίως την πίστη τους και την αγάπη τους σε αυτό που έκαναν, νιώθοντας ότι είναι κάτι πολύ σπουδαίο αυτό που προσφέρουν όπως πράγματι είναι. Ήταν η αρχή ενός θλιβερού τέλους για την επαρχία και όλο τον τόπο που βρεχόταν από θάλασσα.
·
Τουριστική ανάπτυξη που ακούτε δεν υπάρχει. Αυτό που αληθώς υπάρχει είναι μια υπανάπτυξη του ανθρώπου εξ αιτίας του τουρισμού και μια υποβάθμιση της ζωής και του περιβάλλοντος. Αυτό που ζούμε τα καλοκαίρια είναι μια αποκρουστική ανάπτυξη της ακρίβειας, του πλιάτσικου στα ήδη ισχνά πορτοφόλια των εργαζομένων, της δήθεν γνησιότητας του χωριού και του νησιού, και όλα αυτά που συναντάμε στις διακοπές και μας εξοργίζουν.
·
Δεν είναι εδώ θέμα επιδερμικής ηθικής αλλά ενός συλλογικού στοιχήματος με τον εαυτό μας αν θα επιτρέψουμε ή όχι εμείς οι υπόλοιποι μια επέκταση αυτής της εξαχρείωσης και στα υπόλοιπα νησιά μας.
Τα χορτάρια ξαναφυτρώνουν έστω αργά κάποτε, σε 100χρόνια. Οι συνειδήσεις όμως δεν ζούνε τόσο πολύ. Η χαμένη αξιοπρέπεια δεν ξαναγυρίζει ποτέ.
·
Από μόνος του ο τουρισμός σε μια χώρα είναι συμφορά. Παντελής καταστροφή της υποδομής και των αξιών της. Της ίδιας της ιστορίας της.
Ο τουρισμός είναι θετικός και ευεργετικός για τους κατοίκους, την χώρα και τους ίδιους τους τουρίστες, μόνο όταν συνεισφέρει. Μόνο όταν συμπληρώνει το εισόδημα, που δεν εξαρτάται αποκλειστικά από αυτόν.
·
Τα Μάλια και η Χερσόνησος είναι ισότιμη συμφορά με τις φωτιές του Αυγούστου που κάψαν την Αττική. Όπως και κάποια άλλα μέρη στην χώρα, ανάλογου φυράματος και παιδείας. Χωριά ολόκληρα καθ΄ όλα αδίστακτα για το άνομο και υπερβολικό κέρδος. Κάποιοι δε πιο μελετημένοι από εμένα ντόπιοι, μιλάν για χειρότερη κατάσταση και από πυρκαγιά γελώντας με τους συμπατριώτες τους που τους ξέρουν καλά όταν δεν αγριεύουν στο άκουσμά τους, λέγοντας σε μας του κατηχητικού, πως δεν έχουμε δει τίποτα στην τηλεόραση. Για πιο ζοφερή πραγματικότητα που δεν σταματάει ποτέ, αφού διαρκεί όλο πια τον χρόνο, με αμείωτη βαρβαρότητα στις μεταξύ τους ανταγωνιστικότατες, εχθρικές και πολεμικές σχέσεις τον χειμώνα. Εκεί κάτω οι άνθρωποι έχουν κάψει το μέλλον τους. Αυτοί εκεί οι συμπατριώτες μας, είναι κανονικοί εμπρηστές. Αλλά είναι μεγάλης, απέραντης εμβέλειας. Καίνε τις συνειδήσεις των παιδιών τους πριν από όλα, μαθαίνοντάς τα πως βγαίνει το βρώμικο ψωμί. Καίνε το μέλλον όλων μας και όχι μόνο το δικό τους.
·
Εκεί δεν υπάρχουν ούτε αριστεροί ούτε δεξιοί, ούτε άλλες ενδιάμεσες ή ακραίες κοινωνικές και πολιτικές αποχρώσεις. Δεν αντιδράει ποτέ κανείς. Γιατί ο γηγενής υπόκοσμος παραμονεύει να τον χαντακώσει. Κοινωνίες σιωπηλού τρόμου. Δεν παίρνει κανείς είδηση. Κοινωνίες αγγελικής εικόνας. Μόνο η νύχτα ξερνάει τα μυστικά και τα τέρατα του τουριστικού παραδείσου. Εκεί υπάρχουν μόνο αδίστακτοι κονοματζήδες, που θέλουν να δουλέψουν 3-4 μήνες και να βγάλουν έσοδα ενός χρόνου. Είναι όλοι συνεργάτες, διαπλεκόμενοι, συνένοχοι, καλοί γνώστες κάθε παρανομίας, την οποία διαχειρίζονται και υπερασπίζονται με τα δόντια. Τα επιχειρήματα και οι τεκμηριώσεις πάνε κι έρχονται. Αλληλοεξαγοράζουν μεταξύ τους την σιωπή. Αστυνομία, κράτος, αγορανομία, Δήμαρχοι, εφημερίδες, παράγοντες, δεν μιλάει κανείς. Συμμετέχει δε όλη η οικογένεια μέχρι ετοιμόρροποι παππούδες και γιαγιάδες που βλέπουν ακούνε και ξέρουν τα πάντα, και που χαίρονται για την πρόοδο των παιδιών τους και των εγγονιών τους, γιατί αυτή είναι η πρόοδος για την οποία μας μιλούν για πάνω από 100 χρόνια και καμία άλλη, έτοιμοι όλοι να υπερασπιστούν κάθε λαμογιά των δικών τους.
Τα Μάλια, η Χερσόνησος, ο Λαγανάς το καλοκαίρι, είναι η πραγματική Ελλάδα.
·
Εκεί το κράτος, που έτσι κι αλλιώς είναι διαλυμένο πλήρως, είναι ανίσχυρο μπροστά στην εγκληματική αλληλεγγύη των κατοίκων. Εκεί δεν υπάρχει λαός ή πολίτες και τέτοιες λέξεις και εκφράσεις, εκεί υπάρχει μια μόνο συντεχνία αδίκου, αρπαγής, αποκλεισμού κάθε διαφωνίας Εκεί οι κάτοικοι έχουν υποκοσμική λογική μέσα από μια μακρά πορεία 30 χρόνων που εκπαιδεύτηκαν σε αυτήν. Ρωτήστε τους Κρητικούς τα ξέρουν καλλίτερα. Εκεί καίει ο ένας το μαγαζί του άλλου από τον ξέχειλο ανταγωνισμό και τον πακτωλό που εισρέει από τα τουριστικά απόβλητα του Αγγλικού καπιταλισμού που εξάγονται στα μέρη εκείνα της Ελλάδας που οι κάτοικοι δεν έχουν πλέον ίχνος αντίστασης, τσίπας ή απομεινάρια όποιας μορφής αξιοπρέπειας. Εκεί έχουν ανταλλαχθεί όλα από την απληστία του κέρδους.
·
Η τουριστική μονοκαλλιέργεια, απέκοψε με θεαματικά ποσοστά μείωσης τους ανθρώπους από την γη τους, την παράδοσή τους, τις καλλιέργειες τους, την ανεξαρτησία τους και την ελευθερία τους, και κυρίως την πίστη τους και την αγάπη τους σε αυτό που έκαναν, νιώθοντας ότι είναι κάτι πολύ σπουδαίο αυτό που προσφέρουν όπως πράγματι είναι. Ήταν η αρχή ενός θλιβερού τέλους για την επαρχία και όλο τον τόπο που βρεχόταν από θάλασσα.
·
Τουριστική ανάπτυξη που ακούτε δεν υπάρχει. Αυτό που αληθώς υπάρχει είναι μια υπανάπτυξη του ανθρώπου εξ αιτίας του τουρισμού και μια υποβάθμιση της ζωής και του περιβάλλοντος. Αυτό που ζούμε τα καλοκαίρια είναι μια αποκρουστική ανάπτυξη της ακρίβειας, του πλιάτσικου στα ήδη ισχνά πορτοφόλια των εργαζομένων, της δήθεν γνησιότητας του χωριού και του νησιού, και όλα αυτά που συναντάμε στις διακοπές και μας εξοργίζουν.
·
Δεν είναι εδώ θέμα επιδερμικής ηθικής αλλά ενός συλλογικού στοιχήματος με τον εαυτό μας αν θα επιτρέψουμε ή όχι εμείς οι υπόλοιποι μια επέκταση αυτής της εξαχρείωσης και στα υπόλοιπα νησιά μας.
Τα χορτάρια ξαναφυτρώνουν έστω αργά κάποτε, σε 100χρόνια. Οι συνειδήσεις όμως δεν ζούνε τόσο πολύ. Η χαμένη αξιοπρέπεια δεν ξαναγυρίζει ποτέ.
Σάββατο 15 Αυγούστου 2009
Σαν ποίημα
Από μικρός ήθελα να γίνω εγκληματίας
Συγκεκριμένα φονιάς
Δεν τα κατάφερα
Κατέληξα συγγραφέας
Ένα υποκατάστατο
Μια δήλωση μετανοίας
·
Κάθε πρωί που αντικρίζω τον κόσμο,
μου βγάζει την γλώσσα
Κάθε φορά που κοιτάζω έξω,
η αμφιβολία με θερίζει
·
Ζω εν ειρήνη πια
Συναναστρέφομαι με αληθινούς εγκληματίες
Εκτός ποιήματος
Το επιβάλλει η δημοκρατία
Ο πραγματικός κόσμος με εκδικείται για αυτά που δεν έκανα
Συγκεκριμένα φονιάς
Δεν τα κατάφερα
Κατέληξα συγγραφέας
Ένα υποκατάστατο
Μια δήλωση μετανοίας
·
Κάθε πρωί που αντικρίζω τον κόσμο,
μου βγάζει την γλώσσα
Κάθε φορά που κοιτάζω έξω,
η αμφιβολία με θερίζει
·
Ζω εν ειρήνη πια
Συναναστρέφομαι με αληθινούς εγκληματίες
Εκτός ποιήματος
Το επιβάλλει η δημοκρατία
Ο πραγματικός κόσμος με εκδικείται για αυτά που δεν έκανα
Σάββατο 1 Αυγούστου 2009
Ο δήμιος και γω
Ο δήμιος μπορεί να αρρωστήσει ή να πεθάνει.
Τη θέση του θα την πάρει κάποιος άλλος.
Αυτός όμως δεν θα είμαι ποτέ εγώ.
·
Έτσι πρέπει να λες εσύ. Τέτοια μου έλεγε η ζωή όταν με μάθαινε παιδί ακόμα. Μου μίλαγε για την απάντηση του δήμιου, και πως να την προσέχω πολύ. Αν δεν το κάνω εγώ θα το κάνει κάποιος άλλος!! Αυτό θα σου λέει συνέχεια. Έτσι γίνονται οι δήμιοι, με αυτή την φράση. Έτσι και την πεις θα τελειώσει ασήμαντα, η σημαντική ζωή σου.
·
Αλλά δεν σταματάει εκεί, έχει και συνέχεια μεταφρασμένη παμπόνηρα από τον ίδιο. Αν δεν καταπατήσω εγώ, αν δεν υπεξαιρέσω εγώ, θα το κάνει κάποιος άλλος διαδίδει ο αδίστακτος δικολάβος στους διαδρόμους της εκκλησίας του δήμου. Αν δεν θέλεις μην το κάνεις, αλλά να ξέρεις δεν αλλάζει τίποτα. Απλά θα φανείς βλάκας. Θα χάσεις την ευκαιρία.
·
Ας την χάσω, θα απαντάς εσύ. Αυτό θέλω, θα τους λες, να την χάσω για να με πουν βλάκα και αχαΐρευτο. Να τους κόβονται τα πόδια. Μα αν δεν το κάνουμε εμείς θα το κάνει η ευρωπαϊκή ένωση συνεχίζει, τινάζοντας με αυτή την ξιπασιά του ετοιμόλογου τέρατος, που θαυμάζεται και από πάνω για την απαντητική του δεινότητα, την ανθρώπινη ευθύνη από πάνω του, την δική του προσωπική του ευθύνη, αυτή που ανήκει στο ονοματεπώνυμό του. Και με αυτό το επιχείρημα καθαρίζει την ζωή του από τα λύματά του μυαλού του και της σκέψης του όπως νομίζει.
Αυτός που δεν μπορεί να αντισταθεί, αναγκαστικά καταστρέφει τα πάντα. Εικόνα του, ο μισοπεθαμένος πλανήτης μας.
·
Όμως η φράση αυτή, δεν εννοεί πια τον άνθρωπο με την κουκούλα και το τσεκούρι ή την γαλλική γκιλοτίνα. Κάθε άλλο. Η εικόνα είναι παλιά και ξεθώριασε. Ο δήμιος σήμερα είναι εκσυνχρονισμένος. Είναι μεταμφιεσμένος σε απλό πολίτη. Δεν μπορείς να τον διακρίνεις. Χάνεται μέσα στο πλήθος. Όταν έρθει η ώρα να σου πάρει το κεφάλι, δεν το πιστεύεις. Αυτό το ανθρωπάκι λες. Δεν του φαίνεται. Σε εκτελεί σαν γιατρός. Σε τσακίζει σαν υπάλληλος της ΔΕΗ και της πολεοδομίας. Γιατί είναι και απίστευτα καρπερός σαν την επιδημία. Γέμισε η ζωή μας με τα φυτράδια του. Από παντού ξεπετάγονται και χιμάνε στην κοινωνική και πολιτική ατμόσφαιρα. Σαν δάσκαλος της σχολής οδηγών και ελεγκτής στα διπλώματα του υπουργείου συγκοινωνιών. Όλοι περνάμε από τον πάγκο τους και ας οδηγούμε καλλίτερα από αυτούς. Σαν εκατοντάδες άλλες τέτοιες περιπτώσεις που θα προσθέσεις εσύ και εγώ που δεν χωράν σε αυτές τις σελίδες. Διόδια παντού στη ζωή μας. Κλείνουν τα στενά και τα περάσματα όπως στην μυθολογία με τον Σκίρωνα στην κακιά σκάλα ή τον Πιτυοκάμπτη στον Ισθμό και τον Προκρούστη στο Δαφνί. Δεν περνάει κουνούπι.
·
Οικογενειάρχες με τα όλα τους. Δυνατοί άνδρες ξεκινούν να κατακτήσουν την δύση, το χρυσάφι της. Το Ελντοράντο βρίσκεται εδώ στην Ελλάδα και όχι στην Αμερική. Δεν το καταλαβαίνετε επί τέλους. Κανείς δεν πλουτίζει εκεί ή όπου αλλού στον κόσμο τόσο εύκολα και γρήγορα όπως εδώ. Οι γυναίκες τους στυλοβάτες στην άξια και ένδοξη καριέρα τους, χαίρονται για αυτούς τους καμαρώνουν και απολαμβάνουν με επιχειρήματα τσιριχτά τα λύτρα της συναλλαγής. Για να μην τους πει κανείς δήμιους και κλέφτες, θίγονται και διαμαρτύρονται με το παραμικρό εκ των προτέρων. Θέλουν να είναι αυτό που είναι, χωρίς να το ακούνε χωρίς να τους το λένε. Δεν πεινάει δε κανείς τους για να πεις, δεν πειράζει οι δύστυχοι Αγιάννηδες είναι. Για σκάφη και αυτοκίνητα το κάνουν, για ταξίδια και κατανάλωση του πεταμού. Εκτελούν τους νόμους, το δίκαιο, την φύση, τα παιδιά τους που τα βλέπουν όλα αυτά και τρελαίνονται, εμάς του υπόλοιπους.
·
Πολυπρόσωπος και πολυτεχνίτης ο γκιλοτίνας λοιπόν. Άλλοτε μεζεδοπώλης να σε ξυρίζει και άλλοτε βενζινοπώλης να στενοχωριέται για την ακρίβεια μαζί σου. Προχωρημένο δούλεμα, διπλωματούχο. Και συ να αγκομαχάς και να οργίζεσαι με τους λακέδες υπουργούς που σε δουλεύουν.
Κι άλλοτε Βετεράνος δημοσιογράφος ή δικαστής στο συμβούλιο επικρατείας. Εδώ αρχίζει το μεγάλο πανηγύρι. Τώρα μιλάμε για μαζικές εκτελέσεις. Μιλούνια τα θύματα στα δελτία ειδήσεων. Παραμιλάει κοσμάκης. Πίνει, χαπακόνεται, τον πιάνουν ταχυκαρδίες, στραβώνει το στόμα του, τσακώνεται τσάμπα κι άδικα με την κυρούλα του. Με μια συνεδρίαση τους οι άλλοι, κόβουν ανάσες. Εδώ αν θυμηθείς τις αποφάσεις τους θα γαυγίσεις. Το δεξί χέρι της οικονομικής εξουσίας. Θα σμικρυνθεί ο υπόκοσμος στα μάτια σου. Όλοι οι κακούργοι σου φαίνονται πταισματικοί. Ένας, τους ξέφυγε και έβαλε 70 εκατομμύρια πρόστιμο στην Vodafone για τις υποκλοπές, χαράς το πράμα δηλαδή, και τρέξαν όλοι οι δικοί του να τον επαναφέρουν στην τάξη. Το θυμηθήκατε, προχθές έγινε. Άκυρο το πρόστιμο είπαν. Να γελάν και οι πεθαμένοι. Συμφορά που μας βρήκε σε αυτόν τον τόπο. Και φυσικά πληρώνονται δεκαπενταπλάσια από εμάς για αυτό που κάνουν.
