Ο χειρότερος εφιάλτης της ζωής μας

Ο εκπρόσωπος μου δεν είμαι εγώ.
Δεν είναι η σκέψη μου, η θέλησή μου, η απόφασή μου.
Δεν είναι ούτε καν το λάθος μου ή έστω ο δόλος μου.

Ο εκπρόσωπος μου, είναι η δική μου δουλικότητα καλά κρυμμένη πίσω από τις μεγαλοστομίες μου περί δημοκρατίας και ελευθερίας του ανθρώπου.

Ο εκπρόσωπός μου πάλι, δεν είναι αυτός, είμαι εγώ, η κακομοιριά μου,
η πονηριά μου, η τεμπελιά μου, η ανικανότητα μου, η υποταγή μου.
Απαλλοτρίωσε όλα τα πολιτικά μου δικαιώματα και τους κάνει χρήση αντί για μένα. Χωρίς να λογοδοτεί ποτέ, ούτε σε μένα βέβαια, αλλά ούτε καν στα άλλα όργανα της ΄΄δημοκρατίας΄΄. Με δική μου εξουσιοδότηση.

Αποφασίζει αποκλειστικά για μένα ερήμην μου χωρίς ποτέ δημοψήφισμα στα μέγιστα εθνικά, κοινωνικά, οικονομικά, πολιτικά θέματα, υπεμθιμίζοντάς μου προκλητικά και χαιρέκακα την ηλιθιότητα μου, ότι το κάνει με την δική μου ψήφο, με την δική μου έγκριση. Ότι εγώ λέει προσωπικά και με ονοματεπώνυμο τον εξουσιοδότησα για όλα αυτά. Και αλίμονο είναι έτσι.
Ο εκπρόσωπός μου αποφασίζω τόσο συχνά μάλιστα, να μου βάζει αβάσταχτους φόρους, να χάνω την δουλειά μου, να μου αυξάνει τα στοιχειώδη με τους φίλους του, να πληρώνω διαρκώς διόδια στη ζωή μου.

Τα καταφέρνει(;), τα καταφέρνω(;) εκεί που δεν τα κατάφερε η χειρότερη δικτατορία.
Και εγώ είμαι υποχρεωμένος να σωπαίνω με δική μου απόφαση. Να κλαψουρίζω για την ηλιθιότητα μου λες και είναι ξένη και να βρίσκω καταφύγιο στις κομπίνες που μου προτείνει και με εξωθεί, για να με βάλει όλο και πιο βαθιά στην συνενοχή, στην εξάρτηση και να με έχει στο χέρι ανά πάσα στιγμή.
Να με ρίχνει ακόμα πιο βαθιά στην ντροπή μου την οποία στο τέλος χάνω και αυτήν και γίνομαι ένα ολοκληρωμένο απολιτικό τέρας, επικίνδυνο για τους πάντες και τα πάντα γύρο μου.



Αλλά το χειρότερο εξ όλων, είναι ότι ο εκπρόσωπός μου με καθιστά ανεύθυνο. Μέσα από τον εκπρόσωπό μου καθιστώ κρυφά απολύτως ανεύθυνο τον εαυτό μου. Δείγμα κρυμμένης δουλείας χαμένης πίσω στον χρόνο.
Αυτό είναι το πιο σημαντικό. Αυτό είναι το πιο σοβαρό που μου έχει συμβεί στη ζωή μου σαν άνθρωπος. Δεν μου έχει πιά, τέτοιος που είμαι, κανένας εμπιστοσύνη και δεν εμπιστεύομαι και εγώ κανένα, γιατί δεν εμπιστεύομαι τον εαυτό μου και νομίζω ότι όλοι είναι σαν και μένα. Και ω του πολιτικού δράματος, πράγματι είναι έτσι.

Ο εκπρόσωπος μου δεν είμαι εγώ.
Είναι ο χειρότερος εφιάλτης της ζωής μου.