Κλεπταποδόχοι

Οι χειρότεροι γίναν κλεπταποδόχοι ξένου μόχθου,
της αντίστασης και του εμφύλιου.
Μόνο που φάνηκε αργά.

Ο κόσμος θα ήταν όπως σήμερα.

Η εξυπνάδα είναι η ψευδής επιβεβαίωση της ελογικότητας. Αλίμονο αν η ελογικότητα του ανθρώπου ήταν μόνο η εξυπνάδα που διαθέτει ο εγκέφαλός. Τα νόμπελ της φυσικής ή η καπατσοσύνη των εμπόρων. Τότε δεν θα υπήρχε ελπίδα. Ο κόσμος θα ήταν όπως σήμερα. Ένα απέραντο ψυχικό τέλμα.

Η απογοήτευση του Σωκράτη

Δεν ξέρω πλέον κανένα που να ασχολείται με τα κοινά στην Ελλάδα χωρίς προσωπικό κέρδος ή όφελος. Αυτό είναι μία αξιοθαύμαστη ουτοπία του παρελθόντος. Μία γιγαντιαία ψυχολογική και συνειδησιακή δύναμη του συλλογικού ανθρώπου η οποία εξέλειπε.

Το όνειρο του έξυπνου

Ξύπνησα τρομοκρατημένος. Τα μαλλιά μου μούσκεμα από τον ιδρώτα. Στα μάτια μου έτρεχαν με ρυθμούς καλοκαιρινού καύσωνα, μία μετά την άλλη χοντρές σταγόνες αλατισμένου ιδρώτα. Ξεκινούσαν από τα φρύδια και έφταναν έως τα μάγουλα και από κει στις ακροβρύσες των χειλιών. Η καρδιά από την αγωνία της ανεβοκατέβαζε το στήθος μέχρι εκεί που θάσπαζε. Το σαγόνι μου κρεμούσε προς τα κάτω από το ακράτητο τρέμουλο. Τι εφιάλτης! Φρίκη! Είχα δει στον ανέμελο ύπνο μου, ότι δεν μπορούσε να με κοροϊδέψει κανείς. Κατέρρευσα. Δεν είχα πιά ελπίδα.

Ψευτοαποδείξεις

Η αγάπη προς τα παιδιά μας δεν αποδεικνύει ότι είμαστε καλοί άνθρωποι, ούτε καλοί πολίτες.Η δικαιοσύνη προς τους άλλους μόνο δικαιώνει την ύπαρξή μας.

Τα παιδιά των αντιθέτων

Τα παιδιά της στέρησης γίνονται φονιάδες. Το ίδιο και τα παιδιά της αφθονίας. Είναι και αυτά το ίδιο στερημένα.

Ανεκτικότητα και συνενοχή

Μια κοινωνία μπορεί να είναι ανεκτική μόνο όταν δεν είναι αλλοτριωμένη. Αυτό που βλέπετε ως ανοχή και συναίνεση σήμερα στην Ελλάδα μην σας μπερδεύει. Είναι απλώς συνενοχή και πλήρης συμμετοχή στο παντοειδές έγκλημα της τελευταίας φάσης. Οι νεοέλληνες ανταλλάσσουν την προδοσία τους με την σιωπή και την ανοχή τους στην προδοσία των άλλων. Με την αποτροπή της σειράς τους, της δικής τους δίκης.

Η καταστροφική ασυνειδησία των διανοουμένων

Δεν υπάρχει μεγαλύτερο πολιτικό έγκλημα, από το να αποτρέπεις ένα λαό να κάνει την αυτοκριτική του. Να τον προμηθεύεις ακατάπαυστα με επιχειρήματα και απαντήσεις, ώστε να δικαιολογείται πάντα για ότι κάνει ή δεν κάνει. Να τον διθυραμβολογείς και να τον τυφλώνεις έτσι, για τα κοινωνικά και πολιτικά του λάθη. Να παραμένει διηνεκώς στην ανωριμότητά του και στην πνευματική του ανημποριά. Στον ραγιαδισμό του. Αυτή είναι η μεγαλύτερη δυνατή προδοσία του ανθρώπου. Και από αυτήν δεν γλίτωσε κανένας θεσμός ή πολιτικό πρόσωπο στην πατρίδα μας. Έτσι δημιουργούμε τα πλέον ανελεύθερα και ανεύθυνα άτομα. Κατασκευάζουμε κοινωνικές και ανθρωπικές τερατογεννήσεις.