·
Γιαυτό σου λέω έλα να αλλάξουμε τον κόσμο. Είναι αργά δεν έχουμε καιρό να χασομεράμε άλλο με τις εκπτώσεις και τις προσφορές, με τις διαφημίσεις και τους πονηρούς μεφιστοφελήδες της αγοράς. Να σπαταλάμε στις βιτρίνες την πολύτιμη ζωή μας. Θα χάσουμε τα παιδιά μας, θα αθωώσουν όλους του εμπόρους πριν προλάβουμε να τους δικάσουμε καν. Θα τους απαλλάξουν με βουλεύματα και παραγραφές λόγω χρόνου. Τα παιδιά μας είναι το φαί τους το κέρδος τους. Κάνε κάτι και συ είμαστε μόνοι μας, ο Βελουχιώτης πέθανε δεν υπάρχει να βοηθήσει. Ότι καταφέρουμε εμείς. Δεν σου ζητάμε επανάσταση, αυτή την θάψαν οι κομουνιστές με τα χεράκια τους επανειλημμένα. Για μια μικρή αρχή, μια μικρή τόση δα επαναθέσμιση της ζωής μας και της κοινωνίας μας χωρίς αίματα και ταλαιπωρίες αφού φοβάσαι. Όμως κάντο. Αυτό το λίγο. Τι σου κοστίζει να δοκιμάσεις. Τσάμπα είναι βλάκα μου. Σε πόλεμο είμαστε δεν το βλέπεις. Μόνο που εμείς δεν επιτεθήκαμε ποτέ. Αυτοί μας πολεμάνε, μας επιτίθενται με χαράτσια, με αυξήσεις, με αβάσταχτες τιμές, με δήμιους, με δικαστές, με δημοσιογράφους, με αστυνόμους και διανοούμενους σχολιαστές. Όλοι αυτοί είναι μια παρέα σφιχτοδεμένη, και όποιον διαφωνεί τον διώχνουν από το κονκλάβιο.
·
Έχουν τους καλλίτερους δήμιους κατά της κοινωνίας, αυτούς που την ξεπαστρεύουν ομαδικά, τους πρωτοκλασάτους δικηγόρους πολιτικούς και πρώην υπουργούς, όπως το γράφω, που αθωώνουν κάθε κουμάσι της αγοράς και του υπόκοσμού. Το παιχνίδι είναι συμπεφωνημένο από τα γραφεία τους ήδη. Πρέπει νάμαστε αλληλέγγυοι και ενωμένοι μεταξύ μας, νηφάλιοι και προ πάντων να συνεννοούμαστε! αλλιώς θα μας ξεκληρίσουν σαν είδος από την φυσική ιστορία.
·
Γιαυτό άκου με που σου λέω, μην παρασύρεσαι από φονιάδες στην τηλεόραση που μιλάνε για τα δικαιώματα των φονιάδων και καθόλου τα δικά μας. Επιτελικοί δήμιοι είναι, στρατηγοί διαμαντοπληρωμένοι για να λένε αυτά που λένε με ψεύτικο αντίλογο για τα αυτιά και τα μάτια. Εκεί που σούρχεται να τρως τηλεοράσεις δημοσιογράφους και εργαζόμενους κλαψομούνηδες σε μια χαψιά μαζί με τα αφεντικά τους.
Γράψε στο μπλοκάκι σου τυραννησμένε μου. Δήμιος σήμερα είναι = η λαμογιά. Αυτή που εκτελεί τις ελπίδες των πολιτών. Τα όνειρα των νέων.
Καλές διακοπές
Τη θέση του θα την πάρει κάποιος άλλος.
Αυτός όμως δεν θα είμαι ποτέ εγώ.
·
Έτσι πρέπει να λες εσύ. Τέτοια μου έλεγε η ζωή όταν με μάθαινε παιδί ακόμα. Μου μίλαγε για την απάντηση του δήμιου, και πως να την προσέχω πολύ. Αν δεν το κάνω εγώ θα το κάνει κάποιος άλλος!! Αυτό θα σου λέει συνέχεια. Έτσι γίνονται οι δήμιοι, με αυτή την φράση. Έτσι και την πεις θα τελειώσει ασήμαντα, η σημαντική ζωή σου.
·
Αλλά δεν σταματάει εκεί, έχει και συνέχεια μεταφρασμένη παμπόνηρα από τον ίδιο. Αν δεν καταπατήσω εγώ, αν δεν υπεξαιρέσω εγώ, θα το κάνει κάποιος άλλος διαδίδει ο αδίστακτος δικολάβος στους διαδρόμους της εκκλησίας του δήμου. Αν δεν θέλεις μην το κάνεις, αλλά να ξέρεις δεν αλλάζει τίποτα. Απλά θα φανείς βλάκας. Θα χάσεις την ευκαιρία.
·
Ας την χάσω, θα απαντάς εσύ. Αυτό θέλω, θα τους λες, να την χάσω για να με πουν βλάκα και αχαΐρευτο. Να τους κόβονται τα πόδια. Μα αν δεν το κάνουμε εμείς θα το κάνει η ευρωπαϊκή ένωση συνεχίζει, τινάζοντας με αυτή την ξιπασιά του ετοιμόλογου τέρατος, που θαυμάζεται και από πάνω για την απαντητική του δεινότητα, την ανθρώπινη ευθύνη από πάνω του, την δική του προσωπική του ευθύνη, αυτή που ανήκει στο ονοματεπώνυμό του. Και με αυτό το επιχείρημα καθαρίζει την ζωή του από τα λύματά του μυαλού του και της σκέψης του όπως νομίζει.
Αυτός που δεν μπορεί να αντισταθεί, αναγκαστικά καταστρέφει τα πάντα. Εικόνα του, ο μισοπεθαμένος πλανήτης μας.
·
Όμως η φράση αυτή, δεν εννοεί πια τον άνθρωπο με την κουκούλα και το τσεκούρι ή την γαλλική γκιλοτίνα. Κάθε άλλο. Η εικόνα είναι παλιά και ξεθώριασε. Ο δήμιος σήμερα είναι εκσυνχρονισμένος. Είναι μεταμφιεσμένος σε απλό πολίτη. Δεν μπορείς να τον διακρίνεις. Χάνεται μέσα στο πλήθος. Όταν έρθει η ώρα να σου πάρει το κεφάλι, δεν το πιστεύεις. Αυτό το ανθρωπάκι λες. Δεν του φαίνεται. Σε εκτελεί σαν γιατρός. Σε τσακίζει σαν υπάλληλος της ΔΕΗ και της πολεοδομίας. Γιατί είναι και απίστευτα καρπερός σαν την επιδημία. Γέμισε η ζωή μας με τα φυτράδια του. Από παντού ξεπετάγονται και χιμάνε στην κοινωνική και πολιτική ατμόσφαιρα. Σαν δάσκαλος της σχολής οδηγών και ελεγκτής στα διπλώματα του υπουργείου συγκοινωνιών. Όλοι περνάμε από τον πάγκο τους και ας οδηγούμε καλλίτερα από αυτούς. Σαν εκατοντάδες άλλες τέτοιες περιπτώσεις που θα προσθέσεις εσύ και εγώ που δεν χωράν σε αυτές τις σελίδες. Διόδια παντού στη ζωή μας. Κλείνουν τα στενά και τα περάσματα όπως στην μυθολογία με τον Σκίρωνα στην κακιά σκάλα ή τον Πιτυοκάμπτη στον Ισθμό και τον Προκρούστη στο Δαφνί. Δεν περνάει κουνούπι.
·
Οικογενειάρχες με τα όλα τους. Δυνατοί άνδρες ξεκινούν να κατακτήσουν την δύση, το χρυσάφι της. Το Ελντοράντο βρίσκεται εδώ στην Ελλάδα και όχι στην Αμερική. Δεν το καταλαβαίνετε επί τέλους. Κανείς δεν πλουτίζει εκεί ή όπου αλλού στον κόσμο τόσο εύκολα και γρήγορα όπως εδώ. Οι γυναίκες τους στυλοβάτες στην άξια και ένδοξη καριέρα τους, χαίρονται για αυτούς τους καμαρώνουν και απολαμβάνουν με επιχειρήματα τσιριχτά τα λύτρα της συναλλαγής. Για να μην τους πει κανείς δήμιους και κλέφτες, θίγονται και διαμαρτύρονται με το παραμικρό εκ των προτέρων. Θέλουν να είναι αυτό που είναι, χωρίς να το ακούνε χωρίς να τους το λένε. Δεν πεινάει δε κανείς τους για να πεις, δεν πειράζει οι δύστυχοι Αγιάννηδες είναι. Για σκάφη και αυτοκίνητα το κάνουν, για ταξίδια και κατανάλωση του πεταμού. Εκτελούν τους νόμους, το δίκαιο, την φύση, τα παιδιά τους που τα βλέπουν όλα αυτά και τρελαίνονται, εμάς του υπόλοιπους.
·
Πολυπρόσωπος και πολυτεχνίτης ο γκιλοτίνας λοιπόν. Άλλοτε μεζεδοπώλης να σε ξυρίζει και άλλοτε βενζινοπώλης να στενοχωριέται για την ακρίβεια μαζί σου. Προχωρημένο δούλεμα, διπλωματούχο. Και συ να αγκομαχάς και να οργίζεσαι με τους λακέδες υπουργούς που σε δουλεύουν.
Κι άλλοτε Βετεράνος δημοσιογράφος ή δικαστής στο συμβούλιο επικρατείας. Εδώ αρχίζει το μεγάλο πανηγύρι. Τώρα μιλάμε για μαζικές εκτελέσεις. Μιλούνια τα θύματα στα δελτία ειδήσεων. Παραμιλάει κοσμάκης. Πίνει, χαπακόνεται, τον πιάνουν ταχυκαρδίες, στραβώνει το στόμα του, τσακώνεται τσάμπα κι άδικα με την κυρούλα του. Με μια συνεδρίαση τους οι άλλοι, κόβουν ανάσες. Εδώ αν θυμηθείς τις αποφάσεις τους θα γαυγίσεις. Το δεξί χέρι της οικονομικής εξουσίας. Θα σμικρυνθεί ο υπόκοσμος στα μάτια σου. Όλοι οι κακούργοι σου φαίνονται πταισματικοί. Ένας, τους ξέφυγε και έβαλε 70 εκατομμύρια πρόστιμο στην Vodafone για τις υποκλοπές, χαράς το πράμα δηλαδή, και τρέξαν όλοι οι δικοί του να τον επαναφέρουν στην τάξη. Το θυμηθήκατε, προχθές έγινε. Άκυρο το πρόστιμο είπαν. Να γελάν και οι πεθαμένοι. Συμφορά που μας βρήκε σε αυτόν τον τόπο. Και φυσικά πληρώνονται δεκαπενταπλάσια από εμάς για αυτό που κάνουν.
·
Γιαυτό σου λέω έλα να αλλάξουμε τον κόσμο. Είναι αργά δεν έχουμε καιρό να χασομεράμε άλλο με τις εκπτώσεις και τις προσφορές, με τις διαφημίσεις και τους πονηρούς μεφιστοφελήδες της αγοράς. Να σπαταλάμε στις βιτρίνες την πολύτιμη ζωή μας. Θα χάσουμε τα παιδιά μας, θα αθωώσουν όλους του εμπόρους πριν προλάβουμε να τους δικάσουμε καν. Θα τους απαλλάξουν με βουλεύματα και παραγραφές λόγω χρόνου. Τα παιδιά μας είναι το φαί τους το κέρδος τους. Κάνε κάτι και συ είμαστε μόνοι μας, ο Βελουχιώτης πέθανε δεν υπάρχει να βοηθήσει. Ότι καταφέρουμε εμείς. Δεν σου ζητάμε επανάσταση, αυτή την θάψαν οι κομουνιστές με τα χεράκια τους επανειλημμένα. Για μια μικρή αρχή, μια μικρή τόση δα επαναθέσμιση της ζωής μας και της κοινωνίας μας χωρίς αίματα και ταλαιπωρίες αφού φοβάσαι. Όμως κάντο. Αυτό το λίγο. Τι σου κοστίζει να δοκιμάσεις. Τσάμπα είναι βλάκα μου. Σε πόλεμο είμαστε δεν το βλέπεις. Μόνο που εμείς δεν επιτεθήκαμε ποτέ. Αυτοί μας πολεμάνε, μας επιτίθενται με χαράτσια, με αυξήσεις, με αβάσταχτες τιμές, με δήμιους, με δικαστές, με δημοσιογράφους, με αστυνόμους και διανοούμενους σχολιαστές. Όλοι αυτοί είναι μια παρέα σφιχτοδεμένη, και όποιον διαφωνεί τον διώχνουν από το κονκλάβιο.
·
Έχουν τους καλλίτερους δήμιους κατά της κοινωνίας, αυτούς που την ξεπαστρεύουν ομαδικά, τους πρωτοκλασάτους δικηγόρους πολιτικούς και πρώην υπουργούς, όπως το γράφω, που αθωώνουν κάθε κουμάσι της αγοράς και του υπόκοσμού. Το παιχνίδι είναι συμπεφωνημένο από τα γραφεία τους ήδη. Πρέπει νάμαστε αλληλέγγυοι και ενωμένοι μεταξύ μας, νηφάλιοι και προ πάντων να συνεννοούμαστε! αλλιώς θα μας ξεκληρίσουν σαν είδος από την φυσική ιστορία.
·
Γιαυτό άκου με που σου λέω, μην παρασύρεσαι από φονιάδες στην τηλεόραση που μιλάνε για τα δικαιώματα των φονιάδων και καθόλου τα δικά μας. Επιτελικοί δήμιοι είναι, στρατηγοί διαμαντοπληρωμένοι για να λένε αυτά που λένε με ψεύτικο αντίλογο για τα αυτιά και τα μάτια. Εκεί που σούρχεται να τρως τηλεοράσεις δημοσιογράφους και εργαζόμενους κλαψομούνηδες σε μια χαψιά μαζί με τα αφεντικά τους.
Γράψε στο μπλοκάκι σου τυραννησμένε μου. Δήμιος σήμερα είναι = η λαμογιά. Αυτή που εκτελεί τις ελπίδες των πολιτών. Τα όνειρα των νέων.
Καλές διακοπές
Τετάρτη 15 Ιουλίου 2009
Αποχή. Η διαφορά μεταξύ Σωκράτειας και Επικούρειας φιλοσοφίας
Μια συνειδητή αποσιώπηση αποκρύβει για αιώνες και χιλιετίες με περισσή αγωνία και φόβο τους στοχασμούς ενός από τους μεγαλύτερους φιλοσόφους της ανθρωπότητας για την δημοκρατία την πολιτική την κοινωνία και κυρίως το μέλλον της. Όποτε δε έσπαγαν τα φράγματα της σιωπής και έφταναν στον αναγνώστη αυτές οι απόψεις του, τότε αναλυτές και διανοούμενοι έτρεχαν πανικόβλητοι να διαστρέψουν τα λόγια του. Να εξηγήσουν στους αναγνώστες ότι δεν λέει αυτό που διαβάζουνε, αλλά εννοεί κάτι άλλο που δεν διαβάζουνε. Να καταστείλουν με όποιο αντίτιμο και θυσία αυτή την αλήθεια.
Η στρέβλωση μάλιστα ξεκινάει ήδη από την μετάφραση και συνεχίζει αμέσως στα σχόλια. Τόσο ταραχτική για την συνείδηση μας και την σκέψη μας ήταν και είναι ακόμη η άποψη του.
·
Πρόκειται για τον Επίκουρο και την θέση του ότι ένας σοφός άνθρωπος δεν συμμετέχει στα κοινά. Μια άποψη που κατ αρχήν ξαφνιάζει. Μία άποψη ακριβώς αντίθετη από του άλλου σημαντικού στοχαστή της ανθρωπότητας Σωκράτη και τόσων άλλων που πίστευαν ότι ο πολίτης πρέπει και υποχρεούται να συμμετέχει στα κοινά. Και φυσικά αυτό αφορά όλους τους γνωστούς φιλοσόφους της εποχής του τουλάχιστον και όχι μόνο. Γιγάντια δηλαδή πρόκληση! Ας καταλάβουμε τι τον οδήγησε να καταλήξει και να διατυπώσει αυτή την άποψη αυτός ο σοφός άνθρωπος.
·
Ο Σωκράτης αγωνίζεται να αποτρέψει με όλες του τις δυνάμεις μια αλλοίωση που βλέπει να επέρχεται, προσφέροντας χωρίς δεύτερη σκέψη τη ζωή του για την διατήρηση της συλλογικής και ενωμένης κοινωνίας, δείχνοντας υπέρτατο σεβασμό και ευλάβεια στους νόμους της Αθήνας, μέσω της συμμετοχής των πολιτών στα κοινά όπως πίστευε, για την αποτροπή αυτής της εξαθλίωσης της δημοκρατίας των σοφιστών που καλπάζει πλέον. Ο σοφισμός όχι μόνο σαν φιλοσοφικό και ιδίως πολιτικό ρεύμα, αλλά σαν πονηριά στην καθημερινή πρακτική και ζωή των πολιτών, που εγκαθιδρύεται σιγά-σιγά στην ανοχύρωτη αθηναϊκή κοινωνία. Για να το καταλάβει αυτό κανείς αμετάκλητα θα πρέπει να δει την ανάλογη εικόνα της σοσιαλδημοκρατίας σήμερα για να αντιληφθεί το κακό που μόλις άρχιζε τότε να γεννιέται. Δεν είχε καταλάβει ότι η αλλοτρίωση είναι κάτι άλλο πιο πολύπλοκο και πιο επικίνδυνο από ότι νόμιζε ή ότι τουλάχιστον τότε φαινόταν. Μπορεί να επέλθει και με την συμμετοχή και χωρίς αυτήν.
·
Αυτό το κατάλαβε ο Επίκουρος. Ζώντας το δράμα αυτής της ήττας του ανθρώπου έναν αιώνα περίπου μετά, βιώνει άγρια αυτό που φοβόταν ο Σωκράτης και συνειδητοποιεί ότι η συμμετοχή στα κοινά της εκπτωμένης πλέον δημοκρατίας, συντηρεί και τρανώνει ακόμη περισσότερο αυτό το νέο επερχόμενο κοινωνικό τέρας. Από τότε η δημοκρατία δεν θα ξαναυπάρξει στον πλανήτη αθώα.
·
Το πνεύμα του μοναδικό ίσως στην ιστορία της φιλοσοφική σκέψης, διέσχιζε με μια πραγματιστική ενόραση το μέλλον και το συναντούσε με μια ακρίβεια και μια λεπτομέρεια που σε κάνει να απορείς για την επαληθευσιμότητά του. Μιλάει για αυτά που φοβάται πως θα συμβούν στους Αθηναίους στο μέλλον, αν δε προσέξουν τώρα στο παρόν. Για τα επερχόμενα δεινά τους. Μιλάει για μας δηλαδή, για τους αιώνες μας
·
Αυτό που έχει συμβεί, είναι ότι αυτοί οι δυό φιλόσοφοι σημαίνουν δύο άλλες εποχές για την ανθρωπότητα. Δυο άλλους χρόνους. Δύο διαφορετικούς κοινωνικούς κόσμους. Έναν δημοκρατικό που πεθαίνει και έναν αυταρχικό που ξεπροβάλλει μουγκρίζοντας τον ερχομό του. Αυτό το συνταρακτικό είναι που συμβαίνει και κανείς δεν θέλει να το δει. Από την εποχή εκείνη αρχίζουν να αλλάζουν τα πάντα. Είναι ένας τραγικός σταθμός του ανθρώπου που φοβάται πολύ και ερμηνεύει με καθαρά ψυχολογικά κριτήρια και απόντα τον περίφημο ορθολογισμό εκείνης της εποχής. Ούτε το συλλογικό, ούτε το ατομικό πνεύμα δεν το αντιλαμβάνονται εκτός από τον Επίκουρο. Πίσω από την δόξα του αυτή, κρύβεται κατ ευθείαν η χαμένη αθωότητα του ανθρώπου μέσα από την κοινωνική διαπάλη. Αυτό ακριβώς σημαίνει ο Επίκουρος. Από εδώ και έπειτα ο δόλος αναλαμβάνει να ηγηθεί της ελλογικότητας του ανθρώπου.
·
Και είναι ευθύνη των κατοπινών φιλοσόφων και μελετητών του, που δεν μπόρεσαν να αντιληφθούν και να καταλάβουν την ενοραματική σκέψη του, δέσμιοι οι ίδιοι σε μια φρούδα ελπίδα, την απαλλοτρίωση της αλλοτρίωσης του ανθρώπου, μέσα από την Σωκράτεια συμμετοχή στα κοινά. Τόσο επικίνδυνη κρίθηκε ότι είναι αυτή η θέση του. Από τον Μαρξ και τους μαρξιστές έως του πιο σημαντικούς διανοούμενους του εικοστού αιώνα και της εποχής μας. Οι οποίοι τον αποθέωναν μεν, δεν τον άκουγαν δε.
·
Βρισκόμαστε βέβαια στο τέλος της αθηναϊκής δημοκρατίας. Οι Μακεδόνες έχουν ήδη καταλύσει το αθηναϊκό κράτος και ετοιμάζονται να κατακτήσουν τον κόσμο με τον Αλέξανδρο. Το εάν θεωρήθηκε παγκοσμίως και διαχρονικά από όλους τους ξένους ιστορικούς ως ο κατ εξαίρεση εκπολιτιστικός ιμπεριαλισμός της ανθρωπότητας, αυτό το επιεικώς παράδοξο, με θετικά μάλλον αποτελέσματα για τους κατακτημένους λαούς και πολιτισμούς, αυτό δεν πρέπει να ξεχνάει ποτέ κανείς ότι το οφείλουν όλοι στην προγενέστερη αθηναϊκή δημοκρατία αποκλειστικά και μόνο, που συγκρατούσε τα πράγματα, όπως και αυτή με την σειρά της δεν πρέπει να ξεχνάει ότι το οφείλει αποκλειστικά στην ρωμαλέα στοχαστική σκέψη των ελλήνων φιλοσόφων κυρίως, αυτό το θαύμα θαυμάτων του ανθρώπου, που κατόρθωσαν και το διέχυσαν μέσα στην εκκλησία του δήμου για τέσσερεις αιώνες τουλάχιστον, κάνοντάς το κτήμα των Αθηναίων πολιτών, και έχοντας αμετάκλητα σφυρηλατήσει το πνεύμα και τη συνείδηση των ανθρώπων εκείνης της εποχής. Η αίγλη και ο απόηχος της φιλοσοφικής σκέψης των ελλήνων και η αθηναϊκή δημοκρατία ήταν εκείνα που μείωσαν και κράτησαν σε ανεκτά όρια για την εποχή την αλεξανδρινή επέλαση ή επέκταση αν προτιμάμε.
·
Μετά από αυτές τις μεγαλειώδεις ιστορικές στιγμές της ανθρωπότητας, την θέση της άμεσης αθηναϊκής δημοκρατίας την καταλαμβάνουν οι θεοί, τα παιδιά τους, οι σαρκώσεις τους, οι προφήτες τους, οι εκπρόσωποί τους, οι φίλοι τους. Αρχίζουν τρελό χορό τα ποντίκια.
·
Όμως εδώ, χρειάζεται να ξεκαθαριστούν δυό πράγματα για να μπορέσουμε να συνεννοηθούμε επαρκώς στη συνέχεια, γιατί αν μας ξεφύγει αυτό θα βρεθούμε σε μια σύγχυση την οποία διαβάζω καθημερινώς. Να διασαφηνίσουμε δηλαδή την κατάσταση της αθηναϊκής δημοκρατίας στην οποία κάνει κριτική ο Επίκουρος και τι εννοεί, για να μην μπερδευτούμε με την σημερινή δημοκρατία της αγυρτείας των αντιπροσώπων που ξεπροβάλλει πια όλο και πιο αδίσταχτη βουτηγμένη σε κάθε είδους έγκλημα κατά του ανθρώπου και της φύσης με την έσχατη ένταση. Διότι αυτές οι δύο εποχές συμπίπτουν μόνο στο όνομα και πουθενά αλλού, το οποίο είναι εντέχνως ένα γλωσσικό δάνειο των Γάλλων και του Διαφωτισμού από την Αθήνα για να το πω κομψά, αντί γλωσσοεννοιακός προσεταιρισμός εξαπάτησης όπως είναι. Δημοκρατία η μια, δημοκρατία και η άλλη, ε! συγγενείς είμαστε.
·
Όταν ο Επίκουρος αρνείται πλέον την συμμετοχή στα κοινά, κάτι έχει δει. Το κάνει ως προστασία της σκέψης και της αξιοπρέπειας του ανθρώπου από ένα παιχνίδι που όλο και περισσότερο μαθαίνεται εξυπνοποιείται και προβάλλει αθέατα πίσω από την αμέριμνη συμμετοχή και την ανέμελη δημοκρατία, τα προσωπικά συμφέροντα και τις ανομολόγητες φιλοδοξίες των πολιτών και των συντεχνιών που εμφανίζονται.
·
Ομιλεί ακόμα και τότε για ένα υψηλότατο επίπεδο πολιτείας και πολιτών. Γιατί με τον καιρό το κάθε παιχνίδι μαθαίνεται, το παίζουν πλέον στα δάχτυλα και οι τελευταίοι κλητήρες που βλέπουν τις τρύπες και τα κενά στο σύστημα ως μικροευκαιρίες ατομικής αρπαχτής ή κανονικού πλουτισμού όταν γλυκαθούν αργότερα, που τους γαργαλάει τον κοιμισμένο τους δόλο. Αυτό που συμβαίνει σήμερα και έχει γίνει επιστήμη της χαραμάδας και του αφύλακτου, από αθώους εργάτες και αθώους συνδικαλιστές. Αυτά βλέπει.
·
Όμως η εκλογές είναι γνήσιες ακόμη, αναλογικές, αληθείς, συχνότατες και καθημερινές όταν χρειάζεται. Οι εκλεγόμενοι αλλάζουν με την παραμικρή αφορμή ή παρασπονδία απέναντι στον δήμο. Δεν συμβαίνουν τα πράγματα κάθε τέσσερα χρόνια, δηλαδή ποτέ κυριολεκτικά, όπως στο Γαλλικό μοντέλο. Απηχούν επακριβώς την θέληση και τις επιλογές των πολιτών αναλλοίωτες ως εντολή που πραγματώνεται στον άμεσο πάντα χρόνο. Αυτά μας λένε οι πηγές και τα κείμενα εκείνης της εποχής όπως και τα άμεσα μεταγενέστερα. Και τότε τι θέλει θα αναρωτηθεί ο καθείς.
·
Αυτό που διαπιστώνει ο Επίκουρος και καταγγέλλει προσπαθώντας να ειδοποιήσει το μέλλον, είναι να φωνάξει ότι σας πήραμε είδηση, ότι σας καταλάβαμε καλώς σαν κοινωνία πως χρησιμοποιείτε την δημοκρατία μας και την αλήθεια της για να κάνετε συμμαχίες και τακτικισμούς κάτω από το τραπέζι για τα προσωπικά σας συμφέροντα, αλλοιώνοντας έτσι από την πίσω πόρτα την ουσία που είναι η ανιδιοτέλεια απέναντι σε ένα σύστημα κοινωνικής οργάνωσης που μόνοι μας και ελεύθερα σκεφτήκαμε, επιλέξαμε και θεσμίσαμε για την ζωή μας. Προειδοποιεί για αυτό που έρχεται. Εξ άλλου αγαπάει αυτή την πόλη και την δημοκρατία της και την έχει υπερασπισθεί με το σπαθί στο χέρι όπως μας λένε οι ιστορικοί της εποχής.
·
Μια ηθική τιμωρία είναι αυτή η καταπληκτική πρόταση του μεγάλου στοχαστή. Γιαυτό δύσκολα την καταλαβαίνουν ακόμα και οι φιλόσοφοι. Οι σημερινοί καθόλου. Μια έσχατη κριτική, μια απαξίωση σε αυτό που αρχίζει να γεννιέται. Γιατί μια κριτική και μια ηθική απαξίωση εκείνη την εποχή της ελληνικής αθωότητας του ανθρώπου, είναι χειρότερη από όποια φυλακή αγαπητέ για να καταλαβαίνουμε τον χρόνο και το πνεύμα εκείνης της εποχής, τις συνειδησιακές ευαισθησίες και το μυαλό εκείνων των ανθρώπων. Θυμηθείτε τον Όμηρο που ξεχάσαμε, και τότε θα τα βρείτε όλα αυτά εκεί μέσα. Έτσι ήταν οι χαρακτήρες τότε. Ο Επίκουρος είναι ένας ήρωας του Όμηρου που γεννήθηκε πολύ αργότερα και δεν τον συμπεριέβαλλε στα ποήματά του.
·
Αλλά η απαγόρευση μιάς αλήθειας, έρχεται κάποια στιγμή που τιμωρείται ως ύβρις από την πραγματικότητα όπου ανήκει. Γιατί ο Επίκουρος δεν έχει στο μυαλό του βέβαια και δεν φανταζόταν ότι είναι δυνατό η αποχή από υψηλότατο επίπεδο ευαισθησίας και επίπληξης, να έχει γίνει απεγνωσμένο πολιτικό εργαλείο των σημερινών ανθρώπων και ταυτόχρονα αδιαφορία, αφασία, παραίτηση πλήρης από την πολιτική ελπίδα.
·
Σήμερα η αποχή από τα κοινά, το λευκό ή άκυρο ψηφοδέλτιο, επιστρέφει σαν πανδημία πολιτική στην ανθρωπότητα παίρνοντας την εκδίκησή της για αυτή την απαγόρευση της σκέψης του στοχαστή. Γιατί αυτή η αποχή από μόνη της, μετατρέπει αυτόματα την όποια δημοκρατία σε μια ολιγαρχία κάποιων. Ένας ολιγάρχης αποφασίζει για το 50 και 60% που δεν τον ψήφισε. Η νομιμότητα τρίζει κάτω από τα πόδια του ακατάπαυτα.
·
Αυτός είναι ο λόγος που σύσσωμος ο πολιτικός και διανοούμενος χώρος του κόσμου πολεμάει λυσσαλέα τον Επίκουρο. Είναι ο μόνος που τους αποκαλύπτει. Που προσβλέπει σε μια άλλη ανθρωπότητα χωρίς να είναι ουτοπιστής και λογάς. Αν πραγματικά κάποιος αντιλαμβάνεται βαθιά το πολιτικό παιχνίδι έτσι όπως διαχρονικά ξετυλίγεται όλο με καινούργια κόλπα και δικηγορικά εφευρήματα, θα καταλάβει αμέσως ότι ο Επίκουρος είναι ο μεγάλος εχθρός τους. Και αυτοί φυσικά το ξέρουν γιαυτό τον συκοφαντούν και λυσσομανάνε κραυγάζοντας για την συμμετοχή. Θέλουν κάποιοι να τους νομιμοποιούν. Να τηρούνται τα προσχήματα της αυθαιρεσίας της δημοκρατίας. Να λένε αυτοί μας ψήφισαν, αυτοί μας νομιμοποίησαν. Να λένε καταϊδρωμένοι από τον εφιάλτη της απαξίωσης, δεν είμαστε αυθαίρετοι, δεν είμαστε ολιγάρχες, δεν είμαστε όπως οι δικτάτορες.
·
Η αποχή είναι ο ασφαλής δείκτης η αμείλικτη απόδειξη της πολιτικής ή μη υγείας των εποχών και των χωρών. Όσο η αποχή θα αυξάνει ή ως συνείδηση και πολιτική τιμωρία των πολιτών ή ως αδιαφορία και πολιτική αποξένωση, θα σηματοδοτεί μια αχαλίνωτη πολιτική κατάρρευση, μια ασυγκράτητη αλλοτρίωση.
·
Κλείνοντας αυτό το διαδικτυακό κείμενο, θέλω με μια ακόμη προσπάθεια να σημειώσω για αυτούς που ξενυχτάνε και παιδεύονται μέσα στις φιλοσοφικές τους αναζητήσεις, ότι αυτό για το οποίο συζητάμε διαρκώς, το παρελθόν που μας άφησε και το αφήσαμε αν και το σκεφτόμαστε με αγάπη και πίκρα, για τον καπιταλισμό είναι εφιάλτης και τρόμος. Γιαυτό συμφωνεί και αυτός και υποκρίνεται τον θαυμασμό του μαζί με μας γι αυτόν τον κόσμο, όμως δεν πιστεύει τίποτα από όλα αυτά πέρα από το παγκάρι του. Γιαυτό σκαρώνει φάρσες δημοκρατίας για να την συκοφαντήσει έτσι ως κάλπικη. Στήνει μιμήσεις του παρελθόντος για να μας εξαπατήσει για τις προθέσεις του. Οργανώνει καρναβάλια και θεάματα της ισοπολιτείας, την ισονομίας και της ισηγορίας σε πλατείες, σε πανεπιστήμια, σε συνέδρια, σε κοινοβούλια, σε θέατρα και γιορτές. Ας προσέχουμε πολύ.
Η στρέβλωση μάλιστα ξεκινάει ήδη από την μετάφραση και συνεχίζει αμέσως στα σχόλια. Τόσο ταραχτική για την συνείδηση μας και την σκέψη μας ήταν και είναι ακόμη η άποψη του.
·
Πρόκειται για τον Επίκουρο και την θέση του ότι ένας σοφός άνθρωπος δεν συμμετέχει στα κοινά. Μια άποψη που κατ αρχήν ξαφνιάζει. Μία άποψη ακριβώς αντίθετη από του άλλου σημαντικού στοχαστή της ανθρωπότητας Σωκράτη και τόσων άλλων που πίστευαν ότι ο πολίτης πρέπει και υποχρεούται να συμμετέχει στα κοινά. Και φυσικά αυτό αφορά όλους τους γνωστούς φιλοσόφους της εποχής του τουλάχιστον και όχι μόνο. Γιγάντια δηλαδή πρόκληση! Ας καταλάβουμε τι τον οδήγησε να καταλήξει και να διατυπώσει αυτή την άποψη αυτός ο σοφός άνθρωπος.
·
Ο Σωκράτης αγωνίζεται να αποτρέψει με όλες του τις δυνάμεις μια αλλοίωση που βλέπει να επέρχεται, προσφέροντας χωρίς δεύτερη σκέψη τη ζωή του για την διατήρηση της συλλογικής και ενωμένης κοινωνίας, δείχνοντας υπέρτατο σεβασμό και ευλάβεια στους νόμους της Αθήνας, μέσω της συμμετοχής των πολιτών στα κοινά όπως πίστευε, για την αποτροπή αυτής της εξαθλίωσης της δημοκρατίας των σοφιστών που καλπάζει πλέον. Ο σοφισμός όχι μόνο σαν φιλοσοφικό και ιδίως πολιτικό ρεύμα, αλλά σαν πονηριά στην καθημερινή πρακτική και ζωή των πολιτών, που εγκαθιδρύεται σιγά-σιγά στην ανοχύρωτη αθηναϊκή κοινωνία. Για να το καταλάβει αυτό κανείς αμετάκλητα θα πρέπει να δει την ανάλογη εικόνα της σοσιαλδημοκρατίας σήμερα για να αντιληφθεί το κακό που μόλις άρχιζε τότε να γεννιέται. Δεν είχε καταλάβει ότι η αλλοτρίωση είναι κάτι άλλο πιο πολύπλοκο και πιο επικίνδυνο από ότι νόμιζε ή ότι τουλάχιστον τότε φαινόταν. Μπορεί να επέλθει και με την συμμετοχή και χωρίς αυτήν.
·
Αυτό το κατάλαβε ο Επίκουρος. Ζώντας το δράμα αυτής της ήττας του ανθρώπου έναν αιώνα περίπου μετά, βιώνει άγρια αυτό που φοβόταν ο Σωκράτης και συνειδητοποιεί ότι η συμμετοχή στα κοινά της εκπτωμένης πλέον δημοκρατίας, συντηρεί και τρανώνει ακόμη περισσότερο αυτό το νέο επερχόμενο κοινωνικό τέρας. Από τότε η δημοκρατία δεν θα ξαναυπάρξει στον πλανήτη αθώα.
·
Το πνεύμα του μοναδικό ίσως στην ιστορία της φιλοσοφική σκέψης, διέσχιζε με μια πραγματιστική ενόραση το μέλλον και το συναντούσε με μια ακρίβεια και μια λεπτομέρεια που σε κάνει να απορείς για την επαληθευσιμότητά του. Μιλάει για αυτά που φοβάται πως θα συμβούν στους Αθηναίους στο μέλλον, αν δε προσέξουν τώρα στο παρόν. Για τα επερχόμενα δεινά τους. Μιλάει για μας δηλαδή, για τους αιώνες μας
·
Αυτό που έχει συμβεί, είναι ότι αυτοί οι δυό φιλόσοφοι σημαίνουν δύο άλλες εποχές για την ανθρωπότητα. Δυο άλλους χρόνους. Δύο διαφορετικούς κοινωνικούς κόσμους. Έναν δημοκρατικό που πεθαίνει και έναν αυταρχικό που ξεπροβάλλει μουγκρίζοντας τον ερχομό του. Αυτό το συνταρακτικό είναι που συμβαίνει και κανείς δεν θέλει να το δει. Από την εποχή εκείνη αρχίζουν να αλλάζουν τα πάντα. Είναι ένας τραγικός σταθμός του ανθρώπου που φοβάται πολύ και ερμηνεύει με καθαρά ψυχολογικά κριτήρια και απόντα τον περίφημο ορθολογισμό εκείνης της εποχής. Ούτε το συλλογικό, ούτε το ατομικό πνεύμα δεν το αντιλαμβάνονται εκτός από τον Επίκουρο. Πίσω από την δόξα του αυτή, κρύβεται κατ ευθείαν η χαμένη αθωότητα του ανθρώπου μέσα από την κοινωνική διαπάλη. Αυτό ακριβώς σημαίνει ο Επίκουρος. Από εδώ και έπειτα ο δόλος αναλαμβάνει να ηγηθεί της ελλογικότητας του ανθρώπου.
·
Και είναι ευθύνη των κατοπινών φιλοσόφων και μελετητών του, που δεν μπόρεσαν να αντιληφθούν και να καταλάβουν την ενοραματική σκέψη του, δέσμιοι οι ίδιοι σε μια φρούδα ελπίδα, την απαλλοτρίωση της αλλοτρίωσης του ανθρώπου, μέσα από την Σωκράτεια συμμετοχή στα κοινά. Τόσο επικίνδυνη κρίθηκε ότι είναι αυτή η θέση του. Από τον Μαρξ και τους μαρξιστές έως του πιο σημαντικούς διανοούμενους του εικοστού αιώνα και της εποχής μας. Οι οποίοι τον αποθέωναν μεν, δεν τον άκουγαν δε.
·
Βρισκόμαστε βέβαια στο τέλος της αθηναϊκής δημοκρατίας. Οι Μακεδόνες έχουν ήδη καταλύσει το αθηναϊκό κράτος και ετοιμάζονται να κατακτήσουν τον κόσμο με τον Αλέξανδρο. Το εάν θεωρήθηκε παγκοσμίως και διαχρονικά από όλους τους ξένους ιστορικούς ως ο κατ εξαίρεση εκπολιτιστικός ιμπεριαλισμός της ανθρωπότητας, αυτό το επιεικώς παράδοξο, με θετικά μάλλον αποτελέσματα για τους κατακτημένους λαούς και πολιτισμούς, αυτό δεν πρέπει να ξεχνάει ποτέ κανείς ότι το οφείλουν όλοι στην προγενέστερη αθηναϊκή δημοκρατία αποκλειστικά και μόνο, που συγκρατούσε τα πράγματα, όπως και αυτή με την σειρά της δεν πρέπει να ξεχνάει ότι το οφείλει αποκλειστικά στην ρωμαλέα στοχαστική σκέψη των ελλήνων φιλοσόφων κυρίως, αυτό το θαύμα θαυμάτων του ανθρώπου, που κατόρθωσαν και το διέχυσαν μέσα στην εκκλησία του δήμου για τέσσερεις αιώνες τουλάχιστον, κάνοντάς το κτήμα των Αθηναίων πολιτών, και έχοντας αμετάκλητα σφυρηλατήσει το πνεύμα και τη συνείδηση των ανθρώπων εκείνης της εποχής. Η αίγλη και ο απόηχος της φιλοσοφικής σκέψης των ελλήνων και η αθηναϊκή δημοκρατία ήταν εκείνα που μείωσαν και κράτησαν σε ανεκτά όρια για την εποχή την αλεξανδρινή επέλαση ή επέκταση αν προτιμάμε.
·
Μετά από αυτές τις μεγαλειώδεις ιστορικές στιγμές της ανθρωπότητας, την θέση της άμεσης αθηναϊκής δημοκρατίας την καταλαμβάνουν οι θεοί, τα παιδιά τους, οι σαρκώσεις τους, οι προφήτες τους, οι εκπρόσωποί τους, οι φίλοι τους. Αρχίζουν τρελό χορό τα ποντίκια.
·
Όμως εδώ, χρειάζεται να ξεκαθαριστούν δυό πράγματα για να μπορέσουμε να συνεννοηθούμε επαρκώς στη συνέχεια, γιατί αν μας ξεφύγει αυτό θα βρεθούμε σε μια σύγχυση την οποία διαβάζω καθημερινώς. Να διασαφηνίσουμε δηλαδή την κατάσταση της αθηναϊκής δημοκρατίας στην οποία κάνει κριτική ο Επίκουρος και τι εννοεί, για να μην μπερδευτούμε με την σημερινή δημοκρατία της αγυρτείας των αντιπροσώπων που ξεπροβάλλει πια όλο και πιο αδίσταχτη βουτηγμένη σε κάθε είδους έγκλημα κατά του ανθρώπου και της φύσης με την έσχατη ένταση. Διότι αυτές οι δύο εποχές συμπίπτουν μόνο στο όνομα και πουθενά αλλού, το οποίο είναι εντέχνως ένα γλωσσικό δάνειο των Γάλλων και του Διαφωτισμού από την Αθήνα για να το πω κομψά, αντί γλωσσοεννοιακός προσεταιρισμός εξαπάτησης όπως είναι. Δημοκρατία η μια, δημοκρατία και η άλλη, ε! συγγενείς είμαστε.
·
Όταν ο Επίκουρος αρνείται πλέον την συμμετοχή στα κοινά, κάτι έχει δει. Το κάνει ως προστασία της σκέψης και της αξιοπρέπειας του ανθρώπου από ένα παιχνίδι που όλο και περισσότερο μαθαίνεται εξυπνοποιείται και προβάλλει αθέατα πίσω από την αμέριμνη συμμετοχή και την ανέμελη δημοκρατία, τα προσωπικά συμφέροντα και τις ανομολόγητες φιλοδοξίες των πολιτών και των συντεχνιών που εμφανίζονται.
·
Ομιλεί ακόμα και τότε για ένα υψηλότατο επίπεδο πολιτείας και πολιτών. Γιατί με τον καιρό το κάθε παιχνίδι μαθαίνεται, το παίζουν πλέον στα δάχτυλα και οι τελευταίοι κλητήρες που βλέπουν τις τρύπες και τα κενά στο σύστημα ως μικροευκαιρίες ατομικής αρπαχτής ή κανονικού πλουτισμού όταν γλυκαθούν αργότερα, που τους γαργαλάει τον κοιμισμένο τους δόλο. Αυτό που συμβαίνει σήμερα και έχει γίνει επιστήμη της χαραμάδας και του αφύλακτου, από αθώους εργάτες και αθώους συνδικαλιστές. Αυτά βλέπει.
·
Όμως η εκλογές είναι γνήσιες ακόμη, αναλογικές, αληθείς, συχνότατες και καθημερινές όταν χρειάζεται. Οι εκλεγόμενοι αλλάζουν με την παραμικρή αφορμή ή παρασπονδία απέναντι στον δήμο. Δεν συμβαίνουν τα πράγματα κάθε τέσσερα χρόνια, δηλαδή ποτέ κυριολεκτικά, όπως στο Γαλλικό μοντέλο. Απηχούν επακριβώς την θέληση και τις επιλογές των πολιτών αναλλοίωτες ως εντολή που πραγματώνεται στον άμεσο πάντα χρόνο. Αυτά μας λένε οι πηγές και τα κείμενα εκείνης της εποχής όπως και τα άμεσα μεταγενέστερα. Και τότε τι θέλει θα αναρωτηθεί ο καθείς.
·
Αυτό που διαπιστώνει ο Επίκουρος και καταγγέλλει προσπαθώντας να ειδοποιήσει το μέλλον, είναι να φωνάξει ότι σας πήραμε είδηση, ότι σας καταλάβαμε καλώς σαν κοινωνία πως χρησιμοποιείτε την δημοκρατία μας και την αλήθεια της για να κάνετε συμμαχίες και τακτικισμούς κάτω από το τραπέζι για τα προσωπικά σας συμφέροντα, αλλοιώνοντας έτσι από την πίσω πόρτα την ουσία που είναι η ανιδιοτέλεια απέναντι σε ένα σύστημα κοινωνικής οργάνωσης που μόνοι μας και ελεύθερα σκεφτήκαμε, επιλέξαμε και θεσμίσαμε για την ζωή μας. Προειδοποιεί για αυτό που έρχεται. Εξ άλλου αγαπάει αυτή την πόλη και την δημοκρατία της και την έχει υπερασπισθεί με το σπαθί στο χέρι όπως μας λένε οι ιστορικοί της εποχής.
·
Μια ηθική τιμωρία είναι αυτή η καταπληκτική πρόταση του μεγάλου στοχαστή. Γιαυτό δύσκολα την καταλαβαίνουν ακόμα και οι φιλόσοφοι. Οι σημερινοί καθόλου. Μια έσχατη κριτική, μια απαξίωση σε αυτό που αρχίζει να γεννιέται. Γιατί μια κριτική και μια ηθική απαξίωση εκείνη την εποχή της ελληνικής αθωότητας του ανθρώπου, είναι χειρότερη από όποια φυλακή αγαπητέ για να καταλαβαίνουμε τον χρόνο και το πνεύμα εκείνης της εποχής, τις συνειδησιακές ευαισθησίες και το μυαλό εκείνων των ανθρώπων. Θυμηθείτε τον Όμηρο που ξεχάσαμε, και τότε θα τα βρείτε όλα αυτά εκεί μέσα. Έτσι ήταν οι χαρακτήρες τότε. Ο Επίκουρος είναι ένας ήρωας του Όμηρου που γεννήθηκε πολύ αργότερα και δεν τον συμπεριέβαλλε στα ποήματά του.
·
Αλλά η απαγόρευση μιάς αλήθειας, έρχεται κάποια στιγμή που τιμωρείται ως ύβρις από την πραγματικότητα όπου ανήκει. Γιατί ο Επίκουρος δεν έχει στο μυαλό του βέβαια και δεν φανταζόταν ότι είναι δυνατό η αποχή από υψηλότατο επίπεδο ευαισθησίας και επίπληξης, να έχει γίνει απεγνωσμένο πολιτικό εργαλείο των σημερινών ανθρώπων και ταυτόχρονα αδιαφορία, αφασία, παραίτηση πλήρης από την πολιτική ελπίδα.
·
Σήμερα η αποχή από τα κοινά, το λευκό ή άκυρο ψηφοδέλτιο, επιστρέφει σαν πανδημία πολιτική στην ανθρωπότητα παίρνοντας την εκδίκησή της για αυτή την απαγόρευση της σκέψης του στοχαστή. Γιατί αυτή η αποχή από μόνη της, μετατρέπει αυτόματα την όποια δημοκρατία σε μια ολιγαρχία κάποιων. Ένας ολιγάρχης αποφασίζει για το 50 και 60% που δεν τον ψήφισε. Η νομιμότητα τρίζει κάτω από τα πόδια του ακατάπαυτα.
·
Αυτός είναι ο λόγος που σύσσωμος ο πολιτικός και διανοούμενος χώρος του κόσμου πολεμάει λυσσαλέα τον Επίκουρο. Είναι ο μόνος που τους αποκαλύπτει. Που προσβλέπει σε μια άλλη ανθρωπότητα χωρίς να είναι ουτοπιστής και λογάς. Αν πραγματικά κάποιος αντιλαμβάνεται βαθιά το πολιτικό παιχνίδι έτσι όπως διαχρονικά ξετυλίγεται όλο με καινούργια κόλπα και δικηγορικά εφευρήματα, θα καταλάβει αμέσως ότι ο Επίκουρος είναι ο μεγάλος εχθρός τους. Και αυτοί φυσικά το ξέρουν γιαυτό τον συκοφαντούν και λυσσομανάνε κραυγάζοντας για την συμμετοχή. Θέλουν κάποιοι να τους νομιμοποιούν. Να τηρούνται τα προσχήματα της αυθαιρεσίας της δημοκρατίας. Να λένε αυτοί μας ψήφισαν, αυτοί μας νομιμοποίησαν. Να λένε καταϊδρωμένοι από τον εφιάλτη της απαξίωσης, δεν είμαστε αυθαίρετοι, δεν είμαστε ολιγάρχες, δεν είμαστε όπως οι δικτάτορες.
·
Η αποχή είναι ο ασφαλής δείκτης η αμείλικτη απόδειξη της πολιτικής ή μη υγείας των εποχών και των χωρών. Όσο η αποχή θα αυξάνει ή ως συνείδηση και πολιτική τιμωρία των πολιτών ή ως αδιαφορία και πολιτική αποξένωση, θα σηματοδοτεί μια αχαλίνωτη πολιτική κατάρρευση, μια ασυγκράτητη αλλοτρίωση.
·
Κλείνοντας αυτό το διαδικτυακό κείμενο, θέλω με μια ακόμη προσπάθεια να σημειώσω για αυτούς που ξενυχτάνε και παιδεύονται μέσα στις φιλοσοφικές τους αναζητήσεις, ότι αυτό για το οποίο συζητάμε διαρκώς, το παρελθόν που μας άφησε και το αφήσαμε αν και το σκεφτόμαστε με αγάπη και πίκρα, για τον καπιταλισμό είναι εφιάλτης και τρόμος. Γιαυτό συμφωνεί και αυτός και υποκρίνεται τον θαυμασμό του μαζί με μας γι αυτόν τον κόσμο, όμως δεν πιστεύει τίποτα από όλα αυτά πέρα από το παγκάρι του. Γιαυτό σκαρώνει φάρσες δημοκρατίας για να την συκοφαντήσει έτσι ως κάλπικη. Στήνει μιμήσεις του παρελθόντος για να μας εξαπατήσει για τις προθέσεις του. Οργανώνει καρναβάλια και θεάματα της ισοπολιτείας, την ισονομίας και της ισηγορίας σε πλατείες, σε πανεπιστήμια, σε συνέδρια, σε κοινοβούλια, σε θέατρα και γιορτές. Ας προσέχουμε πολύ.
Τετάρτη 1 Ιουλίου 2009
Για την Σέχτα
Λέγαν κι αυτοί οι δύστυχοι, οι κατατρεγμένοι και καταφρονεμένοι, ότι θα χτυπούσατε τον Μάλλιο ή τον Μπάμπαλη, ή κάποιον τέλος πάντων γνωστό για τις θηριωδίες του και τις φάλαγγες που κάνει στους σημερινούς κρατούμενους. Ότι θα αναβιώνατε παλιές δόξες.
Κάπως έτσι θα έγραφε κάποιος την ιστορία σας. Αλλά τους απογοητεύσατε. Στήσατε την μίμηση του παρελθόντος. Και η ιστορία τιμωρεί όταν την επαναλαμβάνεις, σε κάνει καρικατούρα και σε γελοιοποιεί.
Νόμιζαν δηλαδή το έργο θα ήταν σύγχρονο, θα έλεγε όχι για τα παλιά αλλά για τα σημερινά βάσανα, ότι θα τρώγατε κανένα μεγαλολαμόγιο, κανένα καταχραστή, κανένα χρηματιστηριακό απατεώνα, κανένα δουλέμπορο ή ναρκέμπορο, κανένα φακελάκια παντός είδους, σαν ελάχιστο ανάχωμα στην κατρακύλα και στοιχειώδη νέμεση στην ατιμωρησία. Τέτοια ακούει κανείς καθημερινά στις συζητήσεις των πολιτών με άκρατη αγανάκτηση.
·
Αντίθετα όμως, έψαχναν όλοι στα λεξικά να βρουν κάποιον Νεκτάριο Σάββα λέει. Αλλά δεν βρήκαν τίποτα ενδιαφέρον ή τρομερό για αυτόν. Αργότερα έμαθαν ότι μάλλον πρέπει να είναι ο τελευταίος τροχός της αμάξης.
Διάβασαν και το ευαγγέλιό σας στις εφημερίδες, και τότε άρχισαν να σκέφτονται άσχημα για σας. Γιατί δεν έβγαινε νόημα. Το ξέρατε και προσπαθήσατε να φτιάξετε νόημα στην προκήρηξή σας.
Κάποιοι άλλοι σκέφτηκαν, αν είναι να χτυπάς την αθερίνα και την μαρίδα, μην το κάνεις καθόλου, ξέχασέ το. Αν πιστολίζεις πιτσιρικάδες μπάτσους ή ψιλικατζήδες χαφιέδες της γειτονιάς, χέστα. Αν εκτελείς
Νεκτάριους τράβα σπίτι σου. Αυτά τα κάνουν μόνο οι τελείως βλάκες και οι μυστικές υπηρεσίες. Τι συμβαίνει λοιπόν;
·
Κι ύστερα βάλατε κι αυτή την ανακοίνωση που έλεγε για την πρώην γυναίκα του Κανά την Κυριακίδου, κι ο κόσμος μπερδεύτηκε. Τον ζώσαν τα φίδια κι έλεγε, τι υποκοσμικό συνάφι θυμίζετε που απειλείτε να καθαρίσετε την μαρτύρα ή ψευδομάρτυρα για να μην καταθέσει. Λες και βλέπαμε Σκορτσέζε και μαφιόζικες ιστορίες στον κινηματογράφο.
Για το καλό του βέβαια το κάνατε, και αυτός ο αγνώμων δεν το κατάλαβε κι έτρεξε την επόμενη μέρα στις εφημερίδες να σας πει προβοκάτορες και όργανα της αστυνομίας. Που να καταλάβει ο αφελής ότι είσαστε επαναστάτες παρεξηγημένοι. Πως θέλατε να τον βοηθήσετε καίγοντάς τον. Φέρατε έναν άνθρωπο υπόδικο σε τραγικά δύσκολη θέση.
Δεν καταλάβατε δηλαδή εδώ ότι δεν μπορείτε να κάνετε ξεκίνημα με λεκέδες στην επαναστατική σας συνείδηση, όπως ο κάθε μπαγάσας τακτικιστάκιας. Να έχει μουντζούρες η σκέψη σας σε τόσο σοβαρά θέματα.
·
Γιαυτό να μην διαμαρτύρεστε και να μην αγανακτείτε όταν ο κόσμος σκέφτεται και υποψιάζεται οτιδήποτε για σας. Έχει κάθε δίκιο και δικαίωμα. Γιατί όποιος παίζει τέτοια αμφιλεγόμενα, δυσδιάκριτα και ιδιαίτερα επικίνδυνα παιχνίδια, γράφοντας κατεβατά μη εξηγήσιμα και αναντίστοιχα των πράξεών του, θα εισπράττει τις συνέπειες. Αυτό το κακό έχει αυτό το γήπεδο της ανωνυμίας. Ενώ για την πρώτη 17Ν μετά την χούντα αν έχετε μάθει, ο κόσμος δεν είχε καμία αμφιβολία για αυτήν και την γνησιότητά της, γιατί επικροτούσε τις πράξεις της.
·
Αλλά το ερώτημα που δεν τολμήσατε να θέσετε στον εαυτό σας ή ως προβοκάτορες ή ως επαναστάτες, αφού αυτό μόνο βοηθάει και διαυγάζει την πραγματικότητα και την σκέψη, είναι τι θα κάνουμε λοιπόν; θα σκοτώσουμε όλο τον κόσμο επειδή αλλοτριώθηκε πιο πολύ και από τα αφεντικά του; τότε θα πρέπει να εκτελείτε μαζικά αυτόν τον κοπρολαό, και πάλι να μην προλαβαίνετε.
Βλέπετε σε τι αδιέξοδο και τι παραλογισμό οδηγήστε.
Έρχεστε καταϊδρωμένοι να διαπιστώσετε την αλλοτρίωση της εργατικής τάξης και να βάλετε μια τάξη σε αυτήν. Όμως είναι αργά, και αυτό σας διέφυγε. Το κακό έχει γίνει προ πολλού μάλιστα. Αυτά θέλουν πολύ γερούς θεωρητικούς και δεν βρίσκεις ούτε παγκόσμια εύκολα. Εσείς νομίσατε ότι με το πιστόλι θα λύσετε το πρόβλημα.
Γιατί ή θα πεθάνουμε όλοι μαζί σαν λαός ή θα τα καταφέρουμε όλοι μαζί. Και ενδιάμεσες λύσεις παλικαριών δεν υπάρχουν. Αυτό να καταλάβετε. Αν οι πατεράδες σας και οι μανάδες σας ψηφίζουν ΝΔ και Πασόκ δεν υπάρχει σωτηρία καμιά, εκτός αν τους εκτελέσετε και αυτούς.
·
Και σε ότι με αφορά, δεν είμαι κατά της βίας από όπου κι αν προέρχεται. Αλίμονο! Δεν μπορώ να καταργήσω εγώ και καθένας μας τη ζωή. Αυτά είναι ανεγκεφαλισμοί και υποκρισίες.
Είμαι κατά της βίας όταν δεν έχει νόημα. Αυτά τα λένε μόνο οι πραγματικοί, οι επαγγελματίες φονιάδες και κρυφογελάνε μέσα τους. Τα υποκρίνονται βέβαια και οι πολιτικοί κάθε τόσο στις δηλώσεις τους. Αλλά αυτή είναι μια άλλη ιστορία που έχουμε συζητήσει ήδη όλοι πολύ. Και πιστεύω, πως κάθε στοιχειωδώς φυσιολογικός και νουνεχής άνθρωπος, δεν μπορεί να αποποιηθεί την βία. Αυτός είναι μόνο ο ευνουχισμένος άνθρωπος. Ο κατασκευασμένος στο νευρολογικό εργαστήριο. Να την αποφύγει, να την μετριάσει, να την σμικρύνει θεαματικά ναι. Αλλά όχι σε αυτόν τον κόσμο του αποκλειστικού κέρδους που κατασπαράσει και λούζει στην βία τον άνθρωπο.
·
Λέτε κάπου:
Είμαστε ρεαλιστές και χαιρόμαστε που δεν πρέπει να υπερασπίσουμε το όραμα και την ελπίδα ενός καλύτερου κόσμου που μπορεί να μην έρθει ποτέ. Γι΄ αυτό είχαμε γράψει στην πρώτη μας ανακοίνωση «κάνουμε αντάρτικο και όχι πολιτική». Οι παράνομες επαναστατικές οργανώσεις δεν είναι εργαλεία για τον κόσμο του μέλλοντος αλλά πρόταση ζωής για το σήμερα.
Αυτό ειδικά που γράφετε είναι η κορύφωση της παράκρουσής σας. Όλη η ουσία της παρανόησής σας. Ανθρώπων που δεν διάβασαν και δεν κατάλαβαν καθόλου τον κόσμο. Αντανακλάτε την πελώρια κοινωνική σύγχυση που υπάρχει. Συνθηκολογήσατε με την βία αντί να είναι κατάσταση εξαίρεσης. Την κάνατε πρόταση ζωής. Και πάντως διαφωνούν άπαντες μαζί σας. Άρα για ποιους θα εκτελείτε; Για τον εαυτό σας; Ή για τους ανεγκέφαλους οργισμένους χουλιγκάνους επειδή έχασε η ομάδα τους και χαίρονται με όποια βία μυριστούν; Απελπισία απλώνεται όταν διαβάζει κανείς το γνωσιακό σας έλλειμμα. Άνθρωποι γεμάτοι οργή που δεν κατάφεραν να την μεταβολίσουν σε ελπίδα, σε δημιουργικότητα και θετικότητα παρά σε θάνατο αποκλειστικά. Μέσα από αυτό το απόσπασμα που γράψατε, ξεχύνεται η απελπισία για τη ζωή και η αυτοκτονική σας διάθεση. Δεν κάνετε προτάσεις ζωής αλλά θανάτου.
·
Γιατί αντίθετα από ότι εσείς νομίζετε και πιστεύετε, η επανάσταση είναι μόνο μέσο και τίποτα άλλο για ένα καλλίτερο κόσμο. Να το χωνέψετε αυτό καλά. Οι αντάρτες στην εθνική αντίσταση, είχαν όραμα και ελπίδα, δεν ήταν μαζοχιστές να τρέχουν πεινασμένοι και άυπνοι στα χιόνια στα βουνά γιατί τους άρεσε. Ήταν μόνο μέσο, μια βαθύτερη ανάγκη, μια πίστη και μια επιταγή να διώξουν τον κατακτητή και να απαλλαγεί η χώρα από τους ταγματασφαλίτες, αλλά με σκοπό να ξαναγυρίσουν όσο πιο γρήγορα πάλι στην ζωή.
Ενώ εσείς τώρα διαβάζω λέτε καινούργιες βλακείες, λέτε ότι είσαστε και φανατικοί απάτριδες. Φρέσκιες μπαρούφες μεταμοντέρνες. Τσάμπα πήγε η εθνική μας αντίσταση δηλαδή. Εύγε ορέ!
Καλά δεν καταλαβαίνετε ότι όλοι μα όλοι οι άνθρωποι χρειάζονται μια πατρίδα, μια βάση μια αμπάριζα ένα μικρό σπίτι υποχρεωτικά. Μια ατομική ιστορία, και μια συλλογική ιστορία.
Βέβαια λέγαμε και εμείς τις ανοησίες μας είναι αλήθεια, αλλά ήταν μόνο λόγια στις παρέες, ενώ εσείς τις πιστέψατε τις αναβαθμίσατε τις κάνατε πράξεις σημαίες φιέστες και θεάματα. Λέγαμε τα απελπισμένα μαρξιστικά του Κάρολου που ούτε ο ίδιος δεν πολυπίστευε, ότι όλοι οι εργάτες είναι αδέρφια μας μέχρι που δεν μας έμεινε ούτε ένας αδερφός μόλις λίγδωσε η μπάκα του ούτε εξ αίματος ούτε εκ κοινωνίας, αλληλεγγύης και συντροφικότητας, και τότε μόνο καταλάβαμε τι είναι ο νόμος χωρίς εξαιρέσεις, και είδαμε από μακριά τον Ηράκλειτο που μας τάλεγε και τους άλλους κλασικούς και ανοίξαμε τα βιβλία εκείνα που διάβαζαν όλοι εκτός από εμάς του Έλληνες, που τα ψιλοπεριφρονούσαμε οι φωστήρες ως κουμμουνιστόπληκτοι αποκλειστικά, και μιλήσαμε με τις ζωές μας μέσα από την καλλίτερη εποχή της ανθρωπότητας την αθηναϊκή δημοκρατία την άμεση και ξεστραβωθήκαμε έστω και καθυστερημένα μαθαίνοντας για την φύση του όντος μας και τόσα άλλα θαυμαστά και μαγικά πράγματα που είχαμε στερηθεί για γενιές και αιώνες. Και τότε μόνο άρχισε ο λόγος μας να έχει βαρύτητα και σοβαρότητα στα αυτιά μας, που άρχισαν και αυτά να ακούν τους ήχους της ζωής, τις γλώσσες των ανθρώπων που χάνονται των ζώων που εξαφανίζονταν και των φυτών που γινόντουσαν κέρδος σε αυτό το μακελειό της αποκλειστικής βίας του πλανήτη μας.
·
Και χωρίς όραμα όπως λέτε, αυτό το παν του αναλλοτρίωτου ανθρώπου, σε ότι λίγο μου αναλογεί και δικαιούμαι, με την μαρίδα ανάσκελα, σας αποκλείω από την ζωή μου, αφού εσείς αποκλιστήκατε εθελοντικά από τη σκέψη και τον στοχασμό του ανθρώπου, και όχι κατ΄ εξαίρεση ειδικά εσάς, αλλά όλους όσους δεν έχουν όραμα στην σκέψη τους, γιατί νιώθω ανίσχυρος απέναντί τους και δεν μου βγαίνει η μιλιά να συζητήσω.
Κάπως έτσι θα έγραφε κάποιος την ιστορία σας. Αλλά τους απογοητεύσατε. Στήσατε την μίμηση του παρελθόντος. Και η ιστορία τιμωρεί όταν την επαναλαμβάνεις, σε κάνει καρικατούρα και σε γελοιοποιεί.
Νόμιζαν δηλαδή το έργο θα ήταν σύγχρονο, θα έλεγε όχι για τα παλιά αλλά για τα σημερινά βάσανα, ότι θα τρώγατε κανένα μεγαλολαμόγιο, κανένα καταχραστή, κανένα χρηματιστηριακό απατεώνα, κανένα δουλέμπορο ή ναρκέμπορο, κανένα φακελάκια παντός είδους, σαν ελάχιστο ανάχωμα στην κατρακύλα και στοιχειώδη νέμεση στην ατιμωρησία. Τέτοια ακούει κανείς καθημερινά στις συζητήσεις των πολιτών με άκρατη αγανάκτηση.
·
Αντίθετα όμως, έψαχναν όλοι στα λεξικά να βρουν κάποιον Νεκτάριο Σάββα λέει. Αλλά δεν βρήκαν τίποτα ενδιαφέρον ή τρομερό για αυτόν. Αργότερα έμαθαν ότι μάλλον πρέπει να είναι ο τελευταίος τροχός της αμάξης.
Διάβασαν και το ευαγγέλιό σας στις εφημερίδες, και τότε άρχισαν να σκέφτονται άσχημα για σας. Γιατί δεν έβγαινε νόημα. Το ξέρατε και προσπαθήσατε να φτιάξετε νόημα στην προκήρηξή σας.
Κάποιοι άλλοι σκέφτηκαν, αν είναι να χτυπάς την αθερίνα και την μαρίδα, μην το κάνεις καθόλου, ξέχασέ το. Αν πιστολίζεις πιτσιρικάδες μπάτσους ή ψιλικατζήδες χαφιέδες της γειτονιάς, χέστα. Αν εκτελείς
Νεκτάριους τράβα σπίτι σου. Αυτά τα κάνουν μόνο οι τελείως βλάκες και οι μυστικές υπηρεσίες. Τι συμβαίνει λοιπόν;
·
Κι ύστερα βάλατε κι αυτή την ανακοίνωση που έλεγε για την πρώην γυναίκα του Κανά την Κυριακίδου, κι ο κόσμος μπερδεύτηκε. Τον ζώσαν τα φίδια κι έλεγε, τι υποκοσμικό συνάφι θυμίζετε που απειλείτε να καθαρίσετε την μαρτύρα ή ψευδομάρτυρα για να μην καταθέσει. Λες και βλέπαμε Σκορτσέζε και μαφιόζικες ιστορίες στον κινηματογράφο.
Για το καλό του βέβαια το κάνατε, και αυτός ο αγνώμων δεν το κατάλαβε κι έτρεξε την επόμενη μέρα στις εφημερίδες να σας πει προβοκάτορες και όργανα της αστυνομίας. Που να καταλάβει ο αφελής ότι είσαστε επαναστάτες παρεξηγημένοι. Πως θέλατε να τον βοηθήσετε καίγοντάς τον. Φέρατε έναν άνθρωπο υπόδικο σε τραγικά δύσκολη θέση.
Δεν καταλάβατε δηλαδή εδώ ότι δεν μπορείτε να κάνετε ξεκίνημα με λεκέδες στην επαναστατική σας συνείδηση, όπως ο κάθε μπαγάσας τακτικιστάκιας. Να έχει μουντζούρες η σκέψη σας σε τόσο σοβαρά θέματα.
·
Γιαυτό να μην διαμαρτύρεστε και να μην αγανακτείτε όταν ο κόσμος σκέφτεται και υποψιάζεται οτιδήποτε για σας. Έχει κάθε δίκιο και δικαίωμα. Γιατί όποιος παίζει τέτοια αμφιλεγόμενα, δυσδιάκριτα και ιδιαίτερα επικίνδυνα παιχνίδια, γράφοντας κατεβατά μη εξηγήσιμα και αναντίστοιχα των πράξεών του, θα εισπράττει τις συνέπειες. Αυτό το κακό έχει αυτό το γήπεδο της ανωνυμίας. Ενώ για την πρώτη 17Ν μετά την χούντα αν έχετε μάθει, ο κόσμος δεν είχε καμία αμφιβολία για αυτήν και την γνησιότητά της, γιατί επικροτούσε τις πράξεις της.
·
Αλλά το ερώτημα που δεν τολμήσατε να θέσετε στον εαυτό σας ή ως προβοκάτορες ή ως επαναστάτες, αφού αυτό μόνο βοηθάει και διαυγάζει την πραγματικότητα και την σκέψη, είναι τι θα κάνουμε λοιπόν; θα σκοτώσουμε όλο τον κόσμο επειδή αλλοτριώθηκε πιο πολύ και από τα αφεντικά του; τότε θα πρέπει να εκτελείτε μαζικά αυτόν τον κοπρολαό, και πάλι να μην προλαβαίνετε.
Βλέπετε σε τι αδιέξοδο και τι παραλογισμό οδηγήστε.
Έρχεστε καταϊδρωμένοι να διαπιστώσετε την αλλοτρίωση της εργατικής τάξης και να βάλετε μια τάξη σε αυτήν. Όμως είναι αργά, και αυτό σας διέφυγε. Το κακό έχει γίνει προ πολλού μάλιστα. Αυτά θέλουν πολύ γερούς θεωρητικούς και δεν βρίσκεις ούτε παγκόσμια εύκολα. Εσείς νομίσατε ότι με το πιστόλι θα λύσετε το πρόβλημα.
Γιατί ή θα πεθάνουμε όλοι μαζί σαν λαός ή θα τα καταφέρουμε όλοι μαζί. Και ενδιάμεσες λύσεις παλικαριών δεν υπάρχουν. Αυτό να καταλάβετε. Αν οι πατεράδες σας και οι μανάδες σας ψηφίζουν ΝΔ και Πασόκ δεν υπάρχει σωτηρία καμιά, εκτός αν τους εκτελέσετε και αυτούς.
·
Και σε ότι με αφορά, δεν είμαι κατά της βίας από όπου κι αν προέρχεται. Αλίμονο! Δεν μπορώ να καταργήσω εγώ και καθένας μας τη ζωή. Αυτά είναι ανεγκεφαλισμοί και υποκρισίες.
Είμαι κατά της βίας όταν δεν έχει νόημα. Αυτά τα λένε μόνο οι πραγματικοί, οι επαγγελματίες φονιάδες και κρυφογελάνε μέσα τους. Τα υποκρίνονται βέβαια και οι πολιτικοί κάθε τόσο στις δηλώσεις τους. Αλλά αυτή είναι μια άλλη ιστορία που έχουμε συζητήσει ήδη όλοι πολύ. Και πιστεύω, πως κάθε στοιχειωδώς φυσιολογικός και νουνεχής άνθρωπος, δεν μπορεί να αποποιηθεί την βία. Αυτός είναι μόνο ο ευνουχισμένος άνθρωπος. Ο κατασκευασμένος στο νευρολογικό εργαστήριο. Να την αποφύγει, να την μετριάσει, να την σμικρύνει θεαματικά ναι. Αλλά όχι σε αυτόν τον κόσμο του αποκλειστικού κέρδους που κατασπαράσει και λούζει στην βία τον άνθρωπο.
·
Λέτε κάπου:
Είμαστε ρεαλιστές και χαιρόμαστε που δεν πρέπει να υπερασπίσουμε το όραμα και την ελπίδα ενός καλύτερου κόσμου που μπορεί να μην έρθει ποτέ. Γι΄ αυτό είχαμε γράψει στην πρώτη μας ανακοίνωση «κάνουμε αντάρτικο και όχι πολιτική». Οι παράνομες επαναστατικές οργανώσεις δεν είναι εργαλεία για τον κόσμο του μέλλοντος αλλά πρόταση ζωής για το σήμερα.
Αυτό ειδικά που γράφετε είναι η κορύφωση της παράκρουσής σας. Όλη η ουσία της παρανόησής σας. Ανθρώπων που δεν διάβασαν και δεν κατάλαβαν καθόλου τον κόσμο. Αντανακλάτε την πελώρια κοινωνική σύγχυση που υπάρχει. Συνθηκολογήσατε με την βία αντί να είναι κατάσταση εξαίρεσης. Την κάνατε πρόταση ζωής. Και πάντως διαφωνούν άπαντες μαζί σας. Άρα για ποιους θα εκτελείτε; Για τον εαυτό σας; Ή για τους ανεγκέφαλους οργισμένους χουλιγκάνους επειδή έχασε η ομάδα τους και χαίρονται με όποια βία μυριστούν; Απελπισία απλώνεται όταν διαβάζει κανείς το γνωσιακό σας έλλειμμα. Άνθρωποι γεμάτοι οργή που δεν κατάφεραν να την μεταβολίσουν σε ελπίδα, σε δημιουργικότητα και θετικότητα παρά σε θάνατο αποκλειστικά. Μέσα από αυτό το απόσπασμα που γράψατε, ξεχύνεται η απελπισία για τη ζωή και η αυτοκτονική σας διάθεση. Δεν κάνετε προτάσεις ζωής αλλά θανάτου.
·
Γιατί αντίθετα από ότι εσείς νομίζετε και πιστεύετε, η επανάσταση είναι μόνο μέσο και τίποτα άλλο για ένα καλλίτερο κόσμο. Να το χωνέψετε αυτό καλά. Οι αντάρτες στην εθνική αντίσταση, είχαν όραμα και ελπίδα, δεν ήταν μαζοχιστές να τρέχουν πεινασμένοι και άυπνοι στα χιόνια στα βουνά γιατί τους άρεσε. Ήταν μόνο μέσο, μια βαθύτερη ανάγκη, μια πίστη και μια επιταγή να διώξουν τον κατακτητή και να απαλλαγεί η χώρα από τους ταγματασφαλίτες, αλλά με σκοπό να ξαναγυρίσουν όσο πιο γρήγορα πάλι στην ζωή.
Ενώ εσείς τώρα διαβάζω λέτε καινούργιες βλακείες, λέτε ότι είσαστε και φανατικοί απάτριδες. Φρέσκιες μπαρούφες μεταμοντέρνες. Τσάμπα πήγε η εθνική μας αντίσταση δηλαδή. Εύγε ορέ!
Καλά δεν καταλαβαίνετε ότι όλοι μα όλοι οι άνθρωποι χρειάζονται μια πατρίδα, μια βάση μια αμπάριζα ένα μικρό σπίτι υποχρεωτικά. Μια ατομική ιστορία, και μια συλλογική ιστορία.
Βέβαια λέγαμε και εμείς τις ανοησίες μας είναι αλήθεια, αλλά ήταν μόνο λόγια στις παρέες, ενώ εσείς τις πιστέψατε τις αναβαθμίσατε τις κάνατε πράξεις σημαίες φιέστες και θεάματα. Λέγαμε τα απελπισμένα μαρξιστικά του Κάρολου που ούτε ο ίδιος δεν πολυπίστευε, ότι όλοι οι εργάτες είναι αδέρφια μας μέχρι που δεν μας έμεινε ούτε ένας αδερφός μόλις λίγδωσε η μπάκα του ούτε εξ αίματος ούτε εκ κοινωνίας, αλληλεγγύης και συντροφικότητας, και τότε μόνο καταλάβαμε τι είναι ο νόμος χωρίς εξαιρέσεις, και είδαμε από μακριά τον Ηράκλειτο που μας τάλεγε και τους άλλους κλασικούς και ανοίξαμε τα βιβλία εκείνα που διάβαζαν όλοι εκτός από εμάς του Έλληνες, που τα ψιλοπεριφρονούσαμε οι φωστήρες ως κουμμουνιστόπληκτοι αποκλειστικά, και μιλήσαμε με τις ζωές μας μέσα από την καλλίτερη εποχή της ανθρωπότητας την αθηναϊκή δημοκρατία την άμεση και ξεστραβωθήκαμε έστω και καθυστερημένα μαθαίνοντας για την φύση του όντος μας και τόσα άλλα θαυμαστά και μαγικά πράγματα που είχαμε στερηθεί για γενιές και αιώνες. Και τότε μόνο άρχισε ο λόγος μας να έχει βαρύτητα και σοβαρότητα στα αυτιά μας, που άρχισαν και αυτά να ακούν τους ήχους της ζωής, τις γλώσσες των ανθρώπων που χάνονται των ζώων που εξαφανίζονταν και των φυτών που γινόντουσαν κέρδος σε αυτό το μακελειό της αποκλειστικής βίας του πλανήτη μας.
·
Και χωρίς όραμα όπως λέτε, αυτό το παν του αναλλοτρίωτου ανθρώπου, σε ότι λίγο μου αναλογεί και δικαιούμαι, με την μαρίδα ανάσκελα, σας αποκλείω από την ζωή μου, αφού εσείς αποκλιστήκατε εθελοντικά από τη σκέψη και τον στοχασμό του ανθρώπου, και όχι κατ΄ εξαίρεση ειδικά εσάς, αλλά όλους όσους δεν έχουν όραμα στην σκέψη τους, γιατί νιώθω ανίσχυρος απέναντί τους και δεν μου βγαίνει η μιλιά να συζητήσω.
Δευτέρα 15 Ιουνίου 2009
Κατεπείγον πολιτικό διαζύγιο
Ο συνασπισμός έπαιξε παιχνίδια εις βάρος μας όπως ακριβώς και απαράλλαχτα έκανε η ΝΔ και το πασόκ κι έχασε. Νόμισε δηλαδή και αυτός πως θα μας κοροϊδέψει όπως οι άλλοι, και γέμισε τους σάκους της αποχής και της απόρριψης.
Αυτό πρέπει να το χωνέψει καλά και να μην αποπειραθεί να το αρνηθεί ή να το δικαιολογήσει γιατί θα εκνευρίσει ακόμα περισσότερο, και στις επόμενες εκλογές τα πράγματα θα γίνουν τραγικότερα γι αυτόν. Και το αναφέρω για να αποφύγει το σύνδρομο εξυπνάδας που τον διακατέχει, να απαντάει σε όλα.
Γιατί αυτόν τον απαξίωσαν οι φίλοι του και οι πολίτες, όχι γιατί κλέβει και καταχράται, ούτε γιατί λαμογιάρουν τα στελέχη του στα ταμεία του κράτους, αλλά γιατί είναι ασυνεπέστατος με τις αποφάσεις των ίδιων των συνεδρίων του, δειλότατος και κοντός στο ανάστημα να πει τις μεγάλες αλήθειες σκεπτόμενος το κόστος, ότι κάνουν όλοι δηλαδή, ένας ακόμη τέλειος λαϊκιστάκος στην κοινοβουλευτική παρέα.
Όσο δεν μπορούν λοιπόν να λάβουν τα μηνύματα η ΝΔ και το πασόκ, άλλο τόσο δεν μπορεί και ο συνασπισμός. Δεν μπορεί να καταλάβει γιατί οι ψηφοφόροι του και οι φίλοι του του γύρισαν την πλάτη, και διαπιστώνει άλλα ανώδυνα από αυτά που έδιωξαν τον κόσμο του μακριά.
Αυτή η ασταθής κυματοσυνάρτηση που φιλοξενεί στις σελίδες της από την πεντακάθαρη δεξιά και την πιο άρρωστη ελευθεραγορίτικη σοσιαλδημοκρατία, έως την άμεση δημοκρατία και την κουμμουνιστική αριστερά με τα άκρα της, ήταν πάντα ετοιμοθάνατη από την ίδρυσή της και φυτοζωούσε από την φύση της, ενώ μας παραμύθιαζε δουλεύοντας ακόμη και τον εαυτό της, μιλώντας για την σύνθεσή των αντιθέσεων της, που τάχα θα καταφέρει να αρμονίσει και να ισορροπήσει. Κάπου το είχε διαβάσει αυτό και το κόλλησε για να δικαιολογηθεί για τον πολιτικό της αχταρμά. Ένα εκκρεμές πολιτικών απόψεων με διαρκή ανεπάρκειά και μετατόπιση πέρα δώθε.
Και αυτά τα πολυσυλλεκτικά και σαλονάτα αποφθέγματα των εξυπνάκηδων εκεί μέσα, περί σύνθεσης του Μπανιά με το Λεωνίδα, του Γλέζου με τους επτά επί Κύπρου του σχεδίου Ανάν, είναι κουραφέξαλα για να μην τα πω όπως τα λέει ο κόσμος. Περί συνύπαρξης του αριστερού ρεύματος με τους εναπομείναντες Μπίστηδες, των νεολαίων σας των τετρακοσίων ευρώ με την λογική Χατζησωκράτη και πάει λέγοντας.
Ξεχάστε τα και μην τα ξανακούσουμε ούτε ως πολίτες ούτε σαν μέλη και φίλοι σας. Υποτιμάτε την πιο βλακώδη νοημοσύνη. Αρκετά είκοσι χρόνια με την πολυσυλλεκτικότητα του τέλματος.
Γιατί πρέπει να αναρωτηθείτε σοβαρά, γιατί ο σημερινός κόσμος δεν μπορεί να στεριώσει μια απλή συνοχή στο στενό ιδιωτικό περιβάλλον των πολιτών του, την ελάχιστη δηλαδή πολυσυλλεκτικότητα, που διεμβολίζεται ακατάπαυτα από τις συνθήκες διάλυσης που διοχετεύει και διαφημίζει η ελεύθερη οικονομική αγορά, για να καταλάβαιτε τι ανοησία είναι αυτή η πολυσυλλεκτικότητα που μασάτε καθημερινά. Μόνο στην Βίβλο και στην Χαλιμά θα βρείτε κάτι τέτοια.
Βάλτε λοιπόν φασίστες στο κόμμα σας ή εφοπλιστές και μεταλλάξτε τους, συνθέστε τους σε δημοκρατικούς συντρόφους. Δεν είναι για αστεία είναι για κλάματα. Εσείς καταρρίπτετε φυσικούς νόμους και διαγράφετε τις επιστημονικές και φιλοσοφικές κατακτήσεις των αντιθέτων.
Και όλα αυτά συμβαίνουν αφού ο συνασπισμός κατάφερε να μην τρεκλίζει μόλις 4 χρόνια πριν, μετά από δυό ελπιδοφόρα συνέδρια, όπου έπαψε να κυβερνά επί τέλους ελέω δημοκρατικών τακτικισμών και παμπόνηρων κομματικών εξαπατήσεων η καταγέλαστη μειοψηφία μέσα στο κόμμα, με τον δικηγορικής κουλτούρας και λογικής παλιό αρχηγό Κωνσταντόπουλο. Μια δημοκρατική φαινομενολογία άγριας καταστολής της λαϊκής αγανάκτησης, και συγχρόνως μιας ραφιναρισμένης καταπίεσης της πλειοψηφίας μέσα στο κόμμα που κόντευε να σκάσει.
Τι ακριβώς συνέβη;
Γιατί χάσατε παταγωδώς μετά την ενθαρρυντική άνοδό σας ενάμιση χρόνο πριν;
Δεν πρόκειται να το δείτε, γιατί δεν έχετε την κριτική σκέψη αλλά την μίμησή της, και δεν αντέχουν τα γόνατά σας το βάρος της. Στη θέση της θα βάλετε τον εξυπνακισμό που τόσο καλά καλλιεργήσατε και ξέρετε, να την υποκρίνεται και να απαντάει. Τον Μαργαρίτη στα βραδινά παράθυρα.
Εμείς οι άλλοι φίλοι και εχθροί, βλέπαμε από κάτω καθαρά τα αδιέξοδά σας και τα παιχνίδια σας και τραβάγαμε τα μαλλιά μας, ενώ οι δε τρίβαν τα χέρια τους. Καρπός όλο αυτό, των αξεπέραστων αντιφάσεων και της ανίκανης σύνθεσης να συνθέσει τις διαφωνίες, γιατί ήταν πάρα πολύ μακριά η μια από την άλλη, στο αντίθετό τους στον πόλο τους.
Για να ξεκινήσω,
εμβρόντητοι ακούσαμε ένα μεσημέρι τον Αλαβάνο στην τηλεόραση ένα χρόνο πριν να μιλάει για συνεργασία με το πασόκ υπό όρους και με βάση αρχών και προγραμμάτων λέει. Πανικός! Συναγερμός! Τα χάσαμε όλοι. Ρωτάγαμε ο ένας τον άλλο στους δρόμους και στα τηλέφωνα τι έγινε και αν ξέρει κάτι. Κάποιοι δεν το πιστεύανε και μιλάγαν για προβοκάτσια των δημοσιογράφων. Μετά μάθαμε ότι ήταν αλήθεια.
Και γιατί Αλέκο δεν το έλεγες στο φρέσκο συνέδριο δυό μήνες πριν να δεις που θα σε έστελναν οι ψηφοφόροι και οι σύνεδροι; Άλλα συζητήσατε, άλλα αποφασίσατε, άλλα ψηφίσατε και άλλα έκανες Αλαβάνε.
Μετά από αυτό παγώσαμε όλοι. Η κατήφεια και η στενοχώρια ξαναγύρισαν. Το γνωστό σκατό της πολιτικής έκανε την εμφάνισή του.
Μέσα στην εβδομάδα ξαμολήθηκαν τα κορυφαία στελέχη του συνασπισμού σε όλη την Ελλάδα να τα μπαλώσουν. Βρέθηκα στην Μυτιλήνη εκείνη την εποχή. Κατέφθασε μουδιασμένος ο Χουντής. Τα άλλα πρώτα στελέχη όργωναν και αυτά την υπόλοιπη Ελλάδα εσπευσμένα και καταϊδρωμένα να εξηγήσουν πάλι, τι παρεξηγήσαμε και δεν καταλάβαμε οι ανόητοι. Κατάμεστη η αίθουσα. Δεν ήξερε τι να πει. Μίλησε για τα γνωστά όλα, παγκοσμιοποίηση, Ιρακ, ανεργία κλπ, εκτός από αυτό για το οποίο τον είχαν στείλει εσπευσμένως. Τι να έλεγε ο άνθρωπος τον καταλάβαινα, είχε καταπιεί τον εαυτό του από την ντροπή. Πετάχτηκαν από κάτω και θέσαν το θέμα. Έγινε χαμός. Η συζήτηση άναψε και όλοι σε αυτή την συνάντηση τουλάχιστον καταδίκασαν την ενέργεια και ήταν εναντίον κάθε συνεργασίας με τα αμετανόητα λαμόγια του πασόκ που περίμεναν αγωνιωδώς απέξω να ενημερωθούν.
Άλλο.
Λίγο καιρό μετά, μεσούσης της κορυφαίας διαπραγμάτευσης των δύο χωρών για το όνομα των Σκοπίων εν όψει της συνδιάσκεψης του ΝΑΤΟ στο Βουκουρέστι στις 2 Απρίλη 2008 και το λυσσαλέο εθνικιστικό παραλήρημα Γκρουέφσκι για διεκδίκηση της Θεσσαλονίκης, της Χαλκιδικής, του Μέγα Αλέξανδρου ως Σκοπιανού συγχωριανού τους, των πάντων δηλαδή, ακούσαμε ότι ο Αλαβάνος πήγε στα Σκόπια να κάνει τι. Για οικονομικές συζητήσεις είπαν. Ακάλεστος, καλεσμένος δεν το μάθαμε. Εκπροσωπούσε την κυβέρνηση Καραμανλή, ήταν συνάντηση αδελφού(;) κόμματος, δεν καταλάβαμε και ούτε μας είπαν. Είχε όμως κάνει ιδιαίτερη εντύπωση τότε. Ο αρχηγός του συνασπισμού στα Σκόπια; τι διάολο μας κρύβουν. Ξαναμουδιάσαμε. Μας ζώσαν τα φίδια. Ρε μπας και παίζουν τίποτα πίσω από την πλάτη μας.
Και ύστερα ήρθε ο Δεκέμβρης με την δολοφονία του Γρηγορόπουλου.
Εκεί ζήσαμε την κρίση του κάθε άρρωστου σκασιάρχη από τα ψυχιατρεία της χώρας, να την ξεσπάει στην πόλη μας και όλους όσους δεν φταίγαν, στους πολίτες δηλαδή και στον κάθε φουκαρά που γύριζε από την δουλειά του κι έτρεχε να κρυφτεί στους δρόμους που καίγονταν τα πάντα. Τότε ο συνασπισμός άδραξε την ευκαιρία να βγάλει μεροκάματο, να αυξήσει τους ψήφους του. Δεν καταδίκασε τίποτα παρά έλεγε πως καταδίκασε, μας δούλεψε μπρος τα μάτια μας δηλαδή, και αυτό μια εβδομάδα αργότερα που τα πράγματα έβγαζαν μάτι και η αποδοκιμασία και η αγανάκτηση των πολιτών είχε φτάσει στο εκατό τοις εκατό. Δεν ήξεραν με ποιους να παν και ποιους θα αφήσουν.
Ο κόσμος όμως το σημείωσε καλά αυτό στο μυαλό του, και στις ευρωεκλογές περιποιήθηκε αυστηρά το χάϊδεμα στους ψήφους των άρρωστων.
Το ίδιο είχε κάνει και με τις μόνιμες και διαχρονικές καταλήψεις στα πανεπιστήμια και το πολυτεχνείο για δεκαετίες, όπως και στις εξόφθαλμες πλέον διαπλοκές φοιτητών καθηγητών πάλι για δεκαετίες, μια διαπλοκή τσογλαναραίων αμφίδρομα, όπου δεν έπαιρνε ποτέ θέση καθαρή για να ψαρεύει στα θολά νερά ψήφους για την μυστηριώδη επιβίωσή του, και από τους μεν και από τους δε. Και να μην τρέξει να κρυφτεί πίσω από εξαιρέσεις κάποιων έντιμων καθηγητών και φοιτητών. Την ξέρουμε πολύ καλά την ελλάδα και ιδίως καλλίτερα από τους πανεπιστημιακούς της.
Το τελευταίο πρωτεύον διαχρονικό ζήτημα που καθόρισε την αποχή και την ψήφο των πολιτών, ήταν βέβαια η μετανάστευση χωρίς όρους και όρια. Η πλέον αχαλίνωτη που γνωρίζουμε παγκόσμια. Και την πλήρωσαν οδυνηρά όλα τα κόμματα ανεξαιρέτως εκτός του ακροδεξιού Καρατζαφέρη. Μας βγήκε και τιμητής από πάνω. Γιατί η αλήθεια μας ενδιαφέρει από όπου και αν προέρχεται και όσο κι αν κάποιοι την λένε μόνο για οφέλη πολιτικά και ψηφοθηρικά. Η αλήθεια δεν παύει ούτε για ένα δευτερόλεπτο να είναι αλήθεια.
Τώρα τρέχετε όλοι μαζί και δεν φτάνετε, ταραγμένοι προσπαθείτε να βγείτε και από πάνω πως τάχα φταίει η ευρωπαϊκή ένωση, το Δουβλίνο 2, πως το είχατε εντοπίσει και το λέγατε, ή εκείνο το άθλιο προβοκατόρικο που ρωτούσατε απορούντες τάχα, μα να τους πετάξουμε στην θάλασσα και τέτοια παρόμοια ποιοτικά.
Αν είσαστε κυβέρνηση τίποτα περισσότερο δεν θα είχατε κάνει από τους πασοκονεοδημοκράτες. Την στιγμή που γνωρίζατε καλά, πως αυτή η κατάσταση είναι εις βάρος της εργατικής τάξης και των κατοίκων, και υπέρ του κεφαλαίου μόνο που έτριβε τα χέρια του που εύρισκε διαρκώς τζάμπα εργατικά χέρια και κάποιων καιροσκόπων και κάκιστων πολιτών που νοίκιαζαν τα ερείπιά τους σαν σουίτες.
Γεμάτοι δόγματα δημοκρατικά δεν βλέπετε τον πραγματικό κόσμο πως κινείται και αλλάζει.
Εγκλωβισμένοι σε ένα αριστερό πολιτικό θρησκευτισμό μιας αλληλεγγύης κοινωνιοκτόνας και άδικης, κατάδικης μάλιστα κατά των γηγενών εργατών και πολιτών, δεν μπορέσατε να δείτε ούτε τις υπάρχουσες λύσεις και διεξόδους, ούτε είχατε το στοιχειώδες πολιτικό ανάστημα να πείτε ευθαρσώς, μπορούμε τόσες εκατοντάδες χιλιάδες μετανάστες να φιλοξενήσουμε, μόνο αυτό σας ζητήσαμε, αγνώμονες στο ελληνικό λαό και στους ίδιους του ψηφοφόρους σας, που αγόγγυστα αφομοίωσαν εξαιρετικά, με μεγάλη εγκαρτέρηση και αντιρατσιστικό κουράγιο, τρία εκατομμύρια Αλβανούς, Βορειοηπειρώτες, παλινοστούντες από την Τασκένδη και λοιπή σοβιετική ένωση που τους είχε εξοντώσει η δεξιά, και που το περήφανο Πασόκ έφαγε επί Τσοχατζόπουλου τα λεφτά για τις πρώτες δέκα χιλιάδες κατοικίες στην Θράκη, τους δεκάδες εκατοντάδες Πολωνούς μετανάστες και εργάτες, τους Ρουμάνους, τους Βούλγαρους, τους Ουκρανούς, τους Γεωργιανούς, τους Φιλιππινέζους, κάθε φυλή που τα τελευταία 15 χρόνια βρήκε και κούρνιασε στον τυραννημένο τόπο μας. Και τώρα του ζητάτε να αφομοιώσει άλλα δυόμιση εκατομμύρια και δεν ξέρουμε πόσα ακόμη στο άμεσα-άμεσο μέλλον. Νισάφι πιά.
Ανόητοι, έπρεπε να έρθει ο Καρατζαφέρης να αναδείξει το πρόβλημα. Εσείς φανήκατε απολύτως ανίκανοι να μπορέσετε κάτι τέτοιο.
Σας έφαγε ο αντιπατριωτισμός του Κύρκου και των ανανεωτικών.
Οι κάτοικοι φώναζαν και δεν τους άκουγε κανείς. Μια φορά το έθεσε ο Λαφαζάνης πριν μερικά χρόνια στην τηλεόραση και τον εξαφανίσατε. Να κουκουλωθεί το πρόβλημα, υπομετριότητες και σεις και οι άλλοι σύντροφοι της ορθοδοξίας και όλοι ανεξαιρέτως της βουλής μαζί με τους νεοσσούς οικολόγους-πράσινους. Όλο αγιοσύνες και χριστιανισμούς γεμίσατε ξαφνικά. Αγάπα τον πλησίον σου …και άλλα τέτοια πολιτικά τερτίπια. Και το χειρότερο-χειρότερο, το καθαρά φασίζον, να συκοφαντείτε όποιον τολμούσε από την αριστερά και τον δημοκρατικό χώρο να θέσει απλώς το κολοσσιαίο αυτό πρόβλημα του τόπου.
Έτοιμοι είσαστε εκεί μέσα κάποιοι να μας μιλήσετε για τα δικαιώματα των δουλεμπόρων τώρα που έγιναν αυστηρότερες οι ποινές. Δικηγόροι της συμφοράς παρέα με αγράμματους και αδιάβαστους της ζωής και των βιβλίων.
Σας σάρωσε ο Καρατζαφέρης αναδεικνύοντας και θέτοντας το θέμα της λαθρομετανάστευσης στην πραγματικότητά του.
Μα και εμείς είχαμε πει ότι πρέπει να δούμε το θέμα… φληναφήματα και δικαιολογίες που δεν πείθουν κανένα τώρα πια.
Ψέματα, ψέματα γιατί το είπατε με ισχνή φωνούλα, να είστε και από δω και από κει. Γιατί τα κόμματα είναι καλογυμνασμένες πουτάνες και ξέρουν να φυλάνε τα νώτα τους με δευτερεύουσες και τριτεύουσες ανακοινώσεις. Μόνο που δεν πιάνει πιά καθόλου αυτό αφού οι πολίτες σας πήραν όλους είδηση πλήρως και προ πολλού και εσείς δεν το έχετε πάρει χαμπάρι.
Και τέλος μόλις όλα αυτά βγήκαν στην επιφάνεια την επόμενη εβδομάδα των ευρωεκλογών, πλάκωσαν οι βρικόλακες της μειοψηφίας του 18% να διεκδικήσουν με επί κεφαλής την Κίρκη τους τον Κύρκο σειρήνα της παραπλάνησης, αλλαγή πολιτικής κιόλας, εξουδετερώνοντας το πρόσφατο συνέδριο που τους κατατρόπωσε, μπαίνοντας σαν κανονικοί λωποδύτες από το παράθυρο στηςν εξουσία με την ανέλπιστη ευκαιρία που τους δόθηκε.
Άνανδρο πολιτικά και κοινωνικά από κάθε άποψη, αλλά και υπόμνηση του συνονθυλεύματος και της αναξιοπιστίας που έχετε στα σπλάχνα σας.
Αυτό τ ο κόμμα χρειάζεται κατεπειγόντως πολιτικό διαζύγιο. Τελείωσε. Θα λυτρώσετε έτσι την αριστερά από την κακομοιριά και την υπονόμευσή της. Να πάψουν να είναι μαζί. Αλλού ο ΣΥΡΙΖΑ και αλλού ο Συνασπισμός. Να ξέρουμε κι εμείς τι ψηφίζουμε. Ας πάρει ο Κύρκος και ο Κουβέλης τους ανανεωτικούς για να δούμε τις αντιδράσεις του κόσμου και των ψηφοφόρων. Γιατί μέχρι τώρα ξεχνάνε ότι βρίσκονται στο κοινοβούλιο αποκλειστικά χάρη στον ΣΥΡΙΖΑ. Για να δούμε αν θα εκλεγούν σαν κόμμα, και πόσοι θα πάρουν τον δρόμο για το Πασόκ. Συνεννοούμαστε;
Αυτό πρέπει να το χωνέψει καλά και να μην αποπειραθεί να το αρνηθεί ή να το δικαιολογήσει γιατί θα εκνευρίσει ακόμα περισσότερο, και στις επόμενες εκλογές τα πράγματα θα γίνουν τραγικότερα γι αυτόν. Και το αναφέρω για να αποφύγει το σύνδρομο εξυπνάδας που τον διακατέχει, να απαντάει σε όλα.
Γιατί αυτόν τον απαξίωσαν οι φίλοι του και οι πολίτες, όχι γιατί κλέβει και καταχράται, ούτε γιατί λαμογιάρουν τα στελέχη του στα ταμεία του κράτους, αλλά γιατί είναι ασυνεπέστατος με τις αποφάσεις των ίδιων των συνεδρίων του, δειλότατος και κοντός στο ανάστημα να πει τις μεγάλες αλήθειες σκεπτόμενος το κόστος, ότι κάνουν όλοι δηλαδή, ένας ακόμη τέλειος λαϊκιστάκος στην κοινοβουλευτική παρέα.
Όσο δεν μπορούν λοιπόν να λάβουν τα μηνύματα η ΝΔ και το πασόκ, άλλο τόσο δεν μπορεί και ο συνασπισμός. Δεν μπορεί να καταλάβει γιατί οι ψηφοφόροι του και οι φίλοι του του γύρισαν την πλάτη, και διαπιστώνει άλλα ανώδυνα από αυτά που έδιωξαν τον κόσμο του μακριά.
Αυτή η ασταθής κυματοσυνάρτηση που φιλοξενεί στις σελίδες της από την πεντακάθαρη δεξιά και την πιο άρρωστη ελευθεραγορίτικη σοσιαλδημοκρατία, έως την άμεση δημοκρατία και την κουμμουνιστική αριστερά με τα άκρα της, ήταν πάντα ετοιμοθάνατη από την ίδρυσή της και φυτοζωούσε από την φύση της, ενώ μας παραμύθιαζε δουλεύοντας ακόμη και τον εαυτό της, μιλώντας για την σύνθεσή των αντιθέσεων της, που τάχα θα καταφέρει να αρμονίσει και να ισορροπήσει. Κάπου το είχε διαβάσει αυτό και το κόλλησε για να δικαιολογηθεί για τον πολιτικό της αχταρμά. Ένα εκκρεμές πολιτικών απόψεων με διαρκή ανεπάρκειά και μετατόπιση πέρα δώθε.
Και αυτά τα πολυσυλλεκτικά και σαλονάτα αποφθέγματα των εξυπνάκηδων εκεί μέσα, περί σύνθεσης του Μπανιά με το Λεωνίδα, του Γλέζου με τους επτά επί Κύπρου του σχεδίου Ανάν, είναι κουραφέξαλα για να μην τα πω όπως τα λέει ο κόσμος. Περί συνύπαρξης του αριστερού ρεύματος με τους εναπομείναντες Μπίστηδες, των νεολαίων σας των τετρακοσίων ευρώ με την λογική Χατζησωκράτη και πάει λέγοντας.
Ξεχάστε τα και μην τα ξανακούσουμε ούτε ως πολίτες ούτε σαν μέλη και φίλοι σας. Υποτιμάτε την πιο βλακώδη νοημοσύνη. Αρκετά είκοσι χρόνια με την πολυσυλλεκτικότητα του τέλματος.
Γιατί πρέπει να αναρωτηθείτε σοβαρά, γιατί ο σημερινός κόσμος δεν μπορεί να στεριώσει μια απλή συνοχή στο στενό ιδιωτικό περιβάλλον των πολιτών του, την ελάχιστη δηλαδή πολυσυλλεκτικότητα, που διεμβολίζεται ακατάπαυτα από τις συνθήκες διάλυσης που διοχετεύει και διαφημίζει η ελεύθερη οικονομική αγορά, για να καταλάβαιτε τι ανοησία είναι αυτή η πολυσυλλεκτικότητα που μασάτε καθημερινά. Μόνο στην Βίβλο και στην Χαλιμά θα βρείτε κάτι τέτοια.
Βάλτε λοιπόν φασίστες στο κόμμα σας ή εφοπλιστές και μεταλλάξτε τους, συνθέστε τους σε δημοκρατικούς συντρόφους. Δεν είναι για αστεία είναι για κλάματα. Εσείς καταρρίπτετε φυσικούς νόμους και διαγράφετε τις επιστημονικές και φιλοσοφικές κατακτήσεις των αντιθέτων.
Και όλα αυτά συμβαίνουν αφού ο συνασπισμός κατάφερε να μην τρεκλίζει μόλις 4 χρόνια πριν, μετά από δυό ελπιδοφόρα συνέδρια, όπου έπαψε να κυβερνά επί τέλους ελέω δημοκρατικών τακτικισμών και παμπόνηρων κομματικών εξαπατήσεων η καταγέλαστη μειοψηφία μέσα στο κόμμα, με τον δικηγορικής κουλτούρας και λογικής παλιό αρχηγό Κωνσταντόπουλο. Μια δημοκρατική φαινομενολογία άγριας καταστολής της λαϊκής αγανάκτησης, και συγχρόνως μιας ραφιναρισμένης καταπίεσης της πλειοψηφίας μέσα στο κόμμα που κόντευε να σκάσει.
Τι ακριβώς συνέβη;
Γιατί χάσατε παταγωδώς μετά την ενθαρρυντική άνοδό σας ενάμιση χρόνο πριν;
Δεν πρόκειται να το δείτε, γιατί δεν έχετε την κριτική σκέψη αλλά την μίμησή της, και δεν αντέχουν τα γόνατά σας το βάρος της. Στη θέση της θα βάλετε τον εξυπνακισμό που τόσο καλά καλλιεργήσατε και ξέρετε, να την υποκρίνεται και να απαντάει. Τον Μαργαρίτη στα βραδινά παράθυρα.
Εμείς οι άλλοι φίλοι και εχθροί, βλέπαμε από κάτω καθαρά τα αδιέξοδά σας και τα παιχνίδια σας και τραβάγαμε τα μαλλιά μας, ενώ οι δε τρίβαν τα χέρια τους. Καρπός όλο αυτό, των αξεπέραστων αντιφάσεων και της ανίκανης σύνθεσης να συνθέσει τις διαφωνίες, γιατί ήταν πάρα πολύ μακριά η μια από την άλλη, στο αντίθετό τους στον πόλο τους.
Για να ξεκινήσω,
εμβρόντητοι ακούσαμε ένα μεσημέρι τον Αλαβάνο στην τηλεόραση ένα χρόνο πριν να μιλάει για συνεργασία με το πασόκ υπό όρους και με βάση αρχών και προγραμμάτων λέει. Πανικός! Συναγερμός! Τα χάσαμε όλοι. Ρωτάγαμε ο ένας τον άλλο στους δρόμους και στα τηλέφωνα τι έγινε και αν ξέρει κάτι. Κάποιοι δεν το πιστεύανε και μιλάγαν για προβοκάτσια των δημοσιογράφων. Μετά μάθαμε ότι ήταν αλήθεια.
Και γιατί Αλέκο δεν το έλεγες στο φρέσκο συνέδριο δυό μήνες πριν να δεις που θα σε έστελναν οι ψηφοφόροι και οι σύνεδροι; Άλλα συζητήσατε, άλλα αποφασίσατε, άλλα ψηφίσατε και άλλα έκανες Αλαβάνε.
Μετά από αυτό παγώσαμε όλοι. Η κατήφεια και η στενοχώρια ξαναγύρισαν. Το γνωστό σκατό της πολιτικής έκανε την εμφάνισή του.
Μέσα στην εβδομάδα ξαμολήθηκαν τα κορυφαία στελέχη του συνασπισμού σε όλη την Ελλάδα να τα μπαλώσουν. Βρέθηκα στην Μυτιλήνη εκείνη την εποχή. Κατέφθασε μουδιασμένος ο Χουντής. Τα άλλα πρώτα στελέχη όργωναν και αυτά την υπόλοιπη Ελλάδα εσπευσμένα και καταϊδρωμένα να εξηγήσουν πάλι, τι παρεξηγήσαμε και δεν καταλάβαμε οι ανόητοι. Κατάμεστη η αίθουσα. Δεν ήξερε τι να πει. Μίλησε για τα γνωστά όλα, παγκοσμιοποίηση, Ιρακ, ανεργία κλπ, εκτός από αυτό για το οποίο τον είχαν στείλει εσπευσμένως. Τι να έλεγε ο άνθρωπος τον καταλάβαινα, είχε καταπιεί τον εαυτό του από την ντροπή. Πετάχτηκαν από κάτω και θέσαν το θέμα. Έγινε χαμός. Η συζήτηση άναψε και όλοι σε αυτή την συνάντηση τουλάχιστον καταδίκασαν την ενέργεια και ήταν εναντίον κάθε συνεργασίας με τα αμετανόητα λαμόγια του πασόκ που περίμεναν αγωνιωδώς απέξω να ενημερωθούν.
Άλλο.
Λίγο καιρό μετά, μεσούσης της κορυφαίας διαπραγμάτευσης των δύο χωρών για το όνομα των Σκοπίων εν όψει της συνδιάσκεψης του ΝΑΤΟ στο Βουκουρέστι στις 2 Απρίλη 2008 και το λυσσαλέο εθνικιστικό παραλήρημα Γκρουέφσκι για διεκδίκηση της Θεσσαλονίκης, της Χαλκιδικής, του Μέγα Αλέξανδρου ως Σκοπιανού συγχωριανού τους, των πάντων δηλαδή, ακούσαμε ότι ο Αλαβάνος πήγε στα Σκόπια να κάνει τι. Για οικονομικές συζητήσεις είπαν. Ακάλεστος, καλεσμένος δεν το μάθαμε. Εκπροσωπούσε την κυβέρνηση Καραμανλή, ήταν συνάντηση αδελφού(;) κόμματος, δεν καταλάβαμε και ούτε μας είπαν. Είχε όμως κάνει ιδιαίτερη εντύπωση τότε. Ο αρχηγός του συνασπισμού στα Σκόπια; τι διάολο μας κρύβουν. Ξαναμουδιάσαμε. Μας ζώσαν τα φίδια. Ρε μπας και παίζουν τίποτα πίσω από την πλάτη μας.
Και ύστερα ήρθε ο Δεκέμβρης με την δολοφονία του Γρηγορόπουλου.
Εκεί ζήσαμε την κρίση του κάθε άρρωστου σκασιάρχη από τα ψυχιατρεία της χώρας, να την ξεσπάει στην πόλη μας και όλους όσους δεν φταίγαν, στους πολίτες δηλαδή και στον κάθε φουκαρά που γύριζε από την δουλειά του κι έτρεχε να κρυφτεί στους δρόμους που καίγονταν τα πάντα. Τότε ο συνασπισμός άδραξε την ευκαιρία να βγάλει μεροκάματο, να αυξήσει τους ψήφους του. Δεν καταδίκασε τίποτα παρά έλεγε πως καταδίκασε, μας δούλεψε μπρος τα μάτια μας δηλαδή, και αυτό μια εβδομάδα αργότερα που τα πράγματα έβγαζαν μάτι και η αποδοκιμασία και η αγανάκτηση των πολιτών είχε φτάσει στο εκατό τοις εκατό. Δεν ήξεραν με ποιους να παν και ποιους θα αφήσουν.
Ο κόσμος όμως το σημείωσε καλά αυτό στο μυαλό του, και στις ευρωεκλογές περιποιήθηκε αυστηρά το χάϊδεμα στους ψήφους των άρρωστων.
Το ίδιο είχε κάνει και με τις μόνιμες και διαχρονικές καταλήψεις στα πανεπιστήμια και το πολυτεχνείο για δεκαετίες, όπως και στις εξόφθαλμες πλέον διαπλοκές φοιτητών καθηγητών πάλι για δεκαετίες, μια διαπλοκή τσογλαναραίων αμφίδρομα, όπου δεν έπαιρνε ποτέ θέση καθαρή για να ψαρεύει στα θολά νερά ψήφους για την μυστηριώδη επιβίωσή του, και από τους μεν και από τους δε. Και να μην τρέξει να κρυφτεί πίσω από εξαιρέσεις κάποιων έντιμων καθηγητών και φοιτητών. Την ξέρουμε πολύ καλά την ελλάδα και ιδίως καλλίτερα από τους πανεπιστημιακούς της.
Το τελευταίο πρωτεύον διαχρονικό ζήτημα που καθόρισε την αποχή και την ψήφο των πολιτών, ήταν βέβαια η μετανάστευση χωρίς όρους και όρια. Η πλέον αχαλίνωτη που γνωρίζουμε παγκόσμια. Και την πλήρωσαν οδυνηρά όλα τα κόμματα ανεξαιρέτως εκτός του ακροδεξιού Καρατζαφέρη. Μας βγήκε και τιμητής από πάνω. Γιατί η αλήθεια μας ενδιαφέρει από όπου και αν προέρχεται και όσο κι αν κάποιοι την λένε μόνο για οφέλη πολιτικά και ψηφοθηρικά. Η αλήθεια δεν παύει ούτε για ένα δευτερόλεπτο να είναι αλήθεια.
Τώρα τρέχετε όλοι μαζί και δεν φτάνετε, ταραγμένοι προσπαθείτε να βγείτε και από πάνω πως τάχα φταίει η ευρωπαϊκή ένωση, το Δουβλίνο 2, πως το είχατε εντοπίσει και το λέγατε, ή εκείνο το άθλιο προβοκατόρικο που ρωτούσατε απορούντες τάχα, μα να τους πετάξουμε στην θάλασσα και τέτοια παρόμοια ποιοτικά.
Αν είσαστε κυβέρνηση τίποτα περισσότερο δεν θα είχατε κάνει από τους πασοκονεοδημοκράτες. Την στιγμή που γνωρίζατε καλά, πως αυτή η κατάσταση είναι εις βάρος της εργατικής τάξης και των κατοίκων, και υπέρ του κεφαλαίου μόνο που έτριβε τα χέρια του που εύρισκε διαρκώς τζάμπα εργατικά χέρια και κάποιων καιροσκόπων και κάκιστων πολιτών που νοίκιαζαν τα ερείπιά τους σαν σουίτες.
Γεμάτοι δόγματα δημοκρατικά δεν βλέπετε τον πραγματικό κόσμο πως κινείται και αλλάζει.
Εγκλωβισμένοι σε ένα αριστερό πολιτικό θρησκευτισμό μιας αλληλεγγύης κοινωνιοκτόνας και άδικης, κατάδικης μάλιστα κατά των γηγενών εργατών και πολιτών, δεν μπορέσατε να δείτε ούτε τις υπάρχουσες λύσεις και διεξόδους, ούτε είχατε το στοιχειώδες πολιτικό ανάστημα να πείτε ευθαρσώς, μπορούμε τόσες εκατοντάδες χιλιάδες μετανάστες να φιλοξενήσουμε, μόνο αυτό σας ζητήσαμε, αγνώμονες στο ελληνικό λαό και στους ίδιους του ψηφοφόρους σας, που αγόγγυστα αφομοίωσαν εξαιρετικά, με μεγάλη εγκαρτέρηση και αντιρατσιστικό κουράγιο, τρία εκατομμύρια Αλβανούς, Βορειοηπειρώτες, παλινοστούντες από την Τασκένδη και λοιπή σοβιετική ένωση που τους είχε εξοντώσει η δεξιά, και που το περήφανο Πασόκ έφαγε επί Τσοχατζόπουλου τα λεφτά για τις πρώτες δέκα χιλιάδες κατοικίες στην Θράκη, τους δεκάδες εκατοντάδες Πολωνούς μετανάστες και εργάτες, τους Ρουμάνους, τους Βούλγαρους, τους Ουκρανούς, τους Γεωργιανούς, τους Φιλιππινέζους, κάθε φυλή που τα τελευταία 15 χρόνια βρήκε και κούρνιασε στον τυραννημένο τόπο μας. Και τώρα του ζητάτε να αφομοιώσει άλλα δυόμιση εκατομμύρια και δεν ξέρουμε πόσα ακόμη στο άμεσα-άμεσο μέλλον. Νισάφι πιά.
Ανόητοι, έπρεπε να έρθει ο Καρατζαφέρης να αναδείξει το πρόβλημα. Εσείς φανήκατε απολύτως ανίκανοι να μπορέσετε κάτι τέτοιο.
Σας έφαγε ο αντιπατριωτισμός του Κύρκου και των ανανεωτικών.
Οι κάτοικοι φώναζαν και δεν τους άκουγε κανείς. Μια φορά το έθεσε ο Λαφαζάνης πριν μερικά χρόνια στην τηλεόραση και τον εξαφανίσατε. Να κουκουλωθεί το πρόβλημα, υπομετριότητες και σεις και οι άλλοι σύντροφοι της ορθοδοξίας και όλοι ανεξαιρέτως της βουλής μαζί με τους νεοσσούς οικολόγους-πράσινους. Όλο αγιοσύνες και χριστιανισμούς γεμίσατε ξαφνικά. Αγάπα τον πλησίον σου …και άλλα τέτοια πολιτικά τερτίπια. Και το χειρότερο-χειρότερο, το καθαρά φασίζον, να συκοφαντείτε όποιον τολμούσε από την αριστερά και τον δημοκρατικό χώρο να θέσει απλώς το κολοσσιαίο αυτό πρόβλημα του τόπου.
Έτοιμοι είσαστε εκεί μέσα κάποιοι να μας μιλήσετε για τα δικαιώματα των δουλεμπόρων τώρα που έγιναν αυστηρότερες οι ποινές. Δικηγόροι της συμφοράς παρέα με αγράμματους και αδιάβαστους της ζωής και των βιβλίων.
Σας σάρωσε ο Καρατζαφέρης αναδεικνύοντας και θέτοντας το θέμα της λαθρομετανάστευσης στην πραγματικότητά του.
Μα και εμείς είχαμε πει ότι πρέπει να δούμε το θέμα… φληναφήματα και δικαιολογίες που δεν πείθουν κανένα τώρα πια.
Ψέματα, ψέματα γιατί το είπατε με ισχνή φωνούλα, να είστε και από δω και από κει. Γιατί τα κόμματα είναι καλογυμνασμένες πουτάνες και ξέρουν να φυλάνε τα νώτα τους με δευτερεύουσες και τριτεύουσες ανακοινώσεις. Μόνο που δεν πιάνει πιά καθόλου αυτό αφού οι πολίτες σας πήραν όλους είδηση πλήρως και προ πολλού και εσείς δεν το έχετε πάρει χαμπάρι.
Και τέλος μόλις όλα αυτά βγήκαν στην επιφάνεια την επόμενη εβδομάδα των ευρωεκλογών, πλάκωσαν οι βρικόλακες της μειοψηφίας του 18% να διεκδικήσουν με επί κεφαλής την Κίρκη τους τον Κύρκο σειρήνα της παραπλάνησης, αλλαγή πολιτικής κιόλας, εξουδετερώνοντας το πρόσφατο συνέδριο που τους κατατρόπωσε, μπαίνοντας σαν κανονικοί λωποδύτες από το παράθυρο στηςν εξουσία με την ανέλπιστη ευκαιρία που τους δόθηκε.
Άνανδρο πολιτικά και κοινωνικά από κάθε άποψη, αλλά και υπόμνηση του συνονθυλεύματος και της αναξιοπιστίας που έχετε στα σπλάχνα σας.
Αυτό τ ο κόμμα χρειάζεται κατεπειγόντως πολιτικό διαζύγιο. Τελείωσε. Θα λυτρώσετε έτσι την αριστερά από την κακομοιριά και την υπονόμευσή της. Να πάψουν να είναι μαζί. Αλλού ο ΣΥΡΙΖΑ και αλλού ο Συνασπισμός. Να ξέρουμε κι εμείς τι ψηφίζουμε. Ας πάρει ο Κύρκος και ο Κουβέλης τους ανανεωτικούς για να δούμε τις αντιδράσεις του κόσμου και των ψηφοφόρων. Γιατί μέχρι τώρα ξεχνάνε ότι βρίσκονται στο κοινοβούλιο αποκλειστικά χάρη στον ΣΥΡΙΖΑ. Για να δούμε αν θα εκλεγούν σαν κόμμα, και πόσοι θα πάρουν τον δρόμο για το Πασόκ. Συνεννοούμαστε;
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
